Έξοδος στο αγαπημένο μπαράκι/χορευτάδικο της παρέας μου στην Αγγλία.
Τέσσερις κοπέλες, ένας άνδρας. Βρίσκουμε χώρο για ποτά και παλτά σε ψηλό τραπέζι κοντά στο μπαρ. Χορεύουμε όλοι μαζί, στριμωξίδι, κόσμος περνά με ποτά δίπλα στο τραπέζι μας, εντάξει, οι περισσότεροι προσπαθούν να μην αγγίζουν παραπάνω από όσο χρειάζεται για να περάσουν. Προσωπικά πιάνω ώμους αν δεν νογάει να κάνει χώρο κάποιος. Το πέρα δώθε συνεχίζεται, κοκτέιλς, κέφι πολύ.
Κάποια στιγμή δύο νεαροί προσεγγίζουν δύο κοπέλες από την παρέα μας και αρχίζουν να χορεύουν μαζί τους. Αρχίζουν να μιλάνε ανά δύο με ελάχιστη επιτυχία λόγω μουσικής, γελάνε, βγαίνουν τα κινητά, γράφουν ο ένας στον άλλον. Χορεύουν, χαίρονται, ωραία, περνάμε όλοι καλά, ας πιούμε άλλο ένα ποτό. Κρατάμε κι ένα μάτι στα τεκταινόμενα, από συνήθεια.
Ξαφνικά βλέπω τη μία κοπέλα να προσπαθεί να πιάσει το βλέμμα μου και συνειδητοποιώ πως ο τύπος που χορεύει μαζί της είναι ουσιαστικά τυλιγμένος γύρω της και κάτι της λέει, που δεν της αρέσει. Πάω και την πιάνω, την τραβάω από την αγκαλιά του, τη ρωτάω αν είναι καλά. Είναι κατάχλωμη. Μου λέει ότι άρχισε να γίνεται πιεστικός και θέλει να την κεράσει ποτό, εκείνη δεν θέλει. Της λέω αγνόησέ τον και μείνε μακριά του. Παραμένω ανάμεσά τους, εκείνος αρχίζει να μιλάει σε εμένα, μου λέει ότι τη θέλει, είναι όμορφη και όλοι φαινόμαστε γαμώ τα παιδιά. Να της πω κι εγώ ένα καλό λόγο, ότι τη θέλει και ότι είναι καλό παιδί. Τι λες καλέ του λέω, και πού ξέρω εγώ τι είσαι; Δεν θέλει τώρα, άσ’την ήσυχη. Μα εγώ θέλω να χορέψω, μου λέει. Ε χόρεψε του απαντώ, δεν σε εμποδίζει κανείς, ορίστε εδώ έχει χώρο. (γιατί το είπα αυτό;!)
Την επόμενη στιγμή έχει τυλιχτεί γύρω μου σαν χταπόδι (σοβαρά, λες κι έβγαλε επιπλέον χέρια!) και τον σπρώχνω μακριά μου, του λέω ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν σε θέλει η φίλη μου και τώρα δεν σε θέλω εγώ κοντά μου. Είπα ξεκάθαρα φύγε, είσαι ενοχλητικός, αλλά δεν θυμάμαι να το είπα θυμωμένα. Το έπαιξε μετανιωμένος για 10 δευτερόλεπτα – πωπω, ντρέπομαι, αλήθεια λες ότι σε ενοχλώ; Απαντώ, ναι, άντε φύγε τώρα. Και τι κάνει ο τύπος ρε παιδιά. Ξανατυλίγεται γύρω μου και μου λέει, ξέρω δεν το εννοείς αφού σου αρέσει όπως χορεύουμε!
Εκείνη τη στιγμή ο φίλος της παρέας αποφάσισε ότι μου είχε δώσει αρκετό χρόνο για να τα βγάλω πέρα μόνη μου, και δεν ήταν απλά πιεστικός ο άλλος. Επενέβη κυριολεκτικά σε φάση φύγε, ενοχλείς κάποια υπό την προστασία μου και μπήκε ανάμεσά μας. Μόνο τότε έφυγε… για να ξαναγυρίσει μετά από λίγο και να προσπαθήσει να μας ξαναπλησιάσει από άλλο σημείο. Τότε βούτηξε ο φίλος μας κι εκείνον και το φιλαράκι του σε μια γωνία, τους τα είπε ένα χεράκι, απείλησε ότι θα φωνάξει την ασφάλεια του μαγαζιού, είπε στον μη ενοχλητικό (χμ… ήταν κι εκείνος λίγο, έμαθα μετά) να μαζέψει τον άλλον, κι επιτέλους ξεκουμπίστηκαν τελείως από το οπτικό μας πεδίο. Την επόμενη μέρα ο πιεστικός βέβαια έστειλε μήνυμα στην πρώτη κοπελιά αν θέλει να βγουν, όπου τα άκουσε άλλο ένα χεράκι και τον μπλόκαρε μετά.
Ο φίλος μού εξήγησε ότι αποφάσισε να επέμβει μόνο μετά το δεύτερο… τύλιγμα, επειδή έβλεπε ότι του έλεγα ξεκάθαρα να φύγει, θεωρούσε ότι το είχα υπό έλεγχο και δεν ήθελε να με ακυρώσει. Nice sentiments. Του είπα να μη λέει χαζά κι ότι τον ευχαριστώ πολύ που μπήκε στη μέση, γιατί προφανώς δεν έπαιρνε από όχι ο τύπος!
Δεν συμβαίνουν συχνά. Αλλά ακόμη το σκέφτομαι. Κι αν δεν είχαμε κανέναν άνδρα μαζί μας; Το δικό μας όχι δεν το έπαιρνε σοβαρά. Πόση ακόμη παρενόχληση χρειαζόμασταν για να καλέσουμε τους μπράβους να τον πετάξουν έξω; Γιατί στο καλό ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, σκεφτόμασταν ενδόμυχα ότι θα ήταν κρίμα να πετάξουν έξω έναν άκρως ενοχλητικό άνδρα “που θέλει απλά να περάσει καλά”;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συγχαρητήρια σε όλους σας
Χαλαρά έμπαινε στο έγινα δυσαρεστη
Αχ μπράβο και σε σένα και στον φίλο σου. Πριν δύο χρόνια είχα έναν στόκερ, και δυστυχώς με είχε πετύχει σε ένα μπαρ με είχε κολλήσει πάνω μου και είχε βάλει τα χέρια του έτσι που δεν μπορούσα να φύγω. Ήμουν με δύο φίλες μου και έναν φίλο μου που ήξεραν την κατάσταση στο περίπου, αλλά δεν επενέβησαν όταν προσπαθούσα να φύγω γιατί θεωρούσαν ότι έπρεπε να μιλήσω να ξεκαθαρίσω με αυτον !!! Ε ευτυχώς ένας από διπλανή παρέα με ρώτησε αν είναι όλα οκ και τον έδιωξε… Αν και αφού χειροτέρευσε το στοκινγκ και οι φίλες μου καταλαβαiναν ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Τυχεροί ήσασταν. Κι αυτό διότι ο φίλος σου ήταν ένας, οι άλλοι δύο και δεν ξέρατε τι είδους άνθρωποι είναι. Μπορεί δηλαδή να ήταν επικίνδυνοι και να μην έπαιρναν από λόγια. Καλό σε αυτές τις περιπτώσεις να φροντίζει πρώτα για την άμεση ασφάλειά του, ίσως έπρεπε δηλαδή να φωνάξετε κατευθείαν την ασφάλεια.
Καλά τα λες Law, αλλά αυτή είναι και η δική μου απορία: γιατί δεν το κάναμε; Γιατί έπρεπε να φτάσουμε να φοβηθούμε ότι δεν θα μας αφήσουν στην ησυχία μας; Το συζήτησα με όλη την παρέα στο εξής και κανείς δεν θεωρούσε ότι ο “χταπόδης” είχε προβεί σε παρενόχληση του επιπέδου “φωνάζω την ασφάλεια”. Έλα μωρέ, απλά ήταν τύφλα, ή δεν άκουγε, ή δεν καταλάβαινε από όχι, ή ήθελε ντε και σώνει να φύγει με κοπέλα εκείνο το βράδυ. Προς το παρόν, καμία παραδοχή ότι αυτό είναι απαράδεκτη συμπεριφορά που δεν είμαστε υποχρεωμένες να υφιστάμεθα, πέρα από τον άντρα της… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά τα λέμε στη θεωρία, το ξέρω, κι εγώ έχω ενεργήσει αντίστοιχα και ήταν επικίνδυνο. Μπορεί να ήταν πράγματι ένας ακίνδυνος μεθυσμένος, μπορεί όμως να ήταν ένας επικίνδυνος μεθυσμένος κι επειδή ήταν δύο τύποι, καλύτερα να του μιλούσε κάποιος άλλος, που πληρώνεται γι’ αυτό και ξέρει να προστατεύεται περισσότερο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί μπορεί να τύχει και έξω. Όταν λες ότι δεν σας πέρασε καν από το μυαλό ότι είναι απαράδεκτο, μάλλον το αντιμετωπίζετε αρκετά συχνα και έχετε συνηθίσει, το αντιμετωπίζετε ως κάτι νορμάλ. Συμβαίνει αυτό. Ελπίζατε ότι θα λήξει χωρίς να δημιουργηθεί επεισόδιο, χωρίς να σας χαλάσει το βράδυ.… Διαβάστε περισσότερα »