Αγαπητή μου α,μπα και αναγνώστες.. έχω έναν βαθύ προβληματισμό που αφορά στο παιδί της αδερφής μου και θα ήθελα τη συμβουλή σας. Έχει ένα κοριτσάκι 7 χρονών που είναι εμφανές ότι νοητικά το παιδί αυτό έχει κάποιο πρόβλημα που επειδή δεν είμαι ειδικός δεν μπορώ να σας ορίσω τι ακριβώς είναι. Ας πούμε ότι την ρωτάς πώς πέρασε εκεί που πήγε και σου απαντάει ότι στη θάλασσα κολυμπάνε καρχαρίες.. Δυσκολία στη συννενόηση και κυρίως δείχνει να καταλαβαίνει τα μισά του μισού από αυτά που της λες. Έκανε το νήπιο δύο φορές, όπου εξετάστηκε από αναπτυξιολόγο ο οποίος απέκλεισε τον αυτισμό και εμείς ξέρουμε μέχρι εκεί. Η δασκάλα έχει κάνει επανειλημμένες προσπάθειες να μιλήσει στους γονείς εκείνοι όμως αρνούνται σθεναρά ότι το παιδί έχει θέμα και την βρίζουν πίσω της λέγοντας ότι είναι όλοι τους ένα κύκλωμα που στέλνουν πελατεία ο ένας στον άλλο (λογοθεραπευτές, αναπτυξιολόγοι κτλ) και ότι δεν σκοπεύουν να γίνουν θύματα του συστήματος που μόνο λεφτά από τους γονείς θέλει να τρώει.. Από την άλλη, όλοι στην οικογένεια βλέπουμε πως υπάρχει πρόβλημα και κάνεις μας δεν μιλάει ανοιχτά. Σκέφτομαι να μιλήσω εγώ στους γονείς ακόμα κι αν με βρίσουν. Ακόμα κι έτσι ίσως να προβληματιστούν και να είναι μια αρχή για το καλό αυτού του παιδιού. Αισθάνομαι ότι με τη σιωπή μας γινόμαστε συνένοχοι στο “έγκλημα”. Ποια είναι η γνώμη σας; Πιστεύετε ότι αξίζει τον κόπο να κάνω μια προσπάθεια;
Η γνώμη μου είναι πως ναι. Η έγκαιρη διάγνωση μόνο θετική μπορεί να είναι σε ένα τέτοιο παιδί, γιατί θα οδηγήσει σε έγκαιρη πρόληψη- ή εν προκειμένω γρηγορότερη αντιμετώπιση, από ότι αν το αφήσουν εντελώς παραμελημένο.
Όταν ένα παιδί είναι νηπιακής ηλικίας, οι αναπτυξιολόγοι συχνά μπορούν μόνο να αποκλείσουν, δεν μπορούν να δώσουν κάποια σαφή διάγνωση.
Υπάρχει ο φόβος ότι το παιδί θα στιγματιστεί ή ότι θα ταλαιπωρηθεί γυρνώντας από ειδικό σε ειδικό. Στην πραγματικότητα ο στιγματισμός ενός τέτοιου παιδιού στο σχολικό περιβάλλον θα είναι μεγαλύτερος. Και η ταλαιπωρία του, προκειμένου να ανταποκριθεί στις αναμενόμενες σχολικές επιδόσεις, αντίστοιχα μεγάλη.
Μακάρι να εισακουστείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αιχμαλωτοι της τελειας εικόνας των παιδιών που υπάρχει γυρω μας, πολλοι γονεις εκλαμβάνουν τη διαφορετικότητα του παιδιου τους ως μια προσωπική αποτυχία, την οποια αν αποδεχθουν και κοιταξουν κατάματα νομιζουν οτι θα στιγματιστουν αυτοματα ως αποτυχημενοι.
Το’ χω συναντήσει πολλές φορές στη δουλειά αυτό ακριβώς που λες. Δεν παραδέχονται ότι το παιδί χρειάζεται κάποιου είδους βοήθεια κι ακόμα κι αν το παραδεχτούν και απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό, η στάση που κρατάνε είναι “το παιδί μου χάλασε, φτιάξ’το και κάνε γρήγορα γιατί δεν έχω χρόνο και λεφτά να σου δίνω”. Το ακόμα πιο απογοητευτικό είναι όταν τους λες ότι το παιδί θα χρειαστεί την τάδε βοήθεια και σε αυτό πρέπει να συμπεριληφθούν και οι ίδιοι συνήθως με κάποιον τρόπο που τους ξεβολεύει/δυσκολεύει και απλά τα παρατάνε και το παιδί τελικά δεν παίρνει τη βοήθεια που χρειάζεται.
Ναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι χάλια και ναι πολλοί “ειδικοί” κάθε άλλο παρά ειδικοί και ενσυνείδητοι επαγγελματίες είναι. Αλλά έτσι είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή και προς το παρόν πορευόμαστε με αυτό που έχουμε (διεκδικώντας παράλληλα ό,τι καλύτερο μπορούμε). Αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα του παιδιού, αλλά συγχρόνως το διευκολύνουμε για να φτάσει στο καλύτερο των δυνατοτήτων του. Για κάποια παιδιά αυτό σημαίνει να διαπρέψουν σε όλους τους τομείς, για κάποια άλλα απλώς να είναι λειτουργικά και να μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται (να ντύνονται μόνα τους, να μπορούν να φτιάξουν ένα τοστ κτλ). Και φυσικά υπάρχουν και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις.… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδί γνωστών μου του άλλαξαν τρία δημοτικά, δύο γυμνάσια και κάμποσους λογοθεραπευτές επειδή θυμωναν με τους δασκάλους που πήγαιναν να τους “βγάλουν το παιδί προβληματικό”. Κάποιοι δάσκαλοι μάλιστα είχαν πει στους γονείς ότι το παιδί τρομάζει και απομακρύνεται από τους ανθρώπους και μήπως αυτό υποδηλώνει βία στο σπίτι, στη γειτονιά η στο σχολείο. Δεν ήταν αυτό όμως το ζήτημα. Να μην τα πολυλογω, το παιδί διαγνώστηκε με μια μορφή αυτισμού αφού ενηλικιώθηκε αφού όλες οι σχολικές αλλαγές του έκαναν απίστευτο κακό και αφού πήγε σε αγρίων συνθηκών ΕΠΑΛ και πέρασε σε σχολή δίνοντας πανελλήνιες δύο φορές χωρίς πριμοδότηση μορίων. Πραγματικά… Διαβάστε περισσότερα »
Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι,έχω ακούσει αμέτρητες τέτοιες ιστορίες και καμία με ευτυχές τέλος. Πολύ άρνηση, πολύ (κατα)πίεση στο παιδί, συζητήσεις αλλα λόγια να αγαπιόμαστε με όσους επισημαίνουν το προβλημα, καταπιεσμένος θυμός. Εν τω μεταξύ όλα αυτά γίνονται γιατί οι γονεις αρνούνται να δεχτούν οτι δεν θα έχουν το τελειο παιδί που θα είναι προέκταση του εαυτού τους και λόγος περηφάνειας. Χρειάζονται και οι γονεις θεραπεία για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Αυτό που μπορείς να της πείς είναι οτι η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο συστήνεται σε πολύ λίγες και δύσκολες περιπτώσεις οποτε αυτό είναι το πρωτο καμπανάκι. Η δασκάλα τι τους λέει;… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα έλεγα να τους μιλήσεις…. Εδώ το θέμα βέβαια είναι ότι η στάση τους είναι η άρνηση και πιθανόν να μην καταφέρεις κάτι…στη χειρότερη να σε βρίσουν. Να σκεφτείς πολύ καλά τι να τους πεις. Καλύτερα να τους κάνεις κάποιες ερωτήσεις για να τους βαλεις σε διαδικασία σκέψης. Ρώτησε τους για ποιο λόγο η δασκάλα τους μιλά για το παιδί; τι βλέπει εκείνη; το κάνει για αλλά παιδάκια; ρώτησε τους αν εκείνοι έχουν διαπιστώσει κάτι για τη μικρή; Αν χρειάζεται να πάρουν τη γνώμη και κάποιου ακόμα αναπτυξιολογου; πολύ πιθανόν να ξέρουν τι ακριβώς συμβαίνει και μην θέλουν να… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι πολύ για το παιδάκι. Αν δοθεί εγκαίρως η κατάλληλη βοήθεια, θα μπορέσει να εξελιχθεί σε ένα λειτουργικό ενήλικα. Η λέξη κλειδί, φυσικά, είναι το “εγκαίρως”. Ορισμένοι γονείς αρνούνται να δεχτούν ακόμα και σχετικά ήπιες περιπτώσεις δυσλεξίας, πολλώ μάλλον περιπτώσεις αυτισμού ή ανάπτυξης που δε συμβαδίζει με την ηλικία του παιδιού. Η θέση του εκπαιδευτικού που νοιάζεται είναι εξαιρετικά δύσκολη γιατί παιδιά με ενισχυμένες ανάγκες εκπαίδευσης μπορεί να πηγαίνουν πίσω μία ολόκληρη τάξη ή οι γονείς να θεωρούν ότι με 2-3 ώρες ιδιαίτερα την εβδομάδα έχουν καλυφθεί τα κενά. Δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο κακό κάνουν στα παιδιά τους και ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν πηγαίνουν πίσω όλη την τάξη. Ας μην επιθυμούμε την περιθωριοποίηση τους σε ειδικά περιβάλλοντα “για το καλό τους”. Ή συμπερίληψη παιδιών με ιδιαιτερότητες σε mainstream σχολεία κάνει καλό στα παιδιά με ιδιαιτερότητες Αλλά και στα αλλα παιδιά που μαθαίνουν την ποικιλομορφία και την αποδοχή από μικρή ηλικία.
Είναι πολύ.μεγαλο λάθος η περιθωριοποίηση με την δικαιολογία ότι κάνουν κακό στην τάξη πηγαίνοντας την πίσω.
Όσο σκέφτομαι τι θα τραβήξει αυτό το παιδί στο σχολικό περιβάλλον, από τα άλλα παιδιά… Και πως θα αντιδράσουν οι γονείς αν συνεχίσουν την άρνηση.. και πως θα διαμορφωθεί τελικά το περιβάλλον για όλους εκεί μέσα.. Στην θέση σου θα της έλεγα πάνω κάτω τα εξής : κάποια στιγμή αργά η γρήγορα θα το παραδεχθείς. Θες τώρα.. που υπάρχει δυνατότητα για κάποια αντιμετώπιση η θες μετά.. που όλοι θα σου πουν “τώρα μας το έφερες το παιδί; Είναι αργά.. δεν γίνονται και πολλά πράγματα”. Και εγώ σαν αδερφή σου, αρνούμαι να προσποιούμαι ότι δεν βλέπω. Αρνούμαι να γίνω συνένοχη σε… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχει κάποιος φορέας στον οποίο να μπορείς να απευθυνθείς; Αυτό είναι αμέλεια, είναι εγκληματικό. Είναι βασικό κομμάτι της παιδικής πρόνοιας.
Εχοντας συναντησει παρα πολλές φορες αυτο το μοτιβο, μια ειναι η λυση. Μιλα ειλικρινα, απ την καρδιά και εξω απο τα δόντια. Μην ωραιοποιήσεις καταστασεις. Πες της οτι δεν ειναι αργα, υπαρχει βοήθεια και με το να εθελοτυφλεί κανει κακο στο παιδι. Πες της οτι ειναι το ιδιο με το να αφηνει ενα παιδι με σπασμενο χερι χωρις ακτινογραφια και γυψο. Αλλα πριν τα κανεις ολα αυτα, οπλισου με ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ που θα μπορεις να της δώσεις στα καπακια, γιατι ολο αυτο ειναι χαοτικο κ χαστούκι απο μονο του. Αν δλδ της τα πεις, σε ακουσει κ μετα το αφησετε στο… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά και να μιλήσεις.Και αν μπορείς να μιλήσεις στους δασκάλους να επιμείνουν να μιλάνε στους γονείς.Εννοειται δοκίμασε πρώτα με το καλό.Βρες συμμάχους στην οικογενεια.Δε μπορεί,καποιος μέσα στην οικογένεια θα επηρεάζει κάπως την αδερφή σου και θα τον ακουει.Το παιδί δεν μπορεί να προστατευτεί μόνο του οπότε ναι,εσύ ως ενήλικας και ως θεία του πρέπει να το βοηθήσεις
Μίλα ανοιχτά και πες τους ότι εθελοτυφλούν.