Το άκουσα μόλις, από γυναίκα αρκετά μπαρουτοκαπνισμένη λόγω συνθηκών, συστημικής ανισότητας, ατυχίας. Υπεύθυνη και πολύ εργατική. «Το πρωί ήταν καλός ο καιρός, και μέχρι να βγω από το σπίτι είχε αρχίσει να βρέχει και έκανε πολύ κρύο. Αν η μητέρα φύση είναι διπολική, πώς να μην είμαστε κι εμείς;» Όπου «εμείς», οι γυναίκες.
Έμαθε ότι η απελπισία, ο θυμός και η απόγνωση που έχει νιώσει κατά καιρούς, όταν έπεσε σε διάφορους τοίχους προσπαθώντας να επιβιώσει, είναι κάτι αλλοπρόσαλλο. Το ενσωμάτωσε, μαζί με το στίγμα σχετικά με τις ψυχικές παθήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν κατάλαβα. Το σχόλιο για τον καιρό που αλλάζει κρύβει σεξισμό; Κάτι χάνω.
Κάνει μια παρομοίωση λέγοντας ότι όπως αλλάζει ο καιρός και κατ επέκταση η μητέρα φύση, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, έτσι και μεις οι γυναίκες δικαιολογούμαστε που είμαστε διπολικές και αλλάζουμε διάθεση απ’ τη μια στιγμή στην αλλη….🤮