Γίνεται να παρίσταμαι στη θεραπεία του συντρόφου μου;

Γεια σου Α, μπα μου, Σε διαβάζω καιρό με πολύ ενδιαφέρον, μπορώ να πω με έχεις βοηθήσει να καλλιεργήσω και τη δική μου σκέψη σε κάποιους τομείς. ήρθε λοιπόν και ο καιρός να ρωτήσω και εγώ κάτι. Λίγο μπακ στόρι, εγώ (26) είμαι σε σχέση με το σύντροφο μου (32) λίγο παραπάνω από 2 χρόνια. Πολύ ευχάριστα χρόνια, λίγοι τσακωμοί και όχι για πράγματα σοβαρά και ποτέ δεν πάμε για ύπνο τσακωμένοι, πάντα φροντίζουμε να συζητάμε ήρεμα το θέμα και να κοιμόμαστε χωρίς κακά συναισθήματα. Ανεξάρτητοι και πολύ καλά οικονομικά, δουλεύουμε και οι δυο φουλ ταιμ σε καλες δουλειές. Και οι δύο αρχίσαμε να βγαίνουμε και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί 2 χρονια μετά απο μεγάλους χωρισμούς (αυτός γύρω 9 χρόνια, college sweethearts (παντρεμένος 2) με την πρώην του, εγώ 7 χρόνια σχέση), όντας κάπως επιφυλακτικοί γιατί αν και οι 2 χωρισμοί ήταν φιλικοί πόνεσαν πολύ. Τον αγαπώ όσο τίποτα άλλο, με έχει κάνει να νιώθω ξανά αγάπη και στοργή, είναι πολύ συζητήσιμος, δείχνει κάθε μέρα με λόγια και πράξεις πόσο με αγαπά και εγώ το ίδιο. Έχουμε έρθει πάρα πολύ κοντά, εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο και πραγματικά ταιριάζουμε. Μπακ στόρι όβερ. Και τώρα το ζουμί…ο σύντροφός μου έχει εγκεφαλική παράλυση (διπληγία) και μαζί με αυτό ένα κάρο ψυχολογικά τραύματα που έχουν προκληθεί από κακές εμπειρίες όπως τραγικό μπούλινγκ στο σχολείο (έχω ιστορίες να ανατριχιάσεις), εγκατάλειψη από τον πατέρα του όταν ήταν μικρός λόγω αναπηρίας κτλ και κατάθλιψη-αγχωτική διαταραχή που μετά τον χωρισμό του επιδεινώθηκε αλλά τώρα μετά απο θεραπεία έχει ανακάμψει τρομακτικά. Λόγω υπερπροστατευτικής μητέρας δεν αφέθηκε ποτέ ελεύθερος να εμπιστευτεί τον εαυτό του και να ανεξαρτητοποιηθεί σταδιακά. έφυγε απο το σπίτι στα 18 να σπουδάσει και από τότε μένει μόνος (ή με την πρώην του όσο ήταν μαζί). Να εξηγήσω εδώ ότι δεν χρειάζεται λόγω αναπηρίας κάποια φροντίδα ή βοήθεια, είναι πλήρως ανεξάρτητος σε όλα, αλλά η μητέρα του δεν τον άφησε ποτέ να αναπτύξει οτιδήποτε περιελάμβανε τον ίδιο να κάνει κάτι μόνος του και ενώ σωματικά είναι ανεξάρτητος, ψυχικά έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και ανασφάλειες. Εγώ…είμαι μπανάλ, δεν έχω κάτι. Τον τελευταίο χρόνο μένουμε μαζί, και έτσι τον ζω πλέον καθημερινά. Είναι υπέροχος άνθρωπος, τον αγαπώ κάθε μέρα παραπάνω. Παρά κάποιες δυσκολίες που προκύπτουν επειδή μπερδεύεται πολύ εύκολα, έχει πολύ κακή μνήμη και συναισθηματικά είναι πολύ ευάλωτος/δεν του είναι εύκολο να διαχειριστεί συναισθήματα κάποιες φορές έχουμε βρει τρόπους να λειτουργούμε καλά και να στηρίζουμε ο ένας τον αλλό όπως και όσο καλύτερα μπορούμε. Από τότε που αποφασίσαμε να είμαστε μαζί, άτομα κοντινά μου (είτε οικογενειακά είτε φιλικά) έχουν είτε εκφράσει δυσαρέσκεια ως προς την επιλογή μου λέγοντας μου πόσο όμορφη είμαι και μήπως προβάλλω δικές μου ανασφάλειες μη στοχεύοντας σε κάτι καλύτερο, είτε μου υπενθυμίζουν πόσο δύσκολο είναι να έχεις υπο τη φροντίδα σου άτομο με αναπηρία και με ψυχολογικές διαταραχές, ότι θα είμαι μίζερη, να τρέξω να φύγω (και αφού αυτός δεν μπορεί να τρέξει πίσω μου όλα καλα, γλυτώσαμε). Ο ίδιος το γνωρίζει αυτό, τον στενοχωρεί πολύ αλλά το ήξερε ότι θα γίνει και με είχε προειδοποιήσει πολύ πιο πριν οτι δε θα είμαστε “κοινωνικά αποδεκτό” ζευγάρι με τον τρόπο που κάποιοι πιστεύουν. Λόγω επαγγέλματος διαβάζω πολύ και γνωρίζω αρκετά πράγματα περί προσέγγισης ψυχολογικών θεμάτων και πολλές φορές συζητάμε για τις εμπειρίες του, πως ένιωθε τότε, πώς νιώθει τώρα προσπαθώντας να βρούμε λύσεις για να γίνει η καθημερινότητα πιο εύκολη. Και πραγματικά μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ γιατί ανακαλύπτουμε τις ρίζες αρκετών από τα προβλήματα που έχει και έτσι τον βοηθάει να τα επεξεργαστεί σε δεύτερο χρόνο. Με ρώτησε αν θα ήταν καλό τώρα που νιώθει πιο σίγουρος για εμάς και πιο ήρεμος λόγω διάφορων με τη δουλειά του και έχει χρονο να πάει ξανά σε ψυχολόγο. Του είπα βεβαίως, αν νιώθει έτοιμος φυσικά και να πάει. Και μου ζήτησε να πάμε μαζί. Να είμαι δηλαδή παρούσα στις συνεδρίες, υποστηρικτικά και σε περίπτωση που δεν μπορεί να ανακαλέσει γεγονότα λόγω μνήμης. Και μετα το σιδηρόδρομο η ερώτηση: Είναι σωστό να πάω; Δεν έχω πρόβλημα, αλλά φοβάμαι μήπως το ότι θα είμαι εκεί θα τον κάνει να μην μιλήσει ανοιχτά σε περίπτωση που η ερώτηση με αφορά. Μήπως να του προτείνω να πάμε σε συμβουλευτική ζευγαριών που είναι εκ των πραγμάτων από κοινού; Να αρνηθώ να παω μαζί του; Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να έχω επαφή με ένα ψυχολόγο γιατί όλη η κατάσταση είναι αρκετά βαριά και αν και ακόμα είναι νωρίς, γνωρίζω οτι μπορεί να γίνει ψυχοφθόρα σαν σχέση υπό κατάλληλες συνθηκες και δεν θέλω να το αφησουμε να πάει εκεί. Θέλω να βοηθήσει τον εαυτό του όσο μπορεί και να έχει το κατάλληλο έδαφος να “ανθίσει” γιατί πραγματικά όλα αυτά τον κρατάνε πίσω και είναι αλήθεια πολύ όμορφος άνθρωπος.

Καταρχάς να εκφράσω πόσο όμορφα αισθάνθηκα διαβάζοντας τα όμορφα λόγια που εξέφρασες για τον σύντροφο σου. Μακάρι όλες οι σχέσεις να ήταν τόσο ωραία δομημένες, όπως παρουσιάζεις εσύ τη δική σας. Έπειτα λυπήθηκα για τη στάση των φίλων σου, αλλά αυτό είναι λίγο πολύ δυστυχώς αναμενόμενο. Μακάρι να μπορέσουν να δουν πως αυτός ο άνθρωπος σε κάνει ευτυχισμένη, χωρίς να μένουν στην επιφάνεια. Δεν ξέρω πως ο σύντροφος σου γνωρίζει τη στάση των άλλων, αλλά θα έλεγα πως καλό είναι να τον προστατεύσεις από τέτοιες πληροφορίες που η γνώση τους δεν προσφέρει κάτι εποικοδομητικό.

Τώρα, η απάντηση στην ερώτηση σου: Πολύ σωστά είσαι επιφυλακτική. Αρχικά δεν νομίζω πως υπάρχει επαγγελματίας που θα δεχόταν να είσαι παρούσα στην προσωπική θεραπεία του συντρόφου σου. Υπάρχουν τρόποι (για παράδειγμα ηχογράφηση των συνεδριών ή σημειώσεις) που μπορούν να βοηθήσουν τον σύντροφο σου να θυμάται τι έχει ειπωθεί. Όλα αυτά θα λυθούν ανάλογα με το θεραπευτικό συμβόλαιο που θα κάνει με τον ψυχοθεραπευτή του.

Η συμβουλευτική ζευγαριών θα είχε νόημα μόνο αν αντιμετωπίζατε πρόβλημα σαν ζευγάρι. Αισθάνομαι πως στην περίπτωση σας θα πρέπει να επισκεφτείτε διαφορετικούς ειδικούς. Σαφώς και εσύ μπορεί να χρειαστείς στήριξη, ζώντας με έναν άνθρωπο με ψυχολογική ευαλωτότητα, το έχω ξαναγράψει εδώ. Ακόμα και αν εσύ από μόνη σου είσαι …μπανάλ (πόσο αστείο) και δεν έχεις τίποτα, δεν σου εγγυάται κανείς ότι είσαι έτοιμη να διαχειριστείς πάσα είδους πρόκληση.

Εύχομαι καλή τύχη σε όλα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News