Ο παππούς περιέγραφε -και ήταν πολύ αστείο- στον εγγονό του πως κόπηκε δύο φορές για το δίπλωμα οδήγησης. Ήταν ωραία ιστορία και μου άρεσε που το μήνυμα ήταν δεν πειράζει όταν δεν τα καταφέρνουμε, συνεχίζουμε την προσπάθεια και βλέπουμε.
Μετά του λέει όταν γίνεις 18 θα βγάλεις κι εσύ δίπλωμα. Ο θείος σου (ο αδελφός μου δηλαδή) άργησε να βγάλει. Παρεπιπτόντως έβγαλε μόλις στα 23. Η γιαγιά προσθέτει “η μαμά σου (εγώ δηλαδή) έβγαλε δίπλωμα στα 20” . Και γυρνάει ξαφνικά ο παππούς και μου λέει λιγο αυστηρά “ε, βέβαια, εσύ πάντα ανυπόμονη και πάντα να βιάζεσαι”. “Τι λες ρε πατέρα” του λέω “τον εγγονό σου τον προορίζεις για δίπλωμα στα 18, ο γιος σου λες άργησε κι εγώ επειδή είμαι γυναίκα βιάστηκα;”
Ο πατέρας μου κατάλαβε και άρχισε τα παρεξήγησες, άλλο εννοούσα κτλ. Κι έτσι απλά, ένα ακόμα παράδειγμα της πατριαρχίας σε όλο της το μεγαλείο σε ενα light θέμα όπως η οδήγηση. Μια συμπεριφορά/επιθυμία για ένα άνδρα είναι αποδεκτή και δεδομένη. Και μάλιστα αν δεν την έχει ειναι κατακριτέος. Ενώ η ίδια συμπεριφορά/επιθυμία για την γυναίκα δεν ειναι αποδεκτή και μάλιστα αν την έχει αυτό σημαίνει κάτι αρνητικό για εκείνην.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Light θέμα πατριαρχίας η οδήγηση; Ελάτε τώρα!
Ένα κατεξοχήν θέμα πατριαρχίας θα έλεγα! Οδηγώ ομολογουμένως καλά (…για γυναίκα ΧΑΧΑΧΑΧΑ) και από τα 18 μου και έχω αντιμετωπίσει ουκ ολίγα περιστατικά βρισίματος, πιστεύω αποκλειστικά και μόνο επειδή είμαι γυναίκα, γιατί οι θύτες ήταν κλασσικό δείγμα κάποιου που θα τον έλεγες αμα τη εμφανίσει κομπλεξικό μισογύνη.
Περιμένω στο στοπ μου ωραία και καλά να περάσουν αυτοί που έχουν προτεραιότητα; Βρίσιμο! Σταματάω στο φανάρι που μόλις έγινε κόκκινο; Βρίσιμο! Μου βγάζουν πολύ βίαια ένστικτα κάτι τέτοιοι ρε παιδί μου.. Τύπου να βγω και να του σπάσω το αμάξι αλά Beyonce!
Έτσι είναι και σε άλλους τομείς, όπως στην εργασία. Η επιθυμία στον άντρα επιβραβεύεται και στην γυναίκα αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
Ναι ο άντρας είναι leader, η γυναίκα bitch…
Πρεμούρα, πάντως, για δίπλωμα στα 18, λες και θα αγοράσει στα 18 αυτοκίνητο ακόμη δεν βγήκε από το αυγό.
Κατ’ αρχάς, οι ηλικίες από 18 έως 23 είναι κόκκινο πανί για τις ασφαλιστικές και φουσκώνουν τα ασφάλιστρα. Πόσο καλομαθημένα είναι τα παιδιά που δεν μπορούν να κινηθούν με τις συγκοινωνίες μέχρι να σταθούν στα πόδια τους και να αγοράσουν το δικό τους όχημα; Δεν παύει να με εκπλήσσει που ακούω ότι οι γονείς (και δεν μιλάμε για τους πλούσιους γονείς) τάζουν δώρο αυτοκίνητο στο παιδί που θα περάσει στο Πανεπιστήμιο (π.χ.). Δεν πάει λεωφορείο στο Πανεπιστήμιο;
Δεν πάει ακριβώς έτσι κατά την άποψή μου. Για να έχεις λίγο context και να καταλάβεις από που προέρχεται το σκεπτικό μου εγώ σπούδασα στο Ηράκλειο Κρήτης (ενώ δεν ήμουν από εκεί) και στο μεταπτυχιακό πήρα δίπλωμα και αμάξι με την υποτροφία μου. Από την πολύ προσωπική (και ίσως μεμονωμένη?) εμπειρία μου θα πω ότι στις ενδιάμεσου μεγέθους πόλεις που ούτε πας παντού περπατώντας ούτε έχουν όμως και πολύ καλή συγκοινωνία σε περιορίζει αρκετά το να μην έχεις αμάξι. Πχ αν θες να πας προπόνηση και η ώρα τυχαίνει να είναι αρκετά κοντά στην ώρα που τελειώνεις τη σχολή πρέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αλήθεια αυτό ως προς τις ασφαλιστικές. Ωστόσο θεωρώ λάθος να γενικευουμε και να θεωρούμε καλομαθημένος οσους φοιτητές οδηγούν για να πανε στη σχολή τους. Θα μιλήσω για την Αθήνα, για την όποια έχω άποψη. Οι φοιτητές πολλοί, οι συγκοινωνίες συχνά δεν καλύπτουν πλήρως ή περνούν αρκετα αραια με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι φοιτητές που δεν μένουν κέντρο η έστω κοντά σε κάποιον σταθμό να κάνουν τρομερή ώρα να φτάσουν στη σχολή, αλλάζοντας 3 και 4 συγκοινωνίες στο νερό. Επομένως το αμάξι δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη σε κάποιες περιπτώσεις.
Σκέψου απλά οτι έχουμε κοπέλα στη σχολή που έρχεται απο Άγιο Στέφανο με συγκοινωνία. Η σχολή είναι ένα δεκάλεπτο με τα πόδια απο τον Κεραμεικό. Στην καλύτερη κάνει μιάμιση ώρα για τη μία διαδρομή, σύνολο τρεις (αν δεν χάσει κάποιο δρομολόγιο). Αν έχουμε πχ τετράωρο κενό ενδιάμεσα (τυχαίνει και αυτό) είναι αναγκασμένη να μείνει στη σχολή να περιμένει, ενώ θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτήν την ώρα για να κάνει κάτι άλλο. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται το να κινείσαι με συγκοινωνίες.