Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 7 χρόνια από τα οποία τα 3 παντρεμένοι και έχουμε ένα παιδάκι 3.5 χρόνων. Ζούμε στο εξωτερικό, έχουμε και οι δυο πολύ απαιτητικές δουλειές και ίδιο επίπεδο πανεπιστημιακής μόρφωσης. Mιας και δεν έχουμε βοήθεια από παππουδογιαγιάδες και τα συναφή, έχουμε μια νταντά για τα απογεύματα δηλαδή τις ώρες που το παιδί δεν πάει στο παιδικό. Ο άντρας μου προσπάθησε να συνεισφέρει στις δουλειές του σπιτιού αλλά του ήταν εξαιρετικά δύσκολο.
Πρώτον επειδή δουλεύει όντως πολλές ώρες και δεύτερον επειδή δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου οι δουλειές του σπιτιού! Μετά από συζητήσεις/μάχες συμφώνησε να προσλάβουμε μια κοπέλα να έρχεται μια φορά την εβδομάδα να βάζει καμιά σκούπα και να έχει ως προτεραιότητα το σιδέρωμα των πουκαμίσων του!
Οπότε μια Παρασκευή, μετά από μια κουραστική εβδομάδα, όταν του ζήτησα να μαζέψουμε μαζί το τραπέζι μετά το φαγητό μου είπε: “πλάκα κάνεις έτσι; θέλεις και βοήθεια ενώ έχεις 2 οικιακές βοηθούς για την πάρτη σου!”. Δηλαδή οι κοπέλες δεν βοηθούν ΕΜΑΣ αλλά ΕΜΕΝΑ γιατί έχουν αναλάβει τις δικές μου υποχρεώσεις!!
Όταν του επισημαίνεις την κοτσάνα, ευτυχώς συνέρχεται…ή τουλάχιστον προσπαθεί…χεχε