Γράφω αυτό το κείμενο ανήμερα την ημέρας της Γυναίκας, όπου είχα πάει σε ένα ζαχαροπλαστείο να αγοράσω, μαζί με τον πατέρα μου, μια τούρτα, καθώς η μαμά μου τυχαίνει να έχει γενέθλια την ίδια μέρα! Διαλέγουμε λοιπόν τούρτα και στο ταμείο πληρώνω εγώ. Η ταμίας όμως πάει να δώσει τα ρέστα στον μπαμπά μου, ενώ εγώ είχα απλώσει το χέρι μου κ είχα πει ευχαριστώ. Στο 90′ αλλάζει πορεία και δίνει τα ρέστα σε μένα, λέγοντας: “Αχ χίλια συγνώμη ε, εσείς με πληρώσατε, σε εσάς θα δώσω τα ρέστα, έχουμε συνηθίσει να τα δίνουμε στους άντρες”.
Ομολογώ ότι με εξέπληξε και της απάντησα πως έκανε πολύ καλή παρατήρηση και πως είναι πολύ καλό να τα σκεφτόμαστε αυτά, πόσω μάλλον σήμερα που είναι και η γιορτή της γυναίκας, είναι food for thought! Δεν έγινε κάτι άλλο, ευτυχώς ήταν πολύ ευγενική κυρία και το παρατήρησε μόνη της, απλώς αντιλήφθηκα για άλλη μια φορά πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η πατριαρχική αντίληψη στην καθημερινότητά μας…
Ξεκίνησε για κάζουαλ σεξισμός αλλά νομίζω έβγαλε και μια δόση αισιοδοξίας!
Σας φιλώ!
-Κάτε
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά κι εγώ την έχω πατήσει έτσι στο ζαχαροπλαστείο που δούλευα. Ευτυχώς το έσωσα εγκαίρως. Είναι τόσο αντανακλαστική η κίνηση, ειδικά αν έχει πολλή δουλειά, που θέλει προσπάθεια να το σκεφτείς, όταν απο τα 100 ζευγάρια που θα έρθουν, στα 98 θα πληρώσει ο άντρας.