Κι έχω βγει που λέτε για ένα ποτό με μια φίλη και αφήνω την τσάντα μου στην καρέκλα του διπλανού τραπεζιού που είναι άδειο. Μετά απο λίγο, έρχονται δύο αγόρια, πάω να πάρω την τσάντα μου για να καθίσουν άνετα και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Αγόρι: Δεν πειράζει, ασ’ την δε μας ενοχλεί.
Εγώ: Όχι μωρε, καθίστε άνετα, θα την πάρω.
Και την περνάω στο πίσω μέρος της καρέκλας μου, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τη βλέπω. Δεν προβληματίζομαι όμως, γιατί πίσω μου κάθεται γνωστή παρέα και δεν έχω το άγχος μη μου την ανοίξουν.
Το αγόρι με παρακολουθεί και κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει.
Αγόρι: Να σου πω κάτι; Μην την αφήνεις εκεί. Να την αφήνεις πάντα κάπου που να τη βλέπεις. Εγώ δουλεύω σε μπαράκι και τα βλέπω πολύ συχνά αυτά. Αυτοί που είναι να κλέψουν κάτι, παρακολουθούν για πολλή ώρα τα θύματά τους, τα οποία είναι κυρίως γυναίκες γιατί είναι πιο αφελείς.
Γουρλώνω μάτι και λέω “Ορίστε;”
Ταράζεται λίγο, μάλλον με το μάτι μου και όχι γιατί κατάλαβε τι είπε και συνεχίζει:
“Δηλαδή εννοώ ότι δεν σκέφτονται τόσο πολύ”.
Ειρωνική εγώ: Ααααααααα εντάξει, αυτό εννοείς.
Αγόρι ανακουφισμένο: Ναιιι.
Εγώ: Σε ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή. Θα σου δωσω κι εγω μία. Σταμάτα να μιλάς δέκα δευτερόλεπτα πριν.
Έγνεψε καταφατικά κοιτώντας με ένα απορημένο, αφελές βλέμμα..
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
