Γιατί σε εμένα;

Ειμαι 31 κι έχω 2 αγοράκια 5 και 2 ετων.Μεγαλωσα πολύ άσχημα,ο πατέρας μου έπινε και ο αδερφός μου πάλευε με τα ναρκωτικά πολλά χρόνια.κι εγώ μαζί του. Μοναδική ελπίδα η μητέρα μου που δούλευε χωρίς σταματημό-εκτος απ’ όλα αυτά -ειμαστε μεταναστες.Ακομα κ τώρα που γράφω όλο σταματάω.Οι εικόνες μέσα μου είναι μπερδεμένες.Δε μπορώ να μετρήσω τις φορές που έχω κακοποιηθεί σεξουαλικά.Δε θυμάμαι ηλικίες.Δε ξέρω αν αυτό συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις.Ο πατέρας μου με θωπευε συχνά αλλά θυμάμαι τρεις συγκεκριμένες.Ο αδερφός μου στην εφηβεία του το ιδιο,δε ξέρω αν τότε είχε αρχίσει τη χρήση.Μια φορά είχαμε φιλοξενήσει μακρυνό συγγενή κ θυμάμαι να υποτίθεται πως παίζαμε μαξιλαροπολεμο κι αυτός να μου βάζει το μαξιλάρι αναμεσα στα ποδια.Μια φορά η μαμά μου δεν είχε που να Μ αφήσει κ φώναξε έναν γείτονα διευθυντή σ άλλο σχολείο απ’ αυτό που πήγαινα και Μ έπεισε να κατεβάσω το παντελόνι μου και να με χάιδεψε.Κι άλλη μια που ήμουν λίγο μεγαλύτερη ,σ ένα λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο.Καθε μέρα θα περάσει μπροστά μου μια απ’ αυτές τις εικόνες.Και αλλα, πολλά άλλα δύσκολα.Βγηκα σχεδόν ακέραιη απ’ όλα αυτά.ουτε ναρκωτικά πήρα,ούτε σύντροφός μου ποτέ με πείραξε,ούτε έκανα λάθος επιλογή στον πατέρα των παιδιών μου,που είναι αφάνταστα υποστηρικτικός.Βλεπω όμως ότι με διακατέχει μια ανισορροπία, δεν μπορώ να νιώσω ήρεμη και σίγουρη.Νοιωθω κάποιες φορές ότι μπερδεύω και τα παιδιά μου Μ αυτό.Στη χώρα που ζω τώρα δεν μιλάω καλά τη γλώσσα και μου είναι δύσκολο να πάω σε ψυχολόγο.Ειναι όμως κάτι που είναι στα άμεσα σχέδια μου.Τι πιστεύεις ότι θα μπορούσα να κάνω μέχρι τότε από μόνη μου? Πως είναι δυνατόν να το έχω πάθει αυτό από διαφορετικούς ανθρώπους? Γιατί εμένα? Έκανα κάτι εγώ?Πιστεύεις ότι ξεπερνιέται αυτό?Θέλω τόσα πολλά να σου πω. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.Πραγματικα δυσκολευτηκα πολύ να το γράψω.

Μπορώ να σου πω με σιγουριά ένα πράγμα, και είμαι σίγουρη ότι δεν θα είμαι η πρώτη που θα σου το έχει πει: Δεν έφταιγες εσύ για αυτά που έπαθες. Ο λόγος που σου συνέβη τόσες πολλές φορές είναι γιατί ίσως λόγω κοινωνικού πλαισίου ήσουν το εύκολο θύμα. Κανείς δεν φοβήθηκε να πειράξει το μικρό κορίτσι που ερχόταν από άλλη χώρα. Ένας άλλος λόγος που νιώθεις ότι είσαι μόνη σε αυτό, είναι γιατί πολλές γυναίκες δεν μιλούν για αυτά. Δεν υπάρχει χώρος για μία γυναίκα να μιλήσει για όταν κακοποιήθηκε σαν παιδί. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και δεν είναι η καθημερινότητα.

Χαίρομαι πολύ που ο ψυχολόγος είναι μέσα στις προτεραιότητες σου. Δεν ξέρω όλα αυτά που έζησες αν ξεπερνιούνται εντελώς, αλλά σίγουρα μπορείς να φτάσεις στο σημείο να απολαμβάνεις τη ζωή που έχεις τώρα, που είναι νομίζω και το ζητούμενο. Το παρελθόν δεν αλλάζει, αλλά έχεις αυτή τη στιγμή μια υπέροχη ζωή που είναι κρίμα να την επισκιάζει το παρελθόν. Αυτό μπορείς να το καταφέρεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News