Με φόβιζε. Κάθε φορά που θύμωνε φοβόμουν. Όχι γιατί θα με χτύπαγε -αυτό πολύ σπάνια το έκανε και τις περισσότερες φορές δεν ήταν βία αλλά εκφοβισμός: για το χτύπημα «που δεν έκανε», εκείνο που μου χάριζε.
Συχνά εκλιπαρούσα, ζητιάνευα για τη Χάρη του. Την έδινε τελικά, αλλά πάντα με τίμημα: λειτουργούσε αθροιστικά, κάθε πταίσμα έμπαινε στη λίστα -ποτέ δεν τελείωναν, πάντα χρωστούσα, πάντα εισέπραττε.
Φοβόμουν αυτές τις στιγμές, γιατί κάθε φορά έχανα λίγη από την αυτοεκτίμησή μου. (Σημαντικός άσος η αυτοεκτίμηση: αν τη χάσεις όλη, δυσκολεύουν οι μετέπειτα γύρες στο παιχνίδι).
Όχι, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δεν φταίω. Δεν μου πέρναγε καν από το μυαλό ότι όλο αυτό είναι δικό ΤΟΥ πρόβλημα. Αμυνόμουν: άρα έφταιγα. Πέρναγα στην αντεπίθεση: άρα έφταιγα.
Υπήρχαν φορές που απλά ανέπνεα λάθος. Και δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι μια χαρά αναπνέω κι άσε μας ρε φίλε ασούμε.
Όχι. Ένιωθα ότι αξίζω 100% την υποτίμησή του, τις φωνές του, τα άγρια κοιταγματά του. Είχα χάσει όλους τους άσους μου – όσο έπαιζα κι έχανα.
Καθόμουν και πόναγα και ένιωθα ότι αξίζω να μη μου λέει καλησπέρα το βράδυ που έμπαινα στο σπίτι. 4 χρόνια μετά, ακόμα παλεύω να αποβάλω το αίσθημα ότι είμαι, πραγματικά, τόσο δυσάρεστη. Newsflash: το σκουπίδι σπάνια επαναστατεί.
Όταν έφυγα πια, θυμάμαι την έκσταση που ένιωθα σε κάτι χαζές στιγμές. Πχ, έπλενα τα πιάτα και χαιρόμουν, γιατί δεν υπήρχε εκείνος να μου πει ότι αυτός τα πλένει καλύτερα. Να με κάνει να νιώσω ένα τίποτα, με μόνη αφορμή πέντε fucking πιάτα.
Και όλα αυτά από μια δυναμική, «τσαμπουκαλού», σπουδαγμένη κοπέλα σαν εμένα.
«Μα γιατί δεν φεύγει;» Σοβαρά; Γιατί η πληγή προφανώς είναι βαθύτερη από όσα βλέπεις εσυ, παρατηρητή.
Αναρωτήσου γιατί κάθεται. Μόνο έτσι θα φλερτάρουμε με την ανατροπή, όχι κρίνοντας (συχνότατα δε, από τη θέση του προνομιούχου) τις συμπεριφορές των υποταγμένων.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δυστυχώς έτσι κατέληξε και ο δικός μου γάμος. Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Ήταν γλυκός, ερωτευμένος και δοτικός. Η φίλη μου σχολίαζε πόσο με φροντίζει, κανένας άλλος δεν με φρόντισε τόσο πολύ. Μαγείρευε γκουρμεδιές κάθε μέρα, δεν με άφηνε να καθαρίζω το σπίτι, πάμε έξω για τσίπουρα έλεγε, σημασία έχει να περάσουμε καλά. Είχε εξάρσεις θυμού, τελείωναν γρήγορα και ήταν πολύ τρυφερός μετά κι έτσι την πάτησα. Προσπαθώ, 2 χρόνια μετά το χωρισμό μας, να καταλάβω ποια ήταν η στιγμή που το παιχνίδι γύρισε. Έγινε τόσο αργά, τόσο σταδιακά, με τόσο πολύ χειρισμό που μου κατέφαγε την αυτοεκτίμηση σιγά… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω αυτές οι κρίσεις θυμού είναι το σημείο αρχής. Δεν μπορούν να διαχειριστούν τον εσωτερικό θυμό. Στην αρχή κάνουν υπομονή κ προσπαθούν λίγο περισσότερο. Μετά η τρικυμία μέσα τους παιρνει το πάνω χέρι και ξεσπάει όλο και συχνότερα μέχρι που καταστρέφει τα πάντα. Επειδή μου έχει τύχει, αυτή είναι η παρατήρηση που έχω κάνει. Τώρα πια αν ο άλλος δεν είναι ήρεμος άνθρωπος, ούτε καφέ δεν πίνω μαζί του.
Σκεφτόμουν εχθές ότι ο θυμός είναι ένα προνόμιο των αντρών. Σκέφτομαι εμένα πως αντιδράω σε σχέση π.χ. με τα πρώην αγόρια που είχα σε ανάλογες καταστάσεις. Εγώ θα παραμείνω ψύχραιμη και θα λειτουργήσω καταπίνοντας ενώ π.χ. οι άνδρες θυμώνουν πιο εύκολα για ένα γκολ ή για ένα σχόλιο στο facebook. Η γυναίκα και να θυμώσει είναι πάντα υστερική προβληματική σίγουρα πάντως δεν έπρεπε να φέρεται έτσι και αν αντιδράσει έτσι είναι σκύλα, ξινή ή κακιά. Ενώ ο άντρας είχε απλά μια δύσκολη μέρα, ζήλεψε και θύμωσε. Σίγουρα είναι θέμα χαρακτήρα αλλά στις γυναικείες περιπτώσεις δεν αντιμετωπίζεται σίγουρα με τον ίδιο… Διαβάστε περισσότερα »
μια τεράστια αγκαλιά!!!Δυστυχώς το πακέτο “είναι καλό παιδί” μας κάνει όλες να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει, όχι αυτός συγκεκριμένα, αλλά οι αντιδράσεις του. Ότι θα πιστέψει στην αγάπη μας περισσότερο και τότε θα αντιδράσει διαφορετικά. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται ποτέ. Έχεις περάσει κάτι πολύ δύσκολο και σαν παιδί χωρισμένων γονιών, αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι θεωρώ το πιο δύσκολο είναι να αφήσεις πίσω το όνειρο σου και να αναγνωρίσεις πως έκανες λάθος στον πρωταγωνιστή. Δεν φταις εσύ. Αυτός δεν ήταν ικανός να δει την αξία σου. Δεν θέλω να σου πω ότι θα έρθει… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπαμαι πολυ για οσα περασες, εύχομαι να βρεις τον δρομο και τη δυναμη να το ξεπερασεις τελειως και μονο καλα να σου τυχαινουν απο εδω και περα…
Μπραβο σου που σε συγχωρεσες, δεν εφταιγες. Αυτος ηταν ο υπανθρωπος. Ευχομαι να γνωρισεις καποιον καλο αντρα (εννοω καλοσυνατο), και να περνας ομορφα.
Εμενα ο δικος μου κακοποιητης μου ελεγε οτι οι αντιδρασεις του ειναι η αντανακλαση των δικων μου ή κατι τετοιο. Για καθρεφτες και τετοια. Τωρα που το σκεφτομαι με εσωσε λιγο και η αφελεια μου και οτι δεν τα καταλαβαινα ολα αυτα τα φιλοσοφημενα μπαρμπουτσαλα.
Όπως τα λες ακριβώς, πολύ αληθινό το κείμενό σου. Ακόμη κι όταν δεν υπάρχει καν η υποψία σωματικής βίας, αυτό το συναίσθημα ότι τα κάνεις όλα λάθος. Ότι είσαι ένα λάθος. Δεν μπορείς να κερδίσεις ποτέ και καταλήγεις να βγαίνεις από αυτό θεωρώντας ότι είσαι ένας κουβάς με σκατά και σου αξίζει ό,τι παθαίνεις ότι εσύ το προκαλείς και το χειρότερο…μαθαίνεις σε αυτό. Και χρειάζεται αγώνας για να ξεμάθεις.
Θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ την ιστορία μου. Για 4 χρόνια ζούσα έχανα καθημερινά τον εαυτό μου.Το τελειο στην αρχη ,ο Μr τελειος..αγαπες λουλουδια,με τροπους…Στη τριχα εμφανιασιακα ,χειροτερος απο γυναικα,μεσα στα γυμναστηρια και στα αναβολικα και να θελει μια συνεχη επιβεβαιωση απο τους λογους που με χωριζε επειδη δεν τον ανεβαζα σαν αντρα.Χειριστική σχεση από την 1η κιόλας εβδομάδα ,ήμουν πιο πιτσιρίκα 20+κάτι,με ρωτουσε για το παρελθον μου ,με εβριζε ,με απειλουσε,μου εκανε πραγματικα πλυση εγκεφαλου καθημερινα,για ωρες. Πηγαινα στην δουλεια και με επαιρνε και με εβριζε γιατι ειχα παρελθον και ημουν ευκολη και να παραδεχτω οτι ημουν π…,ευκολη… Διαβάστε περισσότερα »
Τη δική μου ιστορία που τη θεωρώ και light, την εχω μοιραστεί εδω στο site εχει ανέβει σαν προσωπικη ιστορία. Και παρότι πολύ πιο ηπια απο τη δικη σου ή αλλες τραυματικές ιστοριες που ακούω και διαβάζω, μου πηρε πανω απο 6 χρονια για να συγχωρησω τον εαυτο μου. Και ο θυμός ακομα δεν εχει φύγει. Λυπαμαι για οσα περασες…
Μπράβο! Αγκάλιασε , φίλα και αγάπησε τον εαυτό σου! Μπράβο που το κατάφερες, μπράβο που το ομολόγησες στον εαυτό σου και σε όσους αντέχουν να το ακούσουν και μπράβο που αποτελείς ένα ακόμα λιθαράκι για όσες και όσους έχουν ανάγκη μια τόσο σημαντική υποστήριξη!
Μπράβο σου που βρήκες την δύναμη να βγεις απ’το σκοτάδι. Μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά σου στέλνω μαζί με τις ευχές μου για πολλά χαμόγελα και γαλήνη.
Σου στέλνω μια πολύ σφιχτή αγκαλιά 💗
Μόνο συγχαρητήρια μπορώ να σου πω που κατάφερες να φύγεις! Σου εύχομαι τα καλύτερα💕
Ελπιζω να βρεις τους τροπους να φυγεις, στο ευχομαι απο την καρδια μου. Τα καλυτερα ερχονται! Μη φοβασαι.
δεν ξερω ποιος σειπε γιατι απλα δεν φευγεις και τι σημασια μπορει να ειχε αυτο για σενα, αλλα το γεγονος οτι δεν εφυγες απτην πρωτη στιγμη δεσ το με ψυχολογο. ειναι τελειοως δικο σου…εγω το ειδα με ψυχολογο και πραγματικα με εχει βοηθησει, και για να φυγω και επειτα