Η θεωρία του διαλεκτικού υλισμού, έφερε στο φως μια σειρά από σημαντικότατες αλήθειες. Η ανθρωπότητα δεν είναι ζωικό είδος. Είναι ιστορική πραγματικότητα. Η ανθρώπινη κοινωνία αποτελεί την αντίθετη του φυσικού κόσμου. Δεν υποτάσσεται, παθητικά στη φύση, παρασύρει τη φύση στο δικό της δρόμο. Αυτή η τακτική δεν έχει κανένα υποκειμενικό στοιχείο. Πραγματώνεται αντικειμενικά στη πράξη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η γυναίκα δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας απλός σεξουαλικός οργανισμός. Από τα δεδομένα της Βιολογίας έχουν σημασία εκείνα μονάχα που αποκτούν μια συγκεκριμένη αξία μέσα στη δράση. Η συνείδηση που αποκτά η γυναίκα για τον εαυτό της δεν προσδιορίζεται μονάχα από της σεξουαλικές της ιδιότητες. Καθρεφτίζεται μια κατάσταση που εξαρτάται από την οικονομική δομή της κοινωνίας, μια δομή που φανερώνει σε ποιο βάθρο τεχνικής προόδου έχει φθάσει η ανθρωπότητα.
Από τη βιολογική πλευρά δυο είναι τα ουσιαστικά δεδομένα που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα: Ο ρόλος της στον κόσμο είναι πιο περιορισμένος από το αντρικό. Είναι πιο στενά υποταγμένη στους νόμους του είδους. Αλλά τα γεγονότα αυτά παίρνουν μια ολωσδιόλου διαφορετική αξία ανάλογα με τον οικονομικό και κοινωνικό περίγυρο.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας το στοιχείο της δύναμης δεν καθορίζεται ποτέ από το γυμνό κορμί. Το χέρι, με τον αντίχειρα που αδραχνεί γίνεται εργαλείο που πολλαπλασιάζει τη δύναμη του. Από τα αρχαιότερα μνημεία της προϊστορίας ο άντρας παρουσιάζεται πάντοτε οπλισμένος, από την εποχή που ανέμιζε άγρια θηρία, η φυσική αδυναμία της γυναίκας είναι ολοφάνερη.
Η τεχνική όμως καταργεί την μυϊκή ανισότητα των δύων φύλων. Η αφθονία δημιουργεί υπεροχή, μονάχα στην προοπτική μιας ανάγκης. Σπουδαίο είναι όχι να έχεις πολλά αλλά να έχεις αρκετά.
Έτσι ο χειρισμός ενός μεγάλου αριθμού μηχανών της εποχής μας μοναχά σε ένα ποσοστό απαιτεί ανδρική δύναμη. Αν το αναγκαίο κατώτερο όριο δεν ξεπερνά τις δυνατότητες της γυναίκας, εξασφαλίζεται μονομιάς η ισότητα των δυων φύλων στην εργασία. Πραγματικά, μπορεί κανείς σήμερα, πατώντας ένα κουμπί, να ελευθερώσει τεράστιες ποσότητες ενέργειας.
Η σκλαβιά της μητρότητας αλλάζει ανάλογα με τα ήθη. Είναι καταθλιπτικό το γεγονός όταν επιβάλλεται στην γυναίκα να γεννοβολά αδιάκοπα και να ανατρέφει τα παιδιά της χωρίς βοήθεια. Όταν τεκνοποιεί ελεύθερα, όταν η κοινωνία στέκεται συμπαραστάτης της κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και ενδιαφέρεται για το παιδί, τα βάρη της μητρότητας είναι ελαφρά.
Πάνω από αυτό το φόντο ο Ένγκελς θεμελιώνει την ιστορία της γυναίκας στο έργο του “Η καταγωγή της Οικογένειας και της Ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους”. Αυτή η ιστορία βαδίζει παράλληλα με την ιστορία της τεχνικής. Στη λίθινη εποχή, όταν η γη ήταν ιδιοκτησία των μελών της φυλής, ο πρωτογονισμός της σκαπάνης περιόριζε τις δυνατότητες αγροτικών καλλιεργειών. Τα γυναικεία χέρια ήταν απασχολημένα με την εκμετάλλευση των κήπων.
Σε αυτό το καταμερισμό της εργασίας τα δύο φύλα αποτελούσαν, δύο τάξεις. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο τάξεις κυριαρχούσε η ισότητα. Την ώρα που ο άντρας βρισκόταν στο κυνήγι η γυναίκα μένει στο νοικοκυριό. Αλλά οι ασχολίες της στο σπίτι αποδεικνύονται αρκετά παραγωγικές. (κατασκευή αγγείων, αργαλειός, κλπ.). Έτσι ο ρόλος της στην οικονομική ζωή, είναι σημαντικός.
Με τη ανακάλυψη του χαλκού και του κασσίτερου, του ορείχαλκου, του σιδήρου και η εμφάνιση του αορτού, ο κύκλος της γεωργίας απλώνεται.Χρειάζεται βαριά δουλειά για να ξεχέρσωμα των λόγγων, κοκ. Τότε ο άντρας καταφεύγει στα χέρια άλλων ανδρών που τους υποδουλώνει. Η ατομική ιδιοκτησία έκανε την εμφάνιση της. Κύριος των σκλάβων και της γης είναι ο άντρας και αφέντης της γυναίκας.
Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ήττα του γυναικείου φύλου. Η ήττα δηλώνεται με την ανατροπή του καταμερισμού εργασίας και της ανακάλυψης νέων εργαλείων. Η ίδια αιτία που είχε εξασφαλίσει στη γυναίκα την κυρίαρχη θέση στο σπίτι και το περιορισμό της στις δουλειές του νοικοκυριού, η ίδια αιτία εξασφαλίζει τώρα την υπεροχή του αρσενικού. Η οικιακή εργασία της γυναίκας εξασφαλίζεται από αυτή τη στιγμή πλάι στην παραγωγική ανδρική εργασία. Ο άντρας γίνεται το παν, η γυναίκα γίνεται ένα ασήμαντο συμπλήρωμα.
Το πατριαρχικό δίκαιο παίρνει τη θέση του μητριαρχικού. Η μετάβαση της γης γίνεται από πατέρα σε γιο και όχι από τη μάνα στην κοινωνική ομάδα. Είναι η εποχή που μπαίνει στο προσκήνιο η πατριαρχική οικογένεια, θεμελιωμένη στην ατομική ιδιοκτησία. Σε μια τέτοια οικογένεια η γυναίκα καταπιέζεται. Απόλυτος κυρίαρχος ο άντρας δεν διστάζει να ικανοποιεί και τα σεξουαλικά κέφια του. Ζευγαρώνει με τις σκλάβες και τις εταίρες, Είναι πολύγαμος. Εκεί που τα ήθη κάνουν δυνατή την αμοιβαιότητα, η γυναίκα τον εκδικείται με απιστία. Έτσι η μοιχεία γίνεται το φυσικό συμπλήρωμα του γάμου. Είναι η μοναδική άμυνα της γυναίκας στη σκλαβιά του σπιτιού που τη αλυσοδένει.
Η κοινωνική καταπίεση είναι η συνέπεια του οικονομικού καταναγκασμού. Η ισότητα των δύo φύλων είναι αδύνατη χωρίς την εξίσωση των δικαιωμάτων.
Μα η αποκατάσταση των δικαιωμάτων απαιτεί το πέρασμα του γυναικείου φύλου στην βιομηχανική παραγωγή. “Η γυναίκα θα χειραφετηθεί μονάχα με την συμμετοχή της στην παραγωγή. Και η συμμετοχή της είναι δυνατή στην νεότερη μεγάλη βιομηχανία που όχι μονάχα δέχεται σε μεγάλη κλίμακα γυναικεία εργατικά χέρια αλλά τα αξιώνει…”
Έτσι η τύχη της γυναίκας και η τύχη του σοσιαλισμού είναι σφιχτοδέμενες. Αυτό ξεχωρίζει και το τεράστιο έργο που ο Μπέμπελ αφιέρωσε για τη γυναίκα: “Η γυναίκα και ο προλετάριος είναι και οι δύο καταπιεσμένοι.” Από την εξέλιξη της οικονομίας θα εξαρτηθεί η απελευθέρωση τους.
Το πρόβλημα της γυναίκας συμπικνώνεται στην ικανότητα της για εργασία. Ισχυρή η γυναίκα στην εποχή που οι τεχνικές συνθήκες ήταν προσαρμοσμένες στις δυνατότητες της, ενθρονισμένη όταν δεν μπόρεσε να της εκμεταλλευτεί, ξαναβρίσκει στους νεότερους χρόνους την ισότητα πλάι στον άντρα. Μόνο που οι αντιδράσεις του γερασμένου πατριαρχικού καπιταλισμού εμποδίζουν την πραγμάτωση αυτής της ισότητας. Θα ολοκληρωθεί τη ημέρα που θα συντριβούν αυτές οι αντιδράσεις. Η σοβιετική προπαγάνδα βεβαιώνει πως η Ρωσία είναι πια γεγονός. Έτσι όταν απλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο η σοσιαλιστική κοινωνία, δεν θα υπάρχουν άντρες και γυναίκες μα μόνο εργάτες, ίσοι μεταξύ τους.
Η σύνθεση του Ένγκελς παρουσιάζει κάποια πρόοδο στις θεωρίες που αναπτύξαμε παραπάνω. Το κλειδί της ιστορίας, το πέρασμα από το καθεστώς της κοινοκτημοσύνης στο καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας.Ο Ένγκελς ομολογεί ότι “δεν ξέρουμε τίποτα ως αυτή την στιγμή”. (Δεν μας φωτίζει πως πραγματοποιήθηκε αυτή η αλλαγή).
Φυσικά για να φωτίσουμε το πρόβλημα της γυναίκας δεν θα αρνηθούμε να μελετήσουμε και προβληματιστούμε με πραγματώσεις που ανήκουν στη βιολογία, την ψυχανάλυση και τον ιστορικό υλισμό.
-Σιμόν ντε Μποβουάρ, “Το Δεύτερο Φύλο”, 1949.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα (το 3ο κεφάλαιο-η θεωρία του διαλεκτικού υλισμού) από το έργο της Σιμόν ντε Μποβουάρ “Το Δεύτερο φύλο”. Έργο αληθινά επαναστατικό, που προκάλεσε εντύπωση, εντύπωση σε μέγεθος ογκόλιθου που μπορεί και στέκεται, επιπλέει στο νερό. Είναι η εποποιία του γυναικείου φύλο, η τολμηρή ανατομία του γυναικείου κορμιού και της γυναικείας ψυχής δοσμένη από μια μεγάλη συγγραφέα με φωτεινό μυαλό και προοδευτικούς προσανατολισμούς, μέχρι και σήμερα. Γυναίκα η ίδια με την κληρονομιά του φύλου της να κυλάει στις φλέβες στις, με την θηλυκή εμπειρία της, αλλά χωρίς προκαταλήψεις, επιχειρεί με γλαφυρότητα, και επιστημονική ντοκουμανταρισμένη επιχειρηματολογία, την ολόπλευρη ανάλυση του γυναικείου προβλήματος που αποτελούσε και αποτελεί την αγωνία του μισού πληθυσμού της γης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
