Ένα κορίτσι στην εφηβεία ζει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, που οδηγούν στο σεξουαλικό ξύπνημά της.
Όμως σε έναν κόσμο αντρών η πορεία αυτή είναι μπερδεμένη κι αβέβαιη.
Και το ροζ γίνεται σιγά σιγά μαύρο.
Στις δέκα και τέταρτο βγήκαμε από το μαγαζί. Περπατήσαμε μέχρι τη στάση του λεωφορείου στο σκοτάδι. Λίγο πιο πριν βρισκόταν ένα παρκάκι. Ο Αλέξης και η Μαίρη έστριψαν στο άνοιγμά του και κάθισαν σε ένα παγκάκι, για να κλείσουν ερωτικά τη βραδιά. Ο Γιάννης κοντοστάθηκε για μια στιγμή, κι εγώ μαζί του. Οι άλλοι μας καληνύχτισαν γελώντας κάτω από τα μουστάκια τους – αυτοί δεν είχαν λόγο να τρυπώσουν σε σκοτεινά παρτέρια. Ο Γιάννης με έπιασε απαλά από τη μέση για να τον ακολουθήσω. Καθίσαμε δυο παγκάκια παραδίπλα. Η αμηχανία είχε πέσει βαριά σαν τη νύχτα. Η προστατευτική παρουσία της παρέας είχε κάνει φτερά, δεν υπήρχε κανένα πρόσχημα γι’ αυτό το ξεμονάχιασμα. Τα πράγματα είχαν μπει στην τελική ευθεία είχαμε βρεθεί εκεί μαζί για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο κι ο χρόνος κυλούσε αντίστροφα. Καμία χαζοκουβέντα δεν μπορούσε να μας σώσει. Ακόμα και η ζαλάδα της μπίρας μας είχε εγκαταλείψει, η αδρεναλίνη που ξεχύθηκε στο αίμα μας την διέλυσε στη στιγμή. Σα να ήμασταν στην άκρη του βράχου έτοιμοι να βουτήξουμε στη θάλασσα όσο και να θέλαμε να πέσουμε στο νερό, υπήρχε ο τρόμος πριν το σάλτο, αυτό το τελευταίο τρακ που μεγεθύνει τις αμφιβολίες κι από σιγανά βουητά τις κάνει να ακούγονται δυνατές σαν καμπάνες. Μόνο όμως για λίγο.
Τα μάτια του βυθίστηκαν στα δικά μου. Το πρόσωπό του έγινε τεράστιο, όπως με πλησίαζε. Τα μάτια μου έκλεισαν τη στιγμή που τα χείλια του κόλλησαν στα δικά μου. Η γλώσσα του τρύπωσε ανάμεσά τους. Μου άρεσε η γεύση του, αλμυρά σάλια και μπύρα. Το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει σα να ’μουν στη ρόδα του λούνα παρκ. Ήθελα να τραβηχτώ για να πάρω μια ανάσα, όμως ντρεπόμουν να τον αντικρίσω. Όταν έκανε εκείνος πίσω και με κοίταξε, τα μπερδεμένα συναισθήματα έγιναν καπνός. Ένα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό μου, μέχρι να ξαναρχίσουμε να φιλιόμαστε. Ο Αλέξης και η Μαίρη από δίπλα χαμογελούσαν κι αυτοί.
Με τον Γιάννη τα φτιάξαμε, ήταν η πρώτη μου σχέση. Βρισκόμασταν τρεις φορές την εβδομάδα. Τις καθημερινές με περίμενε τα απογεύματα που σχολούσα από το φροντιστήριο για μια σύντομη βόλτα. Τα Σάββατα μαζευόμασταν η παρέα είτε στο σπίτι του Αλέξη είτε στο Rainbow. Δικός μας χώρος δεν υπήρχε, αυτό ήταν το μοναδικό αγκάθι. Οι γονείς του Γιάννη είχαν χωρίσει όταν αυτός ήταν τεσσάρων χρονών και μετά η μητέρα του παντρεύτηκε τον κύριο Ανέστη. Όμως η καλοτυχία δεν έκανε ούτε σε αυτόν τον γάμο την εμφάνισή της: ο άντρας της είχε ένα σοβαρό τροχαίο κι έμεινε ανάπηρος. Έτσι δεν έβγαινε καθόλου από το σπίτι, ούτε και ήθελε να βλέπει άνθρωπο – οι επισκέψεις απαγορεύονταν δια ροπάλου. Σήμερα θα μιλούσαμε για κατάθλιψη, όμως τότε το δέχονταν στωικά, ως μια ακόμα θλιβερή πλευρά της αναπηρίας του. Από την άλλη, το να πάμε στο σπίτι μου όταν τύχαινε να λείπουν οι δικοί μου δεν έπεφτε καν στο τραπέζι, ως μια εξαιρετικά ριψοκίνδυνη επιλογή. Έτσι το παρκάκι, από το οποίο ξεκίνησε ο έρωτάς μας, έμελλε να μας φιλοξενήσει πολλές φορές κρύβοντας μας στις πρασιές του, μαζί με κάθε πιθανή κι απίθανη σκοτεινή γωνία της γειτονιάς μας.
Για το 3ο μέρος:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φωτεινή φανταστική ιστορία είναι. Για να μη σφίγγεται τζάμπα το στομάχι σου το λέω. 😜
Φήμες λένε ότι ο μπαμπάς του Γιάννη, κύριος Παντελής είναι ταξιτζής και χώρισε με τη μαμά του όταν μπήκε τρίτο πρόσωπο στη σχέση……..
Εγώ έχω την θεωρία ότι πρόκειται για τη νεαρή Εύα! Μαθαίνουμε το background για να κατανοήσουμε τον γάμο με τον Βασίλη και την σεξουαλικη επανάσταση με τον Παντελή!
*standing ovation* από χθες που διάβασα σχετικό σχόλιο επικροτώ το πλοτ λαιν αυτό…για να δούμε!
Αγάπησα,περίμενα,ήθελα :”τα ματια του βυθίστηκαν στα δικά της”.
Now we are talking.
Ε ναι! Κι εγώ είχα μόνιμα κλεισμένη σουίτα σε πάρκο για τα ραντεβού μετα το φροντιστήριο!
^^^^^^^^^^SPOILEEEER^^^^^^^^^^