Γεια σου Λένα και αναγνώστες! Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο, μπορεί και παραπάνω θέλω να κάνω μια μικρή αλλαγή στο μαλλί μου, αλλά τρέμω μόνο και μόνο στην ιδέα. Βλέπω τόσα όμορφα κουρέματα γύρω μου, αφέλειες, καρεδάκια, διάφορα μήκη, τόσα όμορφα πράγματα που προσθέτουν τόσο όμορφες λεπτομέρειες σε άλλες κοπέλες και ζηλεύω πραγματικά που δεν νιώθω την ελευθερία να μπω σε ένα κομμωτήριο και να πω κάνε με έτσι! Το δικό μου το μαλλί είναι ξανθό σκούρο, μακρύ κάτω από τη μέση, ίσιο με πολύ μαλακή τρίχα και επομένως εύθραυστο και έχω πέντε χρόνια και βάλε που προσπαθώ να το φέρω σε αυτή τη κατάσταση. Και αλήθεια, το βλέπω και το θαυμάζω είναι και πολύ εύκολο στη φροντίδα του, δεν χρειάζεται καν προσοχή στο πώς στέκεται, αν είναι φρεσκολουσμένο φαίνεται το ίδιο υπέροχο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έλεγα σε μια φίλη τον πόνο μου χθες ότι θέλω να κόψω αφέλειες και τρέμω και μου λέει “έλα αφού όλοι ξέρουμε ότι σου πάνε πολύ, είχες ανεβάσει κι εκείνη τη φωτογραφία στο φβ που είχες κάνει το τρικ να φαίνεσαι σαν να έχεις αφέλειες και είχαμε πάθει όλοι την πλάκα μας”. Ε και χαριτολογώντας φυσικά της απάντησα ότι μικρότερο σοκ θα μου προκαλέσει να έρθει ξαφνικά ο αγαπημένος μου σύντροφος και να μου πει χωρίζουμε από το να κάνω την παραμικρή αλλάγή στα μαλλιά μου. (Έχουμε μια πανέμορφη σχέση και είμαι τρομερά ερωτευμένη). Για να προλάβω κόσμο, όχι δεν αγχώνομαι μήπως και δεν του αρέσει, όταν είδε την fake φωτογραφία παραλίγο να μου κάνει και πρόταση γάμου που λέει ο λόγος, τόσο πολύ ενθουσιάστηκε. Αλλά δεν μπορώ ρε Α, μπα μου… μου φαίνεται τρομερό αλήθεια σου λέω. Νιώθω εγκλωβισμένη που δεν μπορώ να νιώσω ελεύθερη σαν τα άλλα κορίτσια να πάω να κάνω μια αλλαγή. ΝΙώθω λες και θα πρέπει να αλλάξω χαρακτήρα μετά το κούρεμα. Πώς μπορώ να το ισορροπίσω ώστε άμα μου έρχεται να πάω να κάνω μια αλλαγή να την κάνω; Εσείς ρε κορίτσια πώς πάτε στο κομμωτήριο;
-ραπουνζέλ
Λοιπόν στην αρχή λέω, έλα χριστέ, σιγά μην υπάρχει τέτοια φοβία. Joke’s on me- εδώ που τα λέμε σιγά μην δεν υπήρχε, από όλα έχουν βγάλει.
Το ονομάζουν tonsurephobia, όπου tonsure το ξύρισμα, και αναφέρεται στη φοβία που έχουν κάποιοι να κουρευτούν, γενικά. Δεν φοβούνται δηλαδή να κάνουν μια αλλαγή στα μαλλιά τους, αλλά φοβούνται το κόψιμο των μαλλιών, ακόμη και αν πρόκειται για την ψαλίδα ή πέντε πόντους. Συναντάται συχνότερα στα μικρά παιδιά, ή και σε ενήλικες που δεν αντιμετώπισαν ποτέ τη διαταραχή όταν εμφανίστηκε στην παιδική τους ηλικία. Τα παιδιά που υποφέρουν από αυτό, φοβούνται είτε να μην χλευαστούν στο σχολείο, εξαιτίας του καινούργιου κουρέματος είτε να μην τραυματιστούν με το ψαλίδι. Συνυπάρχει κάποιες φορές με άλλες φοβίες ή αγχώδεις διαταραχές.
Η περίπτωση σου νομίζω πως δεν έχει να κάνει τόσο με το κούρεμα αυτό καθ’ αυτό (τουλάχιστον δεν λες πως αρνείσαι να πας στο κομμωτήριο), όσο με την αλλαγή και την αυτοεικόνα. Μπορεί να έχεις βολευτεί σε κάτι που ξέρεις πως να το χειριστείς και πως θα είσαι σίγουρα εμφανίσιμη και δεν θέλεις να ρισκάρεις να μπεις στη διαδικασία να μην σου αρέσει το αποτέλεσμα. Αυτή τη διαδικασία, του να νιώθεις άβολα με το καινούργιο στυλιστικό αποτέλεσμα, να ξέρεις είναι κάτι που περνούν αρκετές γυναίκες βγαίνοντας από το κομμωτήριο, και παίρνει μεγαλύτερη ή μικρότερη διάσταση ανάλογα με το πόσο προσαρμοστικός είναι ο άλλος, τι προτεραιότητες έχει στη ζωή του, πόσο σημασία δίνει στην εικόνα του, κα. Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω από κάποια κοπέλα να φοβάται την αλλαγή των μαλλιών.
Τα μαλλιά μας είναι σημαντικό κομμάτι της εμφάνισης μας, και αυτό δεν κάνει διακρίσεις στο φύλο. Η απώλεια του τριχωτού της κεφαλής για τους άντρες, είναι συχνά μια στενάχωρη κατάσταση, που συνοδεύεται από μειωμένη αυτοπεποίθηση. Αντίστοιχα, το μακρύ, στιλπνό μακρύ για τις γυναίκες είναι σήμα κατατεθέν θηλυκότητας. Από τον μύθο του Σαμψών μέχρι αυτό που ονομάζουμε σήμερα “good hair day”- και που είναι ικανό από μόνο του να μας φτιάξει τη μέρα- τα μαλλιά μας παίζουν τεράστιο ρόλο στη διάθεση και στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης μας.
Αν νιώθεις ότι η δυσκολία σου μειώνει κάπως την ποιότητα της ζωής σου, θα σου έλεγα να αναζητήσεις ένα γνωσιακό/ συμπεριφοριστικό θεραπευτή ώστε να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα στοχευμένα και σε εύλογο χρονικό διάστημα.
υ.γ. Λίγες μέρες αφότου έγραψα την απάντηση έπεσα πάνω σε αυτό, κείμενο της Cazzie David, κόρη του γνωστού κωμικού Larry David. Έχει ενδιαφέρον πως, αν και είναι γραμμένο σε μία χιουμοριστική βάση, στην ανάρτηση της στο instagram έχει κυρίως σχόλια γυναικών που ταυτίζονται μαζί της. Κατ’ επέκταση και μαζί σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πέρασα αυτή τη φάση στην εφηβεία, όταν ήμουν μικρή οι γονείς μου με κουρευαν καρέ συνεχώς και στην εφηβεία αποφάσισα να τα αφήσω. Βλέποντας φωτογραφίες, τώρα καταλαβαίνω γιατί μου τα κουρευαν καρέ. Έχω παρά πολύ και βαρύ μαλλί και το αρκετά μακρύ δε μου πάει. Για να καταλάβεις πόσο βαρύ είναι, όταν το πιάνω ψηλά αλογοουρά το κεφάλι μου παίρνει κλίση προς τα πίσω. Τώρα λατρεύω το μακρύ καρέ, αν κ έχω να κουρευτω πάρα πολύ καιρό και πρέπει επειγόντως να το κάνω. Πρέπει να βρεις έναν καλό κομμωτή ή κομμώτρια, όχι συμβατικό, κάποιον που να δημιουργεί, να σε εμπνεύσει… Διαβάστε περισσότερα »
Μηπωσ ειχες υποστει πολλα κουρεματα ως παιδι – ή ηταν στο οριο του ψυχολογικου τραυματος; Εγω θυμαμαι η μητερα μου ζηταγε κοντο καρε και απο κατω να μου τα ξυριζουν με τη μηχανη. Καθε φορα εκλαιγα – πολλες φορες γοερα – ενω με κουρευαν. Πολλες φορεσ η μανα μου απλα επιανε κουβεντα με τη κομμωτρια οσο εγω εκλαιγα με λυγμους. Νομιζω δεν ηταν το προβλημα μου τοσο το κουρεμα οσο τωρα που το σκεφτομαι η πληρης αδιαφορια για ενα παιδακι που κλαιει και επιπλεον να συνεχιζουν να με κουρευουν και το κλαμα μου απλα να ενοχλει. Θυμαμαι μια φορα μια… Διαβάστε περισσότερα »
Συμπάσχουσα εδώ. Τι μανία αυτή με το κοντό καρε και από κάτω ξύρισμα στα παιδιά; Ακόμα θυμάμαι και γω να κάθομαι στην καρέκλα της κομμώτριας με τον πανικό ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου και μετά να ντρέπομαι να βγω στο δρόμο. Η μάνα μου το αγνόησε. Γιατί μας το κάνανε αυτό; Ήταν κάποιου είδους παιδική μόδα στα 90s; Άρεσε όντως στις μανάδες; Ή το έκαναν γιατί ήταν εύκολο στο χτένισμα και το ξεψύρισμα;
ωχ σε καταλαβαινω. σιγουρα θα ηταν ευκολο αλλα νομιζω οτι εχει βαθια τισ ριζες του στη πατριαρχια – τα μακρια μαλλια αλλωστε ειναι σημα θηλυκοτητας. οποτε πρεπει να κοπουν οσο πιο κοντα γινονται χωρις πολλα πολλα. επισης ειναι και μια μορφη επιβολης δυναμης απο τις μαναδες μας – αν μη τι αλλο δε γινεται να μη σε νιαζουν τα συναισθηματα του παιδιου σου.
εγω πλεον κουρευομαι χωρις φοβο και παθη – τα ειχα κοψει και μονη μου κοντο καρε καποια στιγμη αλλα αυτο δεν αλλαζει αυτο το γεγονος
Από τη μια τα μακριά μαλλιά είναι σήμα θηλυκότητας, οπότε με αυτήν την έννοια πρέπει να είναι κοντά. Και πράγματι θυμάμαι τη γιαγιά μου στο χωριό να με πρήζει να έχω τα μαλλιά μου κοντά ή έστω μαζεμένα. Από την άλλη όμως, αν ήταν πολύ κοντά τα μαλλιά, τύπου αγορέ, πάλι δεν ήταν ευχαριστημένη, γιατί θα ήμουν σαν αγόρι… Οπότε μάλλον το κοντό καρέ ήταν η χρυσή τομή. Μακρυά και κοντά ταυτόχρονα. Αυτό με την επιβολή δύναμης το έχω σκεφτεί και γω, και μπορεί να ισχύει. Το άλλο που έχω σκεφτεί είναι πως μάλλον το επίπεδο συναισθηματικής καλλιέργειας της γενιάς… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω και γω ανασφάλεια με τά κομμωτήρια και το κούρεμα, αφού μετά από πολλές αλλαγές και πολλά αποτυχημένα χρώματα και κουρέματα με αφέλειες, και κατέληξα να βρώ ένα κομμωτήριο που να μού ταιριάζει στο στυλ και να εμπιστευτώ τη γνώμη τους και τήν αισθητική τους τόσο ώστε να γίνω τακτική πελάτισσα.. τώρα από κει και πέρα και γω κινούμαι σέ ασφαλή μήκη και χρώματα μαλλιών έκτοτε που σταμάτησα τίς αλλαγές. Πρέπει να σου πω ότι άν έχεις εύκολα μαλλιά δε θα δυσκολευτεις να βρεις, εγώ κατέληξα σέ ένα πολύ καλό και με σταθερό στυλ και σταθερό προσωπικό, αλλά αρκετά ακριβό..… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, αν σε φοβίζουν τόσο οι αλλαγές στα μαλλιά σου και ιδίως το ψαλιδι δεν καταλαβαίνω για ποιο λογο να πρεπει να πιεστείς ντε και καλά να μπεις σε ενα κομμωτήριο για να βγεις με άλλα μαλλιά.
Όταν δεν υπάρχει υπάρχει προβλημα ας μην το δημιουργουμε απο το πουθενα.
Άλλωστε αυτό που βλεπεις σε καποια άλλη κοπέλα και σου αρεσει οπως λες μπορεί σε εσένα να μην ταιριαζει.
Μεινε οπως εισαι και ολα καλα.
Λοιπόν, έχω ακριβώς το ίδιο θέμα. Δεν το θεωρώ και τόσο πρόβλημα. Έχω μαλλί ίσιο μακρύ στον ποπο το οποίο το κουρευω δύο τρεις φορές τον χρόνο σε γενναία δόση (από ποπο στη μέση φαντάσου) . Μακραίνει πολύ γρήγορα αλλά σε αυτό παίζει και ρόλο το ότι δεν το ταλαιπωρώ. Επιπλέον είμαι καστανοξανθη και το βάφω μαύρο μπλε τα τελευταία τρία χρόνια και το υπεραγαπαω (ναι είμαι γκοθου). Πέρσυ τόλμησα να κόψω αφέλειες τις οποίες δεν συμπάθησα ιδιαίτερα και από τότε τα άφησα να ξανά μακρύνουν. Να προσθέσω ότι οι αφέλειες που έχουν φτάσει στο σαγόνι μου πάνε πάρα πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Α κι εγώ ήμουν σαν κι εσένα, τώρα τα σκέφτομαι και γελάω, αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα. Τα δικά μου μαλλιά είναι σγουρά, αλλά πάντα υπήρχε κάτι σαν “διαγωνισμός” ποιά θα έχει τα πιο μακριά μαλλιά. Κάποια στιγμή πολύ πολύ παλιά η μια εκ της παρέας έκανε τη ριζοσπαστικότατη κίνηση να κόψει τα μακριά μαλλιά της σε ένα τέλειο ασύμμετρο καρέ. Πόσο τη ζήλεψα δεν μπορείς να φανταστείς, αλλά με τίποτα δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Εγώ πήγαινα στο κομμωτήριο και, όπως περιγράφει και η Cazzie David, έκανα ρητή συμφωνία στο πόσο ακριβώς θα κοπούν οι άκρες για να μην έχουμε προβλήματα.… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ παλιά φοβόμουν και έκανα συνέχεια ένα κόψιμο (που είχε κολλήσει στην μάνα μου να κάνω)… Μέχρι που μια μέρα πήγα κομμωτήριο με μια ξαδέρφη μου, βλέπαμε χτενίσματα σε ενα περιοδικό και λέει “αυτό θα κάνω”, “μα καλά, δε φοβάσαι να κάνεις τέτοια αλλαγή; Αν δε σου πάει;” και καθώς ο κομμωτής της έκοβε την πρώτη τούφα μου απαντάει “Τρίχες είναι! Θα ξαναβγούν!” …Λες και ξεκλείδωσε κάτι μέσα μου! Ηταν η πρώτη φορά που έκανα διαφορετικό κούρεμα! και ήταν ωραιότατο! και απο τότε άρχισα να δοκιμάζω ενα σορό διαφορετικά και τελικά κατάλαβα οτι αυτό που έκανα παλιά ήταν και… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ το είχα αυτό το θέμα όταν ήμουν μικρότερη γιατί με πέρναγαν για αγόρι. Αλλά είμαι σαν και σένα, πάντα σκέφτομαι, σιγά τρίχες είναι θα μακρύνουν. Βέβαια για εμένα το κούρεμα είναι πολύ αναζωογονητικό. Και όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά πάω και κουρεύομαι! Το αστείο είναι ότι έχω αγορίστικο μαλλί και όταν λέω αχ πρέπει να πάω να κουρευτώ, όλοι με κοιτάνε καλά καλά. Δυστυχώς αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι δεν έχουν κοντά μαλλιά είναι ότι για να κρατήσουν την φόρμα τους θέλουν κούρεμα κάθε δίμηνο και επίσης μια καλή κομμώτρια (άλλο βάσανο εδώ στην Ολλανδία) που θα σε… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ Ollandeza, αν βρεις καλή κομμώτρια/κομμωτή σε εκλιπαρώ να μου πεις! Ο δικός μου, που τον υπεραγαπώ, τις προάλλες μου ανακοίνωσε πως παρατάει τα ψαλίδια, βρίσκει άλλη δουλειά και σε 2 χρόνια μαξ τραβάει για Ελλάδα. Ολλανδός αυτός, αλλά με τρελό έρωτα για Ελλάδα. Και έκτοτε τραβάω τα μαλλιά μου που θα μείνουν άβαφα μέχρι να βρω ξανά κάποιον. Οπότε, πλιζ πλιζ δώσε τιπ!!
Άργησα 3 μέρες αλλά θέλω να προσθέσω αυτό. Ελπίζω να το διαβάσεις Ραπούνζελ. Φυσικά τα περισσότερα σχόλια σωστά λένε πως είναι τρίχες και ξαναμακραίνουν. Έκοψα τα μαλλιά μου από πολύ μακρύ σε αρκετά κοντό (pixie) προς το τέλος λυκείου και από τότε δεν τα έχω αφήσει σε ησυχία. Πάω πάντα στο ίδιο κομμωτήριο επειδή τους εμπιστεύομαι και πολλές φορές λέω “δεν έχω αποφασίσει τι θέλω, κάντε ότι θέλετε”. Δεν το κάνω πάντα όμως. Είναι σημαντικό αν κάνεις μια τέτοια αλλαγή στα μαλλιά σου, να νιώθεις ήδη αρκετή αυτοπεποίθηση με την εμφάνιση σου. Επίσης δεν θα πρότεινα να κάνεις αλλαγή πριν… Διαβάστε περισσότερα »
αχ..μόλις τα έκοψα και εγώ από μακριές μπούκλες σε κάτι σαν φυλλαριστό καρέ. Ακόμα δεν έχω συνηθίσει την εικόνα μου στον καθρέφτη. Χτες έφαγα μια φρίκη ότι είναι σαν καμπάνα το μαλλί μου (κάντε το εικόνα, ανοίγει σε σχήμα καμπάνας στους ώμους) και δεν ήθελα να βγω από το σπίτι. Τι και αν μου έλεγε ο άντρας μου ότι μου πάνε πιο πολύ έτσι.
Πάντως, μαλλί είναι, θα ξαναμακρύνει. Τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Ίσως θα βοηθούσε να τα έκοβες ακόμα πιο φιλαριστά (δηλαδή να ξεκινά το φιλάρισμα από πιο ψηλά), για να μην μαζεύεται όλο το “φούντωμα” στις άκρες και κάνει αυτό “καμπάνα” που λες.
Αχ με τρομάζεις! Αυτό φοβάμαι μη μου συμβεί!