Προς την κ. Ξανθοπουλιδου Πρόσφατα έκανα μία σχέση (δύο μήνες) με άνδρα 45 ετών. Είναι ένας άνθρωπος καλοσυνάτος, τρυφερος και προστατευτικός απέναντί μου, αρκετά ήρεμος. Πήγαμε ένα ταξίδι 4 ημερών και κάποια στιγμή θέλοντας να βάλω ένα μπλουζάκι στην βαλίτσα του, είδα μία καρτέλα με χάπια. Επειδή δεν μου είχε αναφέρει ποτέ ότι παίρνει οποιοδήποτε φάρμακο από περιέργεια τα κοίταξα. Τα χάπια είναι τα DEPAKINE CHRONO 500 mg SANOFI. Παρατήρησα ότι κάθε μέρα έπαιρνε ένα (χωρίς να τον βλέπω, απλά όντας υποψιασμένη έριχνα μια κλεφτή ματιά το πρωί). Από έρευνα στο διαδίκτυο είδα ότι αφορούν επιληψία ή διπολική διαταραχή. Δεν ξέρω ειλικρινά τι να κάνω, εφόσον δεν μου έχει μιλήσει, και εάν του πω κάτι θα θεωρηθεί ότι έψαξα τα πράγματά του. Νομίζω ότι εάν είναι κάποιο χρόνιο πρόβλημα όφειλε να μου το πει εξ αρχής. Αναρωτιέμαι εάν είναι κάτι σοβαρό και θα έπρεπε να μου το πει ή κάτι περιστασιακό άνευ σημασίας. Θα ήθελα την συμβουλή σας γιατί δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
Επειδή δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά ψυχολόγος, δεν μπορώ να σου πω πολλά για το φάρμακο, πέρα από αυτά που είδες και μόνη σου στο διαδίκτυο. Πράγματι, είναι ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο, το οποίο έχει αποδειχτεί πως είναι και ένας καλός σταθεροποιητής της διάθεσης (συνήθως στη διπολική διαταραχή, αλλά και όχι μόνο).
Για όποιον λόγο και να τα παίρνει, νομίζω ότι εφόσον το ανακάλυψες, καλό θα ήταν να κάνεις μια ανοιχτή κουβέντα για το θέμα. Ο ίδιος μπορεί να μην σου το είπε, γιατί υπάρχει στίγμα στα ψυχιατρικά φάρμακα, όπως και στις ψυχιατρικές νόσους, και φοβήθηκε την αντίδραση σου. Το θέμα είναι πως αφού το έμαθες, δεν έχει νόημα να συνεχίζετε να προσποιείστε. Δεν αποκλείεται η πρώτη αντίδραση να είναι επιθετική ή αμυντική (να μην υπάρχει διάθεση συζήτησης), όπως κάθε ανθρώπου που του παραβιάζουν τα προσωπικά του αντικείμενα. Είναι όμως προς τιμήν του αν ακολουθεί την αγωγή του, όποια νόσο και αν έχει. Δεν είναι υποχρεωμένος να το αποκαλύψει σε δύο μήνες σχέσης. Όσον αφορά αν το θέμα είναι κάτι περιστασιακό ή σοβαρό, η απάντηση είναι πως αυτά τα φάρμακα συνήθως δεν τα παίρνουν περιστασιακά, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο λόγος που τα παίρνουν καθιστούν τα άτομα με κάποια ειδική αναπηρία. Μην συνεχίζεις τον κύκλο του στίγματος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Νομίζω αν είχε κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας ΟΦΕΙΛΕ να μου το πει από την αρχή»: μήπως να καταργήσουμε και το ιατρικό απόρρητο; Να δημοσιεύουμε τις κάρτελες των ασθενών στο fb στους 2 (!) μήνες σχέσεις;
Από την στιγμή που δεν είναι μεταδιδόμενο νόσημα δεν όφειλε τίποτα, αφήστε τους ανθρώπους να μοιραστούν κάτι τόσο προσωπικό όσο το τι πάει στραβά με τα κύτταρα τους όταν και αν οι ίδιοι θελήσουν. #σημειωσε_μεχρι_και_τα_μιλιγκραμ
*σχεσης
Και στην περίπτωση μεταδιδομενου νοσηματος, εφόσον δεν εκθέτει το άλλο άτομο σε κίνδυνο και πάλι δεν είναι υποχρέωση να το πει. Φυσικά μιλάμε για κάτι το οποίο είναι πλήρως ελεγχόμενο κι έχω στο μυαλό μου κυρίως την περίπτωση του hiv. Ένα οροθετικό στον ιό άτομο με μη ανιχνευσιμο ιικο φορτίο δεν μεταδίδει τον ιό ακόμη και με απροφυλακτη επαφή (χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι οκ να έχει απροφυλακτες επαφές).αυτο σημαίνει πως αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν νιώθει άνετα να το μοιραστεί δεν είναι υποχρεωμένο εφόσον, όπως είπα, δεν υπάρχει περίπτωση έκθεσης του άλλου ατόμου. Είναι τεράστιο το στίγμα… Διαβάστε περισσότερα »
Ως γιατρός παθολόγος θα σας ενημερώσω ότι διπολική διαταραχή απλοικά σημαίνει εναλλαγή ανάμεσα σε δυο πόλους, της υπομανίας/μανίας και της κατάθλιψης. Σε άλλους ασθενεις υπερέχει η πρώτη και σε άλλους η δεύτερη κατάσταση. Το φαρμακο λαμβάνεται ως ρυθμιστής της ψυχικής διάθεσης και σταθεροποιητής, διότι οι εναλλαγές είναι αρκετές φορές δύσκολα ανεκτές, συχνά απότομες και τακτικές και κουράζουν τους έχοντες αυτή. Πχ, στη φάση της κατάθλιψης ο ασθενής μπορεί να μην είναι παραγωγικός στην εργασία του ή να αποφεύγει να βγαίνει έξω και να συναναστρέφεται κόσμο, ενώ στη φάση της υπομανίας μπορεί να φέρνει εις πέρας πολλές διαφορετικές εργασίες ταυτόχρονα, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Θα μαι λίγο εκτός θέματος, αλλά…. πηγές να βάλεις μια μπλούζα στη βαλίτσα του ; οκκκκκκκ
(Τέτοια έλεγε η μαμα μου για να δικαιολογήσει τις άπειρες φορές που έψαχνε τα πράγματα μου).
Και εγώ παίρνω αντιεπιληπτικά και δεν είναι ούτε για θέματα ψυχικής υγείας ούτε για επιληψία. Αν κάποιος μου έλεγε “άνοιξα την τσάντα σου και τα είδα” θα έχανε την εμπιστοσύνη μου για χρόνια και δεν ξέρω αν θα την ξανακέρδιζε ποτέ. Μου έχει τύχει όμως να με ρωτήσουν “σε είδα που παίρνεις ένα χάπι πριν κοιμηθείς, είναι κάτι που θα βοηθούσε να ξέρω σε περίπτωση που χρειαστείς κάτι;” Αυτό νομίζω είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ειπωθεί σε περίπτωση που νιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις. Αν ο άλλος σου πει όχι, σταματάς την κουβέντα εκεί. Εγώ όταν με ρώτησαν έτσι με… Διαβάστε περισσότερα »
“αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο λόγος που τα παίρνουν καθιστούν τα άτομα με κάποια ειδική αναπηρία. Μην συνεχίζεις τον κύκλο του στίγματος”
Ενώ τα ατομα με αναπηρια μπορείτε να τα στιγματίζετε ελεύθερα.
Και τί θα γινοταν αν ηταν ατομο με καποια ειδική αναπηρία;
Όχι, δεν ήταν υποχρέωση του να στο πει από την αρχή της σχέσης. Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου, αλλά δικαιολογώ πλήρως και την δική του στάση. Τα προβλήματα υγείας,είτε σωματικά, είτε ψυχικά, είναι πολύ προσωπικά δεδομένα, και δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να τα μοιράζεται με τους φίλους ή συντρόφους,πόσο μάλλον στην αρχή της γνωριμίας. Ειδικά στα ψυχικά νοσήματα που υπάρχει τεράστιο ταμπού και η πλειοψηφία των ανθρώπων βάζει τεράστιες ταμπέλες.
“Νομίζω ότι εάν είναι κάποιο χρόνιο πρόβλημα όφειλε να μου το πει εξ αρχής”. Κι εγώ εξ αρχής λέω ότι από παιδί έχω ανεβασμένη χοληστερίνη… Το οφείλω στους συντρόφους μου άλλωστε. Αγαπητή φίλη οτιδήποτε και να έχει ο άνθρωπος επηρεάζει τη ζωή σου τόσο πολύ που έπεσες από τα σύννεφα όταν το υποψιάστηκες, κι αυτό όχι από κάποιο σύμπτωμα, αλλά επειδή βρήκες την αγωγή. Όταν ο φόβος της δέσμευσης, η παθολογική ζήλια, ένας ελαφρύς αλκοολισμός, η συστηματική υπερφαγία καί αλλα αντίστοιχα χαρακτηριστικά θεωρούνται από δεδομένα και δείγματα αντρίλας έως γλυκούλικα κουσούρια, μου φαίνεται εξαιρετικά αστείος ο τόνος του μηνύματος. Σωρεία… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ ωραια τα λες!συμφωνω κι επαυξανω
Επι της ουσίας πάντως, δε βλέπω κι εγώ άλλη λύση από το να του το πει, εφόσον θα τριβελίζει το μυαλό της μην είναι κανένας ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι ξερωγω. Αλλά και να είναι , Σάμπως θα της το πει ; αν ήμουν στη θέση του τύπου θα ξενέρωνα τέρμα όμως. Η βαλίτσα είναι ιδιωτικός χώρος και για κανενα λόγο δεν έπρεπε να την ανοίξει. Άκου ήθελε να βάλει μπλούζα . Γλυκουλα .
Με κουτοπονηριες ψάχνεις τι είναι αυτό που παίρνει ο άλλος, ρίχνεις κλεφτες ματιές όπως λες οποτε το παίρνει κάθε πρωί,αλλά από την άλλη θιγεσαι που δεν σου είπε κάτι προσωπικό που στην τελική δεν σε αφορά.τουλαχιστον όχι σε πρώιμο στάδιο σχέσης.απο που κι ως που οφείλει να σου πει για χρόνιο θέμα υγείας εκ αρχής όπως λες;δύο μήνες είστε. Σου λείπει η ενημέρωση σε τέτοια θέματα.κι εγώ έχω θυροειδή.θα το πω με το χαίρω πολύ λες κι είναι κάτι που πρέπει να αποκαλυφθεί;σε πειράζει επειδή είναι ψυχική νόσος και το θεωρείς ταμπού Προσωπικά πιστεύω πως όταν θελήσει ο ίδιος,τότε να… Διαβάστε περισσότερα »
Με κουτοπονηρια θα κάνει και τη γενική συζήτηση επαναλαμβάνοντας την ίδια συμπεριφορά. Αν όχι με ειλικρίνεια -κομματι δύσκολο για την κοπέλα- απλά ας περιμένει, αν έχει χρόνο βέβαια και δε βιάζεται για το υγιές αρσενικό.
Καταρχάς μπράβο σου για το μνημονικο… Θυμήθηκες όλο αυτό με μια ματιά στη βαλίτσα; Άρα το κατεγραψες με κάποιο τρόπο για μετέπειτα έρευνα. Δεύτερον, έριχνες κλεφτες ματιές. Τρίτον, δεν το συζητησες μαζί του παρά απευθυνθηκες σε άγνωστο τρίτο που δεν εμπλέκεται συναισθηματικά στο θέμα. Τα παραπάνω αν τα πάρουμε ως συμπτώματα ταιριάζουν με αυτά της παρανοειδους διαταραχής. Με λίγα λόγια όλα είναι σχετικά. Τι να σε κάνουμε τώρα; Να σε απομονώσουμε; Στιγματισουμε; Ή μήπως έπρεπε να ξεκινήσεις έτσι το γράμμα σου για τις απαραίτητες συστάσεις; Νομίζω καταλαβαίνεις τι λέω. Ο άνθρωπος αυτός αξίζει συγχαρητήρια μόνο και μόνο γιατί έχει το… Διαβάστε περισσότερα »