Λέγομαι Δήμητρα και είμαι ειδικευομενη παιδίατρος σε πανεπιστημιακο νοσοκομείο της χώρας μας. Σε λίγους μήνες από τώρα θα δώσω εξετάσεις ειδικότητας, έχω στόχο να κάνω και εξειδίκευση και να ανοίξω το δικό μου ιατρείο σε λίγα χρόνια.
Οπως όλοι οι ειδικευομενοι έτσι και εγώ έχω συνηθίσει να εργάζομαι σε εξαντλητικά ωράρια, μέχρι και 30 ώρες σερί καθώς δεν δίνουν όλες οι διευθύνσεις τα ρεπό που αναλογούν μετά από κάθε εφημερία (στην σύμβαση μας υπογράφουμε πως δικαιούμαστε 24ωρη ανάπαυση για κάθε 24ωρη βάρδια πράγμα που δεν είναι σε εφαρμογή γιατί δεν μπορείς να πας κόντρα στον καθηγητή σου αφού εξαρτάται η πορεία σου στις εξετάσεις από αυτόν).Έχει τύχει μήνας να κάνω μέχρι και 12 εφημερίες για να βγει το πρόγραμμα και να μην μείνει εκτεθειμένο το τμήμα μου.
Και γυρνάς σπίτι σου σαν ζόμπι το επόμενο μεσημέρι για να κάνεις ένα μπάνιο, να φας και να κοιμηθείς από τις 9 να χορτάσεις ύπνο γιατί την επόμενη εφημερευεις και θα έχεις πάλι 30 ώρες δουλειάς μπροστά σου. Είσαι τυχερός εαν κοιμηθείς έστω και 3 ώρες στην εφημερία σου.
Έρχεσαι στην δουλειά την επόμενη μέρα, τα δίνεις όλα, ξενυχτας πάνω από τους ασθενείς σου, τους δέχεσαι όσο πιο γρήγορα μπορείς στα επείγοντα, τρέχεις σαν τον παλαβό για να τα προλάβεις όλα. Και θα μου πεις ήθελες να γίνεις γιατρός, τα ήξερες αυτά, στην Ελλάδα ζούμε και οκ έχουμε (κακώς) συμβιβαστεί με αυτό.
Κυκλοφορείς μέσα στο νοσοκομείο φορώντας την στολή σου, την πόδια σου και έχεις κρεμασμένο το στηθοσκοπιο σου για να σε πετύχει ένας άσχετος συνοδός και να σου πει “κοπελιά να σε ρωτήσω κάτι?” ή το χειρότερο “κοπελιά μπορείς να φωνάξεις να έρθει ο γιατρός ?”
Ε όχι ρε μαλ**κα φίλε μου, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΓΙΑΤΡΟΣ. Αλλά που να το σκεφτείς, είμαι μια γυναίκα με στηθοσκοπιο που μάλλον περιφέρεται μέσα στο νοσοκομείο γιατί βαριέται στο σπίτι της.
Γιατί το ποσό έχω διαβάσει τόσα χρόνια (16 μέχρι τώρα αν ξεκινήσεις από το λύκειο) και οι θυσίες που έχω κάνει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο εκμηδενιζονται και εξαρτώνται απο το φύλο μου.
Προσωπικά έχω βιώσει αμφισβήτηση από γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στα επείγοντα επειδή θα τους εξετάσει μια “γιατρίνα ή ακόμη καλύτερα γιατρεσσα” και μια ανακούφιση όταν αναλαμβάνουν οι άντρες συνάδελφοι και άς είναι λιγότερο έμπειροι από εμένα.
Πάντως έχετε το ελεύθερο να με πείτε ψώνιο, αλλά όταν κάποιος με αποκαλεί Κοπελιά δεν του απαντάω και συνεχίζω την πορεία μου, ακόμη και αν με κοιτάζει στα μάτια.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Δήμητρα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα συμφωνήσω σε όλα! Κ εγώ είμαι ειδικευόμενη γιατρός και δεν γυρίζω ούτε στο κοπελιά ούτε στο αδερφή! Και όποτε με αποκαλούν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο τους διορθώνω και τους λέω ότι είμαι γιατρός και θα μου απευθύνονται με αυτόν τον τρόπο
Χαχχαχα τέλειο! Πες μας στορυταιμ,φαση πως αντιδρανε οι περισσότεροι ή κάτι Ακραίο που έχει τύχει 😊
Αχ Δήμητρα! Πως αντέχεις μέσα στο βούρκο του ελληνικού συστήματος, δεν ξέρω. Εγώ στα meetings στη δουλειά αν άτομο με το οποίο δεν έχω προσωπική σχέση δεν με αναφέρει με το επίθετο και το doctor μπροστά δεν του απαντάω μέχρι κάποιος να τον διορθώσει. Και είναι μόνο άντρες που το κάνουν αυτό. Και 95% είναι άντρες από την όχι-βόρεια Ευρώπη. Καλά κάνεις και δεν τους απαντάς στο κοπελιά. “Τι θες ρε αμόρφωτε μπάρμπα” θέλουν, αλλά αν το πεις εσύ είναι αντιεπαγγελματικό. Ουστ. Καλό κουράγιο..
Δυστυχώς το κείμενο σου περιγράφει την πραγματικότητα στα ελληνικά νοσοκομεία όπου οι γυναίκες παραμένουν «κοπελιές» ή στην καλύτερη «αδερφές» ενώ οι άντρες συνάδερφος εμπνέουν περισσότερη εμπιστοσύνη κι ας είναι πολλές φορές πιο άπειροι και νέοι. Αυτό παρ´όλο που η παιδιατρική είναι μια γυναικοκρατούμενη ειδικότητα και οι Έλληνες είναι σχετικά συνηθισμένοι στην εικόνα μιας γυναίκας παιδιάτρου. Προσωπικά, ως ειδικευόμενη χειρουργικής, ζω το ίδιο, ίσως και πιο έντονο το φαινόμενο αυτό. Εκτός απ´οτι νιώθω συνεχώς την ανάγκη να υπενθυμίζω τη θέση μου, οι σεξιστικές επιθέσεις από ασθενείς, αλλά δυστυχώς και συναδέλφους, είναι συνεχείς. Γιατί «ποιος θα κρατάει τα παιδιά όταν κάνεις», και… Διαβάστε περισσότερα »
Εκεί είναι να τους πιάσεις με το νυστερακι,που δεν είναι για κοριτσάκια,και να τους κάνεις μια βασεκτομη…μη πω τπτ χειρότερο και κλαψουνε😅😂
Το να σε αποκαλούν “κοπελιά” είναι όντως προσβλητικό. Το γιατρίνα όμως, ή το γιατρέσσα, ή γιάτρισσα είναι σωστά. Παλιά μόνο άνδρες έκαναν τα συγκεκριμένα επαγγέλματα οπότε δεν υπήρχε θηλυκός τύπος. Πιθανόν κάποια λέξη να σήμαινε και τη γυναίκα του γιατρού, δεν το γνωρίζω, όπως η παπαδιά είναι η γυναίκα του παπά. Όταν άρχισαν να κάνουν και γυναίκες τα επαγγέλματα αυτά, τις λέγαμε γυναίκα βουλευτής και γυναίκα γιατρός και γυναίκα δικηγόρος, χρησιμοποιούσαμε το αρσενικό. Το σωστό είναι να χρησιμοποιούμε το θηλυκό και ας μας πουν οι φιλόλογοι πως πρέπει να είναι η λέξη.
Σωστά, δες και μια ανάλυση από το 1988
http://photodentro.edu.gr/photodentro/dschInfo_text_pidx0033651/indexa_2_fragoudaki.html
Δεν νομίζω να την λένε γιατρινα γιατί ξέρουν απο συμπεριληπτικο λόγο. Στο μυαλό τους το γιατρινα και το δικηγορινα είναι κατώτερης αξίας, γιατί είναι η εκθυληκοποιημενη εκδοχή του επαγγέλματος
Mετα το “κοπελιά” έχεις το ελεύθερο να πηγαίνεις όπου θες και να να αδιαφορείς γτ αυτός που σου το λέει θα έπρεπε να φροντίζει να μιλά καλύτερα. Το κοπελιά να το πει στον εαυτό του αν θέλει να το λεει
Εμένα το “γιατρίνα” και “γιατρέσσα” μου θυμίζουν κωμωδίες του ’80, σαν να λες “σπορτέξ”, αλλά το “σπορτέξ” έχει μια γλυκιά νοσταλγία και δεν μπορεί να είναι σεξιστικό, εν ολίγοις το “γιατρός” είναι το ορθό, ενώ τα δύο άλλα ας τα αφήσουμε πίσω.
Εγώ πάντως παντα νιωθω ανακούφιση οταν βλεπω γυναίκα γιατρό αντί για άντρα. Θα μου πεις, σεξιστικό κι αυτό. Ναι. Αλλά σίγουρα νιώθω μακράν πιο άνετα να έχει άμεση επαφή με το σώμα μου μια αγνωστη γυναίκα, πάρα ένας άγνωστος άντρας.
Άσε που με την πατριαρχία που μας δέρνει στην κοινωνία, ειλικρινά πιστεύω ότι οι γυναίκες κάνουν μεγαλύτερες ουσίες από τους άντρες για να φτάσουν στην ίδια θέση. Και για κάποιο λόγο, αυτό το εμπιστεύομαι περισσότερο.
Στο κοπελια δεν εχεις λογο να γυρνας αλλα στο γιατρινα η γιατρεσσα γιατι να μην γυρνας? Γιατρος νοσοκομα δασκαλα ηταν οι πρωτες και οι μονες αποδεκτες για τις γυναικες επιστημες καθως εμπεριεχουν την φροντιδα που συναδει με τον κοινωνικο ρολο της γυναικας. Μετα απο σχεδον διακοσια χρονια συνεχους παρουσιας των γυναικων στον κλαδο δε νομιζεις οτι ηρθε η ωρα να παψουν να προσφωνουνται με το αρσενικο ουσιαστικο “γιατρος” ως εαν να ειναι ανυπαρκτες και να αποκτησουν επιτελους υποσταση ως “γιατρινες” η “γιατρεσσες” ?