Είμαι 23 και απο έφηβη καταλάβαινα ότι πίσω απο τα έντονα ξεσπάσματα μου (που κάποιοι τα ερμήνευαν ως ξεσπάσματα εφηβείας), τις φορές που κατάλαβα ότι μάλλον έχω κατάθλιψη, την υπερευαισθησία μου, τρέχει και κάτι άλλο. Ότι δηλαδή όλα αυτά είναι απόρροια απο κάτι βαθύτερο. Και είχα δίκιο, γιατί μετά απο μία κρίση πανικού πήγα σε ψυχιατρο και διαγνωστηκα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Είμαι πολύ χαρούμενη που επιτέλους κάποιος δε μου χορηγήσε απλά αντικαταθλιπτικά όπως μου είχε συμβεί στο παρελθόν και σε λίγες μέρες ξεκινάω ψυχοθεραπεία ενώ παράλληλα λαμβάνω και αγωγή. Οι γονείς μου το γνωρίζουν αλλά δεν πιστεύω ότι έχουν καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που έχω, και δεν βλέπω να το ψάχνουν ιδιαίτερα. Η ερώτηση μου είναι αν πρέπει να ενημερώνουμε το οικογενειακό μας και το ευρύτερο περιβάλλον για το πρόβλημα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουμε. Αν πρέπει να ζητάμε κατανόηση ή/και διαφορετική αντιμετώπιση. Δεν αναφέρομαι μόνο στο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον αλλά και στο εργασιακό μιας και σε λίγο καιρό θα βγω πρακτική ή πχ αν τύχει να βγω ραντεβού. Το ξέρω ότι η ερώτηση μου είναι πολύ γενική αλλά επίσης γνωρίζω ότι οι ψυχικές ασθενείς αποτελούν δυστυχώς ταμπού και ειλικρινά θα ήθελα τη γνώμη, όχι μόνο τη δική σου αλλά και των αναγνωστριων.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι, ώριμοι ή ενημερωμένοι για να μας κατανοήσουν ή να μας παρέχουν υποστήριξη ή ακόμα και διαφορετική αντιμετώπιση. Δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτά, αλλά νομίζω πως δεν είναι απαραίτητο να μοιράζεσαι μια τόσο ευαίσθητη πληροφορία με άτομα που δεν εμπιστεύεσαι απόλυτα και δεν τα γνωρίζεις, όπως περίπου θα έκανες αν είχες οποιαδήποτε άλλη νόσο. Οπότε όσον αφορά το εργασιακό περιβάλλον ή το ραντεβού, δεν ξέρω που θα ωφελούσε να το πεις. Αν όμως εσύ αισθάνεσαι πιο ασφαλής ή πιο άνετη να το αποκαλύψεις, σαφώς και να το κάνεις. Έχοντας υπόψη όμως ότι οι άνθρωποι μπορεί να σου προσφέρουν διαφορετική αντιμετώπιση, όχι όμως αυτή που θα επιθυμούσες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή γράφουσα η κατανόηση και η διαφορετική αντιμετώπιση που ζητάς δεν θα έρθει έτσι όπως την έχεις στο μυαλό σου, σίγουρα είναι πολύ βοηθητικό να το ξέρει η οικογένεια σου και κάποια άτομα που είναι πολύ κοντά σου, αλλά από εκεί και πέρα δεν θα σε ωφελήσει κάπου όλο αυτό, είναι όπως ακριβώς έχει διατυπωθεί και στην απάντηση. Επίσης να προσέχεις παρά πολύ στο εργασιακό σου περιβάλλον αργότερα, το τι θα πεις εσύ με το τι θα μεταφερθεί μπορεί να έχει μεγάλη διαφορά, απλά κάνε ότι καλύτερο μπορείς. Σου εύχομαι καλή αρχή στην ψυχοθεραπεία και καλή δύναμη!
Δεν ξέρω για την εργασία κατά πόσο παίζει ρόλο, πάντως εμένα μου το έχει αποκαλύψει κοπέλα στο πρώτο ραντεβού (είχε ακριβώς το ίδιο με σένα) και το εκτίμησα γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό γι’αυτην και την έκανε να νιώθει ευάλωτη. Νομίζω στις ερωτικές σχέσεις καλύτερα είναι να το λες για να ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα νωρίς. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τους νοιάξει, όπως εγώ, και άλλοι που θα φρικαρουν. Αυτούς που θα φρικαρουν δεν τους θες στη ζωή σου. Είναι ένα καλό ξεσκαρταρισμα. Στη δουλειά δεν βλέπω τι θέση έχει, αν μπορείς να αντεπεξέλθεις. Γενικότερα στη δουλειά καλό είναι να… Διαβάστε περισσότερα »
😡 για τις φίλες
😡 για τον πρώην
❤ για τον νυν
❤ για εσένα και για όλο αυτό που πέρασες εξαιτίας τους
Όταν ο γιος μου διαγνώστηκε με Άσπεργκερ υψηλής λειτουργικότητας , έκανα πολύ προσεκτική επιλογή στους εκπαιδευτικούς στο οποίο το γνωστοποίησα. Εφόσον το παιδί δεν έχει κανένα μαθησιακό πρόβλημα και δεν αντιμετωπίζει θέματα κοινωνικότητας, επέλεξα να μιλήσω στα άτομα τα οποία έκρινα ότι είχαν την ευαισθησία, τη θέληση και την ικανότητα να αξιοποιήσουν την πληροφορία, ώστε να τον διαχειριστούν με τρόπο ωφέλιμο για εκείνον. Το είπα π.χ. στην καθηγήτρια αγγλικών του φροντιστηρίου αλλά όχι στην δασκάλα που είχε στο σχολείο εκείνη τη χρονιά, γιατί γνωρίζοντας τη δεύτερη ήμουν σίγουρη δεν είχε την συναισθηματική ευφυΐα ώστε να καταλάβει και να διαχειριστεί κάποιες… Διαβάστε περισσότερα »
Ο κόσμος είναι κακός κι εσυ θέλεις να του δώσεις και όπλο.
Κάθε φορά που θέτονται ερωτήσεις σχετικά με τα εργασιακά, θλιβομαι πολύ με το κλίμα “τρομοκρατίας” που περιγράφεται να επικρατεί, βάσει σχολίων. Περνάμε πάνω από το μισό της μέρας μας στον εργασιακό χώρο και, παρόλα αυτά, η πρώτη συμβουλή που θα δωθεί ειναι “κρύψε όσα μπορείς”. Ζω στην Ολλανδία και προσωπικά έχω μόνο θετικές εμπειρίες από την αναφορά τέτοιων θεμάτων στη δουλειά, τόσο όσο έχει να κανει με δικά μου θέματα υγείας αλλά και συναδέλφων. Ποτέ δεν έχει χρησιμοποιηθεί αυτή η πληροφορία εις βάρος του εργαζόμενου, αντιθέτως έχει βοηθήσει ιδιαίτερα να υπάρχει ολική κατανόηση του καθενός στην ομάδα. Όπως πολύ σωστά… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω είναι σημαντικό να μην νιώσεις ότι είναι κάτι που πρέπει να κρύψεις και για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Αν το φέρει η κουβέντα ας πούμε να μην νιώσεις ότι πρέπει να κρύβεσαι. Το «coming out”, η ανοιχτή αντιμετώπιση μιας ψυχικής ασθένειας δλδ., μπορεί να είναι πολυ ενδυναμωτικό! Οι αντιδράσεις θα ποικίλλουν και θα συναντήσεις σίγουρα κι ανθρώπους με προκαταλήψεις που θα σε πληγώσουν. Είναι όμως ένας καλός τρόπος να καταλάβεις ποιους θέλεις στη ζωή σου και ποιους όχι. Ειδικά όταν πρόκειται για ερωτικό σύντροφο συμφωνώ με την εξωγήινη. Στην δουλειά θα ήμουν διακριτική, δεν τους αφορά άλλωστε,… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό π θα σ πω, αλλά γενικά δεν είσαι υποχρεωμένη να “εξομολογηθείς” τίποτα και σε κανέναν. Θα το κάνεις μόνο εφόσον νιώθεις ασφαλής και σίγουρη για την κίνησή σου. Που και πάλι μπορεί να απογοητευτεις. Τουλάχιστον όμως θα το έχεις κάνει εχοντας νιώσει έτοιμη και δυνατή και όχι εκτεθειμένη. Το λέω αυτό αναφορικά με ολα όσα “κρατάμε στην ντουλάπα” σαν κάτι μεγάλο που μας καθορίζει. Αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα (σεξουαλικοτητα, νόσοι, αθεΐα κλπ κλπ). Δεν είναι ειλικρίνεια αν βγαίνει βεβιασμένα και με άγχος. Είναι φόβος για απόρριψη και μεγεθυμένο άγχος. Καλή τύχη… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι σαράντα ετών και υποφέρω από ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή από 18 ετών.Απο τα είκοσι μου λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή που δόξα τω Θεώ είναι βοηθητική,αλλά όπως και να χει είχα πολλά πισωγυρισματα.Το πρόβλημα μου δεν το έκρυψα ποτέ και από κανέναν γιατί έτσι θέλω.Σιγα μην κρυφτώ κιόλας!Απλά τώρα με τη συζήτηση θυμήθηκα μια φάση από τα παλιά.Οταν ήμουν γύρω στα 25 καθόμουν σε μια μεγάλη παρέα και ήταν μαζί και ένας φίλος μου γιατρός.Οποτε σε κάποια φάση αρχίσαμε να συζητάμε το θέμα της αγωγής μου.Ξαφνικα πετάχτηκε μια γνωστή μου από την παρέα και μου είπε μες τα μούτρα: – “Καλά, εσύ δεν… Διαβάστε περισσότερα »