in

Γιατί οι ψυχολόγοι δεν γνωρίζουν το σύνδρομο του αποξενωμένου γονέα;

Ερωτήσεις απαντημένες από την ψυχολόγο Φαίνια Ξανθοπουλίδου.

Αγαπητή Λένα, σχολιαστές και ψυχολόγοι του site. Πρέπει να έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από όταν έστειλα μια ερώτηση που δεν ανέβηκε ποτέ. Ίσως έφταιξε, σκέφτομαι, το ότι τελείωνα λέγοντας πως έχουμε δοκιμάσει τη λύση του ψυχολόγου και δε βοηθηθήκαμε ποτέ. Η υπόθεση αφορά τη σχέση του άντρα μου με τα δυο ενήλικα-πλέον- παιδιά του, […] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 27

Αγαπητή Λένα, σχολιαστές και ψυχολόγοι του site. Πρέπει να έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από όταν έστειλα μια ερώτηση που δεν ανέβηκε ποτέ. Ίσως έφταιξε, σκέφτομαι, το ότι τελείωνα λέγοντας πως έχουμε δοκιμάσει τη λύση του ψυχολόγου και δε βοηθηθήκαμε ποτέ. Η υπόθεση αφορά τη σχέση του άντρα μου με τα δυο ενήλικα-πλέον- παιδιά του, τα οποία μετά το διαζύγιο με τη μητέρα τους και ιδιαίτερα μετά το γάμο μας, έκοψαν κάθε επαφή μαζί του, ενώ πριν υπήρχε πολύ στενή και καλή σχέση μεταξύ των τριών. Είχα αναφέρει ότι εγώ δεν τα έχω γνωρίσει ποτέ και ότι συγχρόνως ζει μαζί μας το μικρότερο από τα δικά μου παιδιά, το οποίο είναι και ανήλικο. Η λύπη μου για την κατάσταση αυτή δεν περιορίζεται στο ότι επηρεάζει αρνητικά τον άντρα μου και γενικά τη ζωή μας, αλλά συμπάσχω σε τέτοιο βαθμό που μου επανέρχεται σαν τραύμα η εποχή που πριν αρκετά χρόνια έπαιρνα διαζύγιο και τα παιδιά μου τότε ήταν νήπια. Τότε λοιπόν, και για αρκετό διάστημα, ο πατέρας τους συνειδητά -δηλαδή μου τόλεγε ότι θα με εκδικηθεί μέσω των παιδιών- τα έστρεφε εναντίον μου με πολύ οδυνηρές συνέπειες για όλους μας και με χρόνιες προσπάθειες να τα και να με ηρεμήσω σε μια σχέση που ελπίζω ότι είναι πλέον ασφαλής και εμπιστοσύνης μαζί τους. Το κύριο ερώτημα, θέμα, απορία, όπως θέλετε πείτε το, είναι το γιατί δεν υπάρχουν (ή αν υπάρχουν πού είναι;!) ψυχολόγοι στην Ελλάδα που να έχουν εκπαιδευτεί σε αυτό που αποκαλείται Σύνδρομο Αποξενωμένου Γονέα (Parental Alienation Syndrome). Πρόκειται για κάτι που δουλεύεται πολύ από ψυχολόγους σε ΗΠΑ, Καναδά, Αγγλία και ομολογώ ότι η μόνη βοήθεια που βρήκαμε ποτέ στην προσπάθειά μας να μη τρελαθούμε, ήταν μέσω ίντερνετ ακούγοντας και διαβάζοντας ομιλίες και κείμενα σχετικά και συμμετέχοντας σε φόρουμ από το εξωτερικό με γονείς που υποφέρουν από το ίδιο. Στην Ελλάδα, έχουμε απευθυνθεί (όχι μαζί, ο καθένας για τα παιδιά του μέσα στα χρόνια) πάνω από 10 ψυχολόγους. Από αυτές, οι περισσότερες ήταν πολύ υποστηρικτικές συναισθηματικά, αλλά οι γνώσεις τους δεν κάλυπταν τη κατανόηση του φαινομένου, ενώ οι συμβουλές τους έμοιαζαν μάλλον πρακτικές και αβασάνιστες. Θυμάμαι δε την περίπτωση κάποιας, πολύ γνωστής, πολύ ακριβής κλπ, που μου είχε προτείνει το τραγικό: φύγε πρώτα εσύ από τον τοξικό γάμο, στάσου στα πόδια σου και επιστρέφεις μετά να πάρεις τα παιδιά σου! Είχε μια βάση αυτό που έλεγε, το ότι ήμουν σε κατάρρευση. Αν όμως το είχα ακολουθήσει, τώρα θα με βλέπατε στο πάμε πακέτο, γιατί, τέτοιες ήταν οι συνθήκες που τα παιδιά μου δε θα τα ξανάβλεπα ποτέ! (βλ. ισχυρό κοινωνικά πατρικό περιβάλλον που τα τακίμιασε με τον πρώην γαμπρό και με πέταξαν έξω από το σπίτι που θα κληρονομούσα…). Και επειδή το σεντόνιασα αρκετά, θα ήθελα πολύ να ακούσω άλλες εμπειρίες για σχετικά θέματα με ψυχολόγους και πιθανώς καθοδήγηση για επαγγελματίες και χώρους που μπορεί να μας διαφεύγουν. Σε ευχαριστώ!

Ο λόγος που αρχικά δεν είναι εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι πάνω σε αυτό το σύνδρομο, είναι πως σαν σύνδρομο δεν είναι αναγνωρισμένο επίσημα ούτε από τον APA ούτε όμως και από τον WHO. Υπάρχουν πολλά σύνδρομα που ερμηνεύουν ή αναγνωρίζουν μια κατάσταση και αυτό είναι χρήσιμο για στατιστικούς και ενημερωτικούς σκοπούς. Παρόλ’ αυτά δεν είναι δυνατόν ο κάθε ψυχολόγος να είναι εκπαιδευμένος και να ακολουθεί τη φιλοσοφία κάθε τέτοιου συνδρόμου που δημιουργείται.

Υπάρχουν ψυχολόγοι που ασχολούνται με την οικογένεια σε βάθος (κυρίως συστημικής προσέγγισης, χωρίς να εξαιρούνται κάποιοι άλλης κατέυθυνσης), και το πως θα σου ταιριάξει ο καθένας εξαρτάται από διάφορα κριτήρια, όπως πάντα στην επιλογή ενός ψυχολόγου. Νομίζω ότι η συναισθηματική υποστήριξη καθώς και η ερμηνεία κάποιων πραγμάτων αρκεί για ένα τόσο δύσκολο ζήτημα όσο αυτό που περιγράφεις. Ήθελες πρακτικές λύσεις που δεν είμαι σίγουρη ότι μπορούσαν (ή ήταν η θέση τους) να σου προσφέρουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας. Τέτοια πράγματα συνήθως λύνονται σε αίθουσες δικαστηρίου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

6 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Ένα Μπλούμπερι
Ένα Μπλούμπερι
4 χρόνια πριν

Οι ψυχολόγοι δεν ‘ξέρουν’ για το PAS γιατί το PAS έχει καταρριφθεί επανειλημμένα ως ψευδοεπιστημη, κάτι που θα διαπιστώσετε εύκολα εάν ψάξετε επιστημονικά περιοδικά όπως το Journal of Child Custody αντί για τυχαίες πηγές στο ίντερνετ. Υπάρχει μάλιστα αναλυτικό review για το θέμα PAS και την έλλειψη επιστημονικής του βάσης στο συγκεκριμένο περιοδικό που σας παρέπεμψα, που είναι προσβάσιμο δωρεάν μέσω Google με ελάχιστη έρευνα. Εάν δεν μπορέσετε να το βρείτε, θα χαρώ να σας παραπέμψω εγώ, αλλά ίσως πρέπει αντ’αυτου να το εκλαβετε ως σημάδι ότι καλύτερα να αφήνετε τους ειδικούς (ψυχολόγους) να κάνουν εκείνοι τη διάγνωση, που σίγουρα… Διαβάστε περισσότερα »

Μισελ Μαμπελ
Μισελ Μαμπελ
4 χρόνια πριν

Διαφωνώ με την απάντηση της Φενιας. Αφού είναι τόσο δύσκολο το ζητημα γιατί δεν το έχετε ερευνήσει μελετήσει και εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό ώστε να μπορείτε να βοηθήσετε κόσμο να το αντιμετωπίσει; είναι επίσης τελείως απαξιωτικό να λέτε ότι είναι ένα από τα πολλά σύνδρομα που υπάρχουν για στατιστικούς (!!!) σκοπούς!! Σας φαίνεται σωστή απάντηση να λες στην ψυχολόγο ο (η) πρώην με βρίζει στα παιδιά μου και λέει τερατώδη ψέματα για μένα και να απαντά «είναι άποψή του (της);» Η γονεϊκή αποξένωση συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιου. Διαβάστε αυτό (Άρθρο της Δρ Αριστονικης Θεοδοσιου) https://fylatos.com/blog/νεα-κυκλοφορια-μπορείς-να-ζεις-με-τις/ Απόσπασμα: Το σύνδρομο της… Διαβάστε περισσότερα »

Purple Rain
Purple Rain
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μισελ Μαμπελ

Έχουν γίνει έρευνες οι οποίες είναι πολύ αντικρουομενες. Γενικά πολλά από αυτά τα σύνδρομα που παίρνουν διαστάσεις μόδας στις ΗΠΑ κυρίως δεν αποτελούν μία επιστημονική αλήθεια ή όποια υπάρχει και πρέπει να βρεθεί τρόπος να προσεγγίσει. Προσωπική μου άποψη είναι πως αποτελούν συνήθως παθολογικοποιηση κοινωνικών τάσεων και φαινομένων. Δεν γίνεται ένα σύνδρομο να εντοπίζεται συνέχεια στις ΗΠΑ και ποτέ στη Χιλή ξέρω γω. Επαγγελματική και προσωπική μου άποψη πως οι ψυχοθεραπευτ@ ιδανικά εκπαιδεύονται για να διαχειριστουν τον άνθρωπο όχι το “σύνδρομο”,εθδικα σε περιπτώσεις που το σύνδρομο ανήκει σε μια pop κουλτούρα της ψυχολογίας κσι χρησιμοποιείται ώστε να δημιουργηθούν και να… Διαβάστε περισσότερα »

Anna
Anna
4 χρόνια πριν

Αυτή την ανοησία με το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν την μπορω! Αφού υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις και αν δεν δώσει η μάνα το παιδί συλλαμβάνεται τρώει μήνυση ,τρώει πρόστιμο! Εδώ σε περιπτώσεις που το παιδί δεν πήγαινε με τίποτα ,με χαρτιά παιδοψυχιατρων ότι κάτι του έκανε ο πατέρας και πάλι στα δικαστήρια καταδικαζόταν η μαμά ,γιατί έπρεπε λέει να το δίνει με το ζόρι. Οπότε μάλλον ο άντρας σου βαριέται να πάει να τα πάρει και σου πουλαει παραμύθι ότι δεν τα δίνει η μάνα .

Mia idea
Mia idea
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Anna

Είναι πράγματι έτσι αλλά στη θεωρία. Στην πράξη ένας πατέρας συγκαταβατικος και γενικά πιο πράος χαρακτήρας θα απέφευγε να φέρει το περιπολικό στην πρώην του και στα παιδιά του γιατί θα φοβόταν πως μετά από αυτό θα τον μισήσουν πχ. Είναι σχετικά εύκολο να αποξενωθεί ο ένας γονιός μετά το διαζύγιο, και εξαρτάται πιστεύω κ από τον τύπο του ανθρώπου.