Δοχεία
χωρίς υπόσταση
δούλου μικρή απόσταση
Αδικία.
Μια ζωή η πάλη στην ουσία,
ν’ ανεβεί η κατηγορία.
Μα μάτωσε το ζύγι.
–
Επιβιώνω
Του φύλου μου σηκώνω
τον σταυρό.
Με αίμα όπως με έβαψαν
το σώμα μου το έραψαν
-χωρίς ρωγμή-
με “όχι” και με “μη”.
–
Δαγκώνω της ραφές
Ξανά.
( Διαβάζοντας το ποστ “Είμαστε όλες εγκληματίες” της Μιρέλας Διαλετή)
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαλεχτή μου αγαπημένη, πάντα θαυμάζω αυτά που ζωγραφίζεις/ γράφεις, με αγγίζουν σε ένα βαθύ επίπεδο. Είσαι έμπνευση! ❤
Πολύ ωραίο και δυνατό ποίημα. Με λιτό ύφος και δυνατούς στίχους με νόημα που χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά.
Σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι εδώ μαζί μας στην κοινότητα τα πολλά σου ταλέντα και το δημιουργικό σου πνεύμα! 💜
Γειά σου Διαλεχτή, υπέροχη όπως πάντα.. ενα podcast παρακαλωωωωω!! 😍😍😘😋
Συγκινητικό και αληθινό. Το να εκφράζεσαι και να μοιράζεσαι είναι το μεγαλύτερο δώρο.