in ,

Μίνι αφιέρωμα στις Ελληνίδες σκηνοθέτριες του 43ου Φεστιβάλ Δράμας

Οι διακρίσεις και όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τις ταινίες των γυναικών δημιουργών που συμμετείχαν στο μεγάλο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.

Οι διακρίσεις και όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τις ταινίες των γυναικών δημιουργών που συμμετείχαν στο μεγάλο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

drama

Φέτος απολαύσαμε ισχυρή γυναικεία παρουσία στο 43ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, όχι μόνο επειδή πολλές νέες και παλιές σκηνοθέτριες συμμετείχαν στο διαγωνιστικό κομμάτι, αλλά επειδή οι γυναίκες διακρίθηκαν σε μεγάλη πλειοψηφία, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Οι ταλαντούχες Ελληνίδες μας δημιούργησαν όμορφες ταινίες με πολύ ανθρώπινα μηνύματα.

Όσες διακρίθηκαν :

Bella-Θέλγια  Πετράκη- Η μεγάλη νικήτρια του Φεστιβάλ : Χρυσός Διόνυσος, τέσσερις τιμητικές διακρίσεις (φωτογραφίας, γυναικείας ερμηνείας για την Έλενα Τοπαλίδου, κοστουμιών και μακιγιάζ) και το βραβείο της ΟΛΚΕ.

Αρχίζω με τη μεγάλη νικήτρια, τη “Bella”, μια ταινία χτισμένη πάνω στα γράμματα που στέλνει η Ανθή από την Αθήνα, στο σύζυγό της Χρήστο, ο οποίος βρίσκεται στη Σοβιετική Ένωση λίγο πριν τη πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Τρομερό αρχειακό υλικό, ακριβής αναπαράσταση της εποχής, τηλεοράσεις, αυτοκίνητα, δρόμοι, ρούχα και πρωτοχρονιές του 80’- καμία απολύτως υποψία ότι η ταινία γυρίστηκε το 2020. Εκτός από τεχνικά άψογη και καλογυρισμένη, η Bella πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο διαπλέκονται έντονα το προσωπικό με το πολιτικό και οι ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις επηρεάζονται πυρηνικά από φαινομενικά τελείως εξωτερικές συνθήκες. Ο Χρήστος είναι μακριά, τοπικά και συναισθηματικά, τα παιδιά μεγαλώνουν, η Ανθή ζει με το βάρος μιας απώλειας που όλο έρχεται και εμείς είμαστε προϊόντα της εποχής μας περισσότερο από όσο μπορούμε να φανταστούμε.

bella
“Bella”

Στα βήματά της-Ανασατσία Κρατίδη- Εθνικό και Διεθνές Διαγωνιστικό-Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής.

Η ταινία πραγματεύεται θέματα πολύ αντιδημοφιλή : Την κοινωνική επανένταξη μιας πρώην φυλακισμένης γυναίκας που βρίσκει δουλειά ως συλλέκτης γάλακτος σε αγροτική φυλακή, στην οποία βρίσκεται και ο γιός της. Η γυναίκα προσπαθεί να τον προσεγγίσει ενώ ο ίδιος δεν γνωρίζει ότι είναι η βιολογική του μητέρα, σε μια ταινία που αναδεικνύει την ανθρωπιά στις λεπτομέρειες και κυρίως στο περιθώριο.

Webp.net resizeimage 43
“Στα βήματά της”

Goads-Ίριδα Μπαγλανέα : Εθνικό και Διεθνές Διαγωνιστικό- Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).

Μια συγκινητική ταινία ενηλικίωσης που δίνει χώρο στην τρυφερότητα μόνο για να την ξεριζώσει βίαια λίγες σκηνές μετά και να μας κάνει να αναρωτηθούμε : Σκότωσε και ο δικός μας ενήλικος εαυτός το παιδί μέσα μας ; Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, η μικρή Ήρα, αρνείται να εξαγριωθεί για χάρη της ενηλικότητας και δε διστάζει καθόλου να κάνει την επανάστασή της κατά της αθωότητας που καταλαβαίνει ότι χάνει. Ταινία τρυφερή παρά την αγριότητα ή μάλλον ακριβώς λόγω αυτής.

γοαδσ

Antivirus-Αναστασία Σίμα- Βραβείο κοινού.

Η ταινία είναι εντυπωσιακή όχι μόνο επειδή γυρίστηκε όλη από κινητό κατά τη διάρκεια της καραντίνας, αλλά κυρίως επειδή βλέποντάς τη νιώθουμε ότι είμαστε οι ίδιοι πρωταγωνιστές της- η ασφυκτικότητα της καραντίνας που νιώθει η νέα πρωταγωνίστρια, η έννοια της αντιπαραγωγικότητας, το άγχος μιας πρωτόγνωρης καθημερινότητας και η αναγκαστική συμβίωση είναι καταστάσεις που έγιναν πανανθρώπινες. Η Σίμα είναι δημιουργική και πολλά υποσχόμενη γιατί έφτιαξε την ταινία σε πείσμα των συνθηκών και γιατί αφουγκράζεται το παρόν αρκετά για να δημιουργήσει μέσα από αυτό.

antivirus
“Antivirus”

Όπως θα συνέβαιναν μέσα στο νερό- Ανθή Δαουτάκη : Βραβείο καλύτερης ταινίας Ν.Α Ευρώπης και Εύφημος Μνεία Γυναικείας Ερμηνείας.

Τρίτη ταινία των Ελληνίδων σκηνοθετριών που πραγματεύεται το ζήτημα της μοναξιάς (μετά το “Happy” και την “Άγρια Δύση”), αλλά αυτή τη φορά λίγο διαφορετικά -η ταινία της Δαουτάκη μοιάζει με διανοητική άσκηση ισορροπίας : Η 35χρονη γυναίκα της ιστορίας φαίνεται να ζει σε ένα δικό της κόσμο, έναν κόσμο που έχει φτιάξει μόνο για τον εαυτό της και που ισορροπεί ανάμεσα στο απελευθερωτικό του αυτοδημιούργητου και στο παθολογικό του φαντασιόπληκτου. Το πως θα επιλέξουμε να το δούμε είναι μάλλον δική μας επιλογή, πάντως η ταινία είναι και πολύ αισθητικά ευχάριστη.

ασ ιφ
“Όπως θα συνέβαιναν μέσα στο νερό”

Το τέλος του πόνου (Μια πρόταση) -Ζακλίν Λέντζου : Ειδικό Βραβείο Περιβάλλον και Κλιματική Αλλαγή και Βραβείο FIPRESCI.

Πολυβραβευμένη και με εξαιρετική σκηνοθετική πορεία στο εξωτερικό μέχρι τώρα, η Λέντζου μας φέρνει για ακόμα μια φορά μια ταινία πολύ πρωτότυπη, στον παλμό της διαχρονικότητας, γεμάτη μαγεία, σουρεαλισμό, φαντασία, ευαισθησία και τρομερές εικόνες που μοιάζουν να ξεπήδησαν από το πολύ βαθύ ανθρώπινο ασυνείδητο. Η ταλαντούχα Σοφία Κόκαλη πρωταγωνιστεί ως άξια συνομιλήτρια του σύμπαντος σε μια ατμόσφαιρα ονειρική και με γλώσσα ποιητική κάνει έναν εσωτερικό διάλογο γεμάτο εικόνες και αισθήσεις που αντλεί την αξία του από την ίδια την ύπαρξή του χωρίς να χρειάζεται να καταλήξει πουθενά, μεταξύ άλλων γιατί δεν μπορεί. Ποιος από όλους μας μπορεί, άλλωστε, να μιλήσει αποφασιστικά για το τέλος του ανθρώπινου πόνου ;

the end

Όσες απλά συμμετείχαν στο εθνικό διαγωνιστικό :

Happy-Γιούλη Αναστασοπούλου

Μεγάλο θέμα η μοναξιά στο φετινό φεστιβάλ. Ζήτημα σπαραξικάρδιο και πολύ σκληρό- δεν λέμε τυχαία ότι η μοναξιά είναι η αρρώστια του καιρού μας -και δη όταν σε καταπίνει σε ένα αστικό περιβάλλον γεμάτο φως, ζωή και ανθρώπους, όπως την πρωταγωνίστρια της ταινίας. Η γυναίκα της φαντασίας της Αναστασοπούλου που αναζητά απεγνωσμένα το σκύλο της που έχασε στο αφιλόξενο αστικό περιβάλλον της Αθήνας για να ξεφύγει από την αβάσταχτη μοναξιά της, θα σας σπαράξει αναπάντεχα.

happy
“Happy”

Καρτ Ποστάλ Απ’ το Ελληνικό- Αφροδίτη Κατερινοπούλου

Με κοινό σημείο το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού το οποίο πρόκειται να γίνει καζίνο, φιγουράρουν μπροστά στις οθόνες μας κομμάτια ζωής ανθρώπων που δεν τους ενώνει καμία αφήγηση : Ένα ερωτευμένο ζευγάρι συζητάει το μέλλον του, μια γιαγιά κάνει χρονικούς απολογισμούς, δυο νεκροθάφτες κανονίζουν δουλειές, ένα πιτσιρίκι κυνηγάει το αεροπλανάκι του. «Καρτ ποστάλ» διαφορετικών ζωών με φόντο ένα αεροδρόμιο που θα πάψει να υπάρχει-ένας γλυκόπικρος αποχαιρετισμός και μια υπενθύμιση ότι τα πράγματα που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που φανταζόμαστε.

Webp.net resizeimage 45
“Καρτ ποστάλ από το Ελληνικό”

Χάνσελ- Βίβιαν Παπαγεωργίου

Μια μητέρα ψάχνει απεγνωσμένα το μικρό της αγόρι που βρίσκεται παγιδευμένο σε ένα σκοτεινό σπίτι ζαχαρωτών. Φαντασία, αγωνία, παράλληλες πραγματικότητες και μια συνεχής αλληγορία για την παιδική κακοποίηση που συμβαίνει συνήθως κεκλεισμένων των θυρών, σε μια ενδιαφέρουσα διασκευή του κλασικού σκοτεινού παραμυθιού του Χάνσελ και της Γκρέτελ. Η Παπαγεωργίου μας κρατάει το ενδιαφέρον συνεχώς κατά τη διάρκεια της ταινίας, αφού κάθε φορά που νομίζουμε ότι έχουμε καταλάβει τί συμβαίνει αναδεικνύει μια μικρή πτυχή της ιστορίας που μας κάνει να θέλουμε να πάμε λίγο πίσω τη ταινία για να δούμε τί χάσαμε.

χανσελ

Άγρια Δύση-Δέσποινα Κούρτη

Ακόμα μια ταινία που πραγματεύεται το ζήτημα της σπαρακτικής μοναξιάς, αυτή τη φορά της τρίτης ηλικίας. Η πρωταγωνίστρια φέρνει τον πατέρα της σε ένα κέντρο για ηλικιωμένους, κατάσταση την οποία ο ίδιος φαίνεται αρχικά να δέχεται με αξιοθαύμαστη αποδοχή. Ο μεταλλικός ήχος του πιστολιού που πέφτει από τη βαλίτσα του όταν φτάνει στο δωμάτιο θα σας στοιχειώσει με δάκρυα για το μικρό υπόλοιπο της ταινίας. Η Κούρτη αφηγείται την ιστορία με ρυθμό απλό, καθημερινό και για αυτό καταφέρνει να την κάνει ισορροπημένα τραγική : Άγρια η Δύση της ζωής του ανθρώπου.

Webp.net resizeimage 46
“Άγρια Δύση”

Η Τυφλή Χελώνα και η Απέραντη Θάλασσα-Ισαβέλλα Μαργάρα

Μου άρεσε πολύ αυτή η ταινία, από την ιδέα, στις ερμηνείες των ηθοποιών, στην επιλογή του τόπου, στα συμβολικά ισοδύναμα των κινήσεων, στη θεατρικότητά της. Η Μαργάρα μετατρέπει τον απολογισμό ζωής μιας 54χρονης γυναίκας σε προετοιμασία θανάτου μέσα από μια μόνο σκηνή που αρχικά μας φαίνεται μια τυπική σκηνή καθημερινής αφήγησης : Μια γυναίκα μπαίνει στο ασανσέρ για να πάει στη δουλειά της, όπου και συναντά μια ανδρική μορφή που την αναγκάζει να θυμηθεί τις επιλογές της ζωής της. Ταινία ιδιαίτερη, πρωτότυπη και με πολύ δυνατές ερμηνείες.

κπππ
“Η τυφλή χελώνα και η απέραντη θάλασσα”

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια