Σκεφτόμουν όλη την εβδομάδα την σημερινή άγνωστη ιστορία της Κυριακής και ανάμεσα σε ιστορικές ανακαλύψεις, συνταγές, φαγητά και μουσικά είδη κατέληξα κοιτώντας το παράθυρο να αναρωτιέμαι για το πώς γίνεται να κάνει τόσο κρύο αυτό το Σαββατοκύριακο. Ανάμεσα στις ειδήσεις για πτώση της θερμοκρασίας, χιόνια και καιρικά φαινόμενα που είχαμε καιρό να βιώσουμε στην Ελλάδα, άρχισα να αναρωτιέμαι για τους τυφώνες και τη σχέση τους με τα γυναικεία ονόματα και ιδού τι ανακάλυψα.
Μέχρι και τον 20ο αιώνα, οι μετεωρολογικές προβλέψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ονόμαζαν τυφώνες με βάση την χρονική περίοδο, την τοποθεσία ή την ένταση της καταιγίδας.
Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όμως, στρατιωτικοί μετεωρολόγοι των ΗΠΑ που εντόπιζαν και παρακολουθούσαν καταιγίδες στον Ειρηνικό αναζήτησαν έναν τρόπο να διακρίνουν τους τυφώνες κατά την ανάλυση χαρτών καιρού. Βασανισμένοι από τον πόλεμο, την απόσταση, την νοσταλγία και την έλλειψη αγαπημένων προσώπων, πολλοί άρχισαν να ονομάζουν καταιγίδες με τα ονόματα των συζύγων, των συντρόφων και των γυναικών της ζωής τους. Το 1945, το νεοσύστατο Εθνικό Γραφείο Καιρού εισήγαγε ένα σύστημα ονομασίας τυφώνων που βασίζεται στο στρατιωτικό φωνητικό αλφάβητο, αλλά το 1953 οι επιλογές αυτές είχαν ήδη εξαντληθεί. Έτσι, τον επόμενο χρόνο, το γραφείο αγκάλιασε την άτυπη πρακτική των προγνωστών και άρχισε να βαφτίζει τους τυφώνες με ονόματα γυναικών που υπήρξαν μακρινές αγαπημένες. Πολλές άλλες χώρες υιοθέτησαν την ίδια πρακτική μετά την Αμερική.
Οι προθέσεις μπορεί να ήταν αγνές, αλλά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι επιζήμια για τις γυναίκες, τόνιζε η Roxcy Bolton, ακτιβίστρια του Μαϊάμι και επίσης πρώιμο μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Γυναικών. Πρωτοστατώντας στον αγώνα για την αλλαγή ονομασίας των τυφώνων, η Bolton πρότεινε στην Εθνική Υπηρεσία Καιρού να βαφτίζονται οι τυφώνες με ονόματα γερουσιαστών αφού έτσι κι αλλιώς οι πολιτικοί χαίρονται όταν ονομάζονται πράγματα προς τιμήν τους.
Μετά την πίεση της Bolton και άλλων ακτιβιστριών, η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία και ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Σύλλογος τερμάτισαν τελικά την πρακτική της αποκλειστικά γυναικείας ονομασίας τυφώνων το 1979, υιοθετώντας την εναλλακτική πρακτική της χρήσης τόσο γυναικείων όσο και ανδρικών ονομάτων. Τώρα η λίστα των ονομάτων καθορίζεται εκ των προτέρων και τα ονόματα μπορούν στη συνέχεια να επαναληφθούν μετά από ένα διάστημα έξι ετών. Ο κατάλογος έχει επίσης διαφοροποιηθεί ώστε να αντικατοπτρίζει τις περιοχές στις οποίες εμφανίζονται τυφώνες. Η λίστα αλλάζει μόνο όταν τα ονόματα των πιο καταστροφικών καταιγίδων αποσύρονται μόνιμα, όπως η Κατρίνα το 2005 και ο Άντριου το 1992.
Η αλλαγή της πολιτικής ονομασίας τυφώνων από γυναίκες ήταν μια από τις πολλές μάχες που ανέλαβε η Bolton στη ζωή της. Η ίδια πάλεψε επίσης να αλλάξει πολιτικές που έπλητταν την ισότητα των φύλων και εργάστηκε για να βελτιώσει τη μεταχείριση των θυμάτων βιασμού στη Φλόριντα. Μερικά από τα ζητήματα για τα οποία αγωνίστηκε εξακολουθούν να συζητούνται σήμερα, όπως η εκστρατεία της για την έγκριση της τροποποίησης για τα Ίσα Δικαιώματα.
Η Bolton πίστευε πως, παρά τις όποιες αγνές προθέσεις, η νοηματική σύνδεση φυσικών καταστροφών και γυναικείου φύλου ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να επιτρέψει τη διαιώνιση πολύ επικίνδυνων στερεοτύπων για τις γυναίκες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
…πυρ γυνή και θάλασσα! ‘’Πατροπαράδοτες’’ αξίες.
Κάπου είχα διαβάσει το αντιθετο:ότι δηλαδή όπως ένας τυφώνας για παράδειγμα είναι η δυναμη της φύσης,έτσι είναι και μια γυναίκα,=μια τεράστια δύναμη που δεν μπορείς να την περιορίσεις.
Ίσως γιαυτο η πατριαρχια προσπάθησε κ προσπαθει να μας βάλει τόσο σε κουτάκια,επειδή αντιλαμβάνεται τη δύναμη μας.
Φυσικά και το ρητό,πυρ-γυνη και θάλασσα,μας έχει επηρεάσει,αλλά μήπως να το δούμε αλλιώς??αν είμαστε όσο δυνατές όσο ενα τυφώνας ή ένα τσουνάμι ή μια καταιγίδα…μήπως να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη μας ώστε να αλλάξουμε το κόσμο επιτέλους??
εγώ πάλι αυτό το “θα σας πάρει και θα σας σηκώσει, όπως οι τυφώνες”, δεν το βρίσκω κακό να πω την αλήθεια!