θα ήθελα μια γνώμη απο την ψυχολόγο, κ. Ξανθοπουλίδου. Είμαι 31 χρονών και μένω επαρχία. Τα τελευταία 6 χρόνια που η μητέρα μου, ετών 58 σήμερα, περνούσε κλιμακτήριο, μας έβγαλε την πίστη ανάποδα. Της έφταιγαν όλα, έγινε άλλος άνθρωπος. Πχ αν φόραγα μίνι, την ενοχλούσα και μου την έλεγε, αν το έβγαζα, πάλι το ίδιο. Μια κατάσταση ανυπόφορη, ό,τι σχέση είχα μαζί της διαλύθηκε τότε από τη συμπεριφορά της. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, τον αδερφό μου που παράτησε τις σπουδές του, εμένα που δεν με έβλεπε νυφούλα και τον δικόν της πολυαγαπημένο αδερφό που χώρισε για άλλη γυναίκα μετά από 25 χρόνια γάμου και 3 γιους και τη γιαγιά που αρεώστησε και έχασε την επαφή με εμάς. Κυριολεκτικά κατέρρευσε. Να σημειώσω, πως ο αδερφός της ήταν πάνω από όλα και όλους. Ακόμα και από εμάς, τον είχε πως και πως και της στοίχισε τρομερά η μετακόμιση του μακριά της. Μάλιστα, επείδη χώρισε όπως χώρισε, πήρε το μέρος της νύφης της και πλέον δεν έχει επαφές με τον θείο μου. Δεν δεχόταν ιατρική βοήθεια και κύριος αποδέκτης της οργής της ήμουν εγώ. Της έφταιγε ο γκομενός μου, οι σπουδες μου, η ανεργία μου, όλα. Πάνω λοιπόν σε ένα παραλήρημα που τσακωνόταν με τον παππού, μας κάλεσε όλους άρον άρον και είπε πως ο παππούς την κακοποιούσε και σεξουαλικά, της έβαζε χέρι και ήταν παραπάνω διαχυτικός μαζί της. Αδυνατώ να το πιστέψω, όχι γιατί ο παππούς είναι καλός άνθρωπος, υπήρξε γκομενιάρης όπως ξέρω, αλλά γιατί μένουμε ακριβώς δίπλα και παραδίπλα έμενε ο θείος μου, έχουμε όλοι κοινή αυλή, μεγαλώσαμε εκεί μέσα. Πάντα και παντού ήμασταν όλοι. Μια μεγάλη οικογένεια χωρίς όρια από τη μάνα μου και τη θεία και τη γιαγιά. Μαγείρευε πχ η μία, το πήγαιναν εναλλάξ, πηγαίναμε σε όλα μαζί. Η μάνα μου δεν έφυγε ποτέ για σπουδές, αλλά διάλεξε σχολή στην πόλη μας. Περνούσε Κρήτη, αν γινόταν κάτι τέτοιο, δεν θα έφευγε; Ο θειος πηγε θεσσαλονίκη για σπουδές, άρα δεν ήταν θέμα οικονομικό. Επίσης, ο μπαμπάς μου είχε σπίτι στην άλλη άκρη της πόλης, το οποίο πουλήσε, γιατί η μάνα μου αρνήθηκε να φύγει από τους γονείς της. Χτίσαμε δίπλα. Επιπλέον, πάντα κατηγορούσε τον πεθερό της ως κακό άνθρωπο, έχασε νωρίς τη γυναίκα του και αδιαφορούσε για όλους και γυρνούσε με διάφορες. Αυτή πάντα έλεγε πόσο καλή οικογένεια είχε η ίδια. Όπως φαντάζεστε, νιώθω τρομερή οργή για εκείνη και δεν ξέρω αν την πιστεύω. Είμαι η μοναδική κόρη εγγονή και με άφηνε μόνιμα στους παππούδες γονείς της μέχρι που πήγα σχολείο. Όταν εξοργίστηκα και της το είπα, είπε πως δεν είχε άλλη λύση αφού δούλευε και δεν κινδύνευα ποτέ γιατί με άφηνε στη γιαγιά. Παραξενεύομαι, γιατί πάντα το έπαιζε οσιομάρτυρας, πως αχ πόσα πέρασα και κοίτα πόσα έκανα. Πτυχιούχος με 2 παιδια, με δουλεια, οικογενεια, σπιτι. Φέτος που χάσαμε τη γιαγιά, ακόμα το παίζει έτσι. Γκρινιάζει, τα αναφέρει αυτά συνέχεια όμως φροντίζει τον παππού, είναι χρέος της λέει και απαιτεί να κάνουμε το ίδιο. Αφου μας τίναξε στον αέρα.. Ε, δεν το δέχομαι! Κάτι δεν μου κολλάει! Η τα έφτιαξε το μυαλό της όλα αυτά(είναι πιθανό λες; σου ανέφερα όλο το ιστορικό) ή είναι τόσο ηλίθια. Όμως, στην υπόλοιπη ζωή της είναι άλλος άνθρωπος. Σε ξεγελάει, δείχνει ισορροπημένη και τόσο τρυφερή, αλλα εγώ ξέρω πως σε ξεγελάει. Δεν λέω πως δεν έχει καλά στοιχεία, 39 γάτες φροντίζει. Όμως μόνο με την πατρική της οικογένεια είχε τέτοια αγάπη, ούτε τον πατέρα μου αγαπάει τόσο ούτε φυσικά εμένα γιατί είμαι σκληρός άνθρωπος και δεν το παίζω οσιομάρτυρας όπως αυτη. Πήγε μάλιστα σε ψυχίατρο, μόνο μια φορά, δεν ηθελε λεει να δωσει αλλο δικαιωμα, και μας είπε πως της σχολίασε πόσο άξια είναι! Είναι δυνατόν να μην την είπε να απομακρυνθεί, αν ισχύουν όλα αυτά; Είναι δυνατόν να μην της είπε να με κρατήσει μακρία; Έχω μέσα μου τόσο οργή και μίσος για εκείνη που δεν ξέρω αν πρέπει να την δω ως άρρωστη που τα έπλασε όλα αυτά ή ως ηλίθια που δεν με προστάτευσε και να την στείλω ξέρεις που. Και δεν ξερω πως θα μαθω την αληθεια, γιατί δεν την πιστεύω, ότι κι αν πει. Πλεον μενω σε αλλη γειτονια, αλλα στην ιδια πολη, δεν εχω παντρευτει ακομα. Θελω να κοψω επαφες, αλλα δεν ξερω πως και δεν ξερω αν ειναι αληθεια ολα αυτα. Ποια η γνώμη σου; Τι προτείνεις να κάνω; Ευχαριστώ ειλικρινά
Όταν πρόκειται για μία ιστορία ζωής, δεν νομίζω ότι είναι υπεύθυνο να τοποθετηθεί κανείς σε λίγες γραμμές και να δώσει μία απάντηση. Θεωρητικά όποια και αν είναι τα λάθη που έχει κάνει κάποιος γονέας, μέσα στη θεραπεία ψάχνουμε συνήθως για αντισταθμιστικούς παράγοντες (αν υπάρχουν, μερικές φορές δεν υπάρχουν), ώστε ο κάθε άνθρωπος να έρθει σε ειρήνη και αποδοχή των γονέων. Αυτό δεν γίνεται για τους γονείς προφανώς, αλλά για το “παιδί”. Η διαχείριση της απώλειας των εν ζωή γονέων είναι κάποιες φορές δυσκολότερη από τη διαχείριση μίας οριοθετημένης σχέσης με τον γονέα. Η πρόταση μου είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο, διότι μία απόφαση για την κατάσταση που περιγράφεις δεν μπορεί να δοθεί σε μία απάντηση λίγων γραμμών.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εκτός από ψεύτρα ή ηλίθια υπάρχει και το ενδεχόμενο να είναι θύμα ή ψυχικά ασθενής. Θα σου πρότεινα να κάνεις θεραπεία, ισως καταφέρεις να βρεις ένα τρόπο να τη συγχωρέσεις για αυτά που έχει κάνει λάθος σε σχέση με σένα και να της δείξεις σύμπνοια, κυρίως επειδή αυτό κάνει καλό σε σένα και στην ψυχική σου ηρεμία.
Συμφωνώ κι εγώ με την Eva, οφείλεις στον εαυτό σου να δεις τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Η μητέρα σου μπορεί να είναι θύμα και θύτης ταυτόχρονα, και το να καταλάβεις γιατί και πώς θα βοηθήσει εσένα να προχωρήσεις.
Εγώ στενοχωρήθηκα πολύ και για τις δύο πάντως. Μακάρι να βρει τουλάχιστον η κόρη ηρεμία, και ίσως αναζητήσει και η μητέρα βοήθεια.
Υ.Γ. Συμπόνια ήθελα προφανώς να γράψω πάνω, αχ αυτός ο κορέκτορας 🙂
Δε νομίζω ότι ‘οφείλει’ στον εαυτό της να υποφέρει κι άλλο για να κατανοήσει την απόλυτη παραλογία. Ντάξει, είναι η μαμά της μπορώ να καταλάβω πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτείς κάτι τέτοιο. Αλλά εφόσον τη φθείρει, τί μένει να κάνει? Και γιατί πιστεύετε ότι αν πάει σε ψυχολόγο σίγουρα θα βοηθηθεί? πχ. Σε ανάλογη ερώτηση προς τη δική μου θεραπεύτρια, η απάντηση ήταν ” θα δεις ”. Δυστυχώς, πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνη της όλο αυτό..και είναι ό,τι πιο σκληρό.
Μακάρι να έχει κοντά της ανθρώπους που θα της δώσουν αγάπη, αν και κάποια πράγματα δεν αναπληρώνονται..
Επειδή όπως λες “Δυστυχώς, πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνη της όλο αυτό..και είναι ό,τι πιο σκληρό.”
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απελευθερωθεί πέρα από την κατανόηση. Κανείς δε μίλησε για συχγώρεση, αυτή είναι δική της να τη δώσει όπου θέλει. Αλλά αν δεν καταλάβει, πώς αλλιώς θα πορευτεί; Ποια άλλη λύση έχει; Να παραμείνει μπερδεμένη;
Τα άλυτα ζητήματα γυρνάνε πίσω και μας στοιχειώνουν Tulina.
Δε διαφωνώ, Anna. Απλά, ξέρεις, μιας που συνέχεια αναμασάμε την ατάκα ” Να πας σε ψυχολόγο..”: Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο ψυχολόγος από μόνος του δεν είναι ούτε μέσο ανακούφισης, ούτε οδηγός επίλυσης προβλημάτων. Στην περίπτωση αυτή, να τη βοηθήσει να καταλάβει, τί? Ότι πρέπει να συμπονέσει μια μητέρα με πολλά-πολλά προβλήματα συμπεριφοράς, δέκτης των οποίων είναι το παιδί της; Ότι πρέπει να μην πονάει εξαιτίας της; Ότι πρέπει να μάθει να ζει χωρίς εκείνη για να γλιτώσει την ψυχρολουσία; Ή μήπως μπορεί να της πει ο ψυχολόγος αν πράγματι η μαμά της υπήρξε θύμα ή θύτης; Άμα δε… Διαβάστε περισσότερα »
@Tulina επειδή αναφέρεις ότι βλέπεις ψυχολόγο, μήπως θα ήταν καλύτερα να μεταφέρεις αυτά τα ερωτήματα σ’ αυτήν;
Έχω την εντύπωση ότι βρίσκεσαι εν μέσω αναζήτησης και δεν θα ήθελα να πω κάτι που μπορεί να είναι λάθος εδώ.
Ακριβώς επειδή τη φθείρει και υποφέρει πιστεύω ότι θα ωφεληθεί από ψυχοθεραπεία. Δε λέω ότι πρέπει να μείνει κοντά στη μάνα της και να υπομείνει κι άλλο τη συμπεριφορά της, σίγουρα η απόσταση μπορεί να βοηθήσει. Αυτή τη στιγμή όμως βρίσκεται σε μεγάλη αναστάτωση και θυμό, ένα συναισθηματικό χάος και θα είναι δύσκολο να βγει από αυτό μόνη της, όπου και να πάει θα τα κουβαλάει αυτά μαζί της. Η θεραπεία θα μπορέσει να τη βοηθήσει να δει τα πράγματα από μια απόσταση, θα τη βοηθήσει ίσως να καταλάβει κάποια πράγματα για τη μητέρα της και τον εαυτό της κατά… Διαβάστε περισσότερα »
Η μητέρα μου ειναι ίδιας κοπής. Στην κλιμακτήριο μας ξετιναξε. Πάλεψα πολυ για να φύγω από το σπίτι και πιο πολυ να ξεφύγω από το θυμό, τα ψυχοσωματικά προβλήματα εξαιτιασ της κατάστασης αλλα και τις δικές της πεποιθήσεις που μου είχε εμφυτεύσει. Γιατί μπορεί να ήμουν αντίθετη με όλα όσα έλεγε κ έκανε αλλα πολλα από αυτά κ εγω η ίδια δεν είχα καταλάβει ότι τα είχα ενστερνιστεί. Με την απόσταση το κατάλαβα. Χρειαζόμουν νέες εικόνες εμπειρίες καθημερινότητα. Εμένα αυτό με τρόμαξε πιο πολυ από όλα ότι γινόμουν το τέρας που μισούσα. Η συγχώρεση ήρθε όταν συγχώρεσα τον εαυτό μου… Διαβάστε περισσότερα »
Με συγκίνησε το σχόλιό σου, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτήν την προσωπική διαδρομή σου μαζί μας. <3
💜🙂
Εγω ευχαριστω. Κάθε κίνηση ευγένειας, καλοσύνης, κάθε κίνηση καλοπροεραιτη, κάθε υποστηρικτο σχόλιο με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνη μου στον κόσμο και να δημιουργώ ένα Database στον εγκέφαλο θετικό έτσι ώστε τα αρνητικα παλιά δεδομένα να χανονται στη γαλαρία!
Έχεις κάνει τόσο δρόμο, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο! Σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλιά για το database 🤗💜
Ευχαριστώ πολυ πολυ! Hug saved! Ευχαριστω για τη υπενθύμιση ότι εχω κάνει δρόμο, γιατί αντιμετωπίζω ακόμη πολλα θέματα όπως ότι όταν καποιοσ μου επιτίθεται λεκτικά, ακόμη παγώνω κανω τρελό Regress νομίζω ότι ειναι η μάνα μου που μου φωνάζει νιώθω σαν παιδί και παλεύω να αντιδράσω και δυσκολεύομαι παρα πολυ εκείνη τη στιγμή να με υπερασπιστώ. Κ αυτόν το καιρό αυτό το αντιμετωπίζω στην εργασία μου κ δυσκολεύομαι παρα πολυ.
Eliza μου οντως εξαιρετικα συγκινητικα τα οσα μοιραστηκες. Σιγουρα δεν εισαι μονη, ελπιζω να αισθανεσαι ολοενα και καλυτερα.❤
Είμαι, ευχαριστω κάθε χρόνο και καλύτερα. Το πιο δύσκολο ητανε να καταλάβω ότι πλέον δεν είμαι μόνη μου. Η πραγματικότητα με αυτό που ένιωθα ήταν αντίθετα. Θυμάμαι μου έλεγε η ψυχοθεραπεύτρια ότι δεν εισαι μόνη σου πια, Κοιτα γύρω σου, σκέψου, και εγω απαντούσα ότι δεν μπορώ να το δω γιατί μεσα μου πονάω και μεσα μου νιώθω μόνη μου κ εγκαταλελειμένο παιδί. Ήταν πολυ ενδιαφέρον όταν κατάφερα όχι να ξεπεράσω αυτό που ένιωθα αλλα να πάρω απόσταση και να παρατηρήσω από τη μια αυτό που είχα μεσα μου από την άλλη αυτό που γινόταν γύρω μου. Δεν ήμουν μόνη… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι καθόλου παιδιάστικο να θέλεις τη μαμά σου, είναι από τα πιο βαθιά και ενστικτώδη αισθήματα που υπάρχουν, για αυτό είναι εξαιρετικά σκληρό να μην έχεις πάρει την αγάπη που χρειαζόσουν τότε. Να είσαι πολύ περήφανη για όσα έχεις καταφέρει! Φαίνεται πόσο έχεις δουλέψει, και αφού κατάφερες όσα κατάφερες μέχρι τώρα, θα ανταπεξέλθεις και στα προβλήματα στη δουλειά!
Ευχαριστω πολυ! Κ εχω να συμπληρώσω πως πήρα μεγάλο κουράγιο από τη συζήτηση εδω και φυσικά με την ψυχοθεραπεύτρια το συζητάμε καιρό και ο άντρας μου με στηρίζει αλλα επειδή ειδικά προχθές μου γράψατε τα σχόλια πήγα στο διευθυντή και έκανα παράπονα για τη συμπεριφορά του. Ο τύπος ειναι και μη χειρότερα όμως εγω παραπονέθηκα και μαζεύτηκε. Τουλάχιστον για τωρα. Την ώρα που τα έλεγα ένιωθα έντονο πονόλαιμο, το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει, έτρεμα μεσα σου ολόκληρη, πως δεν έβαλα τα κλάματα. Όμως μου δώσατε μεγάλη ώθηση. Ένιωθα ότι μεσα σε αυτή τη μικρή συσκευή που στέκεται πάνω στο… Διαβάστε περισσότερα »
Eliza τώρα διάβασα όλα σου τα σχόλια και ήθελα να σου πω πολύ μπράβο που έκανες την υπέρβαση και μίλησες στον διευθυντή σου. Το αν θα ξανααπλωθεί παρόλο που μαζεύτηκε δεν είναι στον έλεγχό σου, εσύ αυτό που είχες να κάνεις το έκανες. Κι εγώ μερικές φορές ζορίζομαι απεριόριστα να αντιπαρατεθώ, σε βαθμό προβληματικό και σωματικά, φαίνεται δηλαδή, και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο σου ήταν. Μια αγκαλιά για το database κι απο μένα :))
Με συγκίνησες, δεν είσαι μόνη <3
Να φύγεις απο το σπίτι σου όσο γρηγορότερα μπορείς. Πιάσε δουλειά, συγκατοικησε με τον συντροφό σου. Μην καθεσαι να αναλύσεις μια άρρωστη κατάσταση. Η μητέρα σου θα βοηθηθεί μόνη της όποτε και αν θέλει. Εσύ κοιτα να σώσεις τον εαυτό σου.
(Δεν μας λες πώς αντέδρασε ο παππους σε ολο αυτο, το οτι ηταν γκομενιάρης δε λέει τίποτα, οι γκομενιάρηδες δεν βαζουν χέρι στις κόρες τους αυτό είναι διαστροφή.)
Ξαναδιάβασα το γράμμα σου και μολις είδσ προς το τέλος “πλεον μένω σε άλλη γειτονιά” και πολύ χάρηκα. Εγω αν θες τη γνώμη μου θα ρωτουσα τον παππού αν αληθεύουν αυτά που είπε η μαμα σου. Και να το αρνηθεί, απο την αντίδρασή του κάτι θα πιάσεις.
Και να τον ρωτήσει θεωρείς πως αν την έχει κακοποιήσει θα το πεί? Εννοείται πως δεν θα το δεχθεί. Τίποτα δεν έχει να πιάσει από την αντίδραση του, όπως τόσα χρόνια κάνει πως δεν συνέβη τίποτα το ίδιο θα κάνει και τώρα.
Όχι δεν θα το πει φυσικά αλλά η ταραχή ή η αμηχανία του κάτι θα προδώσουν
Δεν μπορείς να ξέρεις τι έχει περάσει η μητέρα σου.Αυτο που είπε το είπε και τυχαία κιόλας και αφού κατέρρευσε μετά από άτυχη γεγονότα.Δεν νομίζω να πει κανείς ένα τέτοιο ψέμα.Αν έχει υποστεί κακοποίηση,μην περιμένεις να σκεφτεί και λογικά.Γιατι σε άφηνε εκεί η γιατι δεν έφυγε όταν βρήκε ευκαιρία με τις σπουδές.
Γίνε αυτόνομη και φύγε από αυτο το τοξικό περιβάλλον.Η μητέρα σου ενδεχομένως έχει ψυχολογικά προβλήματα από ενδεχόμενη σεξουαλική κακοποίηση.
Συγγνωμη κοσμική νεράιδα αλλα σε έναν βαθμό μονο μπορουμε να δειξουμε κατανοηση οι άνθρωποι. Εννοειται πως θα θυμώσει που την άφηνε εκεί αν όλα αυτά ισχύουν. Αν ήταν τόσο άσχημα ψυχολογικά που δεν μπορούσε καν να σκεφτεί να προστατέψει το παιδί της, κακώς πήρε την απόφαση να κάνει παιδί. Ναι οκ κατανοητό να υπάρχουν άνθρωποι με πολλά ψυχολογικά, κατανοητό ομως να μην μπορούμε να συγχωρέσουμε και τα πάντα. Εγώ προσωπικά δεν ανακουφίζομαι πάντα μέσα απο τη συγχώρεση. Καμιά φορά ανακουφίζομαι μέσα απο την εκδίκηση ή την απομάκρυνση και ας ακούγεται κάπως.
Δεδομένου ότι έστειλες αυτή την ερώτηση στοχευμένα στην ψυχολόγο, σε διαβεβαιώ ότι οι συζητήσεις επί του θέματος με ψυχοθεραπευτρια/η σε οικογενειακά θέματα θα σε βοηθήσει πάρα πολύ, θα σου δώσει απαντήσεις και θα βάλει σε τάξη τις ερωτήσεις σου. Έχοντας κάνει αυτή την ψυχοθεραπεία θέλω να σου πω ότι γνωρίζεις τα δικά σου όρια, τι συγχωρείς και τι όχι και βρίσκεις πώς θα ζεις ήρεμα χωρίς να έχεις συγχωρήσει και χωρίς τον θυμό που κουβαλάμε ότι δεν συγχωρούμε. Όλα αιτιολογούνται όμως δεν δικαιολογούνται πάντα όλα. Από εμένα, έχεις την απόλυτη κατανόηση μου, που δε χωράει ο νους σου ό,τι δε… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη και γω πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά η συγχώρεση είναι ο μόνος τρόπος να βρεις ηρεμία. Και να μειωθεί η ένταση αυτής της διαβρωτικής αμφιβολίας που βιώνεις τώρα γύρω από το πόσο ισχύουν ή δεν ισχύουν αυτά που είπε μητέρα σου. Κι αυτό μπορεί να γίνει συστηματικά και αποτελεσματικά με τη βοήθεια ενός καλού ψυχολόγου. Κάτι που επίσης βοηθάει είναι η επί της ουσίας συνειδητοποίηση ότι οι γονείς καλώς ή κακώς δεν είναι όπως ακριβώς θα θέλαμε εμείς να είναι ή όπως ακριβώς θα περιμέναμε σε δεδομένες στιγμές της ζωής μας να είναι. Κάποιοι γονείς μάλιστα στην… Διαβάστε περισσότερα »
Βλέπεις την αντίδραση σου? Τώρα λοιπόν καταλαβαίνεις γιατί η μητέρα σου δεν είπε ποτέ τίποτα? Ένας άνθρωπος που σε μικρή ηλικία έχει κακοποιηθεί βρίσκει άμυνες και τρόπους να ζήσει με αυτό , μερικές φορές επιλέγει να το σβήσει και από την μνήμη του, ή να πείσει τον εαυτό του πως όλο αυτό ήταν όνειρο. Προσπαθείς από τις συμπεριφορές και τις επιλογές της να δώσεις απάντηση στο ερώτημα σου (αν έχει ή όχι κακοποιηθεί), και για σένα αν ισχύει η κακοποίηση και έμεινε εκεί είναι ηλίθια, εγώ θα σου πω πως ήταν θύμα, και όχι ηλίθια. Τέλος πάντων δεν έχει σημασία… Διαβάστε περισσότερα »
Όσον αφορά το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης της μαμάς σου, πιστεύω ότι πράγματι κάτι γινόταν. Ένα παιδί δεν ξέρει ακριβώς τι του συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, κάτι το ενοχλεί αλλά αυτό το κάτι δεν έχει όνομα και είναι μπερδεμένο. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιεί κάποια πράγματα και φρικάρει. Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά κάποιες ανησυχητικές αναμνήσεις έχουμε την τάση να τις βάζουμε σε ένα κουτάκι και να αποθηκεύουμε αυτό το κουτάκι σε κάποιο ράφι του μυαλού μας. Αυτό το κάνουμε για καθαρά λόγους επιβίωσης, για να μην μας καταστρέψουν. Η μαμά σου ποτέ δεν θα σε άφηνε στους παππούδες αν πίστευε ότι θα σε… Διαβάστε περισσότερα »
Δύσκολο μου φαίνεται να πει ψέμματα για κάτι τόσο σοβαρό, εκτός αν είναι μυθομανής και προσπαθεί έτσι να τραβήξει την προσοχή αλλά δε βλέπω να φαίνεται κάτι τέτοιο στο κείμενό σου. Χρειάζεται σίγουρα βοήθεια, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να την πείσεις αν δε θέλει από μόνη της. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να βοηθήσεις, και σε παρακαλώ να ζητήσεις βοήθεια και να πάρεις αποστάσεις από την οικογένειά σου για όσο χρειάζεσαι.
Η ζωή σου δίπλα σε αυτή τη μάνα είναι αδύνατη. Η μητέρα σου έκανε τις επιλογές τις (συνειδητά ή όχι) γιατί έτσι ένιωθε καλύτερα με τον ευατό της. Ενα απο τα βασικότερα προβλήματα που έχει ειναι οτι ψάχνει τηεν αυτοπραγματωση της μέσα απο τις επιλογές των άλλων ανθρώπων, τις δικές σου, του αδερφού της κτλ. Ειδικά μαζί σου θέλει να ελέγχει και τα συναισθήματα σου, να σου λεει τι να πιστεύεις και μετά να ακολουθείς τους δικούς της κανόνες ηθικής. Δεν παλεύεται αυτό. Το μόνο που μπορείς να κάνεις ειναι να φύγεις μακριά, να ξεκινήσεις σοβαρή δουλειά με ψυχολόγο, για… Διαβάστε περισσότερα »