Ευαγγελία Σχοινά
Για ποιό λόγο έχει κατηγορηθεί τόσο πολύ η ασπαρταμη; Κατηγορείται για καρκίνο, για λύκο, και για χίλια δυο αλλά. Άπειρα hoax κυκλοφορούν και όλο και κάποιος βρίσκεται να σε προειδοποιησει για την κατανάλωση της όταν πινεις την ζερο κόλα σου. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί κανένα άλλο γλυκαντικο δεν χει γίνει στόχος τέτοιου μίσους. Λες να φταίει το όνομα της που ακούγεται σαν αιγυπτιακή τιμωρός θεοτητα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η ασπαρτάμη είναι ένα τεχνητό γλυκαντικό, το οποίο ενώ είναι εντελώς άοσμο, στη γεύση είναι 200 φορές πιο γλυκό από τη ζάχαρη. Περιέχει 4 θερμίδες / γρ (όσες και η ζάχαρη), αλλά καθώς η ποσότητα που χρειάζεται να καταναλωθεί για να ανιχνευτεί η γλυκιά της γεύση είναι ελάχιστη, οι θερμίδες που παίρνουμε από αυτήν είναι πρακτικά μηδενικές.
Σχετικά με τη δαιμονοποίησή της, νομίζω δεν ευθύνεται το όνομά της γι’ αυτή, αλλά το γεγονός ότι είναι τεχνητή, κατασκευασμένη δηλαδή σε εργαστήριο. Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν στην τάση που υπάρχει να θεωρούμε όλα τα φυτικά προϊόντα αγνά και άκακα, και αντίστοιχα όλα τα ”χημικά” προϊόντα δηλητήρια που θα μας οδηγήσουν σε αργό και βασανιστικό θάνατο. Να θυμίσω απλά ότι όλα τα θρεπτικά συστατικά, είτε φυσικά είτε όχι, είναι χημικές ενώσεις και ότι δεν είναι λίγα τα δηλητηριώδη βότανα που φυτρώνουν ελεύθερα στην ύπαιθρο.
Η ασπαρτάμη λοιπόν χρησιμοποιείται σαν πρόσθετο τροφίμων σε χώρες της ΕΕ από τη δεκαετία του ’80. Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) έχει δημοσιεύσει έκτοτε επίσημες εκθέσεις για την ασφάλεια της, με πιο πρόσφατη αυτή του 2013. Το συμπέρασμα συνοπτικά παρέμεινε ίδιο: ”Η ασπαρτάμη είναι ασφαλής για ανθρώπινη κατανάλωση (συμπεριλαμβανομένων των βρεφών, των παιδιών και των εγκύων). Εξαίρεση αποτελούν οι ασθενείς με φαινυλκετονουρία”. Η φαινυλκετονουρία είναι μια γενετικής αιτιολογίας διαταραχή του μεταβολισμού, η οποία διαγιγνώσκεται τις πρώτες ημέρες της ζωής μας, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να πάσχει ένας ενήλικας και να μην το γνωρίζει.
Επίσης, ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι παρόλο που υπάρχει ανώτερο όριο για την κατανάλωση της (40 mg / κιλό σωματικού βάρους ημερησίως), είναι πρακτικά αδύνατον να το ξεπεράσει κανείς.
Υποθετικά, αυτό θα ήταν ισοδύναμο με το να πίνει ένα άτομο 60 κιλών 12 κουτάκια αναψυκτικό ημερησίως (με την προϋπόθεση αυτά να έχουν τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα ασπαρτάμης), κάθε μέρα για την υπόλοιπη ζωή του. Στην πραγματικότητα ένα κουτάκι αναψυκτικό χωρίς ζάχαρη περιέχει συνήθως 3-6 φορές λιγότερη ασπαρτάμη από το επιτρεπόμενο, οπότε η εν λόγω κατανάλωση θα έπρεπε να είναι 36 κουτάκια αναψυκτικό ημερησίως και σε καθημερινή βάση για να γίνει δυνητικά επιβλαβής.
Οπότε, για κάποιον που καταναλώνει αναψυκτικά συστηματικά, η ποσότητα της ζάχαρης που παίρνει από αυτά είναι πιθανότατα επιβλαβής, ενώ η αντίστοιχη ποσότητα ασπαρτάμης όχι. Για όποιον ενδιαφέρεται, οι πληροφορίες από την ιστοσελίδα της EFSA με όλες τις λεπτομέρειες εδώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευχαριστω πολυ για το αρθρο αυτο.
Λογω χρονιου προβληματος παιρνω καποια φαρμακα που εμπεριεχουν ασπαρταμη.
Μου ειχε δημιουργηθει φοβος χωρις λογο τελικα.
Ντροπη τους να τρομοκρατουν ετσι τον κοσμο!
Δεν το ανέφερα, αλλά πράγματι η ασπαρτάμη υπάρχει ως συστατικό κ σε φάρμακα εκτός από τρόφιμα. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να ανησυχείς 🙂
Μόνο το βιογραφικό του Arthur H. Hayes Jr. που την ενέκρινε να δείτε φτάνουν και περισσεύουν οι λόγοι.
Εγώ την αποφεύγω όχι γιατί τη φοβάμαι αλλά γιατί φέρνει πολύ έντονη κινητικότητα στο έντερο και με τη νόσο του Κρον δεν συμφωνεί. Ούτε η στέβια συμφωνεί . Όλα τα γλυκαντικά πλην ζάχαρης με πεθαίνουν
Παντως και η ζαχαρη φερνει γενικα μεγαλη κινητικοτητα λογω της ιδιοτητας της να τραβαει τα υγρα του πεπτικου σωληνα.
Σε διαιτες κατα της διαρροιας αποφευγεται η ζαχαρη.
Έχω τάση για ημικρανίες και η ασπαρτάμη με κάνει πιο ευαίσθητη.
Βασικά όταν έκοψα την ζάχαρη απ τον καφέ κ άρχισα να προσθέτω ασπαρτάμη το παρατήρησα (χωρίς να ξέρω κάτι γι αυτό). Και μετά το έψαξα λίγο κ βρήκα ότι ίσως φταίει η ασπαρτάμη γι αυτό και άρχισα να χρησιμοποιώ στέβια.
Αυτό φυσικά σε μένα, υπάρχουν κάποιες τροφές κ συστατικά που μου προκαλούν πονοκέφαλο έτσι κι αλλιώς.
Για τη δαιμονοποίηση της ασπαρτάμης ευθύνεται το γεγονός ότι η έγκριση της έγινε μετά την αντικατάσταση του αρμοδίου από άτομο άσχετο με τα πρόσθετα τροφίμων (Arthur H. Hayes Jr.) που διορίστηκε μετά από πρόταση του CEO (Donald Rumsfeld) της εταιρίας που την παρασκεύαζε (G.D. Searle).
H EFSA είναι μία Ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Αρχή. Η ασπαρτάμη δεν κυκλοφορεί στην αγορά επειδή την έχει εγκρίνει ΕΝΑ άτομο. Εάν γνωρίζετε καλά αγγλικά, στο λινκ που παραθέτω υπάρχουν όλες οι λεπτομέρειες για τη διαδικασία (”In the interest of transparency, EFSA published the full list of these studies and made available the previously unpublished data”). Στο review του 2013 η αρμόδια επιτροπή (και όχι ένας άνθρωπος) μελέτησαν εκ νέου όλα τα παλαιότερα δεδομένα από τη δεκαετία του ’80 και όλες τις επόμενες μελέτες που είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, γιατί η νομοθεσία έλεγε πως όλα τα πρόσθετα που είχαν πάρει… Διαβάστε περισσότερα »
Ευαγγελία, θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι η πρώτη έγκριση της ασπαρτάμης δεν έγινε από την EFSA. Όσα ανέφερα είναι τα γεγονότα όταν έγινε η πρώτη έγκρισή της από τον FDA. Ο Donald Rumsfeld βρισκόταν σε σύγκρουση συμφερόντων όταν διόριζε τον Arthur H. Hayes Jr., δε μπορεί να μου λέτε για κινδυνολογία. Το ότι ο CEO (Donald Rumsfeld) της εταιρίας που παρασκεύαζε την ασπαρτάμη (G.D. Searle) διόρισε τον αρμόδιο να την εγκρίνει (Arthur H. Hayes Jr.) είναι πραγματικό γεγονός. Παραπληροφόρηση είναι να μην αναφερθεί. Παραπληροφόρηση είναι να μην αναφέρεται ότι οι προσπάθειες έγκρισης είχαν απορριφθεί δις λόγω αμφιβολιών πριν το διορισμό… Διαβάστε περισσότερα »