Ένα από τα παιδικά βιβλία που μου αρέσουν πολύ είναι “η Πόλη που έδιωξε τον πόλεμο”. Είναι ένα βραβευμένο βιβλίο και καταπιάνεται με ένα σοβαρό θέμα με τρόπο ευφάνταστο, αστείο και έξυπνο.
Γι’αυτό, την πρώτη φορά που το διάβασα μου ήρθε σαν κατραπακιά το τέλος του.
Στο τέλος, ο στρατηγός που προσπαθεί να κυριεύσει την πόλη γράφει γράμμα στο αρχηγείο του. Το ταχυδρομείο, όμως αλλάζει το γράμμα, αλλάζει και το περιεχόμενο και τον παραλήπτη. Έτσι, το γράμμα, πλέον, απευθύνεται στην σύζυγό του. Και εκείνος της γράφει πως τελείωσε ο πόλεμος και να ετοιμάσει μια βαλίτσα για να πάνε διακοπές και να βάλει μέσα το κίτρινο μαγιώ με βούλες που την αδυνατίζει.
Γιατί ένα κορίτσι που διαβάζει ανέμελη και αρχίζει να προβληματίζεται για ένα θέμα τόσο σημαντικό όσο ο πόλεμος, γιατί να πρέπει να του υπενθυμίσουν ότι πρέπει να είναι όμορφη και αδύνατη; Το ακούει καθημερινά από χίλιες άλλες πηγές. Γιατί να της το υπενθυμίζει ακόμα και ένα βραβευμένο και αξιόλογο κατά τα άλλα παιδικό βιβλίο;
Και γιατί, εμμέσως, να λαμβάνει το μήνυμα ότι αν το σώμα της δεν είναι αδύνατο, δεν γίνεται να το αγαπά και να το αποδέχεται όπως είναι, αλλά πρέπει να το αλλάξει, να βρει τρόπους να το κάνουν να φαίνεται πιο αδύνατο.
Και γιατί ένα αγόρι που διαβάζει το βιβλίο να λάβει το μήνυμα ότι έχει το δικαίωμα να κρίνει το σώμα ενός άλλου κοριτσιού και, ακόμα, να του κάνει υποδείξεις για το τι πρέπει να κάνει με το σώμα του!
Είναι τόσο casual ο σεξισμός και η χοντροφοβία -ο συγγραφέας πιστεύω ότι το έγραψε για αστείο- αλλά τόσο διαβρωτικός και με τόσο ανελέητες προεκτάσεις.
Πάντα όταν διαβάζω αυτές τις τελευταίες γραμμές αλλάζω το κείμενο και λέω ότι της γράφει ότι του έλειψε και ότι θα πάει να την βρει και να πάνε διακοπές.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν ο συγγραφέας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και απάντησε στο μήνυμά μου ‘Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας και για το μήνυμά σας. Ο διάλογος αυτός γράφτηκε ως μια αστεία και αγαπησιάρικη συνομιλία ενός αγαπημένου για χρόνια ζευγαριού. Αστεία γιατί ένα μαγιό με τεράστιες ροζ βούλες δεν αδυνατίζει… και αγαπησιάρικη γιατί εκείνη είναι που το ισχυρίζεται και ο Πόλεμος την πειράζει πάντα αστειευόμενος… Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία της Πόλης πρωτογράφτηκε το 2007 πριν από πάνω από δεκαετία, τότε που ακόμη και οι πιο ευαίσθητοι σε αυτά τα θέματα δεν είχαμε τα ίδια αντανακλαστικά με σήμερα, απέναντι σε… Διαβάστε περισσότερα »
έχεις απόλυτο δίκιο, συχνά οι άνθρωποι μένουν κολλημένοι στα στερεότυπα ,χωρίς ποτέ να αμφισβητήσουν τις δήθεν αυθεντίες με τις οποίες μεγάλωσαν. Αναρωτιέμαι ,αυτές οι περιπτώσεις δεν πέρασαν την λεγόμενη ”επανάσταση της εφηβείας”; Ή μόνο για τις κοπάνες και την κονσόλα αντιδρούσαν στους γονείς τους; (!)
Δεν γνωρίζω το παραμύθι όμως αν γράψεις ένα γράμμα στον εκδοτικό οίκο να επισημάνεις το σεξισμό; Βασικά κοπιπεστιά να κάνεις το κείμενό σου εδώ, ωραιότατα τα λες 🙂
Έγραψα λοιπόν στον συγγραφέα τον ίδιο….. για να δούμε….
Περιμένουμε update λοιπόν 🙂
ηρθε το update το έβαλα σε σχόλιο (στο γράφω εδώ σε περίπτωση που υπάρχουν ειδοποιήσεις)
cyora σε νοιώθω…. την πατησα έτσι κι εγω μ’αυτο το παραμύθι που ακούμε σε αφήγηση με τον 4χρονο γιό μου και στο τελος κάθε φορα ξενερώνω απίστευτα με το μαγιώ…δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να αλλάξω τα λόγια λόγω του μέσου που χρησιμοποιούμε. σκέφτομαι να του το συζητήσω όμως και να του εξηγήσω γιατί είναι λάθος αυτό που λέει ο Πόλεμος στην συζυγό του.