Λαμβάνοντας υπόψιν την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών,(καταγγελία Μπεκατώρου) και με αφορμή τη λεζάντα που κυκλοφορεί παντού σε όλα τα social media #ναμιλάτε αποφάσισα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου που αφορούν τη συγκεκριμένη προτροπή. Σε καμία περίπτωση δεν έχω σκοπό να αποθαρρύνω κάποια από το να μοιραστεί αυτό που τυχόν της συνέβη, είτε να να το παλέψει νομικά, αλλά να επικοινωνήσω κι εγώ με την σειρά μου ένα μήνυμα. 🙂
Τον τελευταίο χρόνο ούσα φοιτήτρια στο τέταρτο έτος της σχολής μου και ζώντας σε μια μικρή, ασφαλή πόλη μακριά από τον τόπο καταγωγής μου, δέχτηκα δύο σεξουαλικές επιθέσεις. Για να είμαι σίγουρη οτι δεν χρησιμοποιώ βαριά ορολογία, γκούγκλαρα τον όρο και βεβαιώθηκα ότι και οι δύο αυτές περιπτώσεις υπάγονται στον όρο “σεξουαλική επίθεση”. Και τις δύο φορές επρόκειτο για ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας, συν πλην τριάντα χρονών.
Στην πρώτη περίπτωση, -που ήταν και πιο λάιτ- ένας άνθρωπος με είδε στο γυμναστήριο, αποφάσισε να μου πιάσει την κουβέντα- η οποία κυλούσε αρκετά ευχάριστα (εγώ μόλις τον γνώριζα και δεν είχα μπει ακόμα στην διαδικασία να σκεφτώ εάν μου αρέσει, όχι πως έχει κάποια σημασία) . Εγώ έκανα την γυμναστική μου, μιλούσαμε και όταν έφτασα κοντά στις τουαλέτες για να χρησιμοποιήσω ένα όργανο που ήταν εκεί κοντά, αυτός μπήκε στο διάδρομο για την τουαλέτα, μου έκανε νόημα να πάω εκεί, εγώ για κάποιο άγνωστο λόγο πήγα και στη συνέχεια με τράβηξε μέσα σε μια τουαλέτα και ξεκίνησε να με αγγίζει και να μου αφαιρεί κάποια ρούχα αγνοώντας πως μπροστά του είχε μια κοπέλα σαστισμένη, που έτρεμε από το σοκ.
Στη δεύτερη περίπτωση, επρόκειτο για έναν γνωστό μου, τον οποίο τον πέτυχα σε ένα καφενείο κοντά στο σπίτι μου καλοκαίρι βραδάκι. Με προσκάλεσε λοιπόν για μια μπύρα.Εκείνος από ώρα κατέβαζε τα ουίσκια. Πήγα λοιπόν κάθησα μαζί του ενώ στο μαγαζί ήταν και άλλοι γνωστοί μου. Καθώς η ώρα περνούσε και οι υπόλοιποι πελάτες έφευγαν, το μαγαζί έπρεπε να κλείσει. Καθότι γνωστός ο μαγαζάτορας, άφησε τα κλειδιά στον “φίλο” με σκοπό να το έκλεινε εκείνος όταν θα φεύγαμε. Στο μεταξύ το ποτό τον είχε χτυπήσει καλά.
Σε κάποια στιγμή λοιπόν φιληθήκαμε, αλλά εγώ ήμουν αρκετά αβέβαιη για αυτό το φιλί και στη συνέχεια του είπα, ξέρεις κάτι δε μου βγαίνει, ας το αφήσουμε. Αυτός έδειξε να το δέχεται και μου είπε να καθήσω έστω να του κάνω παρέα να τελειώσει το ουίσκυ. Εγώ πάλι για άγνωστο λόγο έκατσα και στη συνέχεια ξεκίνησε πάλι να με αγγίζει. Εγώ φανερά δεν συμμετείχα γιατί δεν ήμουν σίγουρη πως ήθελα κάτι τέτοιο μαζί του και στη συνέχεια αφού ένιωσε πως είναι η κατάλληλη στιγμή με σήκωσε και με πήγε στο εσωτερικό του μαγαζιού. Εκεί κατάλαβα πραγματικά πως κινδυνεύω να πέσω θύμα βιασμού και άρχισα να ουρλιάζω (καθότι μου έκλεινε την είσοδο με το σώμα του επίτηδες).
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί κατάλαβαν/επέλεξαν να δώσουν σημασία στην μη συναίνεσή μου μετά από αρκετή ώρα αφότου έιχα κάνει κατανοητό το οτί δεν θέλω. Το ότι δεν βιάστηκα είναι ίσως θέμα τύχης/θέμα συνείδησης που λειτούργησε ετεροχρονισμένα (?). Δεν επρόκειτο για ανθρώπους “που τους φαίνεται” δεν επρόκειτο για ανθρώπους που πετάχτηκαν από μια σκοτεινή γωνιά του δρόμου. Και τα δύο αυτά περιστατικά έλαβαν χώρα σε μέρη στα οποία εγώ θα έπρεπε να είμαι ασφαλής. (Γυμναστήριο, καφενείο δύο τετράγωνα κάτω από το σπίτι μου). Επέλεξα λοιπόν να μην μιλήσω. Για την ακρίβεια, το είπα μόνο σε δυο τρεις φίλους και αυτό μετά από μέρες. Δεν μπήκα καν στο δίλημμα του να καταγγείλω (ή όχι) για τους εξής λόγους:
α)δεν είχα αποδείξεις/μάρτυρες
β) δε θα μού γινόταν εύκολο να το ξεχάσω
γ) ντρεπόμουν και δεν πίστευα πως θα βρω υποστήριξη
δ) προσωπικά, δεν θα ένιωθα ικανοποίηση/δεν θα κέρδιζα κάτι καταγγέλοντας ή κάνοντας τους ρόμπα στον περίγυρο.
Αυτό που έζησα δεν θα σβηνόταν ό,τι και να έκανα. Αποφάσισα λοιπόν πως για εμένα προσωπικά η καλύτερη λύση ήταν να κάνω πως δε συνέβη. Μπορώ να πω πως ευτυχώς δεν τραυματίστηκα -προσωπικά κατάφερα εντός μιας ημέρας να μην θυμάμαι ό,τι συνέβη και στις δύο περιπτώσεις,ήταν σαν να μην με αφορούσε πια. Πήγα παρακάτω. Αυτό που μου έχει μέινει και από τις δύο αυτές ιστορίες, είναι θυμός.
Θυμός γιατί δύο διαφορετικοί άνθρωποι, οι οποίοι με ήξεραν ελάχιστα θεώρησαν πως έχουν δικαιώματα πάνω μου. Πως με κάποιο τρόπο συναινώ σε αυτό που έχουν στο μυαλό τους, και ας μην ήταν έτσι. Αυτοί οι άνθρωποι θαρρώ πως δεν ήταν επικίνδυνοι, καθότι και οι δύο με διαφορετικούς τρόπους στη συνέχεια, έδειξαν να μετανιώνουν για αυτή τους τη πράξη. Το θέμα είναι το εξής: Αυτοί οι άνθρωποι δεν φύτρωσαν. Κάποια άρρωστη κοινωνία τους γαλούχησε με ατάκες όπως: “έλα μωρέ, νάζια κάνει. ” ή “για να σού μιλάει πάει να πει ότι τα θέλει”. Αυτοί οι άνθρωποι υποσυνείδητα θεωρούν πως “δεν είναι και τόσο κακό,δεν έγινε και τίποτα” για αυτό και προχώρησαν σε μιά τέτοια πράξη-και στη συνέχεια όταν μάλλον είδαν πως δεν είναι έτσι μέσα από τις χ,ψ αντιδράσεις μου, το “πήραν” πίσω.
Δεν αρκεί λοιπόν να μιλάμε εμείς. Για την ακρίβεια, ίσως σε μερικές περιπτώσεις να είναι και επιβλαβές, όπως στην δική μου. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα με το να μιλήσω εννοώντας το να το καταγγείλω νομικά ή στον περίγυρο γιατί κανείς δε θα με πάρει στα σοβαρά, και επειδή μόνο μπελάδες θα μου φέρει. Ακόμη, δεν θα νιώσω καλύτερα εάν τιμωρηθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ό,τι έγινε έγινε και κανείς δεν μπορεί να το πάρει πίσω. Και αλήθεια, δεν με πληγώνει, αλλά με εξοργίζει.
Ακούγοντας λοιπόν την ατάκα “Να μιλάτε” εξοργίζομαι ακόμα περισσότερο. Δηλαδή, δεν φτάνει που εάν μας συμβεί κάτι τέτοιο, “φταίμε” σύμφωνα με την κοινωνία γιατί ντυθήκαμε/φερθήκαμε κάπως αλλά πλέον φταίμε και επειδή δεν μιλάμε!. Ε όχι λοιπόν, αρνούμαι να φορτωθώ και αυτήν την ευθύνη. Έφερά αυτά τα παραδείγματα για να καταλάβει κανείς πως το να μιλάς δεν είναι πανάκεια. Πλέον είναι η σειρά σας να μιλήσετε.(Αναφερόμενη στους άντρες)
Να μιλήσετε στους γιους σας, για τον σεβασμό των ορίων. Να βάλετε στη θέση τους τους φίλους σας όταν θα αναφερθούν σε σεξιστική (δική τους) συμπεριφορά και θα καμαρώνουν. Να μήν αφήνετε ασχολιάστες συμπεριφορές που δηλώνουν ασέβεια και αυταρχισμό. Να περιθωριοποιείτε αυτούς τους ανθρώπους, να τους κάνετε να καταλάβουν πως δεν είναι αποδεκτοί φέροντας αυτού του είδους τις αντιλήψεις. Μόνο έτσι θα υπάρξει ουσιαστική αλλαγή.
Και στην τελική, κάθε φορά που τους βλέπω, εγώ είμαι αυτή που σκύβει το κεφάλι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ στο ότι κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να μιλήσει ή να μη μιλήσει. Η προτροπή στο να μιλάμε έχει το νόημα να γίνει γνωστό σε όλη την κοινωνία , τι περνάνε οι γυναίκες επειδή απλά είναι γυναίκες, δεν έχει το νόημα να ενοχοποιούμε γυναίκες που επιλέγουν να μη μιλήσουν. Ο σκοπός είναι η αφύπνιση και η γνωστοποίηση του τεράστιου αυτού θέματος
Συγνωμη αλλα παρολο που καταλαβαινω πως το εννοεις διαφωνω καθετα γιατι αυτο που περιγραφεις ειναι αποκλειστικα και μονο ο δικος σου τροπος να το αντιμετωπισεις. Λυπαμαι πολυ για αυτα που εζησες και χαιρομαι που δεν εζησες χειροτερα και που το προσπερασες και βρηκες τροπο να μην σε αγγιζει. Υπαρχουν ομως παρα πολλες γυναικες που δεν μιλανε για τους λογους ακριβως που αναφερεις.Που τις τρωει και καταληγουνε στην αυτοκτονια. Πρεπει να κανουμε πολλη πολλη φασαρια γιατι αμα κατσουμε και περιμενουμε μαγικα να αρχισουνε να μιλανε οι ανδρες αντι για μας δεν προκεται να γινει. Και στην τελικη δεν θελω κανεναν ανδρα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι “άγνωστος λόγος” είναι πολύ γνωστός: δεν θέλεις να του δείξεις ευθέως ότι τον θεωρείς απειλή για να μην τον προσβάλεις. Γιατί το να μη νιώσει εκείνος ως ο κακός της υπόθεσης είναι πιο σημαντικό από την ασφάλειά σου.
Εντέλει φυσικά βλέπουμε ότι ΟΝΤΩΣ όλοι αυτοί ΗΤΑΝ οι κακοί της υπόθεσης.
Στο εξής θα πρέπει να τους κάνουμε ΟΛΟΥΣ να αισθάνονται άσχημα σε τέτοιες περιπτώσεις, μέχρι να μάθουν επιτέλους τι είναι επιτρεπτό και τι όχι και πως να φέρονται αν δεν θέλουν να τους προσβάλουμε.
Είναι και οι δύο περιπτώσεις που δεν ήθελες να γίνεις δυσάρεστη, να φανείς “παράξενη” ή “υπερβολική”. Γι’αυτο και δεν έφυγες όταν ήθελες (ή πήγες να δεις τι θέλει ο άλλος) και αυτό το ερμήνευσαν ως συναίνεση γιατί έτσι έμαθαν και έτσι ήθελαν.
Κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης, μου βγαίνει η ίδια οργή. Και ακόμη περισσότερο με τα εμετικά σχόλια που ακολουθούν του τύπου ” γιατί του μίλησε”,” γιατί φορούσε αυτά τα ρούχα”, “γιατί κυκλοφορούσε τέτοια ώρα μόνη της”,”μήπως τα θεωρείτε όλα σεξουαλική κακοποίηση κι έχετε χάσει το μέτρο;”. Γιατί οι άνδρες πιστεύουν ότι αν τους μιλάει μια γυναίκα, σημαίνει ότι τους γουστάρει. Αν φοράει κάτι ανοιχτό μια γυναίκα σημαίνει ότι είναι έτοιμη να κάνει σεξ με τον οποιοδήποτε. Και σ’ όλο αυτόν τον οχετό, ακούς τις ίδιες π@π@ριες κι από γυναίκες. Πρέπει να αγωνιστούμε για να αλλάξει αυτή η… Διαβάστε περισσότερα »
Αν ομως ειχαν μαθει να μιλανε πιο πολλες γυναικες τοτε δεν θα εγραφες εσυ αυτο το κειμενο. Ισως ειχες μιλησει κι εσυ κ ετσι τωρα να μην ενιωθες ουτε θυμο ουτε να εσκυβες το κεφαλι. Αυτο ειναι το ζητουμενο.
Πολυ λυπαμαι για τα περιστατικα που σου συνεβησαν και επισης πολυ θυμωνω που εσυ εισαι αυτη που σκυβεις το κεφαλι. Αν μαθουμε ολες να μιλαμε τότε επιτελους ντροπη θα νιωθει αυτος που πρεπει, δηλαδη ο θυτης .
Το να μιλατε μου φαίνεται αποπνικτικό για ευνόητους λόγους. Δεν είναι ολα τα θύματα ετοιμα για να αντιμετωπίσουν αυτο που έρχεται μετα την καταγγελία! Μπορεί το hashtag να εχει με τις καλύτερες προθέσεις αλλα δεν εμπειρικλειεται εκει η ουσία των προβληματων μας. Τα προβλήματα ξεκινανε και τελειώνουν στη λέξη πατριαρχια , ας προσανατολιστουμε εκει καλύτερα. Παράλληλα με όλα αυτα που γίνονται τις τελευταίες μέρες pαρατηρώ εναν οχετο απο σχόλια που συγκεντρώνονται σε διάφορα σάιτ. Μετά απορούν λεει γιατί δεν γίνονται καταγγελίες!?! Είναι σοκαριστικό και ανατριχιαστικό οτι αυτοι οι ίδιοι που το δημιουργούν κατηγορούν το θυμα οτι δε μιλάει! Αυτοι οι… Διαβάστε περισσότερα »
https://mobile.twitter.com/hashtag/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%80%CE%B5%CE%B9?src=hashtag_click
Το #ναμιλατε είναι τέρμα πατροναριστικό, ειδικά όταν λέγεται από ορισμένους που είτε δεν θα κληθούν ποτέ #ναμιλήσουν. Καταλαβαίνω την αξία των καταγγελιών αλλά αυτό το γενικό και αόριστο #ναμιλάτε μου βγάζει μια new age θετικότητα, τύπου #ναμιλάτε και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Κάποιες μπορεί να κινδυνέψουν σοβαρά, αν μιλήσουν ή να διαπομπευθούν πολύ σκληρά. Όπως μας έδειξε και η πρόσφατη επικαιρότητα, το #ναμιλατε δεν είναι δίχως κόστος, και δεν μπορούμε να απαιτούμε από κάποια να έχει το κουράγιο να σηκώσει αυτό το βάρος. Τηρουμένων των αναλογιών, το #ναμιλατε μου κανει το #μηναγχωνεσαι της παρενόχλησης και του βιασμού. Ίσως να… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν μπορείς να δεις τα θετικά από του το να μιλήσεις δημόσια για κάτι τόσο τραματικο εννοείται δεν θα το κάνεις. Από αυτό που έγραψες, η λέξη προτροπή είναι το κλειδί, κάποια που ήθελε να μιλήσει να το κάνει γιατί θα βρει σε αυτό το hashtag, έστω ανώνυμα, συμπαράσταση. Ρισκάρεις πολλά με το να εκτεθείς επώνυμα με την μια, αλλά αν το κρατάς μονίμως μέσα σου πως θα πάρεις βοήθεια; Το ότι μίλησες για τις εμπειρίες σου εδώ σε έναν ασφαλές χώρο δεν σε βοήθησε; Δεν είναι ανάγκη να το κάνεις και στο fb αν δεν το νιώθεις αλλά… Διαβάστε περισσότερα »