Oι γονείς μου είχαν ένα αρκετά ευφάνταστο παιδαγωγικό μέσο, το οποίο μάλιστα αναγνώρισα ως τέτοιο σε μεγάλη ηλικία, όταν πια το ανακάλεσα στην μνήμη ξεκάθαρα. Όταν έκανα μια αταξία ή δεν υπάκουα στους κανόνες, μου έλεγαν ότι πρέπει να παίρνω ένα φάρμακο-σιρόπι το οποίο τάχα θα με επανέφερε στο να είμαι φρόνιμη και θα με βοηθούσε να πειθαρχήσω. Είχαν σε ένα μπουκαλάκι λίγο χυμό (βύσσινο μάλλον) και μου έδιναν μία γενναία κουταλιά. Συνήθως το κόλπο έπιανε και για να πω την αλήθεια ένιωθα μετά ότι θέλω να υπακούσω στους κανόνες και τα όρια που έθεταν, νομίζοντας ότι μόλις είχα λάβει ένα φάρμακο που με βοηθάει να πετύχω τους στόχους μου και με δυναμώνει. Μάλιστα άρχισα να το ζητάω κι εγώ, όταν βαριόμουν να διαβάσω και θεωρούσα ότι μια κουταλιά από δαύτο θα με βοηθούσε να συγκεντρωθώ. Έχοντας ξεχαστεί με τα χρόνια όλο αυτό, γυρίζει η τετράχρονη κόρη μου από τη διαμονή της στον παπού και τη γιαγιά (τους γονείς μου) και μου λέει ότι έκανε φασαρία, οπότε της έδωσαν ένα σιρόπι που λέει δεν ήταν για τον βήχα αλλά θα τη βοηθούσε να ακολουθήσει τους κανόνες να είναι ήσυχη. Εγώ αμέσως κατάλαβα τι παίζει και οι γονείς μου το παραδέχτηκαν ως το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. Η ερώτησή μου είναι, ότι αφού δεν μου φαίνεται εκ των υστέρων ένα τραυματικό εργαλείο, ούτε αντικειμενικά μου μοιάζει κάτι που μπορεί να βλάψει το παιδί, αντίθετα έχει αποτελέσματα, θα μπορούσα να τους επιτρέψω να το μετέρχονται ή ακόμα ακόμα να το βάλω μπροστά κι εγώ;
Δεν μπορούμε να πούμε στα σοβαρά πως όταν κάποιος δίνει ένα placebo ώστε να ελέγξει τη συμπεριφορά του παιδιού του, ακόμα και αν δεν προκαλέσει ψυχικό τραύμα, δεν αντιτίθεται στη βιοηθική. Αν το παιδί σου είχε διαγνωσμένη κάποια αναπτυξιακή διαταραχή που είχε σχέση με τη διάσπαση προσοχής, τότε θα ήταν υπό διερεύνηση αν κάποιο placebo μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός κανονικού φαρμάκου. Και αυτό θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να συζητηθεί με παιδοψυχίατρο. Εφόσον το παιδί έχει φυσιολογική ανάπτυξη, δεν καταλαβαίνω τη χρήση αυτής της μεθόδου, ούτε και μου φαίνεται ακίνδυνη. Υπάρχουν άλλες συμπεριφορικοί μέθοδοι ώστε να βοηθήσεις το παιδί σου να είναι πιο συνεργάσιμο. Το να περιορίζεις τη συμπεριφορά του με αυτόν τον τρόπο μου φαίνεται κάπως ανάρμοστο και σαν πρώτη σκέψη, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να ενθαρρύνει το άτομο στη μετέπειτα ζωή του να στηρίζεται σε σκευάσματα αντί σε μαθημένες συμπεριφορές ώστε να μπορεί να πειθαρχηθεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φυσικά και κάνει κακό στο παιδί γιατί έτσι μαθαίνει ότι έχει εξωτερικό κέντρο ελέγχου και όχι εσωτερικό. Δηλαδή αντί να είναι περήφανο για τον εαυτό του που ωριμαζει, θα είναι απλώς ικανοποιημένο που το φάρμακο έκανε τη δουλειά του. Επίσης είναι κανονική εξαπάτηση για να γλιτώσεις μια απο τις βασικές δουλειές του γονιού που είναι να μάθει στο παιδί να αυτορυθμιζεται, δηλαδή να ρυθμίζει τα συναισθήματα του στο επιθυμητό επίπεδο.
Επίσης είναι creepy. Τι φάση, αλήθεια.
Οι παπούδες μάλλον βγήκαν από κάποιο θρίλερ.. μπρρ
Ακριβως αυτη η λεξη μου ηρθε και μενα στο μυαλο, creepy! Και γενικα συμφωνω απολυτα με την απαντηση, δε θα βοηθησει το παιδι στη ζωη του να πιστευει κατι τετοιο, και μου κανει καπως οτι ειναι σα να του λεμε οτι ειναι ΟΚ να εξαρταται απο μαγικες ουσιες.
Exactly! Και να προσθέσω φυσικά ότι σε ένα παιδί του έχει περάσει ότι χρειάζεται φάρμακα για να ελέξει τη συμπεριφορά του δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να συνεχίσει αυτό το μοτίβο και να χρησιμοποιεί ουσίες για τον ίδιο λόγο όταν μεγαλώσει.
Ε όχι και ευφάνταστος τρόπος η σουπερμαντολίνη. Μας τα πε κι ο Βουτσάς.
Αχ..Να’ σαι καλά..άλλαξα συκώτι!!!Που το θυμήθηκες;;!!!
«Ευφάνταστη παιδαγωγική μέθοδος που αντικειμενικά δε βλάπτει το παιδί» Όλο λάθος.
…. Ταράχτηκα; Δεν ξέρω, αν είναι η σωστή λέξη. Και δεν είμαι και πολύ σίγουρη κατά πόσο είναι/ ήταν χυμουδάκι. Θυμάμαι κάτι νοστιμότατα σιρόπια για το βήχα, που έφερναν μια γλυκιά υπνηλία. Αρνάκια γινόμασταν.
Κι εγώ αυτό σκέφτηκα. Τα περισσότερα σιρόπια δε, ειδικά τα αντιβηχικά που συχνά έχουν και ελαφριές ηρεμιστικές ιδιότητες, έχουν γεύση βύσσινο.
Αχ ναιι ήταν τόσο γλυκό το άτιμο που είχα πει όλο το μπουκάλι κρυφά και κατέληξα στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου. Ωραία χρόνια. 😁
…και κάτι ωραιότατα αντιισταμινικά που σου χάριζαν μια υπέροχη ντάγκλα… Ωραίες εποχές, δε βγαίνουν τέτοια σιρόπια σήμερα (κυριολεκτικά δε βγαίνουν, καθότι απαγορεύτηκαν, μαντέψτε γιατί 😂)
Και μόνο που έχει έστω και μισό του μισού mg ζάχαρη είναι επικίνδυνο να εθιστεί ψυχολογικά με τα γλυκά! Το παιδί δεν είναι σκυλί για να το μαθαίνεις να πειθαρχεί με τριτς. Το ίδιο ανήθικο για μένα είναι και το να του τάζεις οτιδήποτε για να είναι συνεργάσιμο. Είπε ποτέ καμία ότι είναι εύκολο το να μεγαλώνεις ένα παιδί? Είδε ποτέ κάποιος παιδί 4 χρόνων να είναι πειθαρχημένο και συνεργάσιμο όταν δεν ασχολείσαι με τις ώρες μαζί του? Όχι… δεν πρέπει να υπάρχει χαραχτηρισμός μη συνεργάσιμα για ένα παιδί, μη συνεργάσιμα παιδιά είναι τα παιδιά που βαριούνται, κοινώς τα ψιλοπαρατημένα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο σχόλιο! 🌝
Αρα ούτε παγωτό να μην του παίρνει ποτέ;
Tropique όχι αν το παγωτό παρουσιάζεται ως ανταμοιβή “αν κάτσεις φρόνιμα θα σου πάρω παγωτό”, ως απειλή “αν δεν κάτσεις φρόνιμα δεν θα σου πάρω παγωτό” ή ως ντόπα “έλα, μην κλαις, θα σου πάρω παγωτό και θα σου περάσει”. Μια χαρά είναι το παγωτό αν απλώς πεις “αγόρασα παγωτό, ποιος θέλει;” ή “πάμε για παγωτό;” ή αν σου το ζητήσει και το πάρεις.
κι ομως, το παιδί (οχι το συγκεκριμένο, γενικά ) με τριτς το μαθαίνουμε να πειθαρχεί . δεν το αξιολογω, απλώς το αναφέρω ως γεγονός . δεν θα πω ότι ολη η εκπαιδευση βασίζεται σε συμπεριφορικές πρακτικές αλλά ένα μεγάλο μέρος της είναι ακριβως αυτο.
Είναι λίγο τρομακτικό αυτό που περιγράφεις. Δεν είναι πολύ μακρυά απο να μεγαλώσει το παιδί και κάποιος να της προσφέρει ναρκωτικά και να της πει “Πάρε λίγο από αυτό, θα νιώσεις καλύτερα και θα σου δώσει δύναμη”. Γενικά δεν πρέπει να μάθει πως όλα αντιμετωπίζονται με ένα χαπάκι στην ζωή.
τρομαξα. το βρηκα τρομαχτικο αυτο. και οι γονεις μου φανηκαν τρομαχτικοι. Προτιμω να φωναζω και να τσακωνομαι παρα αυτη την υπογεια χειραγωγηση.
Κυνοδοντας
H ερώτησή σου ουσιαστικά ειναι να βρω τα κουράγια να μαλώσω με την γιαγιά και τον παππού ή να βρουμε όλοι μαζί ένα τρόπο να το κουκουλώσω στο κεφάλι μου για να μη χρειαστεί να κάνω κατι? Κατ αρχας τι δουλειά εχουν να διαπαιδαγωγούν το δικό σου παιδι με τις δικές τους μεθόδους. Αν δεν μπορουν τη φασαρία να μην το πηγαινεις. Βρες αλλη λύση.
Kοπέλα μου εσύ ήσουν μέσα σε όλο αυτό και ίσως έχεις μια δυσκολία στο να το δεις αντικειμενικά,αλλά εμείς που το βλέπουμε απέ ξω ακούγεται πολύ λάθος.Για ποιο λόγο να εξαπατάς ένα παιδάκι?Μόνο την αλήθεια λέμε στα παιδιά ,έτσι ξέρουν τι τους γίνεται και νιώθουν μεγαλύετρη ασφάλεια.Ζει σ ενα ψέμα ενα παιδάκι που μεγαλώνει με το να πιστέυει ότι υπάρχει το μαγικό σιρόπι.Και η δική του βούληση πού είναι σε όλο αυτό?Η συμπεριφορά του είναι έρμαιο ενός σιροπιού και όχι της σκέψης του και του μυαλού του? Πολύ λάθος το βλέπω.