Μπορώ να κερδίσω την εμπιστοσύνη του φίλου μου;

Πολυαγαπημένη φίλη μου! Θαυμάζω την αφοπλιστική ειλικρίνειά σου και για το λόγο αυτό θα ήθελα τη δική σου γνώμη. Είμαι με τον σύντροφό σχεδόν ενάμιση χρόνο μαζί, τον υπεραγαπάω και πιστεύω αυτός το ίδιο, μου αφιερώνει χρόνο, κάνει εκπλήξεις κ.λ.π.. Το πρόβλημά μου είναι πως στην αρχή της σχέσης μας δεν ήμουν εγώ εντάξει (σκάρτη για την ακρίβεια), δε θα χρησιμοποιήσω δικαιολογίες τύπου δεν ήμασταν ακόμα μαζί ή δεν είχαμε βάλει την ταμπέλα της σχέσης. Αυτό που έκανα ήταν ουσιαστικά να συνεχίζω την single μέχρι τότε ζωή μου, φλέρταρα, ή δεν έκοβα το φλερτ εκεί που έπρεπε, του έκρυβα πράγματα, προσπαθούσα να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα εν ολίγοις, χωρίς ποτέ να γίνεται τίποτα παραπάνω εννοείται. Όταν τα παραδέχθηκα όλα χωρίς ωραιοποιήσεις, αποφασίσαμε να ξαναπροσπαθήσουμε αλλά από μία άλλη βάση που πάει να πει ότι διέγραψα όλα τα σόσιαλ μίντια, σταμάτησα να βγαίνω με τους άρρενες φίλους μου, δεν σηκώνω καν τηλέφωνα στους φίλους μου από το πανεπιστήμιο, ελέγχει σε καθημερινή βάση το κινητό μου, μου απαγορεύει να κάτσω σε παρέα που έχει μέσα άντρες, έχει την απαίτηση να στέλνω κάθε τρεις και λίγο μήνυμα να ενημερώνω το στάτους μου (ποιον είδα με ποιον μίλησα ποιον χαιρέτησα τι λέω με τους συναδέρφους, ακόμα και όταν είναι θέμα δουλειάς), έχω σχεδόν ένα χρόνο να βγω βράδυ μόνη μου και γενικά νιώθω ότι πιέζομαι πάρα πολύ αλλά ταυτόχρονα νιώθω ότι μου αξίζει όλο αυτό που περνάω. Κάθε φορά που μαλώνουμε (σε καθημερινή βάση) συμφωνούμε ότι όλα αυτά θα αλλάξουν αν ξανακερδίσω την εμπιστοσύνη του αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα μέχρι στιγμής. Στην αρχή της σχέσης δεν ήταν έτσι και κατηγορώ τον εαυτό μου πως εγώ φταίω γι αυτό που εξελίχθηκε, νιώθω τύψεις για ό,τι έκανα και προσπαθώ να επανορθώσω, αλλά γίνεται? μήπως είχε χαλάσει από την αρχή? δεν ξέρω τι να κάνω….

Η ερώτηση σου μοιάζει πάρα πολύ με την ερώτηση που απάντησα πριν 10 μέρες.

Φυσικά και δεν σου αξίζει όλο αυτό που περνάς. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτό που περνάς. Από την άλλη, και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το βάλεις στο μυαλό σου,  εσύ και μόνο εσύ επιτρέπεις στον εαυτό σου να το περνάς. Είναι συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες, αλλά και όχι μόνο, ο υπερέλεγχος, η ανασφάλεια, οι κρίσεις ζηλοτυπίας και οι σαδομαζοχιστικές καταστάσεις ψυχολογικού τύπου.

Αν εσύ είσαι το καλό κορίτσι που κάνεις ό,τι σου λέει ο σύντροφος σου, αυτός θα σε αγαπάει και θα σε φροντίζει, αλλιώς αν δεν είσαι, θα σε παρατήσει(;).  Έδειξες σημαντικά σημεία ειλικρίνειας και πραγματικής προσπάθειας για σεβασμό και εμπιστοσύνη, από το γεγονός πως ήσουν απολύτως ξεκάθαρη απέναντι του, έστω και αν δεν ήσουν από την αρχή. Το τι ακολούθησε είναι σενάριο θρίλερ και απορώ πως δέχτηκες να καταργήσεις όλη σου την κοινωνική ζωή. Η λεγόμενη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο σου που υποστηρίζει ο σύντροφος σου ότι περιμένει να ξαναποκτήσει, δεν θα αποκτηθεί ποτέ, γιατί έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ελέγχει τη ζωή σου, από το να σε εμπιστευτεί.

Νομίζω ότι ζείτε και οι δύο το δράμα σας. Και αυτό είναι οκέι, ελπίζω κάτι να σας μάθει. Νομίζω όμως πως ξέρεις ότι αυτό που γίνεται τώρα δεν είναι ούτε λογικό, ούτε υγιές, και πως ή θα αλλάξει εντελώς, με εσένα να έχεις μια εντελώς φυσιολογική κοινωνική ζωή και τον σύντροφο σου απλά να δεχτεί ότι δεν γίνεται να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που είσαι και τι κάνεις, ή θα ήταν σώφρον και για τους δύο να χωρίσετε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News