1. Είμαστε εκδρομή στο εξοχικό μας με την κόρη μας 3 χρονών και τους κουμπάρους με την κόρη τους 5.5 χρονών. Ανεβάζω τα στόρια του παραθύρου και πιάνω λάθος το κορδόνι οπότε στραβώνουν. Ακούω τη μικρή βαπτιστήρα μου (5.5 χρ οπως προείπα) να φωνάζει «Αααα χάλασε. Μπαμπάαααα. Ένας μπαμπάαας να το φτιαξει παρακαλώωωωω», «Γιατί φωνάζεις έναν μπαμπα;» τη ρωτάω, «εγώ τι κάνω εδώ;». «Οι μπαμπάδες ξέρουν να τα φτιάχνουν αυτά, όχι οι μαμάδες», μου απαντάει με σιγουριά. Υποπτεύομαι ότι αυτό πέρασε γραμμή από τη μαμά της για να γλιτώσει καμιά δουλειά από αυτές που επωμίζεται εντελώς μόνη της. Της απάντησα «Δεν είναι αλήθεια αυτό, κάποιες μαμάδες μπορούν και κάποιοι μπαμπάδες δεν μπορούν. Για κοίτα» και απλώς ίσιωσα το στόρι.
2. Καλεσμένοι στο πάρτι της κόρης μου παιδάκια κι αρκετοί γονείς, παιχνίδια διάσπαρτα και χαμούλης. Μετά το τέλος του πάρτι μου μετέφεραν κάτι που άκουσαν από έναν μπαμπά να λέει στον γιό του «ρε συ δεν σου έχω πει δεν παίζουν τα αγόρια με ροζ παιχνίδια; Άστο κάτω». No comment
3. Είμαι μόνη μου με την κόρη μου στο σπίτι όταν ένα παιχνίδι σταματάει να λειτουργεί. Με κοιτάει με υγρά μάτια λυπημένη, της λέω, έλα να με βοηθήσεις θα το φτιάξουμε. Ανοίγω την ντουλάπα με τα εργαλεία και παίρνω 2 κατσαβίδια, ένα για κείνη κι ένα για μένα. Καθώς το ξεβιδώνουμε (εκείνη παίζει περισσότερο εννοείται) μου λέει «μαμά είμαστε οι μικρές βοηθοί» . «Βοηθοί ποιανού;» τη ρωτάω. «Του Μίκυ του μάστορα. Σαν τη μιμι(μινι) και τη ντέυγη(νταιζη)» απαντάει. «Ε όχι και απλοί βοηθοί βρε αγάπη μου, μάστορες είμαστε κι εμείς». «Ναιιιιιιιιιιι είμαστε μάστορεεεεεεεεεες».