#notfunnyatall
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει «Να σου πω ένα ανέκδοτο;», λέω από μέσα μου «Ωχ», γιατί σπανίως τα ανέκδοτα είναι πραγματικά αστεία. Όταν κάποιος μου λέει ένα ανέκδοτο, που δεν είναι αστείο, ακόμη κι αν προσπαθήσω, δεν μπορώ να γελάσω ψεύτικα. Ως αποτέλεσμα, αυτός που το είπε έρχεται σε δύσκολη θέση. Μισώ τον εαυτό μου, όταν οι άνθρωποι έρχονται σε δύσκολη θέση εξαιτίας μου.
Αυτό δημιουργεί συχνά πρόβλημα στην καθημερινότητά μου, γιατί ένας από τους ανθρώπους που μου κάνει συχνά την ερώτηση «Να σου πω ένα ανέκδοτο;» είναι η κόρη μου, ετών 10. Το γεγονός ότι ο φορέας του αστείου είναι το παιδί μου δεν είναι ικανός και επαρκής λόγος για να γελάσω με αστεία που δεν βρίσκω αστεία, μεταξύ άλλων,γιατί πιστεύω ότι είναι τεράστιο λάθος να λέμε συνεχώς στα παιδιά μας ότι είναι χαριτωμένα, να τα αφήνουμε να νικούν στα επιτραπέζια και να κερδίζουν όλα τα φλουριά στις βασιλόπιτες. Γενικότερα να τους λέμε ψέματα με χίλιους διαφορετικούς, δήθεν αγαπησιάρικους τρόπους.
Η κόρη μου έρχεται μέρα παρά μέρα από το σχολείο με ένα ανέκδοτο. Μέρα παρά μέρα, λέω από μέσα μου «Ωχ». Τις συντριπτικά περισσότερες φορές, όταν το ανέκδοτο τελειώνει, παίρνω το ύφος με την κωδική οικιακή ονομασία «Πέτρωσε το βλέμμα της.». Αμέσως μετά, ο γιος μου λέει στην κόρη μου «Είναι σεξιστικό.». Τότε η χιουμορίστα, σε μία αυτόματη διαδικασία, αρχίζει να εξηγεί η ίδια γιατί το ανέκδοτο που μόλις είπε είναι σεξιστικό. Το εντυπωσιακό είναι ότι, πριν ακόμη μας το πει, γνώριζε ήδη ότι είναι σεξιστικό, πράγμα που δείχνει ότι, λέγοντάς το, δεν θέλει να μας κάνει να γελάσουμε. Θέλει να εξομολογηθεί, σε ένα προστατευμένο πλαίσιο, ότι κάποια στιγμή μέσα στη μέρα της υπέστη το ανέκδοτο και ένιωσε υποχρεωμένη να γελάσει με αυτό, γιατί σε εκείνο το πλαίσιο δεν άντεχε να πει για άλλη μία φορά «Μην λέτε αυτό το ανέκδοτο, είναι σεξιστικό» ούτε να εξηγήσει γιατί είναι τέτοιο.
Είναι, λοιπόν, οι συμμαθητές και οι γονείς των συμμαθητών της κόρης μου σεξιστές, με αποτέλεσμα να αναπαράγουν τον σεξισμό εκείνοι και τα παιδιά τους; Όχι, αλλά ναι. Πόσες φορές έχετε ακούσει τις φράσεις «Να χαίρεστε το κοριτσάκι σας, τι όμορφο που είναι.», «Πόσο τη χαίρομαι που παίζει με τα αγόρια», «Γεια σου, ρε Ν, που φοράς μαύρα αθλητικά του μπάσκετ» και έχετε χαμογελάσει συγκαταβατικά, ενώ θέλετε να πείτε «Η ομορφιά δεν είναι επίτευγμα», «Είναι εντελώς φυσιολογικό ένα κορίτσι να έχει φίλους αγόρια», «Και τα κορίτσια παίζουν μπάσκετ»; Χαμογελάτε συγκαταβατικά και δεν λέτε κουβέντα. Δε θέλετε να γίνετε δυσάρεστοι.
Ξέρετε, επιπλέον, ότι οι γονείς που έχουν καμαρώσει την κόρη σας για τους παραπάνω λόγους ακούνε κάθε πρωί στο ραδιόφωνο, στη διαφήμιση για τα μίγματα Easy Bake, μια γυναίκα να αναφωνεί περιχαρής «Στις λιχουδιές η μαμά έχει τη λύση», ενώ οι περισσότερες μαμάδες κάθε πρωί σιχτιρίζουν μέσα τους γιατί υποχρεούνται να απαντήσουν την ιεροεξεταστική ερώτηση «Τι θα φάμε σήμερα;». Γιατί έχουν πει τουλάχιστον μία φορά “ευχαριστώ” στη νονά, που μπορεί να έχει διδακτορικό και να είναι Project Manager, αλλά αποφάσισε να δωρίσει στο βαφτιστήρι της μια Barbie που είναι είκοσι χρονών, αλλά μοιάζει σαν να έχει κάνει πέντε Botox, γιατί τέτοια δώρα παίρνουμε στα κορίτσια. Γιατί η ευχή «Να έχει μια καλή τύχη» συνεχίζει να σημαίνει για τους περισσότερους «Να κάνει έναν καλό γάμο και να κάνει παιδιά, γιατί, ακόμη κι αν θεραπεύσει τον καρκίνο, αλλά δεν έχει άντρα και παιδιά, έχει αποτύχει στον προορισμό της.». Και κάθε φορά που ακούγονται αυτές οι φράσεις, οι ενήλικες χαμογελάνε συγκαταβατικά και το βουλώνουν. Χαμογελάνε με ένα ψεύτικο χαμόγελο συγκατάβασης, γιατί προτιμούν να πουν ψέματα, αντί να φέρουν τους άλλους σε δύσκολη θέση λέγοντας την αλήθεια.
Γιατί η πατριαρχία έχει συχνά το πρόσωπο ενός αστείου. Που, αντί να κάνει το βλέμμα μας να πετρώνει λέγοντας «Όχι», μας κάνει να λέμε συγκαταβατικά «Ναι», λες και ο σκοπός της ζωής είναι να λέμε «Ναι» σε όλα.
Όπως τότε που τρεις ξεμέθυστοι φίλοι είπαν «Ναι» και ανέβηκαν στο αυτοκίνητο του μεθυσμένου φίλου που έλεγε «Δεν είμαι μεθυσμένος, ήρθα μόνο στο κέφι». Μοιάζει σαν αστείο, αλλά σκοτώθηκαν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
