Μέσα στις γιορτές έχω κανονίσει μετά απο πολύ καιρό με τη μαμά μου να πάμε οι δυο μας θέατρο. Τελειώνει λοιπόν η παράσταση και επειδή έχει πάει αργά αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί για το σπίτι (η απόσταση αρκετά μεγάλη). Κλασσικός λοιπόν ταξιτζής μας πιάνει τη συζήτηση , αναλύοντας όλη την ιστορία της ζωής του μέσα στα επόμενα λεπτά που διαρκεί η διαδρομή. Και ακολουθεί η παραπάνω συζήτηση (ή καλύτερα μονόλογος) :
Ταξ: Εγώ κορίτσι μου έχω να σου πω ότι τα 26 είναι μια πολύ καλή ηλικία να κάνεις παιδιά. Εγώ έχω δυο κόρες και τους γαμπρούς μου τους εγκρίνω και τους αγαπώ πολύ γιατί μου μοιάζουν. Αρχικά, έχω να σου πω ότι απο τη μέρα που παντρεύτηκαν οι κόρες μου σταμάτησαν να δουλεύουν. ‘Ετσι πρέπει να κάνει ο άντρας , έτσι έκανα και εγώ. Οι άντρες τους τα προσφέρουν όλα και τους ζήτησαν απο τη πρώτη κιόλας μέρα να παρατήσουν τη δουλειά και να κάθονται στο σπίτι. Βασίλισσες τις έχουν σας λέω.
Η μαμά μου απο δίπλα προσπαθεί να αποφύγει όσο πιο ευγενικά μπορεί μια επικείμενη άβολη συζήτηση μιλώντας περί ανέμων και υδάτων με “ναι εντάξει, ο καθένας στην οικογένεια του….., και έχει βάλει κρύο έξω…., και στο επόμενο στενό στρίψτε δεξιά…”, ενώ εγώ σοκαρισμένη τσεκάρω το κινητό μου μπας και μπερδεύτηκα και αντί για 2020 προχθές μπήκαμε στο χαρούμενο 1950!!
Καλή χρονιαά σε όλους!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News