Ειμαι 27 ετων και εχω σχεση με μια κοπελα και ανα διαστηματα υπαρχουν τρομερες εντασεις αναμεσα μας, οι οποιες ξεκινουν παντα απο μενα, καθως δυσκολευομαι πολυ να δεχτω οτι θελει να βγαινει και με αλλα ατομα στη ζωη της με τα οποια ομως εγω δε μπορω να ερχομαι, γιατι ειναι συναδελφοι ή παλιοι φιλοι της οι οποιοι δεν τρελαινονται για νεες γνωριμιες. Αν δω να εχει σε καποιον αδυναμια, κανω σκηνες ζηλοτυπιας και της φωναζω και γενικως ολο αυτο γινεται τα τελευταια τεσσερα χρονια απο τοτε δηλαδη που ξεκινησε η σχεση μας. Δεν εχω θεμα να μου λεει για τριτα ατομα γενικα, δηλαδη τι λενε κλπ, αλλα αν νιωσω οτι τους εχει αδυναμια ειδικα ή περναει πολυ καλα μαζι τους χωρις να ειμαι και γω μπροστα τοτε μου βγαινει πρωτα επιθεση σε στυλ ‘προτιμας ολους τους αλλους εκτος απο μενα ‘ και μετα κλαματα. Εκεινη βγαινει αρκετες φορες τη βδομαδα και απλως οταν γυριζει το συζηταμε αλλα πλεον νιωθω οτι δεν αντεχει αλλο οπως ουτε γω αντεχω. Οταν της φωναζω νιωθω σα να γινομαι αλλος ανθρωπος, δε με αναγνωριζω, ειμαι γενικα ηρεμη και αυτο με κανει να φαινομαι το πιο σιχαμερο πλασμα στη γη. Εχω χαλασει πολλες στιγμες μας και της εχω πει και μου εχει πει για χωρισμο αρκετες φορες και ολο αυτο σιγα σιγα με διαλυει συναισθηματικα, νιωθω ενα παγωμα και ενω παντα μετα τον τσακωμο οταν τα βρισκουμε λεμε οτι θα ειμαστε για παντα μαζι και δε θα μας επηρεαζει τιποτα, εγω εχω αρχισει να καταλαβαινω πως τελικα αυτο που εχουμε μας φθειρει απλως και τις δυο και δεν ξερω αν ειναι βιωσιμο. Ενω καταλαβαινω απολυτως ποσο λαθος ειναι αυτο που κανω και που τη ζηλευω και την ελεγχω, εκεινη την ωρα απλως δε μπορω να το ελεγξω και μου βγαινει σε θυμο απεναντι της ή σε κλαματα. Γενικως νιωθω τεραστια μοναξια καθως δε μου εχουν μεινει φιλοι προσωπικοι, μονο ελαχιστοι γνωστοι και οι γονεις μου δε μου πολυμιλανε γενικως. Εχω μονο αυτη στην ουσια και αναγνωριζω ποσο απιστευτα παθολογικο ειναι αυτο. Κοινωνικα ειμαι προσχαρη αλλα δε μου τυχαινουν συχνα ατομα της ηλικιας μου που να ταιριαζω ουτε στη δουλεια ουτε σε αλλες δραστηριοτητες που μου αρεσουν και δυστυχως δεν ειμαι απο τα ατομα που εχουν γεννηθει με ταλεντο στο small talk. Αντιθετως η φιλη μου εχει εναν ικανοποιητικο κοινωνικο κυκλο με τον οποιο ομως δεν πηγαινω και γω, γιατι ειναι συναδελφοι της και εχουν αλλους κωδικες μεταξυ τους. Οι κοινοι μας γνωστοι ειναι απειροελαχιστοι και οχι συνηθως διαθεσιμοι. Οταν με πιανει αυτος ο θυμος και η μοναξια, νιωθω οτι με πεφτει πανω μου μια τεραστια πλακα και με διαλυει. Αυτο συνεχιζεται για καποιες μερες μεχρι να ηρεμησουν τα πραγματα μεταξυ μας μεχρι το επομενο επεισοδιο μου. Γενικως τα επεισοδια μεταξυ μας ειναι μια φορα στους τρεις μηνες, αλλα στο ενδιαμεσο μπορει να πεταξω καμια σποντα που ομως δεν τη συνεχιζω. Ειμαι ελεεινος ανθρωπος και μισω τον εαυτο μου που της προκαλω τετοια απελπισια καθε φορα. Πηγα σε ψυχολογο δυο μηνες, αλλα μαλλον δεν ηταν καταλληλη και δεν το συνεχισα. Το μονο που με προβληματιζει ειναι αν θελω ψυχολογο ή ψυχιατρο, καθως νιωθω οτι η επιθετικοτητα που εχω ισως εχει να κανει με καταθλιψη, αφου γενικα δεν ειμαι ικανοποιημενη καθολου απο τη ζωη μου, δυσκολα χαιρομαι πια πραγματικα με κατι. Υπαρχει περιπτωση να εχω καταθλιψη εδω και 4 χρονια και απλως να κανει αισθητη την παρουσια της στα επεισοδια με επιθετικοτητα? Αν δεν ειναι καταθλιψη, θα μπορεσω να λυσω το θεμα που εχω με την επιθετικοτητα (λεκτικη μονο, δεν βριζω, εκφραζω ομως υπερβολικα παραπονα με φωνες) χωρις χαπια και μονο με ψυχοθεραπεια? Γιατι νιωθω οτι υπαρχει και κατι βιολογικο εδω, οχι μονο ψυχολογικο. Οταν καποιος εχει συμπτωματα καταθλιψης αλλα δεν ειναι καταθλιψη τελικα τι μπορει να ειναι? Μπορεις να βιωνεις ενα απιστευτα οδυνηρο βαρος που κραταει δυσαναλογα πολλες μερες μετα απο ενα τσακωμο, χωρις να ειναι καταθλιψη και να λυνεται με αγωγη? Θελω τοσο πολυ να γινω καλυτερη για τη φιλη μου, δε θελω να συνεχιστουν τα επεισοδια, θελω να γινω ηρεμη σαν και κεινη και να χαιρομαι τη σχεση μας αντι να γινομαι κομματια οπως τωρα. Δεν τη βλεπω να εχει αλλες αντοχες, οταν της ειπα οτι κατα πασα πιθανοτητα εχω καταθλιψη και θα ηθελα να με στηριζει, αντεδρασε πολυ ασχημα και μου ειπε πρεπει να προσεχει και κεινη την ψυχικη μου υγεια και γενικως μου εριξε μεγαλη ευθυνη για την ψυχολογια της ολα αυτα τα χρονια που ειναι πληρως κατανοητο. Δε θελω να μην εχει παρεες, θελω να εχει πολλες, απλως να ειμαι και γω εκει για να νιωθω οτι ειμαι μερος της ζωης της, αλλα αυτο δε γινεται ποτε πλεον, γιατι δεν εχουμε κοινους γνωστους, παρα μονο ελαχιστους. Οποτε απλως καταληγω μονη μου να κλαιω στο σπιτι (ποσο σαντ?) Θελω να βρω τον παλιο μου εαυτο πριν τη σχεση μας, που ημουν σχετικα ξεγνοιαστη και εκανα πραγματα γ τον εαυτο μου. Τωρα αν κανω κατι για μενα, νιωθω οτι δε μπορω γιατι μου λειπει και το αφηνω…Θα μπορεσω να το λυσω ποτε?
«Θελω τοσο πολυ να γινω καλυτερη για τη φιλη μου»
Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Αν και ένας σημαντικός άνθρωπος για εμάς είναι ικανός να γίνει οδηγός ώστε να βελτιώσουμε τη ζωή μας, ειδικά αν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση, βρισκόμαστε σε ένα κυκεώνα ενοχών, ή έχουμε άλλα καταθλιπτικά συμπτώματα, δεν είναι η καλύτερη αρχή που θα μπορούσε να κάνει κάποιος. Γιατί η ζωή μας, η ζωή σου εν προκειμένω, μιας και απαντώ σε εσένα, είναι δική σου και θα συνεχιστεί- και οφείλει να συνεχιστεί- και εκτός της σχέσης σου, όπως υπήρχε και πριν από αυτή.
Ρωτάς αν έχεις κατάθλιψη και αν αυτή η κατάθλιψη είναι βιολογικής προέλευσης. Σχεδόν πάντοτε τα καταθλιπτικά στοιχεία έχουν βιολογική βάση, αν έχουμε στο μυαλό μας πως πρόκειται για κάποια διαταραχή στους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου (συγκεκριμένα της σεροτονίνης). Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει γενετική βάση απαραίτητα ή πως δεν μπορείς να επανέλθεις και να γίνεις ξανά ικανοποιημένη με τη ζωή σου, όπως πριν, χωρίς φάρμακα. Απλά τα φάρμακα, αν έπαιρνες, θα σε βοηθούσαν να φτάσεις ίσως πιο σύντομα και πιο εύκολα σε αυτό. Αλλά αν δεν αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου, τον τρόπο σκέψης σου/ αντίληψης σου, θα επανέλθεις σύντομα εδώ που είσαι τώρα.
Δεν μπορείς να αντλήσεις ευχαρίστηση αυτή τη στιγμή από τίποτα, γιατί όλη σου η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη βεβαίωση ή διάψευση του αν σε αγαπάει η φίλη σου. Όσο η φίλη σου ικανοποιεί τις επιθυμίες σου τη λατρεύεις και κάθε τι που δεν σε περιλαμβάνει το βιώνεις ως τεράστια ματαίωση και την απαξιώνεις. Όμως δεν σημαίνει πως δεν μας αγαπά όποιος έχει κοινωνική ζωή. Από τα συμφραζόμενα μάλιστα καταλαβαίνω πως μένετε μαζί, οπότε περνάτε σίγουρα αρκετό χρόνο μαζί στο σπίτι. Φυσικά δεν αποκλείεται από όλη αυτή την κατάσταση, η φίλη σου να φέρεται πολύ πιο άσχημα από ότι αν δεν ένιωθε καταπιεσμένη, οπότε μιλάμε για έναν φαύλο κύκλο, ο οποίος θα λυθεί μόνο αν συνεχίσεις τη θεραπεία σου. Αν δεν σου έκανε η/ο ψυχολόγος που πήγες, προσπάθησε να βρεις κάποια/ κάποιον άλλον.
Είσαι 27 χρονών, μία ενήλικη γυναίκα και είσαι υπέυθυνη για τη ζωή σου. Οφείλεις να σε προσέχεις και να σε αγαπάς, και αν δεν ξέρεις πως, θα μάθεις μέσω της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε μια παλαιότερη σχέση μου η κοπέλα που συγκατηκούσαμε ( είχαμε και οι 2 τα σπίτια μας βέβαια ) θεωρούσε και αυτή ότι ηθέλε να βγαίνει με τους φίλους της χωρίς εμένα…μάλιστα σε μια φάση μου ζήτησε να τους φιλοξενήσει και στο σπίτι χωρίς να είμαι εγώ εκεί…( μιλάμε για 3 άνδρες και η κοπέλα μου σε ένα δυάρι ). Εκεί κατάλαβα ότι η σχέση μας ήταν κατι πιο χαλαρό ακόμα τουλάχιστον για αυτήν. Οπότε είπα στην κοπέλα μου οκ κανένα πρόβλημα και αποφάσισα και εγώ να διευρύνω τον κύκλο των γνωριμιών μου. Ε μόλις άρχισα να βγαίνω και εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί δεν βγαίνετε όλοι μαζί με την παρέα της κοπέλας σου; τι πάει να πει δεν τρελαίνονται για νέες γνωριμίες; δεν είσαι μία τυχαία νέα γνωριμία, είσαι η σχέση της. Ανεξάρτητα όμως από αυτό προσπάθησε να διευρύνεις κι εσύ τον κοινωνικό σου κύκλο και συνέχισε την ψυχοθεραπεία για σένα και όχι για τη φίλη σου.
Συμφωνώ απολύτως Mitsi, νομίζω πως το άδικο είναι μοιρασμένο εδώ πέρα. Φίλη, η Φαίνια έχει εννοείται δίκιο, πρέπει ούτως ή άλλως να ψάξεις άμεσα έναν κατάλληλο ψυχολόγο για χάρη όχι της σχέσης σου αλλά καθαρά δική σου, καθώς αυτά που αντιμετωπίζεις κι από μόνη σου δεν είναι καθόλου λίγα – είτε έχεις κατάθλιψη με κάποια οργανική βάση είτε όχι. Λες ότι δε μπορείς να βρεις δικές σου παρέες, δείχνεις μάλλον αποξενωμένη από την οικογένειά σου (αυτό, ας πούμε, είναι συμπτωματικό, λόγω διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών, ή μήπως σε απορρίπτουν; Είναι από μόνο του τεράστιο θέμα) κι έχεις επενδύσει στην κοπέλα σου κάθε… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα με τη Φαινια, ίσως θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθείς σε ψυχολόγο με εμπειρία σε ασθενείς μέλη της γκέι κοινότητας. Δεν έχουν όλοι οι ψυχολόγοι την γνώση αλλά ούτε και την ενσυναίσθηση που απαιτείται για να σε βοηθήσουν να διαχειριστείς αυτό το αίσθημα μοναξιάς που σε κυριεύει και αυτή την πιεστική ανάγκη αποδοχής από τη σχέση σου. Μην το βάζεις κάτω συνέχισε την προσπάθεια κι όλα θα πάνε καλά!
Τί είναι ο “ψυχολόγος με εμπειρία σε ασθενείς μέλη της γκέι κοινότητας”; Είναι κάτι διαφορετικό η σχέση ομόφυλλων ζευγαριών από τις υπόλοιπες και θέλει ειδικό ψυχολόγο; Αν ισχύει όλο αυτό που λες περί μη γνώσης και ενσυναίσθησης των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, τότε να μην πηγαίνει κανείς μας. Αν υπονοείς πως αυτό που της συμβαίνει οφείλεται στο ότι είναι γκέι, να σε πληροφορήσω πως γνωρίζω αρκετούς straight με το ίδο αίσθημα μοναξιάς και την ίδια ανάγκη αποδοχής από τις σχέσεις τους. Κι εγώ η ίδια είχα παρόμοια συμπεριφορά στην πρώτη μου σχέση, η διάθεσή μου εξαρτώταν απόλυτα από τη συμπεριφορά του… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, έχει σημασία να έχει ο ψυχολόγος σχετική εμπειρία, και προφανώς όχι αγκυλώσεις, ακριβώς για να μην πας σε κάποιον που θα σου βγάλει την πηγή του προβλήματος στον σεξουαλικό προσανατολισμό σου. Εκτός αυτού, τα ομόφυλα ζευγάρια δέχονται επιπλέον πιέσεις δεδομένου ότι δεν είναι καθολικά αποδεκτά από την κοινωνία.
No roots, φυσικά κι ένα straight άτομο μπορεί να μην έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τους γονείς (όπως αναφέρει η γράφουσα), να μην έχει ιδιαίτερο περίγυρο (όπως αναφέρει η γράφουσα), να κρέμεται από την σχέση του και μόνον (όπως αναφέρει η γράφουσα) και να αντιμετωπίζει δυνητικά θέμα κατάθλιψης (όπως αναφέρει η γράφουσα). …σε μία λεσβία όμως (ή τελοσπάντων σε ένα άτομο που βρίσκεται σε ομόφυλη σχέση) όλα τα παραπάνω υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν να κάνουν -σε κάποιο βαθμό τλχ- με την σεξουαλικότητα, τα εσωρικευμένα, την αποδοχή, τα living arrangements, την ντουλάπα το out κ.λπ.. Όσο κι αν νομίζουμε -λόγω της… Διαβάστε περισσότερα »
No_roots ναι έχει σημασία. Όντως πολλά προβλήματα σχέσεων είναι κοινά σε ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια αλλά κάποια άλλα δεν είναι. Στη συγκεκριμένη ιστορία για μένα κάνει μπαμ ότι η φίλη δεν είναι αουτ και κρύβει τη σχέση της από τον περίγυρο της. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχουν μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια. Και ναι ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο άλλα γιατί να μην είναι κάποιος που έχει εμπειρία; Πως υπάρχουν ας πούμε σύμβουλοι γάμου που έχουν εμπειρία σε συγκεκριμένα θέματα; Και ακόμα πιο σημαντικό είναι να είναι σίγουρη ότι ο ψυχολόγος δεν είναι ομοφοβικός. Ωραίο θα ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Απολογούμαι παιδιά, λανθασμένα θεώρησα πως πλέον οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας θα είχαν εκπαιδευτεί (και) σε θέματα της lgtb+ κοινότητας και σίγουρα δεν θα μπορούσαν να είναι ομοφοβικοί. Προφανώς ελλιπής πληροφόρηση από μέρους μου.
Έτσι θα έπρεπε να είναι no roots, αλλά, αλλά… “Οι άνδρες ξεκινάνε απ’ την μαμά και πηγαίνουν όλα τα χρόνια…από βυζί σε βυζί …ε, βέβαια από γυναίκα σε γυναίκα. Εκτός (sic) μερικοί που έχουν κάποια προβλήματα και μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι. Εμείς (οι άνδρες) δεν αλλάζουμε ερωτικό αντικείμενο, οι γυναίκες αλλάζουν, απ’ το ένα πάνε στο άλλο”. Από Celebrity 1 “Οι Λεσβίες «Γυναίκες Αράχνες» και το Σούπερ Πέος” (ε, αυτό αξίζει να το διαβάσεις ολόκληρο) https://elysianfieldsgr.blogspot.com/2013/10/normal-0-false-false-false_20.html?m=1 Από Celebrity 2 Φυσικά, δεν θα βάλω link αλλά με μία πρόχειρη αναζήτηση μπορεί να βρει, κανείς, Ψ που εστερνίζονται “παλαιολιθικές” απόψεις του DSM… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο βλαχάκι, αυτός μου ήρθε αμέσως όταν αναφέρθηκαν οι ομοφοβικοί ψυχολόγοι. Όταν είχα δει το βίντεο το είχα περιγράψει στη γυναίκα μου (δε μιλάει ελληνικά) και είχαμε πεθάνει στα γέλια. Μετά με φώναζε αράχνη για κάνενα δίμηνο (είναι ακομα πιο άστειο λόγω της αραχνοφοβιας μου).
Πέρα από το αστείο πάντως είναι τραγικό που ο ίσως διασημότερος σεξολογος της Ελλάδας διαδίδει τέτοιες απόψεις. Πόσοι θα τις έχουν πιστέψει και θα αντιμετωπίζουν έτσι τα παιδιά τους δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι.
…γιατί, ο celebrity 1?
που οποιαδήποτε αυθαίρετη κοτσάνα εκστομίσει γενικώς (και έχει εκστομίσει αρκετές τέτοιες) αρκετοί κάνουν σαν τρωγλοδύτες της παλαιολιθικής που αντικρίζουν τον μονόλιθο της Οδύσσειας του Διαστήματος; (Και να παίζει και ο Ζαρατούστρα από πίσω).
αλλά σχετικά με τον celebrity 2, το 2013 είχα φτιάξει ένα gifaki:
https://giphy.com/gifs/7YCzz4uXJgbtjWnDri
έχει και αράχνες, enjoy 😉
…γιατί, ο celebrity 1?
που οποιαδήποτε αυθαίρετη κοτσάνα εκστομίσει (και έχει εκστομίσει αρκετές τέτοιες) αρκετοί κάνουν σαν τρογλοδύτες της παλαιολιθικής που αντικρίζουν τον μονόλιθο της οδύσσειας του διαστήματος;
σχετικά με τον celebrity 2, το 2013 είχα φτιάξει ένα gifaki:
https://giphy.com/gifs/7YCzz4uXJgbtjWnDri
έχει και αράχνες 😉
Πωπω τραβάω τα μαλλιά μου με αυτά που διάβασα, από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις δηλαδή. Απορώ γιατί επιτρέπεται σε αυτόν τον άνθρωπο να μιλάει ακόμα δημόσια. Ανατρίχιασα.
Βλαχακι και εγω εφριξα με αυτα που διαβασα. Ειναι δυνατον ανθρωπος με επιστημονικη υποτιθεται καταρτιση να λεει τετοια πραγματα; Και ενταξει, ας πουμε οτι ειναι κολλημενος, οτι ανακατευει προσωπικες αντιληψεις και ιδεολογιες με το αντικειμενο της δουλειας του, οτι τελος παντων δεν καταφερει να ειναι σωστος επαγγελματιας. Αλλα εδω, απο αυτα που λεει το αρθρο, μου δινεται η εντυπωση οτι οχι μονο απο πλευρας attitude δεν ειναι σωστος επαγγελματιας, αλλα ουτε καν στην καταρτιση, στη γνωση και διαθεση για ενημερωση και προσωπικη εξελιξη δεν το χει τελικα, για να μην πω οτι με κανει να σκεφτομαι πως ζει σε σκοτος… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα Mitsi. Η συμπεριφορά της φίλης της είναι κάπως περίεργη και σίγουρα ενισχύει τις ανασφάλειες της γράφουσας. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως δεν έχει κάνει coming out στους φίλους και συναδέλφους της και γι’ αυτό δεν θέλει να παρουσιάσει τη σύντροφό της σε αυτούς.
Δεν αναφέρεται απ’ την γράφουσα, αλλά η κοινή παρέα με συναδέλφους, παλαιότερο κύκλο κ.λπ., ενδεχομένως, προϋποθέτει αυτές να είναι out σε έναν κάποιο βαθμό τλχ. Είναι;
Αυτό που δεν ξέρουμε απο το γράμμα της,ειναι το ότι αν ειναι ανοιχτές ως προς τι σχέση τους ή οχι. Εμένα,περισσότερο με προβληματίζει το γεγονός ότι η κοπέλα που έκανε την ερώτηση, δεν εχει φιλους-φιλες.Αυτο αυτομάτως,εναποθέτει την ευθύνη της κοινωνικοποίησης στη φίλη της και ειναι μέγα λάθος. Και γενικα,η ζήλεια δεν δείχνει ενδιαφέρον-ειναι καταπίεση!Εκτος πια,αν υπάρχουν έντονες υποψίες και υπαρχει κάποια υπόσταση για αυτο το συναίσθημα. Απο την άλλη,μετα απο τόσα χρονια σχέσης,θα μπορούσε να είχατε κοινές παρέες.Ωστοσο,μήπως απλα δεν γουστάρεις τις παρέες της (αν τις γνωρισες ) και το πήρε πρέφα,οποτε σας διαχωρίζει; Μαζί με μια ειλικρινή κουβέντα, μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ, Mitsi, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι η κοπέλα δεν πρέπει να δει για ποιο λόγο δεν παίρνει χαρά από τίποτα. Νομίζω πως η συμπεριφορά της συντρόφου να την αφήνει απέξω απ’ όλη της την κοινωνική ζωή είναι ταυτόχρονα μοχλός πίεσης και βαλβίδα αποσυμπίεσης για την σύντροφο (μου θυμίζει κάτι παλιά δικά μου, καθόλου ευχάριστα). Μοχλός πίεσης για να την έχει μόνιμα διαθέσιμη και εξαρτώμενη, γιατί αλλιώς δεν κάθεσαι 4 χρόνια να υφίστασαι σκηνές ζηλοτυπίας αν κάτι δεν παίρνεις από αυτές (εγώ άντεξα 9 μήνες και έκανα άλλους 9 να συνέλθω) και βαλβίδα αποσυμπίεσης για να έχει δικό της προσωπικό… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ σημαντικό να βρεις παρέα να βγαίνεις μαζί τους μόνη. Είναι πραγματικά σημαντικό για τη σχέση και για το κάθε άτομο ξεχωριστά να έχει τον δικό του προσωπικό κύκλο. Βοηθάει απίστευτα. Εγώ έχω επίσης παρόμοια θέματα ζήλιας που σε συνδιασμό με μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας μου κάνουν τη ζωή δύσκολη στις σχέσεις μου και με οδηγούν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά (καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες να φέρομαι σωστά και να εκλογικεύω). Δύο χρόνια βλέπω ψυχολόγο ο οποίος φαίνεται να μην ξέρει πώς να με βοηθήσει συγκεκριμένα σε αυτό το θέμα. Ίσως πρέπει να αλλάξω κι εγώ. Τελική συμβουλή: Ψυχίατρος οπωσδήποτε να γίνει διάγνωση… Διαβάστε περισσότερα »
Αναγνωρίζω τρομακτικα τον εαυτο μου στην περιγραφή και σκεφτομουν καιρο οτι κάτι πρεπει να κάνω με ειδικο. Δεν παει αλλο νιωθωνα οτι θα τρελαθω. Σκεφτομαι την γνωσιακη συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία, μου φαίνεται οτι αυτο το δομημενο σε τασκσ και χρονοδιάγραμμα συστημα θα μου ταιριάξει καλυτερα εστω για αρχη. Θεωρειτε οτι μια περίπτωση σαν της κοπελας μπορει να προσεγγιστεί με γσψ;
Όλες οι ψυχοθεραπείες είναι καλές. Ωστόσο, δεν ταιριάζουν όλες οι ψυχοθεραπείες σε όλους. Προσωπικά πιστεύω πως η καλύτερη προσέγγιση είναι ο συνδυασμός τεχνικών ανάλογα με την περίπτωση. Το σημαντικό είναι να υπάρχει καλή σχέση με τον θεραπευτή, διότι ανεξαρτήτως τεχνικής, η όλη ουσία είναι εκεί.