Θυμάμαι, την χρονιά που έδινα πανελλήνιες, στο φροντιστήριο μια από τις πολύ εποικοδομητικές συζητήσεις με τις συμμαθήτριες μου και τον Καθηγητή της Φυσικής. Ενώ ο Καθηγητής γράφει τα δεδομένα της άσκησης, οι μαθήτριες αρχίζουν και μιλούν για το τι ξέρουν να μαγειρεύουν και τι φτιάχνουν στις παρέες τους:
(…)
Συμμαθήτρια:(…) φτιάχνω τοστ και κρέπες
Εγώ: δεν ξέρω να μαγειρεύω
Καθηγητής γυρνάει (ενώ έγραφε στον πίνακα) και με υφάκι μεταξύ σοβαρού και αστείου απαντάει:
«Αν δεν ξέρεις να μαγειρεύεις, δεν θα σε παίρνει κανένας, εμείς νοικοκυρές χρειαζόμαστε να μας φροντίζουν, πρέπει να μάθεις.. αλλιώς…»
Δυστυχώς δεν απάντησε καμία από εμάς.
Το κλίμα αυτό που επικρατούσε εκεί μέσα εκείνη την στιγμή με έκανε να σκεφτώ το υπονούμενο που αναδύεται για εμένα: μιας και έγραφα τους χειρότερους βαθμούς του τμήματος στη φυσική (είχαν και τμήματα δυναμικότητας) επομένως και δεν κάνω για αυτό το τμήμα ούτε και για τον στόχο που έχω ,δεν μου πέφτει λόγος!..αφου είμαι ΚΑΙ εκεί άχρηστη! και τούβλο! Αισθάνθηκα σκουπίδι
Καθηγητής παράδειγμα πέρασε το μήνυμα του στις μαθήτριες και στον μαθητή του τμήματος
Θα ήθελα να είχα ανακαλύψει νωρίτερα το Α,μπα να μπορούσα να ανατρέψω την ροή πληροφοριών τουλάχιστον εκεί μέσα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
