Το κείμενο αυτό αποτελεί κομμάτι του αφιερώματος που ετοίμασε το Α,μπα για τα πρώτα σημάδια κακοποιητικών χαρακτήρων. Πιστεύουμε ότι η εμπειρία της μιας είναι η προστασία της άλλης. Ο στόχος μας είναι, στο τέλος του Σαββατοκύριακου, να σας έχουμε διαβεβαιώσει ότι όχι, δεν ήσασταν υπερβολικές.
Καλησπέρα στην αμποπαρέα,
Έχω βιώσει στο παρελθόν μια κακοποιητική σχέση, απο την οποία ευτυχώς κατάφερα να ξεφύγω.
Ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση οπότε δεν είχα μέτρο σύγκρισης. Κάποιες συμπεριφορές τις αναγνώριζα ως φυσιολογικές ακολουθώντας το κλισέ “έτσι είναι οι άντρες”.
Ο τύπος αυτός ήταν απίστευτα χειριστικός. Ήταν κολλημένος πάνω μου 24 ώρες το 24ωρο. Με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνα στη δουλειά, ερχόταν και τσέκαρε τι κάνω στα διαλείμματα , όταν έβγαινα με τις φίλες μου με πήγαινε και με γύριζε. Γενικά όταν δεν ήμασταν μαζι , έβρισκε συνεχώς τρόπους να τσεκάρει που είμαι. Μου έλεγε πχ στο τηλέφωνο ησυχία ακούω που είσαι ή φασαρία ακούω κλπ.
Όταν ήμασταν έξω και τυχαινε να μιλήσω σε κάποιον γνωστό εκανε ολόκληρη φασαρία. Απαγορευόταν να φιλήσω αντρα σταυρωτά . Μια φορά ειδα εναν συμμαθητή μου σχεδόν κολλητό μετα απο χρόνια και δεν έκρυψα τη χαρά μου αγκαλιαστήκαμε και φιληθηκαμε. Δυτυχως ηταν εκεινος μπροστά και οταν εφυγε ο Δ. εκανε τρελή φασαρία οτι εχουμε κρυφά σχέση και θα τον πλακώσει στο ξύλο και λοιπά.
Όλες οι ανυπαντρες φιλες μου γι αυτόν ηταν ακατάλληλες και βγαιναμε μονο με ζευγάρια. Επίσης προσπάθησε να με απομακρύνει απο τους δικους μου βαζοντας λόγια και μου ελεγε πράγματα που δεν ειχαν συμβει για να τους αντιπαθήσω.
Επίσης επειδή ειχαμε διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο (εγώ ανώτερο) με υποτιμούσε συνεχώς, με εκανε να σκέφτομαι οτι ειμαι χαζή σε πολλά πράγματα και οτι εκεινος παρόλο που δε περασε πουθενα εχει ζησει τη πραγματική ζωή και ξερει πολλά περισσότερα. Κι εγω η ηλιθια τον ειχα πιστέψει!
Δε μπορούσα να πάω πουθενά μόνη μου, ένιωθα τύψεις. Για όλα ένιωθα ένοχη για καιρό. Μου είχε περιγράψει οτι έζησε σε μια πολύ βιαια οικογενεια με αδιαφορους γονεις και αδέρφια που τον κακοποιούσαν. Τον λυπόμουν, ηξερα οτι ειναι καλό παιδί αλλά το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε δε του έδωσε ευκαιρίες να εξελιχθεί.
Κατάλαβα όμως κάποια στιγμη οτι δε μπορώ να συμβιώσω άλλο μαζί του και ηρθαν κάπως οι συγκυρίες και εφυγα μακριά. Δεν ηταν ευκολο , καθόλου. Εκλιπαρούσε οτι θα αλλάξει , οτι δε θα ξαναφερθεί ετσι , εβαλε γνωστούς να με μεταπείσουν. Με προστάτευσε η οικογενεια μου που ειχε αναγνωρίσει κάποια σημάδια όταν εγώ δεν τα έβλεπα. Ήμουν χάλια για καιρό απο τότε που χωρίσαμε. Έβγαινα έξω και νομιζα οτι κάποιος με παρακολουθεί. Έβλεπα εφιάλτες και για 2 χρόνια ήμουν στη τσίτα.
Παρακουθώ τις τελευταίες εξελίξεις σε θεματα γυναικοκτονίας και είμαι σιγουρη οτι καποια στιγμη ισως κι εγω γινόμουν μια κακή είδηση. Τα σημάδια ειναι κοινά. Δέχτηκα λεκτική βία περισσότερο όχι σωματική. Όσο πρόλαβε τουλάχιστον…
Εύχομαι μεσα απο την εμπειρία μου να βοηθήσω μια κοπέλα ή ένα αγόρι που βιώνει κάτι αντίστοιχο να αναγνωρίσει καποιες κοινές συμπεριφορές και να την/τον συμβουλεύσω να βρει τρόπο να φύγει.
Σε κανένα δεν αξίζει τετοια συμπεριφορά!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η ζήλεια και ανασφάλεια προς φιλικά πρόσωπα και κυρίως προς φίλους αντίθετου φύλου είναι μια από τις κόκκινες σημαίες που είχα παρατηρήσει από χειριστικούς τύπους στο παρελθόν. Νομίζουν ότι είσαι κερδισμένο έπαθλο που τους ανήκει και πιστεύουν ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθεί να σε «κλέψει» από αυτούς. Και επειδή σε βλέπουν ως αντικείμενο-έπαθλο, μανιωδώς σχολιάζουν και ελέγχουν την εμφάνιση σου.
Θα προσθέσω κάτω από την συγκεκριμένη ιστορία (σ’ ευχαριστούμε) ότι η λεκτική βία, σχεδόν πλειοψηφικά, προϋποθέτει και ψυχολογική βία,που με την σειρά της μου φαίνεται αδιανόητο να μην συνεχίζει σε σεξουαλική βια. Κάποιος δλδ που είναι χειριστικος κακοποιητικος μισογύνης προς τη σύντροφό του και τη κάνει να αισθάνεται ενοχή όλη την ώρα, σίγουρα θα την κάνει να αισθάνεται έτσι και όταν στο σεξ δεν κάνει πράγματα που αυτουνού του αρέσουν και της άλλης όχι. Και έτσι την πείθει
Δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχω λόγια μπροστά σε τόσο κακό. Μόνο να ευχαριστήσω τους γονείς μου μπορώ, που μου έβαλαν στο κεφάλι από μικρή πως η ζήλια είναι προσβολή κι αρρώστια και στην παραμικρή ένδειξη κτητικότητας πρέπει να φεύγω τρέχοντας. Και πράγματι, η ζήλια είναι για μένα κόκκινο πανί. Για καλή μου τύχη, κανείς ζηλιάρης δεν με πλησίασε καν, ποτέ. Σαν να το ήξεραν. Δε θέλω με αυτό να πω πως γλίτωσα την κακοποίηση. Έχω κακοποιηθεί με άλλους τρόπους σε σχέσεις, όπως αδιαφορία, ψυχρότητα, ειρωνεία, ή αντίθετα προσκόλληση και συναισθηματικό εκβιασμό τύπου “μη με αφήνεις, θα φαρμακωθώ”. Όμως… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω περασει μια πολυ παρομοια σχέση παλαιοτερα και κάνω τις ίδιες σκέψεις τελευταία, δεν είσαι η μόνη!
Τελικά οι κακοποιητικοί σύντροφοι είναι σχεδόν βλακωδώς ίδιοι!
Κυριολεκτικά λες και περιγράφεις το δικό μου “σύντροφο”-κακοποιητή.