in

Η ιστορία της Παρασκευής: Αυτός που δεν ήξερα

Ο Βαγγέλης Μακρής γράφει στο “Α, μπα” ιστορίες εμπνευσμένες από την ζωή στην ελληνική επαρχία

Πριν αρκετά χρόνια στο χωριό μου είχα μια πτώση καθώς οδηγούσα ένα ενενηντάρι παπάκι. Πετάγετε από ένα στενό ξαφνικά μπροστά μου ένα άλλο παπάκι. Κανένας από τους δυο μας δεν έτρεχε. Πέσαμε όμως και οι δυο κάτω. Σηκώνομαι να πάω να δω εάν ο άλλος άνθρωπος ήταν καλά. Ήταν καλά. Τον βοηθάω να σηκώσει και το δικό του παπάκι. Και τότε ο άντρας, ένας κύριος γύρω στα εξήντα πέντε που φορούσε τζιν, αυτά τα τζιν που φοράνε οι μεγάλοι άνθρωποι, φαρδύ, τουλάχιστον ένα νούμερο παραπάνω από το σωστό, με γυρισμένο το ρεβέρ και μια μπλούζα άσπρη από αυτές που έχουν ένα κροκόδειλο στην άκρη και τις φοράει η Anna Wintour όταν παίζει τένις ή όταν θέλει να είναι απλή, που μεταξύ μας τώρα το επίθετο «απλή» σε εμφάνιση της Wintour δεν κολλάει γιατί μια απλή εμφάνιση της Wintour κοστίζει όσο όλο σου το μηνιάτικο, εάν έχεις μηνιάτικο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 8
Illustration: Dimitris Kokoris

«Αφορμή για όσα θα διαβάσετε στάθηκε η πρόταση της Λένας να γράψω κάτι στο site για το χωριό μου μετά απo μια ανάρτηση μου  στο Facebook σχετικά με αυτό. Σκέφτηκα ότι έχω περισσότερο υλικό μέσα μου για την ελληνική επαρχία που μεγάλωσα, σπούδασα και έζησα.  Πρότεινα να κάνω μια σειρά ιστοριών. Τα πρόσωπα, τα γεγονότα και οι ατάκες που θα διαβάσετε μπορεί να φιλτράρονται με χιούμορ αλλά όλα είναι αληθινά. Είναι αληθινά αλλά δεν έχω μοιραστεί τα πάντα. Πιστεύω στην αφαίρεση όταν γράφεις κάτι προσωπικό και στα κομμάτια που πρέπει να κρατάς για τον εαυτό σου. Όπως έλεγα πριν όλα φιλτράρονται μέσα από χιούμορ. Σε αυτό βοήθησε η χρονική απόσταση. Τότε δεν έβλεπα τα πάντα με χιούμορ. Αυτό είναι το καλό με το πέρασμα του χρόνου. Κάτι που σου φαίνεται δυσβάσταχτο  την στιγμή που συμβαίνει, ανακαλύπτεις τελικά καθώς το ξανακοιτάς μετά από καιρό ότι ήταν  απλά αστείο. Ελπίζω να τις απολαύσετε όπως και εγώ όταν τις έγραφα».

Πριν αρκετά χρόνια στο χωριό μου είχα μια πτώση καθώς οδηγούσα ένα ενενηντάρι παπάκι. Πετάγετε από ένα στενό ξαφνικά μπροστά μου ένα άλλο παπάκι. Κανένας από τους δυο μας δεν έτρεχε. Πέσαμε όμως και οι δυο κάτω. Σηκώνομαι να πάω να δω εάν ο άλλος άνθρωπος ήταν καλά. Ήταν καλά. Τον βοηθάω να σηκώσει και το δικό του παπάκι. Και τότε ο άντρας, ένας κύριος γύρω στα εξήντα πέντε που φορούσε τζιν, αυτά τα τζιν που φοράνε οι μεγάλοι άνθρωποι, φαρδύ, τουλάχιστον ένα νούμερο παραπάνω από το σωστό, με γυρισμένο το ρεβέρ και μια μπλούζα άσπρη από αυτές που έχουν ένα κροκόδειλο στην άκρη και τις φοράει η Anna Wintour όταν παίζει τένις ή όταν θέλει να είναι απλή, που μεταξύ μας τώρα το επίθετο «απλή» σε εμφάνιση της Wintour δεν κολλάει γιατί μια απλή εμφάνιση της Wintour κοστίζει όσο όλο σου το μηνιάτικο, εάν έχεις μηνιάτικο, αλλά μπορεί και με το να εμφανίζεται με το δικό σου μηνιάτικο να θεωρεί τον εαυτό της απλή ποτέ δεν ξέρεις, τέλος πάντων, αυτός λοιπόν ο άνθρωπος με τον κροκόδειλο, το τζιν με γυρισμένο το ρεβέρ ένα νούμερο μεγαλύτερο από το κανονικό και με ένα καπέλο καρό που παρέπεμπε στην εταιρεία που καίει στα χρόνια μας τις καμπαρντίνες που της έμειναν στοκ για να μην της φοράει η πλέμπα, δεν ξέρω λοιπόν εάν κάνει το ίδιο με τα καπέλα, με ρώτησε: «Θα πρέπει να είσαι του τάδε;» ναι του είπα αυτός ήμουν. Και συνέχισε. «Ο πατέρας σου είναι ο τάδε που δουλεύει εκεί και μένετε εκεί. Και αυτή που έχει παντρευτεί δηλαδή η μάνα σου είναι από εκεί. Και έχει και ένα σπίτι εκεί. Ο παππούς σου από την πλευρά της μάνας σου είναι ο τάδε. Και η γιαγιά σου από την πλευρά της μάνας σου έχει πεθάνει. Και η μάνα σου έχει μια αδερφή που μένει εκεί. Και δυο ανίψια».

«Μοιάζεις με τον πατέρα σου» κατέληξε

Έμεινα να τον κοιτάζω έκπληκτος καθώς στο χέρι κρατούσα την σακούλα του σουπερ μαρκετ με το ΟΜΟ, τα τρία σπασμένα από την πτώση αυγά, το ακουαφόρτε, την φέτα και το φύλλο πίτας. Ποτέ δεν είχα αμφιβολία ότι όλοι αυτοί ήταν αυτοί που ήταν και εγώ αυτός που ήμουν. Ούτε σκόπευα να κυνηγήσω τον πατέρα μου να δώσει δείγμα DNA.

Βέβαια, να πούμε και μια αλήθεια, βαθιά μέσα μου κάποιες φορές θα ήθελα να είχε γίνει κάποιο λάθος στο μαιευτήριο και εγώ να ήμουν το χαμένο παιδί μιας οικογένειας που θεωρεί απλή εμφάνιση αυτή που κάνει με το μηνιάτικο σου η Wintour. Αλλά τα πράγματα ήταν μετρημένα κουκιά. Δεν υπήρχε τέτοια πιθανότητα.

Καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω γύρισε ο άντρας και καθώς ξεσκόνιζε το ένα νούμερο μεγαλύτερο τζιν του στην καλύτερη περίπτωση, με κοίταξε καρφί στα μάτι και μου έκανε μια ερώτηση που με ακινητοποίησε: «Εγώ ξέρεις ποιος είμαι;»

Θα έπρεπε να του απαντήσω ότι είσαι ο άνθρωπος που πετάγεται με το παπάκι του στο δρόμο του άλλου και φοράει τις μπλούζες με τον κροκόδειλο της Wintour όταν παίζει τένις, αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι είναι ορίτζιναλ ο κροκόδειλος σου όπως της Wintour. Οπότε μην το παίρνεις και πάνω σου. Όμως τότε δεν ήξερα ποια είναι Anna Wintour, την έμαθα πολύ αργότερα όταν βάλαμε γρήγορο ίντερνετ. Τότε είχαμε αυτό το modem με τον εκνευριστικό ήχο και το ίντερνετ που σερνόταν. Οπότε γύρισα και του είπα : «Όχι. Δεν ξέρω ποιος είσαι»

Ο άντρας με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια λες και ήμουν παπάς στην Άνδρο που βρέθηκε στην εκκλησία του η Ελένη Μενεγάκη να ανάψει ένα κεράκι και δεν την γνώρισε χάνοντας την ευκαιρία να φωτογραφηθεί μαζί της για το «Λοιπόν». Για τόση απόγνωση στο βλέμμα του μιλάμε.

«Πως είναι δυνατόν να μην με ξέρεις εμένα;» μου είπε και εγώ ψιθύρισα ότι έλειπα χρόνια από το χωριό για σπουδές και μετά ήταν ο στρατός και ύστερα κάπου δούλευα και πραγματικά λυπόμουν πάρα πολύ.

Ο άντρας έδειχνε να καταλαβαίνει αλλά το πιθανότερο μπορεί να έβραζε από μέσα του. «Κάνε στην άκρη» μου λέει να σου πω. Ήταν το σωστότερο πράγμα που ακούστηκε μέχρι εκείνη την στιγμή γιατί είχαμε σχεδόν κλείσει το δρόμο με τα παπάκια μας.

Ο άντρας με το λάθος παντελόνι, την μπλούζα της Wintour και το καπέλο που μάλλον γλιτώνει και στις μέρες μας τα πυρά γιατί πουλιέται πιο εύκολα ξεκίνησε. O άνθρωπος που δεν ήξερα ήταν ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ. Λοιπόν, ήταν με αυτόν τον συνδυασμό αλλά θα μπορούσε να είναι και με τον άλλον γιατί ήταν ένας αντιδήμαρχος μάλαμα. Ένα διαμάντι. Aπο αυτά που έλεγε κατάλαβα ότι αν μπορούσαν να τον κόψουν σε μικρά κομματάκια και να πάρουν όλοι οι συνδυασμοί λίγο από το ταλέντο του και την εργατικότητα του τότε το χωριό μου θα γινόταν ένα μικρό Παρίσι(σ.σ Κάθε φορά που κάποιος γράφει αυτή την κοινοτοπία ένας Παριζιάνος στραβοπατάει ή πνίγεται με τον καφέ του. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη)

Δεν κατάφερε να γίνει δήμαρχος γιατί όπως μου είπε «με έφαγαν τα πισώπλατα μαχαιρώματα». Όμως πρόσφερε στο χωριό όσα δεν πρόσφερε κανένας. Τον άκουγα και ήθελα να τον ρωτήσω γιατί τότε δεν έχουν κλείσει κάποιες λακκούβες που θυμόμουν από παιδί. Όμως λέω, άσε μην πω κάτι τέτοιο, δεν φτάνει που δεν ήξερα αυτό το διαμάντι αν πω και για τις λακκούβες θα με αντιπαθήσει ακόμα περισσότερο.

Είχε παντρέψει και τα δυο παιδιά(BINGO!!). Εκείνος σε λίγο θα έβγαινε στην σύνταξη. Η γυναίκα του ήταν κάποια που ούτε και αυτή την ήξερα αλλά προσποιήθηκα ότι την ήξερα λέγοντας «Α! Ναι! Ναι!» με τέτοια ένταση στην φωνή λες και από αυτό το ναι θα εξαρτιόταν η συμμετοχή μου στην νέα παράσταση του Σεφερλή.

Ο κύριος με το λάθος τζιν, την μπλούζα της Wintour όταν παίζει τένις και το καπέλο που γλίτωσε τα πυρά κατέληξε ότι έχει προικίσει τα παιδιά του «με δυο σπιτάκια που τα έχτισε με κόπο». Ήταν πια ένας φτωχός που θα έβγαινε σε σύνταξη όμως τον αγαπούσε όλος ο κόσμος. Ήθελα να τον πιάσω από τους ώμους, να τον κοιτάξω στα μάτια και να του κάνω μια ερώτηση του Όσκαρ Ουάιλντ :«Ποιος μπορεί να πει ότι είναι φτωχός όταν τον αγαπούν;»

Όμως, για «να τα σώσουμε» που λένε και στο χωριό μου, τον χαιρέτισα και πήγα την σακούλα με τα ψώνια στην μάνα μου.

Της διηγήθηκα την ιστορία για τον άνθρωπο που δεν γνώριζα άλλα όπως αργότερα κατάλαβα θα έπρεπε, γιατί ήταν ευκολάκι. Η μάνα μου τότε είπε: «Δεν τον ήξερες επειδή δεν δίνεις σημασία. Είσαι στον κόσμο σου όταν μιλάμε για πρόσωπα που δεν σε ενδιαφέρουν».

Είχε δίκιο. Ο κόσμος σου μπορεί να σε σώσει από πολλά. Μα περισσότερο από αυτούς που δεν ξέρεις και νομίζουν ότι πρέπει να τους μάθουν οι πάντες.

 

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

5 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Louk Ritia
Louk Ritia
5 χρόνια πριν

Στην ίδια σακούλα το ακουαφορτε με τα τρόφιμα;

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Louk Ritia

Ποιητική αδεία, ε Βαγγέλη, ε;

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν

Ο συγκεκριμένος τύπος είναι γνωστός με το κωδικό όνομα ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ και οι ενδυματολογικές επιλογές του στην καθημερινότητα, είναι πάντα ανάλογες της παραγοντικής θέσης που κατέχουν. Αν π.χ. έπεφτες πάνω σε πρώην αντιδήμαρχο θα φορούσε πουκάμισο κοστουμιού, έξω από το τζιν. Με μια γυναίκα-παράγοντα οι πιθανότητες να εκτεθείς από τη μη αναγνώριση ελαχιστοποιούνται: Καθημερινά κι ολημερίς κυκλοφορεί ως μόλις να σχόλασε ο γάμος κάποιου *σχετικά* κοντινού προσώπου. Το αντίπαλο δέος της είναι η χύμα γειτόνισσα, που γυρνάει, πάντα βιαστική, από σπίτι σε σπίτι “να κάνει ένα τσιγάρο” γιατί “τρέχει”. Από σπίτι σε σπίτι κάνοντας ένα τσιγάρο. Κρίνοντας από το ότι ο… Διαβάστε περισσότερα »

Zoi Konstantinou
Zoi Konstantinou
5 χρόνια πριν

Απόλαυση είστε, κύριε Μακρή μας!

Δασκαλίτσα
Δασκαλίτσα
5 χρόνια πριν

Καλά ε, το πώς περιμένω την ιστορία της Παρασκευής δεν λέγεται!