Βρίσκομαι σε μικρή πόλη με σύζυγο και κόρες για ΣΚ και ψάχνουμε ΑΤΜ στο κέντρο γιατί έχουμε ξεμείνει. Ο καλός μου σταματάει έναν περαστικό και πάνε μαζί ως το ΑΤΜ ενώ εμείς προχωράμε στην αντίθετη κατεύθυνση για να κερδίσουμε λίγο χρόνο. Δέκα λεπτά αργότερα, μας βρίσκουν και οι δύο, και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Σύζυγος: “Να εδώ είναι και οι δικές μου, τις βρήκα.”
Περαστικός: “Ε φυσικά, εσύ έχεις τα φράγκα, σιγά μη σ’ αφήσουν να φύγεις”, λέει και φεύγει. Σε αγνώστους. Με πάσα βεβαιότητα.
Δυστυχώς, αν και τα αντανακλαστικά μου χάρις την Α, Μπα έχουν βελτιωθεί πολύ τον τελευταίο καιρό, έμεινα τόσο έκπληκτη με την ατάκα που δεν πρόλαβα να πω τίποτα. Σημείωση: ο λογαριασμός είναι κοινός και αυτή την περίοδο εγώ φέρνω τα περισσότερα χρήματα στο σπίτι…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το κακό με τα αυτιά είναι πως δεν κλείνουν όπως τα μάτια. Είναι υποχρεωμένα να τα ακούνε όλα.
Το πιο στενάχωρο στην όλη ιστορία μου είναι ότι ένιωσες την ανάγκη να πεις ότι έχετε κοινό λογαριασμό, κι ότι φέρνεις εσύ περισσότερα χρήματα στο σπίτι. Να “δικαιολογηθείς” εσύ δηλαδή που ένας μαλάκας είπε τη μαλακία του και συνέχισε αμέριμνος την υπόλοιπη μέρα του.
Σωστή παρατήρηση!
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ο θείος μπορεί να ήθελε να πει “αφού πηγές να φέρεις τα λεφτά, θα σε περίμεναν”. (Εσύ το άκουσες, βέβαια.)
Καταλαβαίνω τι λες. Το ύφος ήταν τελείως «σε θέλουν για τα λεφτά σου»…
Γιατί όμως να νιώθεις την ανάγκη να δικαιολογηθείς για την καφρίλα του καθενός?
Να το κοιτάξω λίγο…