Μου κάνει εντύπωση που κάποιοι ψυχολόγοι ουσιαστικά σε σπρώχνουν σε κάτι που πιθανότατα έως σίγουρα θα σε πληγώσει (πχ σχέση με παντρεμένο, εξαρτημένο κλπ) γιατί “αυτό φαίνεται πως χρειάζεσαι τώρα” ή “είναι μάθημα για σένα” χωρίς να σκέφτονται καθόλου συνέπειες. Σηκώνουμε το φρύδι στη θειά από το χωριό που αντίστοιχα θα σου έλεγε “τρελάθηκες μωρή, τι τον θες τον παντρεμένο”, καθόμαστε σούζα όμως στον ψυχολόγο που πληρώνουμε αδρά και τον ακούμε να μας λέει για ποιό λόγο αυτή η σχέση είναι χρήσιμη -χρήσιμη για μας, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι έως και ολέθρια. Δεν ξέρω, ας μου πει κάποιος.
Θα ξεκινήσω λέγοντας σου πως πέρα από κάποιες διαχωριστικές γραμμές, δεν εφαρμόζεται κώδικας κοινωνικής ηθικής στη θεραπεία, δεν δουλεύει έτσι. Δηλαδή εκ των πραγμάτων, σε καμία περίπτωση ο ψυχολόγος δεν θα σου πει τι τον θες τον παντρεμένο, και ειδικά με τον ίδιο τρόπο που θα στο πει η θεία από το χωριό, η οποία δεν έχει τόσο έννοια μην πληγωθεί η γυναίκα ή τα παιδιά, όσο το τι θα πει η γειτονιά για σένα. Ε, και φυσικά κανείς δεν κατηγορεί τον άντρα στα χωριά και στις πόλεις και παντού, μην ξεχνιόμαστε.
Θα μείνω στο παράδειγμα που έφερες, είναι ωραίο. Είναι αλήθεια πως ένας ψυχολόγος δεν θα σε αποτρέψει από σχέση που πας να κάνεις ή δεν θα σου πει ποτέ «πρέπει να χωρίσεις», ακόμα και αν η σχέση είναι με κάποιον τρόπο προβληματική. Εστιάζουμε κυρίως στο πως η σχέση είναι προβληματική για τον θεραπευόμενο και εξετάζουμε τους λόγους που τον οδηγούν στην προβληματική σχέση. Αν αυτοί οι λόγοι δεν γίνουν σαφείς, και δεν τους διαχειριστούμε, εξετάσουμε, υπεραναλύσουμε αν θέλεις, ακόμα και αν αυτή η δυσλειτουργική σχέση διακοπεί, τότε θα περάσει στην επόμενη. Κανείς δεν σπρώχνει κανένα σε τίποτα, αλλά αν ήταν σαφές πως ο καθένας έχει την ευθύνη της ζωής του, θα είχαμε λύσει ήδη ένα μεγάλο κομμάτι στην ψυχοθεραπεία.
Δεν ήμουν μπροστά στην ψυχοθεραπεία όπου ειπώθηκε το «η σχέση αυτή είναι χρήσιμη για σένα», για να ξέρω ακριβώς σε τι πλαίσιο ειπώθηκε, αλλά πράγματι, κάθε σχέση που δημιουργούμε έχει μια αιτία. Το να εξετάσουμε τα αίτια που οδηγούμαστε σε δυσλειτουργικές σχέσεις, είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε τη δυσλειτουργική σχέση- αυτή που συμβαίνει, πάει να συμβεί, θα συμβεί στο μέλλον. Η ατάκα της θείας από το χωριό είναι τόσο χρήσιμη, όσο το να πεις σε κάποιον που πάσχει από κλινικό άγχος «έλα μωρέ μην αγχώνεσαι».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας και προσέγγισης των ‘προβλημάτων’ μέσω πολλών και διαφόρων μεθόδων, έχω να πω τα εξής: ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ ψυχολόγος/ ψυχοθεραπευτής/ ψυχαναλυτής δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει από το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγάλωσε και έμαθε όσα έμαθε (το ονομάζω εδώ κουλτούρα) – δεύτερον και σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου, είναι ότι είναι σχεδόν αδύνατον για όλους τους παραπάνω να ξεφύγουν από το σύστημα που ονομάζουμε γλώσσα (γιατί με αυτό επικοινωνούν…) – αν αθροίσουμε τα δύο, αυτό που βγαίνει είναι ότι ο στόχος τους είναι να κάνουν τους ‘προβληματικούς’ σαν εμάς να μπορέσουμε να ζήσουμε (;;) στον κόσμο… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως τα πρώτα μου χρόνια στο πανεπιστήμιο, όταν επισκέφθηκα τον ψυχολόγο του πανεπιστημίου, μου είπε κανονικότατα τη φράση “τι δουλειά έχεις εσύ με έναν άντρα 15 χρόνια μεγαλύτερό σου;”.
Όπως υπάρχουν κακοί δικηγόροι, μηχανικοί κτλ, έτσι υπάρχουν και κακοί θεραπευτές, πόσο μάλλον όταν το επάγγελμα δεν προστατεύεται. Θέλει προσοχή. Ο δικός μου πάντως δε μου είπε ποτέ ‘τι δουλειά έχεις εσύ με έναν άντρα 15 χρόνια μικρότερο σου΄. Πέρα από το να έχει τις περγαμηνές, πράγμα όχι αυτονόητο στην πράξη, χρειάζεται και χημεία μεταξύ σας και άλλα πολλά. Όταν ακούσεις βατράχια, τρέξε μακριά.
Κακία θα πω τώρα, αλλά οι ψυχολόγοι του πανεπιστημίου δεν είναι τυχαίο που είναι ψυχολόγοι του πανεπιστημίου.
Αχ και εμένα ένας μια φορά μου είπε ” το παν είναι η αγάπη. Σε αγαπάει; Όχι. Χώρισε τον.” Λέω ευχαριστώ πολύ, και η κολλητή μου το ίδιο μου είπε απλά γλίτωσα τα 50€. Μετά άλλαξα ψυχολόγο και από τότε χρυσή την κάνω να μου πει τι να κάνω αλλά αρνείται κατηγορηματικά. Χαχαχχα
Νομίζω ότι η θεία στο χωριό θα το πει επειδή δε θέλει να πληγωθείς, όχι για τον κόσμο (που σχεδόν ποτέ δεν το μαθαίνει γιατί ως γνωστόν αυτές οι σχέσεις μένουν κρυφές), ούτε για τα άγνωστά της γυναικόπαιδα. Θα το πει γιατί ξέρει πως αυτά συνήθως τελειώνουν με ένα δράμα, μικρότερο ή μεγαλύτερο.
Μου προκάλεσε μια απορία η απάντηση: Οι διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνική ηθική μόνο στο φόνο κοκκινίζουν για έναν ψυχολόγο; Ισως και σε ένα άλλο βαρύ ποινικό; Και ποιά η θέση του ψυχολόγου τότε; Πως το αντιμετωπίζει;
…άλλη μια φορά να ακούσω τη λέξη “δυσλειτουργικός”, θα εκραγώ!! Σκεφτείτε πώς και σε ποιο πλαίσιο δημιουργήθηκε και χρησιμοποείται αυτή η λέξη! Επίσης ας μου πει κάποιος τι είναι η “λειτουργική σχέση” και ποιος βάζει τα όρια της λειτουργικότητας (στη σχέση και αλλού);!
…και κάτι τελευταίο: πώς έχει ο καθένας την ευθύνη της ζωής του; χρειάζεται να αναφέρουμε πάμπολλα παραδείγματα όπου άλλοι έχουν την ευθύνη των ζωών μας;; αυτό μου θυμίζει λίγο το: δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. από πότε είναι ‘όλα στο χέρι μας’ ώστε να είναι δυνατόν να αναλάβουμε και την ευθύνη αυτών που αποφασίζουμε (;) να ζήσουμε; Το μόνο που έχουμε κατά τη γνώμη μου είναι η ευθύνη της ηθικής μας στάσης (με μια πολύ ευρεία ή πολύ στενή έννοια η ηθική).
Εγώ πάλι πιστεύω ότι η δουλειά του ψυχολόγου είναι να σε κατευθύνει , να σε βοηθήσει να σκεφτείς με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που σκέφτεσαι όχι να σου δώσει εντολές!!Κανείς δεν ζει τη ζωή σου παρά μόνο εσύ. Κι όσο για τη θεία στο χωριό να κοιτά τη δουλειά της.Και εδώ απλά να συμπληρώσω ότι είναι ουτοπία ένας κόσμος χωρίς οδύνες. Ο πόνος και η θλίψη είναι μέσα στη ζωή και πρέπει να τα ζεις γιατί μόνο έτσι φτάνεις στην αυτογνωσία. Το έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα είναι παραμυθάκι για μικρά παιδιά!!!
Χμμμ…Ο ψυχολόγος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός γιατί ο θεραπευόμενος πολύ συχνά μεταφράζει αυτά που ακούει με τον τρόπο που τον βολεύει.Με δεδομένη την πάγια πρακτική του ψυχ να μην βρίσκει λύση αλλά να κατευθύνει αυτό μπορεί να εκληφθεί ως ενθάρρυνση στο θεραπευόμενο να συνεχίσει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, δίνοντάς της και επιστημονική αποδοχή.
‘Ο ψυχολόγος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός γιατί ο θεραπευόμενος πολύ συχνά μεταφράζει αυτά που ακούει με τον τρόπο που τον βολεύει’.
Γι αυτό ο ψυχολόγος έχει την υπομονή να σου λέει 85345 φορές το ίδιο πράγμα, μέχρι που να μπορέσεις, αν μπορέσεις, να φτάσεις στην 85346 φορά, όπου θα σου κάνει διαφορετικό νόημα αυτό που σου έλεγε, και τότε ακούς άλλο από αυτό που άκουγες, ενώ στην ουσία πρόκειται για το ίδιο πράγμα που σου έλεγε 85345 φορές.