Εγώ στην ουρά για το ATM,και με μπόλικο κόσμο επειδή ήταν ημέρα καταβολής των συντάξεων.Φορούσα ένα μαύρο φορεματάκι(έχει σημασία αυτό)και πίσω μου μία κυρία μεγαλύτερης ηλικίας(μήν φανταστείτε τον Μαθουσάλα,το πολύ 65 ήταν).Αρχίζουμε να μιλάμε,και λέμε ότι σήμερα έχει πολύ κόσμο,ότι κάνει πολλή ζέστη κλπ,ό,τι δηλαδή συζητιέται συνήθως σε τέτοιες περιστάσεις.
Στην πορεία,μου λέει “καλά εμείς οι μεγάλες γυναίκες εδώ,αλλά κι εσύ νέα κοπέλα έχεις χάσει τον άντρα σου(το μαύρο φόρεμα γάρ)και ήρθες να πάρεις τη σύνταξη του; Αφού δέν μου έπεσαν τα μισά μου μαλλιά με αυτό που άκουσα,τυχερή ήμουν.Απορώ πώς έπλασε στο μυαλό της ένα τέτοιο σενάριο.Της απαντώ “όχι,δέν είμαι παντρεμένη για να τον χάσω κιόλας”,και συνεχίζει “ε τότε κοπέλα μου να κοιτάξεις να παντρευτείς πρίν τα 30.Μετά τα 30 οι ευκαιρίες για τη γυναίκα λιγοστεύουν,και μετά τα 40,άσε μήν πώ καλύτερα… Η ανύπαντρη γυναίκα δέν επιβιώνει, είναι ένα τίποτα.Κάθε γυναίκα πρέπει να έχει δίπλα της έναν άντρα.Άντρας να ‘ναι κι ας είναι και χάρτινος”.
Δέν της απάντησα,έσκασα ένα χαμογελάκι,και απέφυγα κάθε άλλη κουβέντα μαζί της κάνοντας πως κοιτάζω το κινητό μου.Πού να της έλεγα ότι είμαι ήδη 32…θα της ερχόταν κεραμίδα.Εάν δε της έλεγα επιπλέον ότι είμαι ομοφυλόφιλη και ότι έχω σχέση με μία άλλη γυναίκα,γιατί αυτή είναι η αλήθεια,ε τότε η “συμπαθής” κατά τα άλλα κυρία,θα είχε εγκαταλείψει αιφνιδίως τον μάταιο τούτο κόσμο από το σόκ! Γιατί να της κάνω τέτοιο κακά,κρίμα δέν θα ήταν;;;
Υ.Γ.:Εδώ και πολύ καιρό,έχω σταματήσει να αντιδρώ σε τέτοιες περιπτώσεις(και πιστέψτε με,έχω έρθει αντιμέτωπη με πολλές)επειδή πιστεύω πλέον πως δέν έχει νόημα,δέν έχει αξία.Είναι σάν να προσπαθήσω να συνδιαλαγώ με έναν τοίχο,κάπως έτσι το βλέπω.Δέν ξέρω άν πράττω σωστά ή άν τελικά έχω παραιτηθεί από το να υπερασπίζομαι όχι μόνο το φύλο μου,αλλά και την αξιοπρέπεια μου ώς άνθρωπος πάνω απ’όλα.Δέν θέλω με τίποτα να ισχύει η δεύτερη εκδοχή.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μαίρη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ααχ θυμήθηκα δική μου αντίστοιχη κουβέντα με γειτόνισσα. Ότι, δηλαδή είμαι γεροντοκορη (35 ετών) και η κόρη της είχε 3 παιδιά από τα 25. Της είπα μπράβο και δεν ασχολήθηκα. Μετά από 2 μήνες ο γαμπρός της μπήκε φυλακή για παράνομες δραστηριότητες. Να μου λείπουν τέτοιες χαρές του γάμου….
Αχ, πολλές φορές η ζωη η ιδια τα φέρνει έτσι που όλοι αυτοί θα προτιμούσαν να είχαν καταπιεί ένα μαγκαλι κάρβουνα πάρα να μιλανε.
Κράτα την ενέργεια σου για τις μάχες που έχει νόημα. Στις υπόλοιπες περπτώσεις απλά πράξε για την διασκέδαση σου. Μπορούσες να την πείς ήρθα να πάρω την σύνταξη της γυναίκας μου αλλα αφου είχες ήδη σκάσει το χαμογελάκι μέσα σου ολα καλά!
Η ζωή μου όλη!! Το αγαπώ το μαύρο…το λατρεύω!!! Μικρή με φώναζε η μάνα μου καλικατζαρακι…! Έτσι λοιπόν μεγαλώνοντας και καθότι φορούσα μόνο μαύρα…με περνούσαν για χήρα! Τι συλλυπητήρια μου χουν δώσει.. τι με ρωτούσαν απο τι πήγε ο μακαρίτης…αν αρχίσω να σου λέω ιστορίες δεν θα τελειώσω ούτε σε 3 μέρες! Το καλύτερο όμως είναι πως κοντεύω αισίως τα πρώτα -ηντα ,και με μεγάλη χαρά λέω ότι δεν παντρεύτηκα ποτε γιατί δεν έχω ανάγκη τα λεφτά κανενός!!😁 Κοκαλωνουν,γίνονται κίτρινοι και φεύγουν. Είναι καλό όταν ερχόμαστε σε τέτοιες αντιπαραθεσεις-ιδιως με το ίδιο φυλο-να βάζουμε το μαχαίρι στο κόκαλο που λέμε.… Διαβάστε περισσότερα »
Τις περισσότερες φορές το να μην παίρνουμε μέρος σε κουβέντες που μας “προσκαλούνε” προστατεύουμε την ψυχική μας υγεία και μερικές φορές και τη …. νοημοσύνη μας. Δε χρειάζεται να καταναλώνεις την ενέργειά σου.
Θυμήθηκα κουβέντα με θεια μου η οποία κατά καιρούς προσπαθεί να μου προξενεψει κόσμο, καταπληκτικό Υ γαμπρούς και εξαιρετικές περιπτώσεις κατά την άποψή της εννοείται. Ο ένας που μου πρότεινε είχε πολύ καλή δουλειά και στάτους (εγώ από προσωπική εμπειρία με τον συγκεκριμένο γνωρίζω ότι είναι ένα καθίκι για να μην πω τίποτα χειρότερο) οπότε απλά της ειπα οτι δε μου κάνει λόγω χαρακτήρα αλλά και γιατί είναι ακωλος και αυτά περνάνε στα γονίδια και δε θέλω να κάνω ακωλα παιδιά με ατσουμπαλο σώμα σαν το δικό του. Να μας λείπουν τέτοιες περιπτώσεις.
Τα λόγια αυτής της γυναίκας είναι ξεκάθαρη προβολή της δικής εποχής και της δικής της εμπειρίας. Πράγματι, μέχρι πριν από 40 – 45 χρόνια ήταν σχεδόν αδύνατο για μια γυναίκα να επιβιώσει κοινωνικά χωρίς να είναι παντρεμένη και χωρίς την ταμπέλα της “γεροντοκόρης” ή της “παστρικιάς”. Κι αν ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα στα μεγάλα αστικά κέντρα ή σε οικογένειες με οικονομική δύναμη, για την μέση γυναίκα στις μικρότερες πόλεις και τα χωριά, η πραγματικότητα ήταν αυτή: μια γυναίκα δεν μπορούσε να επιβιώσει μόνη. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι την δεκαετία του 80, δηλαδή μέχρι προχθές, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι νομίζω ότι κάτι έπρεπε να της απαντήσεις, κυρίως για να το βγάλεις απο μεσα σου.
Γιατί η αφήγηση για σένα, μέσα σε αυτήν την ιστορία, είναι ότι κάπως παθητικά, ανέχτηκες την μπούρδα της.