Menu
in

«Η μπλούζα σου είναι πολύ ανοιχτή μπροστά»

Ο ένας έχει άλλη κουλτούρα, ο άλλος θέση εξουσίας, ο άλλος ψυχολογικά, ο παράλλος ορμονικά. Να γίνουμε δυσάρεστες αλλά και πάλι πρέπει να προσέχεις μη του γυρίσει το μάτι του κάθε τύπου, έτσι;

Αγαπητή παρέα, σας γράφω ένα πρόσφατο διάλογο που είχα με τον άντρα μου και με έβαλε σε σκέψεις. Αφού είχε προηγηθεί συζήτηση μεταξύ μας για τις γυναικοκτονίες μιας και εμένα κυριολεκτικά με συγκλόνηισε η δολοφονία της βιολόγου στην Κρήτη. Σοκαρίστηκα πολύ λες και ήταν δικός μου άνθρωπος και αυτό γιατί είμαι και εγώ βιολόγος έχω ζήσει στην Κρήτη, έχω δουλέψει στο εξωτερικό και έχω συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Απλά ένιωσα για πρώτη φορά ότι οι πιθανότητες να συμβεί στη καθεμία μας είναι μεγαλύτερες από όσο φανταζόμαστε.

Ετοιμαζόμαστε ένα πρωί λοιπόν να πάμε στη δουλειά και μετά από 8 χρόνια που είμαστε μαζί με κοιτάει ο άντρας μου και μου λέει «Νομίζω η μπλούζα σου είναι πολύ ανοιχτή μπροστά». Με έπιασε απροετοίμαστη και ουσιαστικά τον αγνόησα λέγοντας «σωωωωπα καλέ». Πάμε στη δουλειά και επιστρέφοντας αποφασίζουμε να πάρουμε κεμπάπ. Ξέχασα να αναφέρω ότι ζούμε στην Ελβετία. Μπαίνω περιχαρής να παραγγείλω, μόνη, και ενώ εγώ κοιτάζω το κεμπάπ νιώθω το βλέμμα του εργαζόμενου να καρφώνεται επίμονα, επιδεικτικά και επικριτικά στο στήθος μου. Τον κοίταξα μέσα στα μάτια, παρήγγειλα και σήκωσα ελαφρά το μπλουζάκι μόνο όταν γύρισε την πλάτη για να μη καταλάβει ότι με υποχρέωσε αυτός να το κάνω. Όταν το διηγήθηκα στον άντρα μου, μου είπε το κλασσικό «Εγώ στο είπα ότι είναι πολύ ανοιχτό, οι άντρες αυτοί είναι μεγαλωμένοι με άλλη κουλτούρα, πρέπει να προσέχεις λίγο τόσα ακούμε αυτές τις μέρες». Επειδή το μαγαζί είναι στη γειτονιά, γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες τον εργαζόμενων εκεί φοράνε μαντίλες. Ζούμε ΟΛΕΣ στην Ελβετία όμως!!

Ερώτησεις: Είναι δυνατό να προσπαθήσεις να γίνεις δυσάρεστη σε αυτή την περίπτωση με τον εργαζόμενο;; Είναι δυνατό να νιώθεις καταπίεση ακόμα και σε χώρες όπως η Ελβετία; Ο άντρας μου πάντα χαίρεται να με βλέπει όμορφη και επιθυμητή δίπλα του και πραγματικά ένιωσα ότι τώρα για πρώτη φόρα φοβήθηκε με όλα αυτά που ακούμε καθημερινά, όχι στο μαγαζί με τα κεμπάπ προφανώς, γενικά. Ο ένας έχει άλλη κουλτούρα, ο άλλος θέση εξουσίας, ο άλλος ψυχολογικά, ο παράλλος ορμονικά. Να γίνουμε δυσάρεστες αλλά και πάλι πρέπει να προσέχεις μη του γυρίσει το μάτι του κάθε τύπου, έτσι; Τι κάνουμε λοιπόν;;

Σχολιάστε