Χαιρετώ την υπέροχη αμποπαρεα. Φαντάζομαι η ερώτηση μου απευθύνεται στη φαινια, μιας και έχω κάποιες απορίες σχετικά με τη σωματική ψυχοθεραπεία. Είχα κάνει πριν 2 χρόνια 5-6 συνεδρίες σωματικής ψυχοθεραπείας, σταματήσαμε για καλοκαίρι και μετά δεν ξαναπήρα τηλέφωνο ποτέ για να συνεχίσω. Στα 22 τότε ένιωσα ότι δεν άντεχα να κάνω όλη αυτή τη δουλειά με τον εαυτό μου, ήθελα να ξεφύγω από το παρελθόν και το να συζητάω για την οικογένειά μου δεν ένιωθα να με βοηθάει. Και όχι στην οικογένεια μου τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα, μάλλον συνηθισμένα. Χωρισμένοι γονείς, εντάσεις, μεγαλύτερη αδερφή με ‘προβληματική’ συμπεριφορά και εγώ να μεγαλώνω στην αφάνεια χωρίς πολλούς περιορισμούς. Αντιλαμβάνομαι τώρα ότι όλα αυτά κάποια στιγμή πρέπει να γυρίσω πίσω και να τα αντιμετωπίσω κάπως αντί να τα σπρώχνω κάτω από το χαλάκι. Και επειδή τους τελευταίους μήνες μετά από περιόδους άγχους με πιάνει απίστευτος πόνος στο στομάχι σκέφτομαι ότι ίσως η σωματική ψυχοθεραπείας να είναι καλή ιδέα τώρα που είμαι κάπως πιο έτοιμη για αυτό. Αυτό που με σταματάει και με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως να πάω σε ψυχολόγο καλύτερα έχει να κάνει με τη στάση του ψυχοθεραπευτη μου απέναντι στην ομοφυλοφιλία, η οποία θεωρούσε πως είναι κάποιου είδους ανωμαλία και επίσης λίγο με είχε ζορίσει η φάση με τα πρότυπα μητέρας και πατέρα. Όλο αυτό μου κάνει κάπως αναχρονιστικο, ξεπερασμένο ίσως, σίγουρα πάντως είναι απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνώ και δεν ξέρω αν ισχύουν γενικά στη ψυχανάλυση ή όχι. Ψάχνοντας στο ίντερνετ βρίσκω διάφορες απόψεις και επιχειρήματα αλλά δεν μπορώ να πάρω θέση πάνω στο θέμα. Θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψη σου και των σχολιαστών μπας και καταφέρω και εγώ να αναζητήσω το σωστό άτομο για να με βοηθήσει. Ευχαριστώ πολύ πολύ. Φιλιά
Δεν γνωρίζω πάρα πολλά για τη σωματική ψυχοθεραπεία, αλλά είναι γνωστό ότι ο πατέρας της σωματικής ψυχοθεραπείας Βίλχελμ Ράιχ (η οποία ονομάζεται και ραϊχική, εξαιτίας του), μαθητής του Φρόιντ που ενώ διαφώνησε μαζί του ακολούθησε δική του πορεία και ανέπτυξε τη δική του θεωρία, ήταν ένα πρόσωπο με πολλές αντιφάσεις, τόσο ιδιοφυές για πολλούς όσο και αποδιοργανωμένο για άλλους. Τα δύο φύλα είναι πλήρως διαχωρισμένα στη σωματική ψυχοθεραπεία, και πράγματι κατά τον Ράιχ τουλάχιστον η ομοφυλοφιλία ήταν κάτι που ήταν δυνατόν να θεραπευτεί. Ταυτόχρονα όμως σαν σοσιαλιστής, ήταν υποστηρικτής της νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας. Για τους ψυχαναλυτές καλώς ή κακώς η μητέρα και ο πατέρας είναι διαχωρισμένα πρότυπα, σύμφωνα τουλάχιστον με τις περισσότερες ψυχαναλυτικές θεωρίες. Αυτό αποτελεί μια συνεχής και ανοιχτή συζήτηση στους κύκλους της ψυχανάλυσης, και εξαρτάται από τον κάθε ψυχοθεραπευτή πως ακριβώς θα αντιμετωπίσει το ζήτημα.
Το γεγονός ότι σωματοποιείς το άγχος σου, δεν νομίζω ότι έχει απαραίτητα επίλυση μέσω της σωματικής ψυχοθεραπείας (παρά το όνομα). Παρόλα αυτά, όποιο κλάδο ψυχοθεραπείας και αν ακολουθήσεις, φρόντισε να βρεις έναν ψυχοθεραπευτή που μπορεί να δει παρακάτω από τα μαθημένα πρότυπα του προηγούμενου αιώνα, διότι καλώς ή κακώς έχουμε 2020 και οφείλουμε να έχουμε λιγότερο κριτική ματιά, μιας και το διαφορετικό, όπως ορίζεται από κάποιους, αποδεδειγμένα λειτουργεί.
Δες και εδώ το άρθρο του Άρη Δημοκίδη για τη ζωή και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Φυσικά να μην παραβλέψω να πω πως η σωματική ψυχοθεραπεία μπορεί να ξεκίνησε από τον Ράιχ, αλλά όπως και η ψυχανάλυση ξεκίνησε από τον Φρόιντ, και οι δύο θεραπείες έχουν πολλούς συνεχιστές έως και σήμερα και διαφοροποιήσεις στο τρόπο που εφαρμόζονται. Οπότε δεν θα ήθελα να φανώ πως καταφέρομαι ενάντια της σωματικής ψυχοθεραπείας. Όπως έχω ξαναπεί, όλες οι ψυχοθεραπευτικές θεωρίες υπάρχουν, γιατί σε κάποιους λειτουργούν και οι άνθρωποι διαφέρουμε τόσο πολύ μεταξύ μας, που θα ήταν αφελές να πούμε πως μόνο μία ψυχοθεραπευτική τεχνική αποτελεί πανάκεια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα ευχόμουν η απάντηση να περιείχε την προτροπή η ερωτώσα να επισκεφθεί πρώτα ένα γαστρεντερολογο για τους πόνους της, γιατί η διάγνωση του ψυχοσωματικού πόνου πρέπει να γίνεται μετά από αποκλεισμό των σωματικών αιτιών. Εξίσου απογοητευτικό: η απάντηση της κυρίας Ξανθοπουλίδου δεν καταδικάζει απερίφραστα όχι τη θεραπευτική τεχνική, αλλά τον λειτουργό που σύμφωνα με τη γράφουσα θεωρεί την ομοφυλοφιλία ανωμαλία. Σε ποιο πλαίσιο μπορεί ένας τέτοιος ψυχοθεραπευτής να είναι καλός; Όσο για την ίδια τη σωματική θεραπεία: Δεν ειμαι ειδικός ψυχικής υγείας, νομίζω όμως πως διακρίνω μια προσπάθεια στρογγυλεμένων διατυπώσεων και επιφυλακτικων ίσων αποστάσεων – αν σας παρερμηνεύω πεστε το… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικό σχόλιο.
Δίσταζα να σχολιάσω γιατί δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αν και μπορώ κάλλιστα να καταλάβω γιατί οι θέσεις του Βίλχελμ Ράιχ είναι εντελώς αντιεπιστημονικές. Με τα σημερινά στάνταρντ, ψευδοεπιστήμονας το λιγότερο.
Ελπίζω να σας απαντήσω σε όλα: Έχω δεχθεί πολλές φορές κριτική για ποιους λόγους δεν αποδίδω σωματικά συμπτώματα σε παθολογικά αίτια (αντί ψυχοπαθολογικά). Θεωρώ αυτονόητο ότι ο καθένας που μου γράφει εδώ έχει πρώτα επισκεφτεί παθολόγο όταν έχει ένα σωματικό σύμπτωμα, αποκλείοντας κάθε παθολογική αιτία, και μετά αποδίδει τον πόνο σε άγχος. Ίσως είμαι αφελής που το θεωρώ αυτό αυτονόητο. Στην προσωπική μου άσκηση του επαγγέλματος είμαι πάντοτε διερευνητική όσον αφορά τα πιθανά παθολογικά αίτια κάθε σωματικού συμπτώματος. Κατά τη γνώμη μου θα διέπραττα ύβρι αν καταδίκαζα δημόσια όλους τους συναδέλφους οι οποίοι ασκούν θεραπευτικές τεχνικές με τις οποίες δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ για την απάντηση. Κατανοώ την οπτική σας γωνία, και σας συγχαίρω ειλικρινώς για τη σεμνότητα και το ανοικτό μυαλό σας, αλλά δεν τη συμμερίζομαι. Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, άπειροι συμπολίτες μας δηλώνουν βοηθημένοι από ομοιοπαθητικούς, βελονιστές, ολιστικούς, και άλλους παρόχους θεραπευτικών πρακτικών που δεν τεκμηριώνονται από κλινικές μελέτες, δεν υφίστανται έλεγχο ως προς τα αποτελέσματά τους, και για το λόγο αυτό συγκαταλέγονται στις ψευδοεπιστήμες. Όταν ένας ασθενής με ρωτά για αυτές, νιώθω υποχρεωμένος, ως λειτουργός υγείας, να εξηγήσω ότι σε κάποιους προσφέρουν αποτέλεσμα, αλλά οι αρχές τους θεωρούνται από το μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας ψευδείς, και να… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι αυτονόητο Φαίνια. Από προσωπική εμπειρία σε πολύ δικό μου άνθρωπο ο καρκίνος του πνεύμονα βαφτίστηκε άγχος από “ψυχίατρο” και χάσαμε υπερπολύτιμο χρόνο “γιατρεύοντας” τον με ψυχοφάρμακα. Το ψυχολογικό κομμάτι καλό είναι να το κοιτάμε ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, αφού έχουν αποκλειστεί όλα τα υπόλοιπα και αυτό θα πρέπει να τονίζεται στους ασθενείς.
Εντελβάις ο ψυχίατρος ειναι σε εισαγωγικά επειδή ήταν εναλλακτικής προσέγγισης; Ή ως κακός επαγγελματίας; Ρωτάω γιατι έχω την εξης εμπειρια με ομοιοπαθητικό. Φίλος, στο πικ ενός ψυχωσικού επεισοδίου, και αφού τον πήγε συγγενής του σε ψυχίατρο ο οποίος του έγραψε αντιψυχωσικά φάρμακα, εκείνος μεσα στην παράνοιά του, δεν ήθελε να τα πάρει και θέλησε να δει ομοιοπαθητικό. Τον πήγαμε, ο συγγενής του δηλαδη, σε μια ομοιοπαθητικό που είχε βρει ο ίδιος ο ασθενής και ειχε κλεισει ραντεβου μόνος του. (στα ψυχωσικά επεισόδια κυριαρχεί η μια τάση για μεταφυσικα, εναλλακτικα κλπ, καθώς γκρεμίζεται η λογική του ατόμου, αυτός ήταν και απο… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι δεν ήταν εναλλακτικής προσέγγισης, λάθος μου τα εισαγωγικά, απλά έκανε μια εγκληματική αμέλεια. Φόρτωσε έναν αγαπημένο μου άνθρωπο βαριά ψυχοφάρμακα ενώ είχε δύσπνοια λόγω καρκίνου προχωρημένου σταδίου. Έχει πεθάνει και ο ίδιος ο γιατρός πλέον αλλιώς θα είχαμε κινηθεί νομικά. Πολύ πικρή ιστορία.
Θεωρεί την ομοφυλοφιλία ανωμαλία…έλεος…Επίσης ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι εκεί για να μας περνάει τα δικά του πρότυπα και ιδέες αλλά για να μας βοηθήσει να γίνουμε αυτόνομοι, χειραφετημένοι άνθρωποι. Βρες άλλον!
αυτο. το τι θεωρει και τι οχι, δεν αφορα τον θεραπευομενο, αρκει να τον βοηθησει να βρει λυση στο προβλημα του.
Διαφωνώ. Κάπου μέσα στις συζητήσεις εμπλέκεται και η οπτική του ψυχοθεραπευτή. Πολύ συχνά συζητώνται θέματα σεξουαλικότητας, ταυτότητας και εμπειρίες όπως πχ παρενόχληση, μπούλινγκ κλπ. Είναι δυνατό κάποιος να πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανωμαλία ή ότι ο κύριος ρόλος της γυναίκας είναι η τεκνοποίηση και αυτό να μην επηρρεάζει τη θεραπεία;
Και αν τα προβλήματα του θεραπευόμενου σχετίζονται με τη σεξουαλική του ταυτότητα και τη μη αποδοχή της απο την κοινωνία; Τι θα κανει ο θεραπευτής, θα τον αντιμετωπίσει ώς ανώμαλο που πρέπει να φέρει στον ίσιο – στρέιτ δρόμο?
πριν μια εβδομάδα σταμάτησα τη δική μου ψυχοθεραπεία γιατί διαπίστωσα ότι μετά από 4 χρόνια είχε ανάλογες απόψεις. Μου είπε μέσες άκρες ότι η ομοφυλοφιλία οφείλεται κατά κύριο λόγο σε μια δυναμική και αυταρχική μητέρα και μόνο ένα μικρό ποσοστό είναι εκ γενετής. Και ήταν έξαλλος που κανένας ομοφυλόφιλος δεν πηγαίνει να κάνει θεραπεία για να δει γιατί έγινε ομοφυλόφιλος. Αυτό με τρόμαξε. Μου ανέφερε και τον Φρόιντ, οκ είναι ο πατέρας της ψυχοθεραπείας αλλά πέρασαν 100 χρόνια από τότε που έβγαλε τις θεωρίες του. Ισχύουν ακόμη; Δεν έχουν εξελιχτεί; Ακόμα βασίζεται η ψυχολογία σε θεωρίες 100 ετών ενός μισογύνη;… Διαβάστε περισσότερα »
Εφόσον ξέρεις ότι θέλεις να κάνεις τη δουλειά για να αντιμετωπίσεις τα θέματα σου, θα σου πρότεινα να κάνεις αρχικές συνεδρίες με διαφορετικούς θεραπευτικές που έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Όταν βρεις την σωστή προσέγγιση και το σωστό άνθρωπο για σένα είναι πολύ εμφανές, κάνει κλικ όπως όταν γνωρίζεις ένα άτομο που μπορείς να επικοινωνήσεις. Από τη προσωπική μου εμπειρία, αν δεν νιώθεις άνετα με το θεραπευτή σου δε θα μπορέσεις να τον εμπιστευτείς και να προχωρήσεις. Ειδικά άμα έχει απόψεις που σε απωθούν και θα επηρεάσουν το πώς προσεγγίζει ό,τι φέρνεις σε κάθε συνεδρία. Επειδή ξεκίνησες μαζί του δε σημαίνει ότι… Διαβάστε περισσότερα »