Με πάνω από δύο δεκαετίες αυτοκαταστροφής αλλάζεις;

Nα που ήρθε και η σειρά μου. Κατάγομαι από ένα άγνωστο νησί ανατολικά της Μεσόγειου (χεχε) και είμαι μια θαυμάστρια της στήλης εδώ και πάρα πολλά χρόνια όπως οι πιο πολλοί. Επί της ευκαιρίας, συγχαρητήρια για το νέο σάιτ , τη νέα άφιξη στο σπιτικό σου και ίσιαλλα να είσαι πάντα καλά εσύ και όσοι αγαπάς 🙂 Μπαίνω στο ψητό μπας και αντί σεντόνι μου βγει τραπεζομάντηλο… Είμαι 31 χρονών και από τα 8 μου περίπου πάσχω από διατροφικές διαταραχές με στοιχεία κατάθλιψης (τα οποία εμπεριέχουν και αυτο-τραυματισμούς). Έχω επισκεφτεί διάφορους ψυχολόγους και ψυχιάτρους, καλούς, κακούς, προσιτούς και πανάκριβους στην προσπάθεια μου να μην αυτο-σαμποτάρουμε ενώ παράλληλα έχω ακολουθήσει διάφορες μεθόδους θεραπείας είτε κλασσικής ψυχανάλυσης, είτε το γνωσιακό μοντέλο (με πολλή homework) καθώς και φαρμακευτικές αγωγές πχ. για την υπερφαγεία/βουλιμία (το σώμα μου κάνει μόνο του εμετό χωρίς να το προκαλώ εγώ) τοπαμαξ με λαντος. Το πρόβλημα μου θεωρώ ότι είναι κατεξοχήν υπαρξιακό -ένα ennui μαζί με ένα μικρό ατίθασο παιδί μέσα μου που πάντα λέει “κατέστρεψε την ομορφιά”. Έχω πρόσφατα μιλήσει σε μια μου φίλη υπαρξιακή ψυχολόγο η οποία θεωρεί ότι θα έπρεπε να επισκεφτώ ένα ψυχολόγο της σχολής της ενώ εγώ σε αυτή τη φάση είπα να προσπαθήσω να το καταπολεμήσω με μπόλικη γυμναστική (Ψιλο-ασχολουμαι με τριάθλο) και με διατροφη βιολογική που μου έχει δώσει ένας naturopath (μην ρωτάς τι σημαίνει-ούτε αυτός ξέρει!). Χάπια δεν θέλω να ξεκινήσω γιατί τόσα χρόνια που κάνω κυκλική αγωγή (με την επίβλεψη ειδικού πάντοτε) , σε μια φάση όχι μόνο δεν με πιάνουν αλλά το κόστος είναι πάντα μεγάλο- πχ. απώλεια μνήμης, ληθαργικότητα και χαμηλή λιμπίντο που σημαίνει ανοργασμικότητα (ενα ακόμη ταμπού στον υπέροχο κόσμο της κατάθλιψης). Οι αυτο-τραυματισμοί είναι ένα σύμπτωμα αυτού που έχω και ενώ σχετικά δεν κάνω πολύ, κάποιες φορές απλά δεν αντέχω και ξεσπώ. Στην προκειμένη τώρα γιατί σου γράφω. Νιώθω ότι , μα ότι και να κάνω, δεν πρόκειται ποτέ μου να σταματήσω τις αυτοκαταστροφές . Έχω υποσχεθεί άπειρες φορές στον εαυτό μου και δεν τα έχω καταφέρει. Έχω παλέψει άπειρες φορές με την κατάθλιψη μα πάντα είναι αυτό το “κάτι πιο βαθύ που με λερώνει”. Δεν έχω άλυτα θέματα με άλλους, γιατί έχω δουλέψει πολύ για να μην έχω. Το γενικό modus vivendi μου είναι ‘this too shall pass’ και ‘its all good’. Η ερώτηση μου τώρα για σένα και για τους αναγνώστες είναι: Με πάνω από 2 δεκαετίες αυτο-καταστροφής αλλάζεις; Και πως αλλάζεις όταν σε κάθε σου βήμα είναι ο ίδιος σου εαυτός που σε σαμποτάρει, επειδή το μικρό παιδί μπορεί και δεν θέλει να πειθαρχήσει. Ξέρω οτι υπάρχουν και χειρότερα, απλά εγώ κουράστηκα. Θέλω 1 μέρα χωρίς εμετό . 1 μέρα που δεν θα ακυρώσω σε φίλους για έξοδο λέγοντας ψέματα για ακόμη μια φορά. 1 μέρα που απλά θα ξυπνήσω , θα βάλω ένα όμορφο λουλουδάτο φόρεμα και θα πω “the world is my oyster! let‘s take it by storm!’ υ.γ. ο σπόνσορας μου (φίλος-πρωην αλκοολικός) μου λέει να προσπαθήσω με τα μικρά αλλά το κακό με το φαγητό είναι ότι βρίσκεται πάντα εκεί. Οπου πας , οτι και να κάνεις. Δεν μπορείς απλά να το κόψεις. Εμένα πολλές φορές απλά και μόνο 1 μπουκιά μου κάνει απίστευτα triggers. υ.γ. το τραπεζομάντηλο είναι για εκείνα τα dining tables που έχουν οι αγιστοκγάτες ευχαριστώ που έχεις αυτή τη στήλη- νομίζω μιλώ εκ μέρους όλων μας #Τζερονιμο

Τζερόνιμο μπορώ μόνο να φανταστώ τι είναι αυτό που βιώνεις καθημερινά, και πόσο δύσκολο σου είναι να ζεις έτσι. Περιγράφεις όντως μία περίπλοκη κατάσταση, πολλών ετών, που όντως θα είναι τρομερά δύσκολο να αλλάξει. Δεν ξέρω τι μπορώ να σου πω που δεν έχεις ήδη ακούσει. Ξέρω ότι αναμένεις ένα θαύμα, μια συμβουλή, μια πρακτική που θα σε σώσει, αλλά δεν υπάρχουν μαγικά σε αυτά.

Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία δεν είναι κακή ιδέα. Εδώ που τα λέμε, καμία ψυχοθεραπεία δεν είναι κακή ιδέα, αλλά μιας και αυτήν αναφέρεις, μπορώ να σου πω ότι δεν χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις και εκεί. Η πρόταση μου είναι η εξής λοιπόν: Βρες κάποιά/ον ψυχοθεραπεύτρια/ψυχοθεραπευτή που θα νιώθεις καλά και το κόστος να μην είναι απαγορευτικό για μακροχρόνια διάρκεια, και ξεκίνησε θεραπεία χωρίς να περιμένεις να αλλάξεις. Το ξέρω πως είναι κάπως δύσκολο ή και κουτό, αλλά οι υψηλές προσδοκίες σε κάθε τι σαμποτάρουν τη διαδικασία. Ξεκίνησε θεραπεία λοιπόν, χωρίς προσδοκίες, πάρτο σαν χόμπι αν θες, ένα χόμπι που θα διαρκέσει πολύ καιρό, χρόνια. Δεν μπορείς να περιμένεις να αλλάξει κάτι που έχεις από οκτώ ετών, σε μικρό χρονικό διάστημα, έτσι δεν είναι; Παράλληλα κάνε ό,τι άλλο νομίζεις πως σε βοηθάει. Πράγματι, πολλοί άνθρωποι κατάφεραν να ξεφύγουν από τις διατροφικές τους διαταραχές, αντικαθιστώντας τον έλεγχο που ασκούν στην τροφή, με τον έλεγχο που απαιτεί ο αθλητισμός/ πρωταθλητισμός. Αν νιώθεις πως σε βοηθάει το τρίαθλο, κάνε τρίαθλο. Είμαι της άποψης πως ό,τι λειτουργεί για τον καθένα είναι μια χαρά, ό,τι τον κάνει να νιώθει καλύτερα και δεν βλάπτει κάποιον άλλον. Ακόμα και αν κάποιος μου έλεγε ότι πάει σε κάποιον που του καθαρίζει την αύρα κάθε εβδομάδα, και αυτό τον βοηθάει, θα ήμουν απόλυτα συγκαταβατική με αυτό. Αλλά η θεραπεία πρέπει να συνοδεύει όλα τα υπόλοιπα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News