Μετά από το διάβασμα μιας συγκεκριμένης στήλης στο site αποφάσισα να γράψω για τον κάζουαλ..gentleman της ημέρας.
Πριν ένα διάστημα που προχωρούσα στο κέντρο της πόλης με έπιασε ένα “μικρό” μπουρίνι και μέσα σε λίγα λεπτά έγινα μούσκεμα. Σαν το πανέξυπνο πλάσμα που συνηθίζω να είμαι, αν και όλοι οι μετεωρολόγοι έλεγαν πως θα βρέξει, θα έχει κρύο, πάρτε ομπρέλες μαντέψτε πως κυκλοφορούσα! Με μπουφανάκι ψευτοδερμάτινο χωρίς κουκούλα, λίγο τρύπια αθλητικά που έγιναν κατευθείαν χάλια και μια απλή μπλουζίτσα.
Οπότε σε χρόνο ρεκόρ έγινα μούσκεμα και έτρεμα σαν το ψάρι γιατί μωρέ κρύωνα λιγουλάκι. Να τονίσω πως ήταν βράδυ όταν έκανα την βόλτα μου και βρέθηκα σε μια κακόφημη γειτονιά, να κάνω βόλτες μόνη μου περιμένοντας την παρέα μου. Εκεί που προσπαθούσα να βρω ένα μέρος να καλυφτώ να μην με βρίσκει τόσο η βροχή, μπας και γλιτώσω την πνευμονία, είδα να έρχονται προς τον δρόμο μου 2 αντρες γύρω στα 35-40. Για να γίνει χειρότερη η εικόνα αυτή στο μυαλό μου, οι άντρες αυτοί ήταν αραβικής καταγωγής, με μούσια και μακριά μαλλιά και καθώς έρχονταν προς το μέρος μου τους έβλεπα να με κοιτάνε και οι δυο και να λένε κάτι μεταξύ τους. Μόλις το είδα ήμουν σίγουρη για τα σχόλια που θα άκουγα και ετοίμαζα μια ανάλογη απάντηση στο catcalling που ήμουν σίγουρη πως θα άκουγα, ενώ ταυτόχρονα φοβόμουν μήπως τα πράγματα εξελιχτούν ακόμα χειρότερα. Καθώς πλησίαζα, ο ένας από αυτούς γύρισε και με κοίταξε έντονα και μετά από λίγο άρχισαν και οι δυο να με πλησιάζουν. Το πρώτο που έκανα ήταν να μπω σε θέση άμυνας έτοιμη για όλα, είχα στο μυαλό μου έτοιμες όλες τις απαντήσεις που θα άκουγαν αν έλεγαν καμία βλακεία, αλλά και να τρέξω σε περίπτωση κινδύνου.
Και τότε μου έδωσαν μια από τις δυο ομπρέλες που είχαν.
Έμεινα στήλη άλατος, ένιωσα μεγάλη ντροπή και το μόνο που κατάφερα ήταν να χαμογελάσω και να πω ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Το πως ένιωσα δεν νομίζω να χρειάζεται εξήγηση, εγώ που σε κάθε κουβέντα πρέσβευα την ισότητα των δυο φύλων και των ανθρώπων γενικότερα.
Έγραψα αυτό το κείμενο για να αρχίσω να λέω την θετική πλευρά των πραγμάτων και να μην κοιτάω μόνο την αρνητική. Γιατί εγώ ήμουν σίγουρη για την αρνητική συμπεριφορά ανθρώπων που δεν ήξερα και εκείνοι μου συμπεριφέρθηκαν καλύτερα από πολλούς άλλους. Και γενικότερα γιατί πιστεύω πως επιβραβεύοντας θετικές συμπεριφορές στην κοινωνία και στους ανθρώπους ίσως βοηθήσει και στον πολλαπλασιασμό τους. Οπότε αν είναι να σας μείνει κάτι από αυτήν την ιστορία, θα έλεγα κρατήστε τα θετικά κομμάτια της ημέρας σας, επιβραβεύεστε τα θετικά των ανθρώπων γύρω σας και να θυμάστε πως ακόμα και μια μικρή κίνηση που θα κάνετε μπορεί να επηρεάσει κάποιον.
Ξέρω πως είναι όλα χιλιοειπωμένα και δεν λέω κάτι πρωτότυπο, αλλά είναι μια ιστορία που ήθελα να την μοιραστώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα μπορούσε να λέγεται και ο κάζουαλ ρατσισμός της ημέρας…
Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα κ εγώ..
Συμφωνω
Πολύ μου αρέσει το μήνυμα σου και η κίνηση να μοιραστείς αυτή τη στιγμή σου. Ειναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και τα λάθη μας και να επιβραβεύουμε τις ευγενικές χειρονομίες από τους συνανθρώπους μας. Και πολύ χαίρομαι που αυτή η κοινότητα μας δίνει το βήμα να το κάνουμε 💚
Δυστυχώς κάποιες αντιλήψεις είναι λες κι έχουν περάσει στο DNA μας και αναπόφευκτα πολλοί γινόμαστε ρατσιστές ή σεξιστες τόσο καζουαλ, αλλά το θέμα είναι να το εντοπίζουμε. Κι όταν το καταλαβαίνουμε, σταδιακά να παυουμε να αναπαράγουμε τέτοια στερεότυπα. Ένα απόγευμα πριν χρόνια ήμουν σε διπλό λεωφορείο, καθόμουν στο μπροστινό κομμάτι, το λεωφορείο ήταν σχεδόν άδειο, μπροστά μου ήρθε και κάθισε ένας Πακιστανός και κάπου εκεί γύρω καθόταν και μια κυρία. Ξαφνικά κάτι άρχισε να μυρίζει πολύ άσχημα, πραγματικά απαίσια. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα φαντάζεστε ποιο ήταν…οτι μυρίζει ο Πακιστανός. Τελικά γυρνάει το παλικάρι και μου κάνει νόημα “τι μυρίζει… Διαβάστε περισσότερα »
Χαίρομαι πολύ για το περιστατικό και που το μοιράστηκες κιόλας!
συμπτωματικά χθες-προχθές περπατούσα σε μια σχετικά άγνωστη περιοχή, είχε μόλις νυχτώσει και ήθελα να ρωτήσω κάποιον οδηγίες για μια οδό. Ο δρόμος έρημος, ώσπου βλέπω να πλησιάζει ένας άνδρας 30-40 χρονών. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται “οχι αυτόν, μην πας να μπλέξεις, προχώρα”. Από τη μια θυμωσα με την τόσο αυτοματοποιημένη μου αντίδραση. Από την άλλη θυμωσα με τα τόσα περιστατικά που μου έχουν συμβεί και ακούσει ώστε να κααταλήξω σε αυτη την “πικρή” σοφία.
Φούστα κλαρωτή δυστυχώς δεν είσαι η μόνη. Ανέφερα ένα περιστατικό στον φίλο μου. Ένα βράδυ γύρναγα σπίτι εδώ στην Ολλανδία (που γενικά δεν φοβάμαι αλλά πάντα μπαίνω έχω τον νου μου αν νιώσω περίεργα), δεν ήταν πολύ αργά αλλά είχε νυχτώσει. Ένας τύπος καθόταν στα σκαλάκια των διαμερισμάτων στο διπλανό κτίριο από το δικό μας. Τουρίστας ήταν, άστεγος δεν ξέρω ακριβώς (είχε μπαγκάζια μαζί του) αλλά έτρωγε κάτι και όπως πέρασα μου είπε καλησπέρα (συνηθίζεται να σε χαιρετάνε στο δρόμο). Δεν απάντησα αλλά βιάστηκα να προχωρήσω να μπω στο σπίτι. Ο φίλος μου λοιπόν με κοίταζε περίεργα όταν του το… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι γιατι εκτός που είμαστε στην Ελλάδα αντι για τη Σουιδία ,ειμαστε και στην Ελλάδα ,οχι στη Σομαλία.
Η ιστορία μου θύμησε περιστατικό που ήμουν παρόν πριν κάποια χρόνια. Γυρνούσα απο τη σχολή,σε ένα σημείο ο δρόμος ήταν ανηφορικός στη κορυφή λοιπόν ήταν 3-4 άτομα μάλλον Πακιστανοί που κλωτσούσαν κάτι με μανία. Αυτομάτως σκέφτηκα πως κάποιον θα πλακώνουν στο ξύλο- είχαμε αρκετά μέτρα απόσταση. Για μιά στιγμή είπα να αλλάξω δρόμο ομως τελικά αποφάσισα να πάω κόντρα στο φόβο και συνέχισα. Δε μπορείτε να φανταστείτε πως ένιωσα όταν φτάνοντας στη κορυφή συνειδητοποιησα πως αυτό που κλωτσούσαν ήταν μια αυτοσχέδια μπάλα που είχαν φτιάξει απο ταινία που τυλίγουν τις κούτες. ‘Επαιζαν σαν παιδιά! Ακόμη σκέφτομαι τι μπορεί να πίστευα… Διαβάστε περισσότερα »
Χιλιοειπωμένο αλλά πολύτιμο και ποτέ αρκετό, μιας και μας έχει τυπωθεί το πρόσεχε.. τα μάτια σου δεκατέσσερα.. και για την ουσιαστικά θετική ματιά δεν είμαστε εκπαιδευμένοι, στα μικρά καθημερινά εμένα μου ξεφεύγει.
Ευχαριστώ για την υπενθύμιση!
πάνω σε αυτό θέλω να πω ότι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου οι μόνοι που προσέφεραν την θέση τους σε εμενα αλλα και στους ηλικιωμένους ήταν οι άνδρες αραβικής καταγωγής. δεν συζητάω για τις ελληνίδες 15 έως 35 που γύριζαν το κεφάλι τους στη θέα της κοιλιάς. είναι ευγενείς άνθρωποι.
Υπέροχη ιστορία, η μικρή ευχάριστη έκπληξη της ημέρας 🙂
Πιστεύω πως είναι θετικό που όσοι σχολίασαν με ανάλογα περιστατικά, κι εγώ μαζί, αναγνωρίζουμε ότι κάνουμε σκέψεις με ρατσιστικό περιεχόμενο. Αλλά τις εντοπίζουμε και προβληματιζόμαστε και προσπαθούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε έτσι.
Δυστυχώς ο ρατσισμός βασίζεται στο φόβο του διαφορετικού και προσωπικά δεν γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που ΔΕΝ γαλουχήθηκαν με αυτό το φόβο, σε κάποιο επίπεδο τουλάχιστον. Το επίπεδο προσωπικής ασφάλειας είναι το πιο δύσκολο να ξεριζωθεί.
Καλή μας επιτυχία!