Όταν έβαλε το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού, όλα γκρεμίστηκαν. Ευτυχώς το σαλόνι ήταν σκοτεινό, ο Βασίλης είχε πέσει για ύπνο. Η Εύα δεν άντεχε να τον αντικρίσει. Για να μη χαθεί η μαγεία, και γιατί πέθαινε από ντροπή. Το στομάχι της είχε δεθεί κόμπος, το σκοτάδι του σπιτιού τη βομβάρδισε με τύψεις, τρελές τύψεις. Η Εύα μπήκε κατευθείαν για ντους. Βγήκε πατώντας στα δάχτυλα των ποδιών της και πήγε στο σαλόνι καρφί – δεν είχε μούτρα να μπει στο παιδικό δωμάτιο να τσεκάρει τη μικρή. Έβαλε να πιει μια βότκα, μπας και ηρεμήσει. Όμως ο ορυμαγδός την είχε πάρει και την είχε σηκώσει, πού να την κάνει καλά το οινόπνευμα. Δεν την χωρούσε ο τόπος. Πήγε να ξαπλώσει στο κρεβάτι, μπας και την πάρει ο ύπνος και γλιτώσει. Ο Βασίλης, ξαπλωμένος ανάσκελα, ροχάλιζε δυνατά. Η Εύα ξάπλωσε στην άλλη άκρη του στρώματος, όσο πιο απαλά μπορούσε. Άδικος κόπος. Το σώμα του άντρα της, παρότι κοιμισμένο, της έριχνε φαρμακερά βέλη και την τρυπούσε. Πήρε ένα σεντόνι και πήγε να κοιμηθεί στον καναπέ, τάχα ότι την πήρε ο ύπνος στην τηλεόραση.
Την επόμενη μέρα σηκώθηκε σαν ρομπότ. Τα χέρια της δούλευαν στον αυτόματο, η ίδια είχε παγώσει από όσα είχαν γίνει την προηγούμενη νύχτα. Το κορμί της είχε γίνει κουβάρι, μέσα της πάλευαν η λαγνεία και η αίσθηση ότι ήταν βρώμικη, χρησιμοποιημένη. Ότι πήγε και γαμήθηκε για πλάκα, για ένα καπρίτσιο. Όμως οι εικόνες από το κρεβάτι του άναβαν σαν φλας μπροστά στα μάτια της και δεν την άφηναν σε χλωρό κλαρί. Άκουγε τη φωνή του, τις ανάσες του, τα βογγητά του. Είχε μια ελπίδα πως όταν θα άφηνε τη μικρή στο σχολείο, θα της περνούσε. Όμως το μάγκωμα δεν κούνησε από πάνω της ρούπι. Λούφαξε στην καρέκλα του γραφείου, σκληρή και άκαμπτη σαν πέτρα. Η Εύα βρισκόταν στον κυκλώνα μιας δίνης που της στερούσε κάθε ψυχραιμία κι έλεγχο. Η προηγούμενη, ασφαλής από αναταράξεις ζωή της φαινόταν να βρίσκεται έτη φωτός μακριά – μια θολή, άπιαστη πια ανάμνηση.
Τρεις φωνές μπερδεύονταν στο μυαλό της: Από τη μια η αμάσητη γκόμενα, ατρόμητη και μοιραία, που πήγαινε για επαναληπτικό γύρο ντουγρού. Κι από την άλλη –ακριβώς το αντίθετο– ένα μικρό, τρομαγμένο κοριτσάκι που έτρεμε σαν την κοκκινοσκουφίτσα μπροστά στον κακό τον λύκο. Μια θαρραλέα φοβιτσιάρα. Και σαν να μην της έφταναν οι δυο τους, σιγόνταρε και η γνωστή φωνή, υπεροπτική και κακιασμένη, σαν από ρόλο της Τασσώς Καββαδία: «Καλά ρε βούρλο, κάθεσαι κι ασχολείσαι με τον ταρίφα, που τρεις ώρες δεν σταυρώσατε μια κουβέντα της προκοπής;» Αυτή την αντάρα, αυτό το χάος δεν το είχε φανταστεί όταν του απαντούσε σ’ εκείνα τα καταραμένα μηνύματα. Ούτε όταν έβαζε πλώρη για το κρεβάτι του.
Όμως γιατί να μην μπορεί να τον βγάλει από το μυαλό της; Τον πήρε τηλέφωνο με τη σιγουριά ότι είχε το πάνω χέρι, ότι η φάση ήταν τόσο ξεκάρφωτη που δεν μπορούσε παρά να είναι και απολύτως ξεκάθαρη. Στην τελική, δεν είχε καν τελειώσει – γι’ αυτό ο νεαρός χρειαζόταν εντατικά μαθήματα. Μήπως έφταιγε η γυναικεία ανατροφή της, που έσπευσε να ντύσει τις σεξουαλικές της ορέξεις με συναισθηματικό περιτύλιγμα από το πουθενά; Γιατί να μην μπορεί να λειτουργήσει σαν άντρας, να το δει απλά σαν ένα ακόμα πήδημα, μια ξεπέτα; Ή μήπως ήταν το κενό, αυτό το τεράστιο κενό που μεγάλωνε και θέριευε κάτω από την κρούστα της τακτοποιημένης της ζωής και τώρα πάσχιζε να γεμίσει με κάθε τρόπο, δυνατό κι αδύνατο; Λογικές υποθέσεις που έμεναν θεωρητικά σχήματα στο μυαλό της – στην πράξη δεν μπορούσαν να της δώσουν καμιά παρηγοριά. Το μόνο που ήξερε η Εύα στα σίγουρα ήταν ότι καιγόταν να τον ξαναδεί.
Μέρος 9ο:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Ανοίγει τον υπολογιστή αλλά δε μπορεί να συγκεντρωθεί στο πρότζεκτ. Οι χθεσινές εικόνες μπερδεύονται στο μυαλό της με τις φωνές που ακούει. Και τότε παίρνει τη μεγάλη απόφαση…Δεν πάει άλλο,πρέπει οπωσδήποτε να βρει μια λύση..Πιάνει δειλά το ποντίκι και με αναποφάσιστες κινήσεις ανοίγει την ιστοσελίδα..Ήρθε η ώρα Εύα,λέει από μέσα της..Εσύ που έλεγες ότι δεν θα το κάνεις ποτέ..Και αρχίζει να πληκτρολογεί:
“Αγαπητή Α,μπά,
Συγχαρητήρια για το νέο σάιτ (μπλα μπλα μπλα)….”
Συγνώμη παίδες δε μπόρεσα να αντισταθώ!!!😀
Μα το μάτι της Θαντέρα, δάκρυσα!
Καλόοοο!
Φοβερό σχόλιο !: D
φώναξα δυνατά γελώντας σ’αγαπάω και πετάχτηκε ο σύζυγος και λέει με βλέμμα έχεις-σαλτάρει- λίγο; “κι εγώ βρε μωρό μου”.
Να’σαι καλά!
Πόντια ιντερνασιοναλ και συ να είσαι καλά γιατί και γω γέλασα και με τη δική σου αντίδραση αλλά κυρίως με του συζύγου που τον έκανα εικόνα τον ανθρωπο!
Αυτό που ο Βασίλης τα κάνει όλα στραβά, ακόμα κι όταν κοιμάται…
χαχαχαχα της έριχνε και φαρμακερά βέλη ο έρμος, που κοιμάται και κυριολεκτικά η τύχη του δουλεύει..
Ναι βρε παιδιά, μιλάμε τον έχει στήσει στα 3 μέτρα κ τον πυροβολά η ηρωίδα κ αυτός όπως είπε χαρακτηριστικά η Λένα χθες σε μια αναγνώστρια σε λίγο τα κέρατα του δε μπορούν να περάσουν από τη γέφυρα Ρίου – Αντίριου! 😂
Εγώ πιστεύω οτι στο τέλος θα αποκαλυφθεί πως ο Παντελής τα εχει και με τον Βασίλη
Ο ταξιτζής δεν μπορεί να σταυρώσει μια κουβέντα της προκοπής, η Εύα (που το δάγκωσε τελικά το μήλο) νοιώθει χρησιμοποιημένη και βρώμικη μετά το σεξ που έκανε.Ο άντρας της σαν ένα επιπλάκι του σπιτιού .Σαν το γεφύρι της Άρτας το site. Το πρωί το χτίζουμε, το βράδυ το γκρεμίζουμε
Φωτεινή, να σε ρωτήσω κάτι; Και σε παρακαλώ μην το πάρεις στραβά… Ελπίζω να μην ακουστεί άσχημα, απλά μου δημιουργήθηκε η απορία και από άλλα πολλά σχόλιά σου στην “κούρσα” και θέλησα να το κουβεντιάσω μαζί σου. Μου φαίνεται πως υπεραναλύεις το κείμενο, το οποίο είναι ένα διήγημα, δεν είναι μια συζήτηση ας πούμε για τους λόγους που κάποια γυναίκα θα απατούσε τον άντρα της και το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη σκέψη της, τη στάση της, την ίδια τη σχέση της ή για το αν είναι ευχαριστημένη από τη ζωή της ή το πώς θα μπορούσε να… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι Φωτεινή αλλά θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι αυτό το κείμενο δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τα υπόλοιπα κείμενα του site. Δεν είναι τροφή για σκέψη. Δεν βοηθάει στην εξάλειψη των στερεοτύπων. ΓΕΝΙΚΩΣ ΔΕΝ.
Δεν ήθελα να το συνεχίσω γιατί σε πήρα λίγο από τα μούτρα χθες που είπα ότι μου φάνηκες ανήλικη (λαθος έκανα) αλλά νομίζω ότι στην προσπάθεια σου να κατανοήσεις έχεις χαθεί λιγάκι.
Εντάξει λοιπόν, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! 🙂
Ίσως να λέγαμε περισσότερα αν υπήρχε δυνατότητα προσωπικού μηνύματος, αλλά δεν πειράζει, θα τα λέμε και εδώ όποτε υπάρξει διάθεση!
Να είσαι καλά!
Όμως γιατί να μην μπορεί να τον βγάλει από το μυαλό της;
Στην τελική, δεν είχε καν τελειώσει
Γι’αυτό. Αν είχε τελειώσει, μπορεί και να τον έβγαζε από το μυαλό της, γιατί γι’αυτό μπήκε εκεί. Γιατί την έκανε να θέλει να τελειώσει. Αλλά δεν τελείωσε. Πήγε για νερό και έφυγε διψασμένη, κοράκιασε για την ακρίβεια.
Οκ, αν ξεδιψούσε μετά μπορεί να ξαναήθελε αλλά θα σκεφτόταν εντελώς διαφορετικά και βασικά δε θα την ενοχλούσε ο Βασιλάκης ο καημένος (που δεν ξέρουμε στο μεταξύ τι έκανε), αλλά θα σκεφτόταν “κοιμήσου αγγελούδι μου/γλυκό μου νάνι νάνι”.
Πόντια, σηκώθηκα όρθια και χειροκρότησα, μα τα κοράκια του Όντιν!
Το διαβάζω ανελλιπώς! Αγαπημένη μου σκηνή έως τώρα η σημερινή, με την ηρωίδα μετά το κέρατο που την έκανε να νιώθει και βρόμικη, να κάθεται στο σκοτεινό σαλόνι του σπιτιού της πίνοντας βότκα. Περιμένω με αγωνία την Εύα να κάνει μονολεκτικές “συζητήσεις” με τον Παντελή καθώς συνειδητοποιεί ότι τίποτε άλλο δεν την συνδέει με αυτό το φτωχό πλην τίμιο λαϊκό παιδί πέρα από το φλογερό σεξ (από αυτά τα καλά που φλέγονται τα λαγόνια από λαχτάρα). Να κάνει σεξ με τον Βασίλη ενώ φαντασιώνεται τον Παντελή. Να την παίρνει χαμπάρι ο Βασίλης και αφού της έχει αστράψει ένα χαστούκι ως… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πιστεύω ότι η ιστορία αυτή είναι μια ευχάριστη ευκαιρία για να ξεφύγουμε. Πάντως η συγγραφέας έχει γράψει κ μια πολύ ωραία συλλογή διηγημάτων “στόμα στο μαστό” λέγεται κ μου άρεσε πάρα πολύ, έχει διαφορετικό ύφος από το παραπάνω κείμενο!
Ναι, είναι πολύ ωραία εκείνα τα διηγήματα,.
Το διάβασα πέρυσι κ μου άρεσε ειδικά εκείνο με τον συλλέκτη δίσκων! 😊
Παιδιά δεν ξέρω, εμένα μου φαίνεται τίμια η ιστορία, πράγμα που δεν είναι καθόλου δεδομένο στη συγγραφή. Και τα κλισέ ακόμα είναι ίσως ότι είναι κοινά, συνηθισμένα βιώματα. Αλλά μου αρέσει που γράφει για όλο αυτό το παραμύθιασμα και ταυτόχρονα το αποδομεί κιόλας.
Ναι, συμφωνώ απολύτως, το διατύπωσες πολύ εύστοχα.
Και τα βερύκοκα ακόμα, υποψιάζομαι ότι ήταν εσκεμμένα. Το ελπίζω, για την ακρίβεια.
Πόντια πάντως θεωρώ ότι στη συνέχεια μας περιμένουν πολλές ανατροπές! 😀
τα βερύκοκα ήταν ένα κλείσιμο ματιού στο Call me by your name
Οκ, μεμονωμένο ήταν πετυχημένο, αν και δεν έχω δει ταινία, τις προάλλες είδα τη σκηνή αλλά, και να την είχα δει, έτσι όπως διάβαζα με γουρλωμένα μάτια, πού να δω το κλείσιμο του ματιού; Ήμουν σε κλισέ mode και περίμενα κορνεδάκια η γυναίκα!
Μπλε ώρα σε πιστεύω και θα σε εμπιστευθώ με κλειστά μάτια, αφού έχεις εμπειρία της γραφής της 🙂
Πόντια ειλικρινά το λέω ότι είναι καλή γραφή. Λόγω δουλειάς μιας κ πέρα από καθηγήτρια δουλεύω κ σε μεγάλο βιβλιοπωλείο διαβάζω αρκετά κ αυτή η συλλογή μου έκανε εντύπωση. Σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, τιμή μου!:)
Συμφωνώ κ γω βρε παιδιά , λίγη ελαφρότητα δε βλάπτει! :d