Που λέτε φοράω σιδεράκια και κάθε μήνα πηγαίνω για το καθιερωμένο ραντεβού. Με το που τελειώνουμε και κοιτάμε να δούμε πότε θα κλείσουμε το επόμενο ραντεβού λέω στη γιατρό να το καθυστερήσουμε λίγο γιατί αυτό το μήνα έχω εξεταστική και δε θα έχω χρόνο για πολλά πέρα δώθε ως το ιατρείο που είναι λίγο μακρυά. Μου εύχεται καλή επιτυχία και μου λέει και με συνωμοτικό υφάκι οτι μετά τα διαβάσματα θα έχω χρόνο και για το αγόρι μου. Της απαντώ γελώντας οτι «δεν έχω αγόρι και δε θέλω κιόλας». Και μετά με ρωτάει «τι στο καλό σπουδάζω και έχω τόσο διάβασμα που δεν θέλω κανέναν αντιπερισπασμό ούτε καν μια σχέση».
Δηλαδή το να μη θέλω να μη κάνω σχέση γενικά δε παίζει σαν επιλογή οπωσδήποτε πρέπει να συντρέχει πολύ σοβαρός λόγος, όπως το διάβασμα για πτυχίο. Που και αυτό δηλαδή με το ζόρι το δεχόμαστε. Της απαντάω και εγώ λοιπόν ότι «δεν θα μπορούσε να φταίει το διάβασμα, απλά δεν θέλω», και χαιρετάω να φύγω χωρίς να προσπαθήσω να εξηγήσω περαιτέρω γιατί ούτως ή άλλως δεν τη πάω πολύ σαν άνθρωπο για να νοιαστώ για τη γνώμη της. Με αποχεραίτισε και αυτή με μια μίξη απορίας και λύπης 😝😝