Τα μηνύματα συνεχίστηκαν τις επόμενες ημέρες. Επίμονα, ερωτικά, όλο και πιο τολμηρά. Όταν χόρτασαν να φτιάχνονται με τα λόγια, ήρθε η ώρα να τα κάνουν πράξη. Ο Παντελής την κάλεσε στο σπίτι του – δεν ήταν και για να πάρουν μαζί τους δρόμους. Η Εύα δεν το σκέφτηκε στιγμή, από το λίγωμα της είχαν κοπεί τα πόδια. Το ραντεβού κανονίστηκε για την Τετάρτη. Η Εύα νόμιζε ότι θα σκάσει από επιθυμία, αναστάτωση, μα κι από φόβο. Εκείνο το πρωινό δεν μπορούσε να μαζέψει το μυαλό της. Τη δουλειά στο γραφείο την έκανε μηχανικά, χωρίς πολλά πολλά με τους συναδέλφους της. Από το σπίτι πήγε για λίγο, ίσα να κάνει ένα ντουζ και ν’ αλλάξει. Είχε κανονίσει να μείνει η Ντορέτα μέχρι να γυρίσει ο Βασίλης από τη δουλειά, είχε προφασιστεί βραδινή εκδήλωση της εταιρίας που θα τραβούσε μέχρι αργά. Με τη Χριστίνα δεν άντεξε να μείνει μόνη λεπτό, δεν μπορούσε ούτε να την κοιτάξει. Είχε ήδη πετάξει σε άλλον γαλαξία που δεν είχε παιδιά, συζύγους και νταντάδες, παρά μόνο σάλια, ιδρωμένα κορμιά και τσαλακωμένα σεντόνια.
Βγήκε από την μπανιέρα και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη γυμνή. Μπορεί τη λίμπιντό της να την είχε βάλει στην κατάψυξη, όμως την εμφάνισή της την πρόσεχε σαν κόρη οφθαλμού. Το κορμί της ήταν σφιχτό και μεστό. Το πρόσωπό της, παρά τις ρυτίδες, ήταν πιο όμορφο από παλιά το φώτιζε μια καινούργια γλύκα, που ήρθε με τα χρόνια. Ήταν στα καλύτερά της. Το χτυπάω το γκομενάκι στα ίσια, σκέφτηκε σκανταλιάρικα κι ένα γαργαλητό της όργωσε το υπογάστριο. Ντύθηκε και βάφτηκε κλειδωμένη στην τουαλέτα, βγήκε στην τρίχα ίσα για να πει ένα γεια χωρίς να κοιτάξει καμία τους στα μάτια. Έφυγε βιαστικά, σαν την κυνηγημένη.
Στο αυτοκίνητο ήταν που ήρθε ο μεγάλος τρόμος. Πού πήγαινε στα καλά καθούμενα, στο σπίτι του ξένου ανθρώπου; Αν ήταν ψυχασθενής, κανένας ανώμαλος; Όμως δεν ήταν αυτός ο φόβος της. Αυτό που φοβόταν στ’ αλήθεια ήταν το σπασμωδικό, το βεβιασμένο, η αίσθηση κινδύνου στο μηδέν και η επιθυμία στα κόκκινα. Η λαχτάρα να νοιώσει το δέρμα του στο δέρμα της, τη γλώσσα του στη γλώσσα της, την κάψα του στα σκέλια της. Η Εύα έβαλε τη διεύθυνσή του στο GPS, Λήμνου 66. Την επιθυμία διαδεχόταν ο πανικός, τη χτυπούσε κατά κύματα. Τι πήγαινε να κάνει, μήπως είχε τρελαθεί, μήπως της είχε στρίψει για τα καλά; Ξαφνικά έπαιρνε ο ταξιτζής μια μορφή ζοφερή και καταχθόνια, μια σκιά απειλής έπεφτε πάνω του σαν λάμψη από λεπίδι και της έκοβε το αίμα. Έβαλε πρώτη και πάτησε γκάζι. Παρά τις σκοτεινές σκέψεις, δεν κοντοστάθηκε στιγμή βρισκόταν σε αποστολή και θα την έφερνε σε πέρας, γι’ αυτό ήταν η Εύα σίγουρη.
Όπως κατηφόριζε την Ανεξαρτησίας, σταμάτησε στο κόκκινο φανάρι. Δίπλα ήταν ένα μαγαζί με φρούτα, το άρωμά τους μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο. Η Εύα τα λιμπίστηκε έτσι που τα είδε κάτω από τον κίτρινο γλόμπο, ολόφρεσκα και μυρωδάτα. Καβάλησε το πεζοδρόμιο και βγήκε από το αμάξι. Έβαλε βερίκοκα και φράουλες στη χαρτοσακούλα – μην πάει με άδεια χέρια στο ξένο σπίτι, η πρώτη σκέψη. Μα κατά βάθος για να του τα προσφέρει σαν κίνηση καλής θέλησης – σαν κάλεσμα για ειρήνη. Για να τον εξευμενίσει, να ξορκίσει το όποιο κακό. Και να φιμώσει τη φωνή που προσπαθούσε να την κάνει να νοιώσει βρώμικη κι αβοήθητη. Η χαρτοσακούλα έλυσε τον κόμπο στο στομάχι της, τα φρούτα έστειλαν την ανησυχία της στα τσακίδια. Όλα θα πήγαιναν καλά. Έβαλε μπρος και ξεχύθηκε στην άσφαλτο. Το κορμί της πήρε να το διαφεντεύει η επιθυμία, καθαρή και ατόφια.
Μέρος 6ο:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάρε μαρή ένα κρασί ή μια πάστα να πας στο ξένο σπίτι…με τη σακουλα του μανάβη θα τα πας τα φρούτα;
Τσ τσ τσ
Εχω γίνει σαν τις γιαγιάδες που έβλεπαν “Καλημέρα ζωή” και μιλούσαν στους πρωταγωνιστές
“Το κορμί της ήταν σφιχτό και μεστό”. Δεν έχω ελπίδα ούτε με τον ταξιτζή γμτ…
Αυτό με ενόχλησε πιο πολύ απ’όλα. Προσπερνάω τα υγρά βρακιά του προηγούμενου, τις σαχλές κοινοτυπίες, αλλά η διαιώνιση αυτού του προτύπου με τις γυναίκες άνω των 35 που έχουν γεννήσει αλλά το κορμί τους είναι σφιχτό και μεστό, ε αυτό με ξεπερνά. Πάντα και παντού. Αν θέλετε να μιλήσετε για αληθινές γυναίκες, μιλήστε για αυτήν με την πλαδαρή κοιλιά και τους κιρσούς που νιώθει σέξι για τον ταρίφα χωρίς να έχει το σώμα γυναικείου άρλεκιν. Τα οποία παρεπιμπτώντος είναι η κορωνίδα της γυναικείας σεξουαλικής καταπίεσης. Όλες στη αρχή ρε συ είναι θλιμμένες αλλά τέλειες μέσα στο αψεγάδιαστο κορμί τους μέχρι… Διαβάστε περισσότερα »
Aυτό εννοώ ανάμεσα στα άλλα όταν λέω ότι μας βάζει τεστ η α, μπα
Δε νομίζω, θα ηταν γελοίο να τεστάρει τους αναγνώστες, πανω σε τί άλλωστε, δεν ειναι σχολείο, αλλοίμονο.
Καλέ πλάκα κάνω
Πάντως απόψε θ’αναστενάξουν οι σουμιέδες των αναγνωστριών, που στο μεταξύ έχουν στείλει σε φίλες τους το διήγημα.
Έχω καιρό να δω Άρλεκιν να κυκλοφορεί.
Ίσως υπήρχε κενό στην αγορά, τι να πω.
Ίσως είναι μάτι, πες πες για το πόσο υψηλό είναι το επίπεδο, να τα αποτελέσματα.
Ίσως θέλει να προσελκύσει γυναίκες που “δεν βρίσκουν κάτι κακό”, ώστε, διαβάζοντας Α,μπα, να αρχίσουν να το βρίσκουν.
‘Οπως και να’χει, this is too much! Τουλάχιστον να τον έλεγαν Άρη.
btw που ειναι το καινουριο επεισοδιο;;;;
Ε, μα, πες τα βρε Maggie.
Κάτι μου λέει ότι γυρνώντας από τη δουλειά ο Βασίλης δε θα χωράει να περάσει από την εξώπορτα..
Στάνταρ μας κάνει τεστ η α,μπα
Ένα αστείο κάνω βασιζόμενη στην υπόθεση οτι με αυτή την ιστορία τεστάρει η α,μπα τις φεμιστινικες μας αποψεις και γνωσεις
Είναι το πρώτο part, με το οποίο νιώθω διχασμένη. Οριακά τα πράγματα. Και διαισθάνομαι ότι με τα φρούτα θα γίνει 9,5 βδομαδες..
Ελα ρε Shelby, χαλας το σασπε εεενς! 😤
Εναλλακτικα, βλεπει ο Παντελης τα φρουτα και της λεει καλα καλε, που ειναι τα κορνεδακια?
Εντωμεταξυ, πες ρε Ευα οτι εισαι τσιπισσα και ασε τα “μου μυρισαν τα φρουτα”.
Να σας πω και τ άλλο. Θυμάστε τι έγινε με τα βερύκοκα στο Call me by your name…….
Ροδάκινα ήτανε… 🙂
Σωστά! Αυτά τα δυο πάντα τα μπερδεύω! Μικρή έλεγα θέλω αυτό που δεν έχει χνούδι για να γίνω κατανοητή!! Η αυτό είναι αλλο? Ουφ! Πάντως η σκηνή που ο Armie Hammer εξηγεί την προέλευση του «apricot» μου έχει μείνει!
Ο Παντελής, όντας dom που σέβεται τον εαυτό του, έχει ένα μικρό παράρτημα του red room of pain στο πορτ μπαγκάζ του. Όταν η Εύα φτάνει Λήμνου 66, στην είσοδο την περιμένει ο Παντελής. «Πρέπει να σου πω κάτι» της λέει και έπειτα της δίνει ένα βαθύ φιλί. Η Εύα (με μούσκεμα την κιλοτα -η οποία btw λόγω των συνθηκών έγινε δαντελωτό μαύρο στρινγκ) πρόθυμα λέει «πες μου» περιμένοντας να ακούσει για παιδιά, σκυλιά, γατιά που παρεμπιπτόντως έχει κι εκείνη! «Θα σου δείξω» λέει ο Παντελής και την οδηγεί στο γκαράζ της πολυκατοικίας. Της δίνει ένα κλειδί Citroen και της… Διαβάστε περισσότερα »
Συγνώμη αλλά ξέχασες ότι στο μεταξύ, ο ανδρισμός του Πιντιλί μέσα στο στενό του τζην δεν άφηνε κανένα περιθώριο για καθυστερήσεις. Κόντευε να εκραγεί και αυτό έκανε την ανάσα του ακόμα πιο υγρή και καυτή στο σβέρκο της.
Σε καλό σας, έχω λυθεί στα γέλια μεσημεριάτικααα
Από πότε μπαίνουν τέτοιες ιστορίες στο Α, ΜΠΑ;
Από τότε που παλικάρια,ηλιοκαμένοι λεβέντες,που τ’αργασμένο δέρμα τους,που το ‘χει ποτίσει η αλμύρα και το ‘χει μαστιγώσει αλύπητα το κύμα,που το κορμί τους έχει τη δροσερή ευωδιά της θάλασσας,που τα τραχιά τους χέρια μπορούν να γίνουν μια ζεστή αγκαλιά για κάθε γυναίκα,άφησαν κάτι σαπάκια σαν το Τζέλα Δέλτα χωρίς φουγάρα κι έγιναν ταξιτζήδες.Ξξξξξξ…Βαθιές νυχιές στην ταπετσαρία του πίσω καθίσματος στο ταξί.Και δάγκωμα στο κάτω χείλος όλο υπονοούμενα,που το πιάνει το βλέμμα του ταξιτζή από τον καθρέφτη.
αχαχαχα acantholimnon έλιωσα!
Acantholimon ειλικρινα, γραψε κάτι! Στη δική σου εκδοχή τοποθετείται αλλιώς το mood, αργασμενο δερμα; 😄😄😄
Το αργασμένο είναι το δουλεμένο,το ταλαιπωρημένο.Δυστυχώς αυτό το έπος δεν είναι δικό μου.Το προσάρμοσα,για να ταιριάζει εδώ.Είναι από την ταινία Το γέλιο βγήκε απ’τον παράδεισο.όπου η Μίρκα Παπακωνσταντίνου,γόνος εφοπλιστικής οικογένειας,παθαίνει κοκομπλόκο με τα σκληρά αγόρια της εργατιάς.Λαϊκή,αυθεντική βαρβατίλα.Κάτι θα γράψω,αλλά μάλλον δε θα έχει πλάκα.Εκτός κι αν έχω καμιά στιγμιαία έμπνευση,όπως τότε που υποτίθεται περιμέναμε τη Λένα στο αεροδρόμιο.
Το κλάμα βγήκε απ τον παράδεισο https://www.youtube.com/watch?v=6fMN_9pKygk
“Γι αυτό έχεις τόσο λαξεμένο κορμί”
….. “την κάψα του στα σκέλια της”. 🤦🤦🤦
Η συγγραφέας, Ροζίτα Σπινάσα, είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη:
— Τι σε εμπνέει στο γράψιμο;
Το κύριο ζητούμενο για μένα είναι η ανατροπή. Και πρόδρομος της ανατροπής είναι το δίλημμα, το κρίσιμο ερώτημα. Γι’ αυτό ως πρωτογενές υλικό κρατώ αξιοπερίεργα περιστατικά, που είτε διαβάζω στις ειδήσεις είτε ανακαλώ από τα κιτάπια της μνήμης μου.
Άρα υπάρχει ελπίδα!
Γέλασα πολύ δυνατά με τα σχόλια σας!
Θέλω να διαβάσω τη συνέχεια!
Νομίζω πως μπορώ να αφήσω εδώ αυτό το λινκ
stroug.blogspot.com/2012/07/blog-post_15.html