Γιατί αποκλείω τελείως την πιθανότητα να αρέσω σε κάποιον μικρότερο;

Προσπαθώ να ρωτήσω κάτι που μου φαίνεται ταυτόχρονα ηλίθιο και πολύ σοβαρό. Είμαι γύρω στα 40, χώρισα πρόσφατα από μια μεγάλη σχέση -τη δεύτερη σερί μεγάλη μου σχέση, και είμαι μόνη. Δεν με λες άνθρωπο με αυτοπεποίθηση. Είμαι αρκετά υπέρβαρη (παχύσαρκη μάλλον θα έλεγαν οι διαιτολόγοι) και η ηλικία μου κάνει ακόμα δυσκολότερο το πώς βλέπω τον εαυτό μου -σε σχέση με λίγα χρόνια πριν τουλάχιστον. Οι άνθρωποι που με αγαπάνε μου λένε ότι είμαι όμορφη, έξυπνη και γοητευτική, αλλά η αλήθεια είναι ότι συνήθως δυσκολεύομαι πάρα πολύ να το ακούσω. Γιατί τα λέω όλα αυτά: γνώρισα πρόσφατα στη δουλειά ένα αγόρι γύρω στα 30, που μου αρέσει πολύ. Βασικά δεν είναι απλά ότι αρέσει σε μένα πολύ. Είναι αντικειμενικά πολύ ωραίος, όσο αντικειμενική μπορεί τελοσπάντων να είναι η ομορφιά. Ταυτόχρονα είναι έξυπνος, πνευματώδης, με το χιούμορ που μου αρέσει, έχει τις χάρες όλες. Νομίζω ότι με συμπαθεί και ότι προσπαθεί να με προσεγγίσει, και ταυτόχρονα λέω ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, τι μπορεί να βλέπει αυτός ο άνθρωπος σε μένα; Ειδικά με τη διαφορά ηλικίας μας σκαλώνω πάρα πολύ. Νομίζω ότι σκαλώνω σε βαθμό να τον αποθαρρύνω τελείως, που στην τελική μπορεί ο άνθρωπος απλά να γουστάρει την παρέα μου, αλλά νομίζω ότι δε θέλω να μάθω τι θέλει από μένα γιατί τρέμω στην ιδέα να σκέφτεται ό,τι σκέφτομαι κι εγώ για μένα. Όσο το σκέφτομαι, τρέμω εδώ και καιρό στην ιδέα να πλησιάσω οποιονδήποτε άνδρα μικρότερο από μένα (εδώ και τους συνομήλικους τους φοβάμαι), γιατί έχει καρφωθεί στο κεφάλι μου ότι βαίνω προς απόσυρση, ότι σε λίγο δε θα μπορώ να κάνω παιδιά, ότι δεν είμαι καμιά θεάρα τουλάχιστον ώστε ο άλλος να αδιαφορήσει για την ηλικία μου και ότι το καλύτερο που μπορώ να περιμένω είναι να συμβιβαστώ με κάποιον που θα είναι οκ για σύντροφος. Τον έρωτα κάπως σαν να τον βλέπω να απομακρύνεται ως ενδεχόμενο από τη ζωή μου. Και όλα αυτά ενώ εγώ έχω ερωτευτεί άνδρες με τους οποίους είχα αυτή τη διαφορά ηλικίας και δεν με απασχολούσε καθόλου, και ενώ βλέπω πολλές γυναίκες με μεγαλύτερους άνδρες και δε βρίσκω τίποτα παράξενο σε αυτό. Αλλά τότε γιατί πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται θλιβερή και αηδιαστική, γιατί δεν μου αναγνωρίζω το δικαίωμα απλά να μου αρέσει ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω αυτή τη διαφορά ηλικίας, και το κυριότερο γιατί αποκλείω τελείως την πιθανότητα να αρέσω με τον ίδιο τρόπο και σε εκείνον; Και τι να κάνω γι’ αυτό; Συγγνώμη για το σεντόνι.

Ο λόγος που σου συμβαίνει αυτό είναι πολύ απλός και αφορά κυρίως τα κοινωνικά πρότυπα. Η κοινωνία (και μέσα σε αυτή και εσύ) δεν έχει συνηθίσει η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άντρα, και πόσο μάλλον η ελληνική κοινωνία. Στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η ηλικία δεν έχει καμία σημασία και όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα.

Η ηλικία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου δεν αποτελεί διαπιστευτήριο ούτε για την καλή υγεία, ούτε για τις αντοχές, ούτε για την ομορφιά. Υπάρχουν νεαροί άντρες με προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας και νεαρές γυναίκες με προβλήματα αναπαραγωγικότητας. Νεαροί άντρες και νεαρές γυναίκες που δεν είναι τόσο εμφανίσιμοι. Και μεγάλοι σε ηλικία άντρες και γυναίκες που είναι πολύ εμφανίσιμοι.

Κάποιοι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο θα σκέφτονται για εμάς τα χειρότερα πράγματα που μπορούμε να σκεφτούμε για τον εαυτό μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι ματαιώσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα των διαπροσωπικών σχέσεων, δεν γίνεται να υπάρξουν διαπροσωπικές σχέσεις χωρίς αυτές. Και όσο πιο ψηλά στοχεύουμε στον έρωτα (Οπου το ψηλά δεν είναι και πάλι αντικειμενικό, εδώ εσύ θεωρείς απλώς έναν μικρότερο όμορφο άντρα ως κάτι “άπιαστο”, κάποια άλλη γυναίκα μπορεί να θεωρούσε κάποιον πλούσιο πενηντάχρονο, Σημασία έχει με τι αυτοπεποίθηση εισερχόμαστε στο παιχνίδι του έρωτα, και αυτή η αυτοπεποίθηση καθορίζεται από το πόσο άπιαστο είναι κατά εμάς το αντικείμενο του πόθου), τόσο πιο πιθανό είναι να ματαιωθούμε. Ο έρωτας αυτό είναι έτσι και αλλιώς. Βαφτίζουμε κάποιον άνθρωπο ανώτερο μας και επιθυμούμε να τον φτάσουμε. Βαφτίζουμε κάποιον άνθρωπο σημαντικό και επιθυμούμε να τον κατακτήσουμε. Και έτσι αισθανόμαστε σπουδαίοι και ζωντανοί.

Μην ξεχνάς επίσης, όλα στη ζωή είναι απολύτως υποκειμενικά. Ναι, υπάρχουν τα πρότυπα ομορφιάς, που έχουν να κάνουν με τη συμμετρία και ότιδήποτε είναι της μόδας ανά εποχή, αλλά στην πραγματικότητα το τι μας ελκύει σε έναν άλλο άνθρωπο είναι απολύτως προσωπικό.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News