Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι αποφασίζω να πάω για καφέ Κολωνάκι με το αυτοκίνητο. Γινόταν χαμός, και τέλοσπαντων μετά από κάμποση ώρα, βρίσκω μία μικρή θέση σε κάπως ανηφορικό δρόμο μπροστά από ένα καφέ και με αρκετές μανούβρες το παρκάρω. Ήταν φοβερά μικρή η θέση, το αμάξι χωρούσε ίσα-ίσα ανάμεσα σε ενα κάγκελο και ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Μετά από ώρα επιστρέφω να το πάρω και βγαίνει από το καφέ ο οδηγός του αυτοκινήτου που ήταν μπροστά μου (γύρω στα 30 ξέρω γω) και γίνεται ο εξής διάλογος:
– Ποιος το πάρκαρε εδώ;
– Εγώ!
– Εσύ;
– Πώς;
– Κανονικά, με μανούβρες
– Και δεν ακούμπησες το αμάξι; (φανερά δυσπιστος)
– Όχι
– Κάτσε να το τραβήξω καλύτερα
– Δεν χρειάζεται
– Ας το πάρω
Και όπως πάει να φύγει, του φεύγει το φρένο και σκάει πάνω μου!!! Γέλασα με την ψυχή μου! Έλεγξα να δω ότι δεν είχα ζημιά κι έφυγα…
– Σωφερίνα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου είχε πει κάποτε τύπος στο σουπερμάρκετ “Γουαου! Πρώτη φορά βλέπω γυναίκα να κάνει οπισθογωνία χωρίς να χτυπήσει άλλα αυτοκίνητα!” … ευτυχώς μου έκοψε και του απάντησα: ” Αλήθεια; Μόνο στα συγκρουόμενα κυκλοφορείτε τόσο καιρό;”
Ε, μα!!!!
❤️🤣❤️🤣
Θα θυμάμαι πάντα με ντροπή, ότι πριν από καμιά εικοσαετία, ένας μπάρμπας μου είπε με θαυμασμό “για γυναίκα, παρκάρεις τέλεια κοπελιά” κι εγώ το ζώον χαμογέλασα κολακευμένη που αναγνωρίστηκαν οι οδηγητικές μου ικανότητες… Αίσχος.
Μου αναγνωρίζω μόνο το ότι ήμουν μικρή, δεν υπήρχε Α, μπα, και δεν είχα ακούσει ποτέ τις λέξεις εσωτερικευμένος μισογυνισμός. Η ντροπή πάντως δε λέει να φύγει.
Σοβαρά τώρα είκοσι χρόνια μετά δε λέει να φύγει η ντροπή και το αίσχος επειδή μια φορά κάποιος είπε ότι για γυναίκα παρκάρεις καλά και κολακεύτηκες; Ας μην υπερβάλλουμε. Όλοι έχουμε συμπεριφερθεί λάθος στο παρελθόν μας, κι ακόμη κάνουμε λάθη. Αν για κάθε τέτοιο περιστατικό έπρεπε να ντρέπομαι όλη την υπόλοιπη ζωή μου, δε θα ξεπλένονταν οι αμαρτίες μου ούτε δέκα ζωές αργότερα.
Τελειο!! Πόσο μου τη δίνει αυτό! Εγώ πήγα να παρκάρω σε μια αρκετά μεγάλη θέση έξω από ταβέρνα και βλέπω τον οδηγό του πίσω αυτοκινήτου να ερχεται κ να μου φωνάζει ‘περίμενε να το παρω’. Δεν χρειάζεται του λέω κ παρκάρω μια χαρά. Στο μεταξύ έχει μπει μέσα με τον φίλο του, αγχωμένος. Βγαίνω, του λέω ‘είδες;μια χαρα’, ναι μου λέει ‘και δεν είναι η πρώτη φορά’ του λέω. Σιχτιρια πια με τα στερεότυπα τους.
Α, όχι! Θα φώναζα την ασφαλιστική να καταγράψει το συμβαν, να το δει εμπειρογνώμονας και αν όλα οκ, τότε μπορούσε να φύγει ο “κύριος”.