Περπατάω βραδάκι στους δρόμους της Ανκόνας, και βλέπω απέναντι ένα άγαλμα γυναίκας. Στο μισοσκόταδο μου θυμίζει λίγο σέξι μισοντυμένη Σοφία Λόρεν, οπότε πάω κοντά να διαβάσω την επιγραφή: “Στη μνήμη των γυναικών θυμάτων βίας, η πόλη της Ανκόνας…”.
Το ψάχνω στο ίντερνετ, μόνο και μόνο για να διαπιστώσω ότι το άγαλμα ονομάζεται Βιασμένη – Violata και όντως ο καλλιτέχνης θεώρησε ότι αποτίει φόρο τιμής στα θύματα βιασμού με ενα άγαλμα γυναίκας με τα ρούχα σκισμένα στρατηγικά στο στήθος και τα οπίσθια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ισως να ηθελε να αποδώσει την ταπείνωση. Σιγουρα υπήρχαν αλλοι τρόποι να επικοινωνησει αυτο το συναίσθημα, αλλά δεν βρίσκω κατακριτέο το οτι επέλεξε αυτό. Το βρίσκεις σεξι και προκλητικό; Ο ανώμαλος που θα γουστάρει που το βλέπει δεν περίμενε αυτο ν βγαλει την ανωμαλία του.
Καθόλου σέξι. Μάλλον creepy. Εγώ πιστεύω ότι περνάει το μήνυμα.
Αν χρειάζεται να μαθαίνουμε το βιογραφικό του καλλιτέχνη για να εκτιμήσουμε το έργο του, τότε δεν είναι καλος καλλιτέχνης. Οι παραπάνω γνώσεις είναι καλές όταν θέλεις να εμβαθύνεις, να καταλάβεις κι άλλα, για να εκτιμήσεις την εξέλιξη του και πώς αντέδρασε σε ό,τι συνέβαινε τότε στη ζωή του. Το έργο πρέπει να μιλάει από μόνο του, αλλιώς, θα μιλάει χωρίς την άδεια του καλλιτέχνη. Το συγκεκριμένο, είναι απλά γελοίο. Δεν είναι αυτό η βιασμένη γυναίκα. Ο μύθος του βιασμού στο σοκάκι με τα σκισμένα ρούχα σε στρατηγικά σημεία είναι αυτό, μύθος. Ο βιασμός γίνεται κυρίως από τους άντρες που ξέρουμε,… Διαβάστε περισσότερα »
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα καθόλου την ύπαρξη του αγάλματος και έκανα αναζήτηση στο ίντερνετ. Αυτό που είδα είναι ότι πολλές γυναίκες και γυναικείες οργανώσεις έχουν αντιδράσει αρνητικά κατά καιρούς και πιο ενδιαφέρον βρήκα αυτό http://rivoluzionegentile.it/violenza-sulle-donne/no-allarte-che-non-dice-la-verita-coprite-quella-statua/#.XVw_e-gzbIV Δεν ξέρω ιταλικά. Από τη μετάφραση του google κατάλαβα στο περίπου αυτά που γράφει και νομίζω πολύ σωστά τα γράφει. Ενδεικτικά: είναι μια γυμνή γυναικεία φιγούρα και επομένως για άλλη μια φορά παραβιαζόμενο σώμα και όχι ένα άτομο στο σύνολό του περιορίζει τη βία σε βιασμό όταν η γυναικοκτονία είναι πάνω από όλα ένα οικείο πράγμα η πόζα και η υπερηφάνεια του βλέμματος μοιάζει με… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί, ως γνωστόν, όλοι οι σωστοί βιαστές σου ξεσκίζουν τα ρούχα ωσάν αιλουροι. Αλλιώς δεν νοείται βιασμός.
Δείτε και την φώτο της πίσω πλευράς στο λινκ. Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ να σκίζεται έτσι ένα φόρεμα στην πραγματική ζωή. Δηλαδή ακριβώς γύρω από το περίγραμμα των οπισθίων. Για εμένα, ο καλλιτέχνης έκανε τα αδύνατα δυνατά για να την ξεγυμνώσει τελείως.
Συγγνώμη για την άσχετη ερώτηση που ακολουθεί.. Μένεις μόνιμα Ανκόνα;;
Όχι, για το φέρι ήμουν εκεί
Κρίμα και χάρηκα προσωρινά ότι υπάρχει και άλλο α,μπομέλος στην Ανκόνα. Μετακόμισα εδώ πριν μερικούς μήνες.
Βλέποντας το, μου δίνει την εντύπωση της γυναίκας που αντιστέκεται απέναντι σε αυτό που μόλις της συμβαίνει… Έχει την τόλμη να το φωνάξει και να το επικοινωνήσει έτσι όπως ακριβώς είναι…. Είναι βία και τη βιάζει… Βιάζει την ψυχή και τη σάρκα της….
Γνωρίζοντας τον τίτλο και βλέποντας μία φωτογραφία με την κατάλληλη γωνία λήψης, καταλαβαίνω την οπτική σου. Που υποθέτω ότι ήταν και η οπτική του καλλιτέχνη.
Πάντως, όταν το είδα ζωντανά και απροειδοποίητα, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν: “Α, γυναικείο γυμνό”.
Και με ενοχλεί η ιδέα του καλλιτέχνη που αντί να τρέξει να ντύσει, γδύνει τη γυναίκα. Για εμένα, δείχνει έλλειψη σεβασμού.
Αντιλαμβάνομαι το συναίσθημα σου. Ο καλλιτέχνης όμως πιστεύω ότι θέλει να φωτίσει το γεγονός…δεν βλέπω έλλειψη σεβασμού.
και γιατι επρεπε αραγε η “βιασμενη” να ειναι νεα, να εχει καλοσχηματισμενο λεπτο σωμα, στητο στηθος και ισως ζουμερα οπισθια; (δεν εχω δει το πισω μερος). δεν βιαζονται μεσηλικες, ασουμπαλες με πεσμενο στηθος και ασχημουλες;
για μενα, ο καλλιτεχνης, βρηκε μια αφορμη απο ενα κοινωνικο θεμα για να ξεγυμνωσει ενα ζουμερο γυναικειο σωμα… τοσο απλα.
“Είναι τελικά αναγκαίο να γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από ένα έργο τέχνης;”
Συνήθως όχι. Αλλά όταν ένα έργο φτιάχνεται κατά παραγγελία για να τιμήσει κάτι συγκεκριμένο, και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, προφανώς και κρίνεται από το αν επιτυγχάνει το σκοπό του. Ανεξάρτητα από την αξία του ως αυθύπαρκτο έργο τέχνης.
quote Και τελικά αυτό το γλυπτό έχει μόνο ένα ακάλυπτο στήθος και ακάλυπτα οπίσθια; Μόνο αυτό υπάρχει στο γλυπτό; Βλέπω κι άλλα στο έργο αυτό. Βλέπω ένα χέρι με τα δάχτυλα στην τσίτα, βλέπω μια τσάντα, βλέπω ένα κατεστραμμένο ρούχο, βλέπω ένα πρόσωπο να κοιτάει μπροστά. Η στάση του σώματος πώς μπορεί να αποκωδικοποιηθεί, άραγε; Κι αυτά τα ακάλυπτα σημεία στο γυναικείο σώμα είναι μία ακόμα σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος; Μήπως ο καλλιτέχνης θίγει ακριβώς αυτό; Το πώς αντιμετωπίζεται το γυναικείο σώμα από έναν βιαστή, από την ίδια την κοινωνία; Και μήπως η γυναικεία αυτή φιγούρα με τον τρόπο που… Διαβάστε περισσότερα »
Η τέχνη αφορά τον δημιουργό και τον/τους αποδέκτες, ναι ή όχι; Η τέχνη υπόκειται σε ηθική κρίση; αν ναι, η ηθική κρίση είναι υποκειμενική ή όχι; υπάρχει αντικειμενικότητα; (πέρα από το τι λέει ο νόμος); ποιος ορίζει ένα έργο τέχνης κακό, γελοίο, προσβλητικό;. αν εγώ βρίσκω τη ζωγραφική του Miro γελοία, αυτό σημαίνει πως είναι; Η αστυνομία τέχνης το πιστοποιεί; τι σημαίνει ‘τέχνη που προσβάλλει τα χρηστά ήθη ή τέχνη που προσβάλλει τα θύματα βιασμού’; αν εγώ έχω άλλα χρηστά ήθη; αν εγώ είμαι θύμα βιασμού και δεν προσβλήθηκα; Δεν μιλάμε για ‘δίκαιο ως σύστημα νομικών κανόνων’. Μιλάμε για τα… Διαβάστε περισσότερα »
Η τέχνη δεν υπόκειται σε ηθική κρίση μεν, και δεν υπάρχουν δοσμένα κριτήρια για την τέχνη, όμως δεν είναι καθετί τέχνη. Το συγκεκριμένο γλυπτό για παράδειγμα μπορεί να είναι απλώς ένα κακόγουστο δημιουργημα, και όχι ένα έργο τέχνης. Ενα κακόγουστο και επιπλέον σεξιστικο δημιουργημα, τοποθετημένο σε δημόσιο χώρο ως μνημείο για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Αυτά τα δύο πράγματα κρίνονται. Το αν είναι τέχνη. Και στο συγκεκριμένο πέρα από αυτό επιπλέον ο ρόλος που επιτελεί ως μνημείο υπομνησης για την ανθρωπότητα.
Υπομνησης των γυναικών θυματων βίας εννοώ. (Ως προς το ρόλο του ως μνημείου)
Ως προς το ερώτημα της τέχνης: το ότι δεν υπάρχουν δοσμένα κριτήρια για την τέχνη δεν σημαίνει άκρατο υποκειμενισμό βέβαια. Αυτή την πρόκληση δηλώνει η έννοια της τέχνης.Παρα το ότι δεν επιδέχεται κρίσης πχ ηθικής, σαφώς υπόκειται κριτικά στο ερώτημα αν είναι τέχνη η όχι.
Mari συμφωνούμε στο ότι η τέχνη δεν επιδέχεται ηθικής κρίσης. Αυτή είναι η δική μας άποψη, διότι άλλοι διαφωνούν και κάποιοι μάλιστα διαφωνούν παθιασμένα! και μάλιστα κάνουν και διαδηλώσεις γιατί πχ η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση ή το συγκεκριμένο γλυπτό τους προσβάλλει. Ακόμα και το Λούβρο είπε όχι στο έργο Ολλανδού καλλιτέχνη στους κήπους του γιατί θα σόκαρε τους επισκέπτες. Προχώρησε δηλαδή σε ηθική κρίση και έβαλε όρια στην τέχνη. Αναρωτιέμαι όμως πόσο τα φράγκα έπαιξαν ρόλο στην απόφαση αυτή. Δηλαδή πόσο οι πιθανές αντιδράσεις θα κόστιζαν ‘αίμα’ στο μουσείο. Τα μουσεία, εκτός από ‘σπίτι’ της τέχνης είναι και επιχειρήσεις, έχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Συμβαίνει να είμαι ειδικός, όχι, τα κριτήρια δεν είναι δοσμένα, και αυτή είναι η πρόκληση της τέχνης. Αυτό που ήθελα να πω εδώ όμως δεν είναι το πώς βρίσκω το γλυπτό αυτό. Αυτό που ήθελα ήταν να υπερασπιστώ την κριτική που του γίνεται σε αυτή τη στήλη, ανεξάρτητα από το αν συμφωνώ. Για τους δύο λόγους που ανέφερα.
Τι να πω βρε Mari, θα έλεγα πως διδαχθήκαμε άλλα πράγματα. Διδάχθηκα τα κριτήρια στο μάθημα Art Collections Management στο Πανεπιστήμιο. Για να κάνεις διαχείριση έργων τέχνης, αρχικά πρέπει να μάθεις και τι ορίζεται ως τέχνη. Με την επισήμανση βέβαια πως πάντα μιλάμε για εμπλοκή προσωπικής κρίσης, δεν υπάρχουν de facto αποδείξεις εδώ, όπως στην επιστήμη. Πάντως είναι ενδιαφέρον να μοιράζεται κανείς τις απόψεις του και καταλαβαίνω την ανάγκη σου να υπερασπιστείς την κριτική εδώ. 😊
Leas είναι αστείο αυτό που λες οτι σας δίδαξαν, μάλλον κάτι αποδιδεις λάθος. Η έννοια της τέχνης είναι επινόηση της νεωτερικής φιλοσοφίας η οποία δηλώνει ακριβώς αυτήν την πρόκληση για τη σκέψη: μια έννοια η οποία αντιστέκεται σε κάθε δοσμένο κριτήριο. Αυτό έχει άπειρες συνέπειες, όχι μόνο για τη φιλοσοφία αλλά και για τη νομική διαχείριση έργων – ακόμα και εκεί ορίζεται ως τέτοια, ως χωρίς κριτήρια – και βέβαια για τη διαχείριση έργων, την επιμέλεια εκθέσεων κλπ. Δοσμένα ήταν τα κριτηρια σε ορισμένες εποχές προνεωτερικες, δηλαδή πριν τη γέννηση της αυτονομίας, δηλαδή της έννοιας της τέχνης στον ενικό. Σημερα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα ήθελα να πιστεύω πως δεν μας δίδαξαν αστεία, και επίσης θα ήθελα να πιστεύω πως δεν λέω αστειότητες. Υπάρχουν κριτήρια για το τι ορίζεται ως τέχνη και τι όχι, κάθε φορά διαφορετικά, ανάλογα με την αφαίρεση που θα κάνει κανείς. Δηλαδή, άλλα κριτήρια αν το δει μέσα από την αφαιρετικότητα της αισθητικής, άλλα αν το δει μέσα από την αφαιρετικότητα της τεχνικής, άλλα αν το δει μέσα από τις δομές ενός συγκεκριμένου ρεύματος κ.ο.κ. Αν ίσχυε αυτό που λες, τότε δεν θα μπορούσαμε να πούμε για κανένα δημιούργημα ανθρώπινο πως δεν είναι τέχνη. Διότι, δεν είναι τέχνη, ναι, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Leas άλλο λέω, δεν θα το αναπτύξω όμως παραπάνω εδώ πέρα. Καθόλου δεν εννοώ ότι είναι αυθαίρετη απόφαση, καθόλου δεν έγινα κατανοητή αλλά δεν πειράζει. Θέλει άλλο πλαίσιο αυτή η συζητηση
Χοντρικά να πω: μπερδεύεις τη λέξη κριτήρια, και μάλιστα δοσμένα κριτήρια, με την εννοια. Όλη η φιλοσοφία της τέχνης είναι γύρω από αυτό το παράδοξο. Δεν είναι το ο,τιδηποτε τέχνη, όμως ο για να μιλήσουμε για αυτό χρειαζόμαστε άλλες κατηγορίες και σχήματα σκέψης, όχι δοσμένα κριτήρια, γιατι η τέχνη αντιστέκεται εξ ορισμού σε κάθε τι δοσμενο. Αυτό όμως δεν είναι απκ ς υπόθεση της φιλοσοφίας η της θεωρίας, αλλά έχει και συγκεκριμένες συνέπειες, πχ στη νομική διαχείριση των έργων, ακόμα και νομική διατύπωση αυτού του παράδοξου υπάρχει, η παντελής απουσία δοσμενων κριτηρίων είναι διατυπωμένη και νομικα. Δεν υπάρχει (σοβαρή) σχολή… Διαβάστε περισσότερα »
mari, μας είχατε υποσχεθεί κείμενα και λινκ εδώ και πολύ και καιρό. Μήπως να τα ετοιμάζατε σιγά σιγά; Μου λείπουν τα σχόλια σας!
thank you, ήτανε δύσκολη χρονιά και δεν μπορεσα
Ο,τι έχει να κάνει με τέχνη (γλυπτά, πίνακες, τραγούδια, μουσική, ποίηση κτλ.) συνήθως θα με κάνει να νιώσω κάτι και σχεδόν πάντα σε πρώτο βαθμό αρκούμαι σε αυτό, άλλες φορές το ψάχνω παραπάνω ώστε να μάθω λίγα περισσότερα για το σκεπτικό του καλλιτέχνη πίσω από αυτό, το πλαίσιο της εποχής που δημιούργησε το έργο του κτλ. Με μια πρώτη ματιά το συγκεκριμένο γλυπτό δεν μου δημιουργεί ούτε τις σκέψεις που σου προκάλεσε, ούτε τα συναισθήματα, ίσα ίσα το αντίθετο.
Πω πω, τραγικό βρίσκω αυτό το γλυπτό και προσβλητικό.