Γειά σε όλη την παρέα!
Είμαι με την τετράχρονη κόρη μου και το νεογέννητο στο μάρσιπο στο ασανσέρ του σούπερ μάρκετ. Μέσα έχει 2 γυναίκες και έναν άντρα. Οι γυναίκες κλασικά μιλάνε στην κόρη μου και η μικρή δεν θέλει να απαντήσει και κάνει θυμωμένη φάτσα. Της λέω: «αγάπη μου είναι οκ. Μην απαντάς αν δεν θέλεις».
Πετάγεται η κυρία: «τα όμορφα κορίτσια δεν θυμώνουν».
Σοκ εγώ! Δεν ήξερα από που μου ήρθε. Έφτασε και το ασανσέρ στον όροφο και το μόνο που πρόλαβα να πω: «όλες θυμώνουν, άσχημες, όμορφες».
Δεν μου άρεσε όμως. Ήθελα να πω όλοι οι άνθρωποι.. Αλλά οκ, την επόμενη φορά!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και όταν μεγαλώσουν τα κορίτσια θα ανεχονται άσχημες συμπεριφορές και θα παγώνουν και οι υπόλοιποι θα εκπλησσονται και θα νουθετουν κιολας, μα γιατί δεν φώναξες, μα γιατί δεν αντέδρασες και γιατί δίνεις δικαίωμα να το ξανακάνει…
Αυτό το πράγμα που μας έρχονται οι σεξιστικές μπαρούφες απο το πουθενά και δεν προλαβαίνουμε καν να σκεφτούμε την απάντηση… Έχω κάνει άπειρες τέτοιες συζητήσεις που δίνω την απάντηση που θα ήθελα να δώσω. Ετεροχρονισμένα βέβαια. Μέσα στο κεφάλι μου. Απο κοντά άντε να είχα έμπνευση 10 φορές όλη μου τη ζωή. Νομίζω οτι όσο προετοιμασμένη και να είμαι, πάντα αιφνιδιαζομαι όταν ακούω κόσμο να λέει τέτοιες βλακείες και να τις πιστεύει κιόλας.
Τα μικρά παιδιά ανεξαρτήτως φύλου θα ήταν καλό για την δική τους εξέλιξη σε αυτόνομα όντα να μην υποκύπτουν σε guilt-trip συμπεριφορές πχ να απαντάνε πάντα σε γνωστούς/αγνώστους, να δέχονται ασφυκτικά φιλία/αγκαλιές επειδή αν πράξουν αλλιώς θα θεωρηθούν “κακά παιδία”, οπότε πάρα πολύ καλά έκανα η γράφουσα και έδειξε στην κόρη της οτι είναι απόλυτα εντάξει το να μην απαντάει εάν δε θέλει.
Δε μου άρεσε τίποτα από όσα διάβασα. Δεν κατάλαβα καν γιατί δημοσιεύτηκε αυτό το άρθρο. Μήπως παραεχουμε γίνει “μη μου απτου”?
Δεν είναι ευγενικό να μην απαντά η τετράχρονη κόρη σου όταν της μιλάνε. Γιατί θύμωσε, αλήθεια? Από την άλλη, δεν είχε καμία σοβαρότητα η απάντηση της κυρίας μέσα στο ασανσέρ. Μου έχει τύχει πολλές φορές το ίδιο σκηνικό με’σενα. Έχω κι εγώ 2 κορίτσια μικρά. Τις παροτρύνω όμως να απαντούν ή έστω να χαμογελούν κι ας μην απαντούν.
Γιατί πρέπει να απαντάνε ή να χαμογελάνε τα παιδιά στους άσχετους που τους μιλάνε; Δε δίνει καθόλου καλό μήνυμα να τα παροτρύνεις έτσι.
Ως παιδαγωγός, να σου πω ότι και τα παιδιά έχουν κακές μέρες, όπως οι ενήλικες. Μπορεί να ήταν στεναχωρημένο, κουρασμένο, να ζεσταινόταν, να είχε μαλώσει με κάποιον γονέα… χίλια δύο. Απλώς το παιδί δεν μπορεί να αναγνωρίσει το συναίσθημα του και να το επεξεργαστεί όπως εμείς και να πει “δεν πειραζει, ας πω τουλαχιστον ενα γεια”. Η κουβεντα της κυρίας ακυρώνει το συναίσθημα του παιδιού και το υποβιβάζει.
Δεν καταλαβαίνω, αυτο το περιστατικό ήταν εντελώς to the point. Πιο καζουαλ σεξισμός δεν υπάρχει. Επίσης είναι μια χαρά το να μην απαντούν τα παιδιά αν δεν θέλουν. Δεν είναι εδώ για να αποδεικνύουν πόσο καλή ανατροφή τους δώσαμε.
Αλήθεια? Δεν είναι ευγενικό να μην απαντά ενα παιδι οταν του μιλά μια άγνωστη σε ενα ασανσέρ? Γιατί ? Ειναι άγνωστη και το παιδί δεν θέλει να μιλήσει εκείνη την ωρα. Δηλαδή εσύ οποιος/α άσχετος/η σου μιλα αισθάνεσαι υποχρέωση να απαντήσεις? Και γιατί να χαμογελασουν? Επειδη κάποιος/α τους δινει προσοχή την οποια δεν ζήτησαν και δεν θέλουν? Με την ίδια λογική και ενας αντρας οταν φλερτάρει μια γυναικα, η γυναικα πρέπει να χαμογελασει και να απαντήσει ασχετα αν δεν της αρέσει η αν θελει. Όχι, ειναι πολυ προβληματικη η λογικη αυτή. Τα παιδια ειναι άνθρωποι που έχουν το δικαίωμα να… Διαβάστε περισσότερα »
“εσεις που θυμωσατε τωρα με το τετραχρονο;”
Ένα από τα κλασσικότερα λάθει που έχω παρατηρήσει στους μεσογειακούς λαούς είναι που όταν βλέπουν ένα μωρό ή μικρό παιδί λένε πάντα … “πω πω τι όμορφο”, οπότε περνάει ασυνείδητα το μήνυμα ότι για να πετύχεις και να είσαι αποδεχτός πρέπει να είσαι όμορφος/όμορφη.
Αντίστοιχο βέβαια και το “τι έξυπνο το παιδάκι σας?!!”
Το να μου μιλάει κάποιος κι εγώ να μη γυρνάω ούτε καν να τον κοιτάξω το θεωρώ αγένεια. Ακόμα και χαμογελώντας, μπορείς να δείξεις τη δυσαρέσκειά σου. Δε χρειάζεται να γίνεσαι αγενής. Άλλο το αγενής, άλλο το ”δυσάρεστος”. Γνώμη μου πάντα.