Λοιπόν φίλες και φίλοι έχω παρατηρήσει ότι όταν είμαι έξω με κάποιο αρσενικό συμβαίνουν τα εξής:
1) όταν πληρώνω, δεν φέρνουν τα ρέστα σε εμένα ΠΟΤΕ, τα δίνουν στον άντρα της υπόθεσης
2) δεν απευθύνονται σε εμένα αλλά και πάλι στον άντρα της υπόθεσης, ακόμα και αν μιλάω εγώ.
Ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα, ήμουν στο σουπερ μάρκετ με τον ξάδερφό μου ο οποίος δε μιλάει καθόλου ελληνικά, ένας υπάλληλος κάτι του είπε -προφανώς δεν κατάλαβε τίποτα ο ξα – απάντησα λοιπόν εγώ. Ο υπάλληλος δεν με κοίταξε καν και συνέχισε να μιλάει στον ξάδερφο και να απαντάω εγώ, χωρίς να απευθύνεται σε εμένα ή να έχει οπτική επαφή μαζί μου. Πιο μετά στο ταμείο, πληρώνω και η ταμίας δίνει τα ρέστα στον ξάδερφό μου! Το έχω παρατηρήσει κι άλλες φορές σε διάφορα μαγαζιά και στο δρόμο που μπορεί να σε σταματήσει κάποιος πχ για οδηγίες, δεν είναι ότι έτυχε και το αναφέρω ως μεμονωμένο περιστατικό. Wtf?
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όταν είσαι εσύ αυτή που κερνάει και δίνουν τα ρέστα στον άντρα 😀
Μου συνέβη πάλι προχτές!
Τα ίδια και στη Βρετανία. Εν τω μεταξύ εγώ συνήθως κρατάω λίγα χρήματα και το συντρόφι μου κυκλοφορεί αποκλειστικά με κάρτες. Οπότε αν πληρώσουμε κάτι με χρήματα θα βγάλω εγώ πορτοφόλι, αλλά θα δώσουν σε εκείνον τα ρέστα. Το δικό του πορτοφόλι δεν έχει καν θήκη για κέρματα και θα τα δώσει αυτόματα σε εμένα.
Εμένα μου χτυπάει πάντα, εκείνος δεν το είχε καν σκεφτεί ότι είναι κάζουαλ σεξισμός. Του πρότεινα να υποδείξει ότι τα ρέστα πάνε σε αυτή που πλήρωσε για να δει αντιδράσεις. Τώρα σπάει πλάκα με τα μούτρα τους, και το λέω κι εγώ συχνότερα.
Εγώ πάλι έχω παρατηρήσει ότι αυτό πάει αναλόγως του φύλου του εργαζόμενου. Πχ σε μαγαζιά με γυναίκες στην υποδοχή (εντυπωσιακές συνήθως) έχω παρατηρήσει ότι απευθύνονται και κοιτάνε αποκλειστικά ΕΜΕΝΑ και όχι το σύντροφό μου και το αντίθετο. Φανταζομαι είναι γραμμή των μαγαζιών προς αποφυγή παρεξηγήσεων. (Το ότι θα ζήλευα δηλαδή τη δίμετρη ξανθια κουκλάρα της υποδοχής; Εχμμμ κάτσε να σκεφτώ… ΝΑΙ) 😜
Σε περίπτωση παρεξηγήσιμης συμπεριφοράς εννοώ, καθώς οι υποδοχές σε μαγαζιά τυχαινει να είναι ιδιαίτερα διαχυτικά και κοινωνικά άτομα. Αλλά όοοοοοχι μωρέ τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι ανώτερος άνθρωπος (ΝΟΤ) 😂
Πώπω! Τι μου θύμησες τώρα! Σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών, η ξαδέρφη μου (μεγάλο και πετυχημένο στέλεχος) μαζί με τον σύντροφο της και τον αδερφό της, πήγαν να διαλέξουν ηλεκτρικά είδη για το καινούριο σπίτι που είχε αγοράσει. Εκείνη ρωτούσε για τα τελευταία μοντέλα της miele και οι πωλήτριες να τρέχουν πίσω απο τους άλλους που ψάχνανε τις έξτρα προσφορές των πιο φτηνιάρικων ηλεκτρικών και να τις κυνηγάει να της δώσουν πληροφορίες, να λέει οτι δεν θέλει αυτά των 300 ευρώ, αλλά των 3000 και αυτές να την αγνοούν και να καταχωρούν τις παραγγελίες για τα άλλα. Και αφού τελείωσαν, πήγε… Διαβάστε περισσότερα »
Στο συγκεκριμένο σκηνικό (ρέστα στο σούπερ μάρκετ) η δική μου εμπειρία είναι ακριβώς αντίθετη.!!Και μου έκανε εντύπωση σε πολλές περιπτώσεις…αφού ο άλλος έχει πληρώσει,γιατί καταλήγω εγώ πάντα με τα ρέστα συν την απόδειξη;Κατέληξα στο ότι ο ταμίας τα δίνει σ’αυτόν που έχει ελέυθερα χέρια για να μην καθυστερεί,αν δηλαδή κρατάς μισάνοιχτο πορτοφόλι/κλειδιά πιθανότατα άλλος θα τα πάρει…σε άλλες περιπτώσεις πχ οδηγίες στον δρόμο το έχω παρατηρήσει ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό που αναφέρεις!
Aκριβως, τα δινουν σε οποιον ειναι πιο κοντά. That’s all.
Έχω συνάδελφο που το κάνει (επί 8ετία και βάλε). Δουλεύουμε μαζί με το συντρόφι, οπότε αν μας πετύχει για τσιγάρο μαζί απευθύνεται μόνο σε εκείνον, κι ας μιλάω κι εγώ κανονικότατα. Τύπου λέω κάτι και απαντάει κοιτάζοντας αποκλειστικά και μόνο τον φίλο μου. Αν με πετύχει έξω μόνη μου, μου απευθύνεται κανονικά. Το έχω λογαριάσει για κατάλοιπο Ανατολής, είναι και μεγαλούτσικος και συμπαθητικός γενικά, οπότε δε με πολυενοχλεί, μου φαίνεται αστείο.
Το σύνδρομο ανατολής μου θυμίζει το υπέροχο περιστατικό που έζησα δουλεύοντας σε ανατολίτικη μεν, μοντέρνα δε, οικογένεια. Μάλλον όχι τόσο μοντέρνα. Η μαμά δεν άγγιζε λεφτά. Θα ασχολιόταν, θα ρωτούσε για την πρόοδο του παιδιού, ήταν απαραίτητο να συμφωνήσει στην επιλογή του δασκάλου, αλλά λεφτά να πληρώσει απαγορευόταν να πιάσει. Πώς το έμαθα: Πάντα κάποιος από τους γονείς θα ήταν στο σπίτι όταν πήγαινα για μάθημα. Εϊχαμε συμφωνήσει να πληρώνομαι μετά από κάθε μάθημα. Τα λεφτά στην αρχή που ήταν ο πατέρας σπίτι, μου τα έδινε εκείνος. Κάποια στιγμή έλειπε, ήταν η μητέρα σπίτι, αλλά φεύγοντας, παρόλο που μιλήσαμε για… Διαβάστε περισσότερα »