Οι περισσότεροι ακόμα πιστεύουν ότι ο πόνος είναι ευθέως ανάλογος μιας βλάβης. Πονάμε γιατί κάτι έχει χαλάσει, και όταν αυτό φτιάχνεται, σταματάμε να πονάμε.
Στην πραγματικότητα, αυτή η θεώρηση για το υπόβαθρο του πόνου έχει σταματήσει να υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ο πόνος είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο για το οποίο ισχύει το εξής απλό: γεννιέται στον εγκέφαλο, όχι στο σημείο της βλάβης.
Μια νέα και εντυπωσιακή δημοσίευση στο Nature έρχεται να φωτίσει μια ακόμα «παράξενη» πτυχή:
Γιατί γυναίκες και άντρες βιώνουν τον πόνο με διαφορετικό τρόπο; Και η απάντηση βρίσκεται στη βιολογία. Μέχρι τώρα οι σχετικές έρευνες περιελάμβαναν μόνο άντρες καθώς θεωρούνταν στανταρισμένο πρότυπο και οι ερευνητές φοβόντουσαν ότι λόγω των ορμονικών διακυμάνσεων στο γυναικείο σώμα τα αποτελέσματα θα επηρεάζονταν και δε θα έβγαιναν “ομοιόμορφα”. Εδώ έχουμε την πρώτη μελέτη που εξερευνά τις διαφορές στην βιολογία του πόνου ανάμεσα στα δύο φύλα και ανοίγει τον δρόμο για την έρευνα στη διαφορετική βιοχημεία ανάμεσα στα δύο φύλα για κοινά πράγματα. Μέχρι τώρα η διαφορετική έρευνα αφορούσε μή κοινά πράγματα όπως το αναπαραγωγικό (μήτρα, ωοθήκες, προστάτης κλπ). Υποδεικνύει την ανάγκη το ερευνητικό έργο να καλύπτει όλο το φάσμα των πιθανοτήτων αντί να περιορίζεται στα στενά όρια ενός πλυθισμού χάρην ευκολίας. Είναι παράδοξο να συνειδητοποιείς ότι το 50% του πληθυσμού αγνοούνταν, γιατί δεν θεωρούνταν βιολογικά “πρότυπο”.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μιλάμε για αρσενικά και θηλυκά ποντίκια και όχι άντρες και γυναίκες. Και η δημοσίευση έγινε στο Nature neuroscience πριν 4 χρόνια και δεν είναι καινούρια του nature. Αυτή η έρευνα θεωρήθηκε πολύ σημαντική κυρίως ως αφορμή να σταματήσει επιτέλους η μονόπλευρη χρήση αρσενικών ποντικών που οδηγεί σε τεράστιο waste ζώων.
Επιτέλους το κατάλαβαν!