in

Η πρώτη φορά (μέρος 1ο)

μια ιστορία σε συνέχειες…

Τον Γιάννη τον γνώρισα μια Κυριακή του Σεπτέμβρη. Ήμουν δεκαπέντε χρονών, μόλις είχα ξεκινήσει την πρώτη λυκείου. Το κανόνισε η Μαίρη, συμμαθήτριά μου από το Γυμνάσιο. Μια ψιλή, λεπτή κοπέλα από το διπλανό τμήμα, με την οποία δεν είχαμε πολλά πολλά. Νόμιζα πως δεν με συμπαθούσε, όπως νόμιζα για όλους όσους δεν μου πολυμιλούσαν ενώ είχαν την ευκαιρία για το αντίθετο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

57395598df8d00aac260e4e37c553d22

Ένα κορίτσι στην εφηβεία ζει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, που οδηγούν στο σεξουαλικό ξύπνημά της.

Όμως σε έναν κόσμο αντρών η πορεία αυτή είναι μπερδεμένη κι αβέβαιη.

Και το ροζ γίνεται σιγά σιγά μαύρο.

 

Τον Γιάννη τον γνώρισα μια Κυριακή του Σεπτέμβρη. Ήμουν δεκαπέντε χρονών, μόλις είχα ξεκινήσει την πρώτη λυκείου. Το κανόνισε η Μαίρη, συμμαθήτριά μου από το Γυμνάσιο. Μια ψιλή, λιγνή κοπέλα από το διπλανό τμήμα, με την οποία δεν είχαμε πολλά πολλά. Νόμιζα πως δεν με συμπαθούσε, όπως νόμιζα για όλους όσους δεν μου πολυμιλούσαν ενώ είχαν την ευκαιρία για το αντίθετο. Mε πήρε όμως τηλέφωνο στα καλά καθούμενα και με κάλεσε να βγω με την παρέα της. Τα είχε ήδη ένα χρόνο με έναν εξωσχολικό, τον Αλέξη, κι έβγαινε με τους φίλους του – μια παρέα μεταλλάδων. Μάλλον θα της είπαν να φέρει καμιά νόστιμη φίλη της για τoυς ελεύθερους της παρέας, συμπέρανα αργότερα. Έτσι με σκέφτηκε, που ήμουν όμορφη κι άκουγα κι εγώ μέταλ ήταν ο τρόπος που είχα βρει για να δραπετεύσω από την ομοιομορφία που επικρατούσε παντού γύρω μου και με έπνιγε. Χάρηκα με την πρόσκληση ήμουν φουλ στις εφηβικές ανασφάλειες και μου άρεσε που μου έδιναν σημασία, ειδικά άνθρωποι που νόμιζα ότι τους περνούσα αδιάφορη κι απαρατήρητη.

Τους συνάντησα το επόμενο βράδυ στην πλατεία. Ήταν η Μαίρη με τον Αλέξη, κι άλλα τέσσερα αγόρια, τον Στάθη, τον Βασίλη, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη. Δεν άργησα να καταλάβω για ποιον προοριζόμουν ο Γιάννης μετά από λίγο άρχισε να με πλευρίζει. Δεν με χάλασε, ήταν ο πιο όμορφος της παρέας. Άρχισε να με ρωτά για το καινούργιο σχολείο, είχε τελειώσει το ίδιο λύκειο την προηγούμενη χρονιά και μου έλεγε αστεία για τους καθηγητές. Μετά γυρίσαμε την κουβέντα στη μουσική. Το αγαπημένο μου συγκρότημα ήταν οι Maiden, εκείνου οι Manowar – εμένα δεν μου άρεσαν, ήταν πολύ αγροίκοι για τα γούστα μου. Όμως ο Γιάννης καμία σχέση, ήταν γλυκός και μου χαμογελούσε συνέχεια. Φαινόταν ότι ήταν και οι υπόλοιποι στο κόλπο κι αυτό με κολάκευε, σα να είχε στηθεί ολόκληρο σκηνικό για την πάρτη μου. Φυσικά, το πιο σημαντικό ήταν ότι μου άρεσε. Είχε όμορφο πρόσωπο –πράσινα μάτια και σαρκώδη χείλια– και καστανόξανθα μακριά μαλλιά. Από τα αυτιά του κρέμονταν δυο ασημένιοι κρίκοι και στα χέρια του φορούσε δερμάτινα περικάρπια.

Πήραμε μπίρες από το περίπτερο κι αράξαμε στα παγκάκια. Έκανα τράκα από τη Μαίρη ένα Marlboro. Στις διακοπές είχα κάνει καλή θητεία στα τσιγάρα – αντί για τον καθαρό αέρα της επαρχίας, στα πνευμόνια μου κατέβαινε η πρώτη πίσσα και νικοτίνη. Το αλκοόλ μάς χαλάρωσε, το ίδιο και ο χαβαλές που έκαναν τα αγόρια. Ο Γιάννης καθόταν δίπλα μου. Στην αρχή ακουμπούσαν τα χέρια μας, τάχα μου τυχαία. Σιγά σιγά βρεθήκαμε να ακουμπά ο ένας τον άλλον, με την παραμικρή κίνηση. Κάναμε και οι δυο μας ότι δεν το είχαμε προσέξει, συνεχίζαμε την κουβέντα σα να μην τρέχει τίποτα.

Αφού απόπιαμε τις μπύρες, ο Αλέξης πέταξε την ιδέα να πάμε μέχρι το Rainbow. Η ώρα ήταν εννιά, μας έπαιρνε χρονικά – έπρεπε να ήμαστε κι εγώ και η Μαίρη στα σπίτια μας στις έντεκα. Το μαγαζί το ήξερα πηγαίναμε μερικές φορές μετά το σχολείο να παίξουμε μπλιμπλίκια, όμως ήταν η πρώτη φορά που το επισκεπτόμουν νύχτα. Τώρα η μουσική ήταν δυνατή και τα φώτα χαμηλά. Παράγγειλα μια μπίρα, παρότι είχα ήδη ζαλιστεί από αυτήν της πλατείας. Τη ρούφηξα προσεκτικά, με μικρές γουλιές. Μου άρεσε η γλυκιά ζάλη του αλκοόλ, την είχα ανακαλύψει κι αυτή από νωρίς. Κι εκείνο το βράδυ ταίριαζε γάντι. Ο Γιάννης άδειασε το ποτήρι του στο πι και φι. Παίρνει θάρρος γι’ αργότερα, σκέφτηκα και χάρηκα.

Εκτός από αυτόν, μου άρεσε πολύ και που ήμουν με την παρέα. Μιλούσαν για δίσκους και για συγκροτήματα, έκαναν πλάκα για το σχολείο και τους καθηγητές. Μέχρι τότε είχα φίλους τους συμμαθητές μου, όμως αυτά τα μεγαλύτερα αγόρια είχαν άλλον αέρα. Κι εγώ, που άφηνα σιγά σιγά το κορίτσι πίσω μου, ένιωθα μαζί τους να βρίσκω τη γυναικεία μου φύση. Κι έβρισκα συνάμα επιτέλους τη φυλή μου, μέχρι τότε μόνη μου ψαχνόμουν για μουσική στα περιοδικά και τα δισκάδικα. Ο Γιάννης μού έριχνε συνέχεια κλεφτές, γελαστές ματιές. Κι εγώ του τις έδινα πίσω.

 

Για το 2ο μέρος:

Η πρώτη φορά (μέρος 2ο)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

29 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Thundercats
Thundercats
5 χρόνια πριν

Τώρα εγώ που χάρηκα που είδα καινούρια ιστορία,να το πώ ή θα το φάω το κράξιμο; Μπα,θα το πω. Αντε καλή αρχή,αναμένω τη συνέχεια!

Shea
Shea
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Thundercats

Και εγώ χάρηκα! 😄

Η μπλε ώρα
Η μπλε ώρα
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Thundercats

Μεταξύ μας κ γω χάρηκα πολύ πολύ! Αναμένουμε τη συνέχεια κ μην με κράξετε πολύ ! 😋

Marina
Marina
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Η μπλε ώρα

Κι εγώ! Αφού ετοιμαζόμουν κάπου να το γράψω σήμερα, ότι μου έλειψε η ιστορία σε συνέχειες χιχι

flavors
flavors
5 χρόνια πριν

Φωτεινή μας τρολλάρεις έλα πες το

Shea
Shea
5 χρόνια πριν

Ε νομίζω δεν πάει ακριβώς έτσι…δεν πάνε σύσσωμα όλα τα κορίτσια να βρουν μεγαλύτερα αγόρια. Δεν πάνε καν σύσσωμα να βρουν αγόρια, γενικά. Πορεύονται όλοι και όλες με τους δικούς τους ρυθμούς… Επίσης, τα κορίτσια αρχίζουν να ανακαλύπτουν το “μου αρέσει” λίγο νωρίτερα (κάποιος θα πει από την φυσιολογία τους, κάποιος θα πει από το κοινωνικά -επιμελώς- κατασκευασμένο όνειρο περί πριγκίπων κλπ). Έτσι, εκεί που τα αγοράκια παίζουν ανυποψίαστα ακόμα μπαλίτσα, τα κοριτσάκια ήδη περνούν από δίπλα διαλέγοντας τον πιο ωραίο της γειτονιάς…

Mirka Janic
Mirka Janic
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Shea

Α εμένα στην πρώτη δημοτικού με αγαπούσε ένας Παύλος αλλά εγώ δεν τον ήθελα. Και μια μέρα είπε (δε θυμάμαι καθόλου τη φάση) “μην πειράζετε την γκομενα μου!”. Πόσο γλυκός! Αλλά εγώ τίποτα,ούτε ένα χαμόγελο η καργια 🙂

Αγριομολόχα
Αγριομολόχα
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Shea

Καλά κι εμείς στα 15, ούτε καπνίζαμε, ούτε πίναμε, ούτε πηγαίναμε σε κλαμπ.
Το μυαλό μας όμως το είχαμε στα αγόρια. Υποθέτω ότι η νέα γενιά είναι πολύ διαφορετική.

Ότι με βάζει η συγγραφέας να ψάχνω στο Google, τι είναι τα μπλιμπλίκια ,με ξεπερνά.

no-no
no-no
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγριομολόχα

Σε παλιότερη εποχή αναφέρεται, στα 90s θα έλεγα. Εμείς πάλι βγαίναμε και πίναμε, κάποια φίλη κάπνιζε, πηγαίναμε και στα ηλεκτρονικά, ακούγαμε και μέταλ… αχ, εποχές!
Εμείς τα λέγαμε φλιπεράκια, αλλά τα μπλιμπλίκια τα έχω ξανακούσει

no_roots
no_roots
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  no-no

Κι εμείς μπλιμπλίκια τα λέγαμε.

Mia idea
Mia idea
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγριομολόχα

Έτσι είναι, τα μπλιμπλίκια οι μπύρες το μέταλ και οι πλατείες παραπέμπουν απόλυτα σε 90ς. Και πολύ τσιγάρο στα 15 ήδη. Για να σας φαίνονται κινέζικα μάλλον είστε νεότεροι, όχι γηραιότεροι.

Εντελβάις
Εντελβάις
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγριομολόχα

Σε μας πάντως όποιος κάπνιζε στα 15 ήταν πολύ μεγάλος “αλήτης”…

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
5 χρόνια πριν

Ειλικρινής απορία: ακούνε τα σημερινά 15χρόνα μέταλ; Υπάρχουν αγόρια με μακριά μαλλιά στα σημερινά λύκεια;

I need my medicine
I need my medicine
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Γενικά σε κάθε σχολείο θα υπάρχουν κάποια παιδιά που θα ακούνε metal.Στο δικό μου πχ ήμασταν μια παρέα που άκουγε κυρίως black metal.Τωρα όσον αφορά τα αγόρια με μακριά μαλλιά είναι πολύ λίγα.

lod
lod
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Νομίζω ότι αναφέρεται σε άλλη εποχή, πριν το internet, γιατί λέει πιο κάτω “ψαχνόμουν για μουσική στα περιοδικά και τα δισκάδικα”. Ούτε google, ούτε youtube.

Κοντράριος
Κοντράριος
5 χρόνια πριν

Φωτεινή, μου θύμισες το παράδοξο που κάναμε στο γυμνάσιο με τον γοργοπόδαρο Αχιλλέα και τη χελώνα.
Πάντως, για να μιλήσουμε σοβαρά, τα έχει λύσει αυτά ο Προφήτης. Η γυναίκα πρέπει να έχει τα μισά χρόνια του άντρα συν επτά. Άρα για το αγόρι των 11 ετών, η σύζυγός του πρέπει να είναι (5,5+7=) 12,5 ετών.

Ευαγγελία Σχοινά
Ευαγγελία Σχοινά
5 χρόνια πριν

Παιδιά σόρυ, αλλά τα “μπλιμπλίκια” τι είναι? 😶

Phoebe Buffay-Hannigan
Phoebe Buffay-Hannigan
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ευαγγελία Σχοινά

κι εγώ δεν τα έχω ξανακούσει ή παίξει. με επιφύλαξη, νομίζω πως εννοεί την 3η εκδοχή από εδώ: https://www.slang.gr/lemma/119-mplimplikia-mpimplikia

Ευαγγελία Σχοινά
Ευαγγελία Σχοινά
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Phoebe Buffay-Hannigan

Α, εγώ τα θυμάμαι, αλλά ούτε ήξερα ότι τα λένε έτσι.
Thanks!!

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Phoebe Buffay-Hannigan

τα ουφάδικα, τα μπιλιαρδάδικα (ελπίζω να σας διαφώτισα)

lod
lod
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ευαγγελία Σχοινά

τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

no_roots
no_roots
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ευαγγελία Σχοινά

Αχ όταν υπάρχει κόσμος που δεν ξέρει τα μπλιμπλίκια, καταλαβαίνω πόσο μεγάλωσα 🙁

Mrs Shelby
Mrs Shelby
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ευαγγελία Σχοινά

Αφηγείται η ίδια πως γνώρισε τον πρώτο της γι αυτό όλα είναι λίγο “μη σύγχρονα”. Chillll! Enjoy a walk down memory lane! Ρε λέτε να είναι η Εύα?

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
5 χρόνια πριν

στο σχολείο σου τι συμβαίνει συνήθως;

I need my medicine
I need my medicine
5 χρόνια πριν

Πολύ νωρίς για plot twist αλλά παίζει να καταλήξει Euronymous – Varg Vikernes η φάση.Πολυ metal βλέπω,διαβάζω και τη φράση “από ροζ μαύρο” στην εισαγωγη και μου έρχονται τέτοια πράγματα στο μυαλό.

argent provocateur
argent provocateur
5 χρόνια πριν

Rainbow; τιπεστωρα

Novocaine
Novocaine
5 χρόνια πριν

Εντάξει, ευχαριστώ και μόνο για το flash back των 15 χρόνων πίσω, στο σχολείο.

Υ.Γ.: Πρώτο σχόλιο, με αφορμή την ιστορία, γειά σου κόσμε του Α,μπά!